«Het proza van JP Den Tex is net zo onopgesmukt als de liedjes op de bijgevoegde cd.» – Bernard Hulsman

Over ‘Morgen wordt het beter’ van JP Den Tex in NRC Handelsblad, 11 januari 2014:
Niet de Eerste, maar de Tweede Wereldoorlog duikt op in ‘Morgen wordt het beter’ het schrijversdebuut van de singer-songwriter JP den Tex. In ‘Fantoompijn’, een van de twaalf verhalen in zijn debuut, beschrijft hij hoe zijn moeder als meisje de oorlog doorkwam. Haar zus kreeg bijna een verhouding met een Duitse officier, die zich na zijn afwijzing uit verdriet meldde voor het Oostfront en in 1943 sneuvelde. In andere verhalen haalt JP Den Tex herinneringen op aan zijn vader en aan zijn liefdes. Zoals de onmogelijke Cléo die hij achterna reist naar Sicilië om daar te horen te krijgen dat ze met een Italiaan gaat. Het proza van JP Den Tex is net zo onopgesmukt en eenvoudig als de liedjes op de cd die bij het boek is gevoegd. Twaalf liedjes bevat de cd en elk verhaal is verbonden met een liedje.

Meer over ‘Morgen wordt het beter’

«Geen muzikaal genre zo literair als het idioom van de singer-songwriter.» – Jacob Haagsma

Over ‘Morgen wordt het beter’ van JP Den Tex in Leeuwarder Courant, 3 januari 2014:
Geen muzikaal genre zo literair als het idioom van de singer-songwriter. Bij de archetypische eenzame man met de simpeltjes aangeslagen gitaar gaat het ook vooral om de woorden, om het verhaal. Nu heeft JP Den Tex nog meer ervaring met tekstgedreven kunstvormen: in het theater, solo en met Kees Prins en Paul de Munnik. Alle reden dus voor een boek, en dat is, in de beste singer-songwritertraditie, nog autobiografisch ook. In losse, nadrukkelijk niet-chronologische flarden vertelt Den Tex hoe het zo gekomen is: zijn jeugd in kunstenaarsdorp Bergen, zijn kennismaking met Amsterdamse ‘artistiekelingen’ en met de meisjes, zijn eerste schreden op het artiestenpad. De kiem van het verhaal zit hem in het openingswoord, ‘Morgen wordt het beter’. De ik-figuur is op zoek naar de plek waar zijn moeder lange tijd verbleef wegens een depressie omdat ze haar dromen nooit kon waarmaken. “Gewoon een beetje afkicken van de hoop”, noemt Den Tex dat.

Meer over ‘Morgen wordt het beter’

«Zijn debuut leest als een trein.» – Gerard Zeegers

Over ‘Morgen wordt het beter’ van JP den Tex voor NBD/Biblion, 23 december 2013:
Het autobiografisch relaas van het leven van een Nederlandse popmusicus. In ‘Morgen wordt het beter’, het literaire debuut van muzikant J.P. (Jan Pieter) Den Tex, haalt hij herinneringen op aan zijn leven. Elke anekdote is ook vertaald in een lied en die staan op de bijgevoegde cd. Hoewel Den Tex zijn leven niet chronologisch maar anekdotisch vertelt, krijg je een goed beeld van de persoon en zijn jeugd. Herkenbaar zijn de verhalen over de studententijd en liefdesverdriet, vertederend is het verhaal over een logeerpartij bij zijn opa, waar een ets van Rembrandt aan de muur hangt die hem bang maakt (‘My private Rembrandt’). Den Tex is een goed verteller en zijn debuut leest als een trein. Als bonus kun je ook nog zijn aangename, akoestische muziek opzetten tijdens het lezen.

Lees hier de recensie

Meer over ‘Morgen wordt het beter’

«Hollandse blues in een meesterlijke verhalenbundel.» – Ezra de Haan

Over ‘Morgen wordt het beter’ van JP den Tex op Literatuurplein, 20 december 2013:
JP den Tex is een echte verhalenverteller. Als singer-songwriter deed hij dat tot nu toe in liedjes. Het verhaal werd teruggebracht tot de essentie, tot een klein bestand, en de muziek deed de rest, die vulde de details moeiteloos in. Dezelfde verhalen krijgen in ‘Morgen wordt het beter’ alle ruimte en worden liefdevol en met aandacht verteld. JP den Tex maakt duidelijk dat niet alleen Amerikanen de blues hebben. Dat typisch Amerikaanse hutje op de omslag van het boek waarvan je verwacht dat Leadbelly, Blind Lemon Jefferson of Robert Johnson er moeten hebben gewoond, staat gewoon hier in Holland. Maar de verhalen in de bundel dragen wel degelijk de weemoed van de blues. Hollandse blues in een meesterlijke verhalenbundel.

Lees hier de recensie

Meer over ‘Morgen wordt het beter’

«Een heel apart boekje dat ik heel graag gelezen heb.» – André Oyen

Over ‘Sterven doe je zo’ van Tjeerd Ybeles Smit op Ansiel, 1 november 2013:
Waarom is er vrijwel geen literatuur over doodsangst? Hoe komt dat sterven geen eigen academische faculteit verworven heeft? Hebben we soms iets beters te doen? ‘Sterven doe je zo’ is het literaire debuut van Tjeerd Ybeles Smit. Het is een novelle over de dood, maar het is echt geen triest boek, want het is een stukje filosofie gekoppeld aan een bitterzoet verhaal met een droge humorische ondergrond. Tjeerd Ybeles Smit speelt met het thema dood en de angst en het taboe daarrond.

Lees hier de recensie

Meer over Tjeerd Ybeles Smit

JP Den Tex 25 oktober 2013 in Pletterij

9789042021990-template.qxdEen van de zojuist verschenen titels is Morgen Wordt Het Beter, het literaire schrijversdebuut van muzikant JP Den Tex. Vroeger, in de jaren zestig en zeventig, speelde hij in redelijk bekende bandjes als Tortilla en Vitesse. Later speelt hij steeds meer onder eigen naam en ontpopt hij zich tot een gerenommeerd singer-songwriter. Een paar jaar geleden stond hij nog in de theaters met Kees ‘Jiskefet’ Prins en Paul ‘van Acda en’ de Munnik met het Americana-programma Op Weg Naar Huis. Zijn optredens zijn intiem, ook door de bijzondere – met een ouderwets woord – conferences waarmee hij zijn songs inleidt, zoals het jaren zestig-nummer The Man The Woman and The Dog.

JP Den Tex is een begenadigd verteller, een ‘storyteller’. In het boek met de meest optimistische titel van het jaar, Morgen Wordt Het Beter, heeft JP Den Tex twaalf verhalen uitgeschreven en gebundeld. Elk verhaal refereert aan (of is geënt op) een van zijn songs. De desbetreffende songs zijn verzameld op een speciaal voor bij dit boek samengestelde (gelijknamige) cd. En alle songteksten staan dan weer achter in het boek.

Meer over JP Den Tex bij Pletterij

Meer over ‘Morgen Wordt Het Beter’

Els Langenfeld overleden

Els LangenfeldEls Langenfeld is zondag 9 juni 2013 op Curaçao overleden. Els Langenfeld (1958) woonde sinds 1991 met haar gezin op Curaçao. Al snel raakte zij gefascineerd door de boeiende geschiedenis van dit (ei)land. Met hart en ziel heeft zij zich gestort op archiefonderzoek om zo de kennis en het begrip over de oude Curaçaose samenleving te verbreden. Met een vlotte pen deelde zij de opgedane kennis met een breed publiek via tal van publicaties, zoals boeken, bronnenpublicaties en artikelen in dagbladen en tijdschriften. In 2011 werd zij voor haar werk benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Met haar op 29 mei 2013 op Curaçao gepresenteerde boek Porto Marie betrad Els Langenfeld een nieuw terrein: het schrijven van drie fictieve historische novellen in een zodanig correct historische context, dat zij waar gebeurd zouden kunnen zijn.

In maart 2012 ontving ik van Aart Broek een e-mail met als bijlage drie lange verhalen van Els Langenfeld met de mededeling: ‘Het lijkt mij dat je er eens nader kennis van moet nemen.’ Een maand later mail ik Els Langenfeld: ‘We hebben uw manuscript ondanks de beschreven verschrikkingen met genoegen gelezen.’ En: ‘Dat we zeer genegen zijn om uw manuscript als drie samenhangende verhalen uit te geven in 2013.’ Precies een jaar later kwam haar boek van de drukker. Vlak daarvoor nodig ik haar uit voor de Nederlandse presentatie van Porto Marie in ons ‘Antilliaans schrijversprogramma’ in Podium Mozaïek Amsterdam op zondagmiddag 8 september 2013. Els Langenfeld mailt me te zullen komen omdat ze de presentatie kan combineren met een al gemaakte afspraak die maand. De ochtend van haar Curaçaose boekpresentatie laat Els Langenfeld me weten: ‘Helaas is de kanker nu toch definitief aan de winnende hand. De kans dat ik de bijeenkomst in september haal, is zeer klein.’ (Franc Knipscheer)

Bibliografie Els Langenfeld

Kijk hier naar beelden van de boekpresentatie op 29 mei 2013

Meer over Porto Marie

«Dat Tjeerd Ybeles Smit schrijven kan, bewijst hij met deze novelle zonder meer.» – Allard Gunnink

Over ‘Sterven doe je zo’ van Tjeerd Ybeles Smit in Nederlands Dagblad, 29 maart 2013:
Zo is het is prachtig hoe Smit woorden geeft aan de liefdevolle relatie tussen Stein en zijn vriendin. De twee weten het al zevenentwintig jaar met elkaar te rooien in een piepkleine woning achter de Amsterdamse Albert Cuypmarkt. De omschrijving van het huisje resulteert in fraaie zinnen: ‘In de gang die de woonkamer met de keuken verbindt, kun je elkaar passeren, als je van elkaar houdt.’
Hoe moet je sterven? Of die vraag een bevredigend antwoord krijgt in Sterven doe je zo hangt misschien af van het levensbeschouwelijk perspectief van de lezer. Veelzeggend zijn het denkbeeldige koor en dito solist die door Tjeerd Ybeles Smit worden opgeroepen. De solist vervult hierbij de rol van de stervende, een gegeven dat in ieder geval iets duidelijk maakt over de aard van het sterven: het is een eenzame exercitie.

Lees hierhier de recensie

Meer over dit literaire debuut

«Het is een goedgeschreven boek, vlot en vol onverwachte metaforen.» – Margriet Cobben

Over ‘Sterven doe je zo’ van Tjeerd Ybeles Smit op The Post.Online, 22 februari 2013:
Het verhaal volgt de loop van een nacht, waarin de vijfenzestigjarige Stein niet kan slapen. Hij deelt al zevenentwintig jaar een tweekamerwoning met zijn jongere vriendin Nicolette, die deze nacht deels wakend, deels slapend, aanwezig is. Tussen de ruzie met de buurvrouw over een verplaatste fiets, telefoongesprekken met zijn uitgever die zojuist gearresteerd is in Doerkhamm (ergens bij Bahrein) en terugblikken naar zijn jeugd, houdt hij een betoog over de plaats van het geloof in zijn leven. En hoewel hij zegt het al lang achter zich te hebben gelaten, heeft hij het toch over het gereformeerde geloof, dat uitgaat van 33.000 beschikbare plaatsen in de hemel en predestinatie.

Meer over Sterven doe je zo

«Er is een groot nieuw schrijver opgestaan.» – Peter de Rijk

Over ‘Sterven doe je zo’ van Tjeerd Ybeles Smit in Literat-uur (Radio AmsterdamFM), 19 november 2012:
Je kunt hem vergelijken met een Willem Elsschot bijvoorbeeld. Ik denk meteen aan een boek als ‘Lijmen/Het been’.

Luister hier naar de uitzending.

Meer over ‘Sterven doe je zo’