Tag: literair debuut

«San A Jong kan dit welhaast onbegrijpelijke leed in krachtig proza tot leven wekken.» – Yvon van der Pijl

Over ‘De laatste parade’ van Ruth San A Jong in OSO [Tijdschrift voor Surinamistiek en het Caraïbisch gebied], 10 september 2012:
De negen verhalen uit de bundel corresponderen met de negen kringen van de hel in Dante’s goddelijke komedie, terwijl het laatste verhaal de titel ‘Inferno’ heeft gekregen. Hiermee stelt San A Jong niet zozeer het stervensproces, maar vooral de helse behandeling, dat wil zeggen de systematische verwaarlozing van haar psychotische moeder in de toenmalige ’s Lands Psychiatrische Inrichting (LPI) aan de orde. ‘Inferno’ is zowel een ontroerende vertelling van een zorgzame dochter over haar moeder als een scherpe aanklacht van een geëngageerd schrijfster tegen de geestelijke gezondheidszorg in Suriname. Deze combinatie van emotionele betrokkenheid en oprechte opwinding over maatschappelijke misstanden bezorgt de lezer kippenvel.

Lees hier de recensie

Meer over ‘De laatste parade’

«Curaçao heeft er weer een belangrijke schrijver bij.» – Ezra de Haan

Over ‘Woestijnzand’ van Elodie Heloise op Caraïbisch Uitzicht, 16 november 2012:
Typerend voor het proza dat Elodie Heloise schrijft, is dat het vlot leest en dat de taal in dienst staat van het verhaal. De korte en lange verhalen in ‘Woestijnzand’ geven het leven op Curaçao perfect weer. Door steeds weer nieuwe invalshoeken te kiezen, schetst Elodie Heloise hoe de bewoners van dit Caribische eiland leven en leefden. Vooral in de langere verhalen van de auteur zie je het verteltalent naar voren komen.

Lees hier de recensie

Meer over ‘Woestijnzand’

«Een hartenkreet van de schrijfster over het eiland waar zij woont.» – Marjo van Turnhout

Over ‘Woestijnzand’ van Elodie Heloise op Leestafel, 16 november 2012:
Sfeervolle vertellingen, die gaan over de geschiedenis, zoals bijvoorbeeld het titelverhaal, waarin de gruwel van de slavernij belicht wordt; of over het klimaat van het eiland: de hitte en het voorkomen van orkanen, die steeds net niet komen. Een ander thema is de verloedering van de afgelopen decennia, onder invloed van drugs, en het verschil in rang en stand: zwervers op straat versus de betere stand die zich opsluit achter hekken. Natuurlijk vinden we een vleugje magie in de verhalen terug, en bijgeloof, en emoties die niet specifiek Curaçaos zijn, maar gewoon menselijk: liefde, bedrog, en gelukkig humor.

Lees hier de recensie

Meer over ‘Woestijnzand’

«Dit literaire debuut is professioneel geschreven.» – Mr. J.J. Groen

Over ‘Sterven doe je zo’ van Tjeerd Ybeles Smit door NBD Biblion, 7 november 2012:
Dit literaire debuut vertelt over een man, Stein, die niet kan afrekenen met zijn door losbandigheid, hippiedom en jacht op vrijheid vaarwel gezegde streng gereformeerde jeugd. Hij weet dat zijn leven een grote reactie daarop is, en hij eindigt zijn vertelling in essentie met de onbeantwoordbare vraag af God wel of niet bestaat. Het taalgebruik is helder.

Lees hier de recensie

Meer over ‘Sterven doe je zo’

«Juist door humor te gebruiken, is het boek geen moment larmoyant. Sterven doe je zo mag dan een literaire novelle zijn, het boek vult wel een leemte in de markt.» – Ezra de Haan

Over Sterven doe je zo van Tjeerd Ybeles Smit op Literatuurplein.nl, 27-09-2012:
‘Sterven doe je zo’ is een uniek boek. Stein schrijft: ‘Ik heb er vijfenzestig jaar over gedaan om genoeg materiaal te verzamelen om deze schriftelijke cursus in elkaar te zetten, dus profiteer ervan. Nog nooit zijn mensen voor minder gestorven!’ Door Steins menselijke woede en onmacht een stem te geven ontstaat een verhaal dat je niet snel vergeet. Tjeerd Ybeles Smit verstaat de kunst iets uiterst serieus te nemen en er vervolgens om te lachen. Dat is niet iedereen gegeven.

Lees hier de hele recensie