literatuur – Uitgeverij In de Knipscheer

«Hoe vriendschap, taal en beelden verschil kunnen maken.» – Jan Stoel

Over ‘Zilte windsels suikerwier’ van Inge Nicole in Boekenkrant, 11 juli 2025:

In ‘Zilte windsels suikerwier’, haar derde roman, laat Inge Nicole (1968) horen over wat het betekent om jong, ziek, uitgesloten en kwetsbaar te zijn. Ze schreef eerder onder de naam Inge Bak, maar in dit boek komt ze dichter bij zichzelf dan ooit, zonder de lezer een gesloten autobiografie op te dringen. Nicole, zelf diabetespatiënt, vertrekt vanuit het persoonlijke, maar raakt universele thema’s: ziekte, uitsluiting, racisme, mishandeling, schuld, zwijgen, vriendschap. Dit is een boek dat wérkt. Onderhuids, stil en dwingend. (…) Nicole opent door de titel een poëtische poort naar een wereld waar de hoofdpersonages Duifje en Rayan overleven op wilskracht en in een harde wereld hun plek zoeken. Ze verbindt het lichamelijke aan het maatschappelijke. Overleven in deze roman is zowel letterlijk (met een ziek lichaam) als figuurlijk (in een kille wereld vol vooroordelen). De roman focust op twee jongeren die opgroeien aan de rand van een samenleving waarin zorg, erkenning en rechtvaardigheid ontbreken. Duifje Derkje Engerling leeft sinds haar twaalfde jaar met diabetes type 1. Ze woont met haar overwerkte moeder in een antikraakflat met de veelzeggende naam ‘Celblok’ in het dorp Grauwegeest, een naam die klinkt als een aanklacht. Haar vader is verdwenen, haar school een jungle van pesterijen en misverstanden. Rayan bin Anas is een jonge statushouder uit de ‘Vruchtbare Sikkel’, een fictief land dat aan Syrië of Irak doet denken. Zijn trauma’s zijn niet zichtbaar maar allesdoordringend. De herinnering aan een baby die in de zee verdween, achtervolgt hem. Hun ontmoeting op een verlaten station is symbolisch: zelfs de treinen mijden deze plek. Maar tussen hen ontstaat iets kostbaars: vertrouwen, taal, vriendschap. (…) Inge Nicole toont hoe mensen vastlopen tussen systemen, ziekte, schuld en zwijgen — maar ook hoe vriendschap, taal en beelden verschil kunnen maken. Haar roman is een uitnodiging om beter te kijken, meer te voelen en minder snel te oordelen.

Lees hier of hier de recensie
Meer over ‘Zilte windsels suikerwier’
Meer over Inge Nicole bij Uitgeverij In de Knipscheer

Keniaanse schrijver Ngugi wa Thiong’o op 87-jarige leeftijd overleden.

Op 28 mei 2025 overleed in de Verenigde Staten Ngugi wa Thiong’o (1938). De Keniaanse auteur maakte in 1967 naam met zijn roman ‘Slechts een korrel graan’. Dankzij redacteur Jan Kees van de Werk verscheen de Nederlandse vertaling van Lieke Frese in 1979 in de door hem gestarte Afrikaanse Bibliotheek, eerst bij Uitgeverij Corrie Zelen, in 1984 overgenomen en voortgezet door Uitgeverij In de Knipscheer. De roman over de onafhankelijkheidsstrijd tegen de koloniale Britse overheersing is een klassieker uit de Afrikaanse literatuur. Dat geldt ook voor zijn roman ‘Bloesems van bloed’ (Uitgeverij In de Knipscheer, 1988 in samenwerking met EPO, vertaald door Annelies en Karel Roskam) die zich afspeelt in en zich richt op de dan onafhankelijke staat Kenia en zou leiden tot zijn gevangenschap in Kenia en later zijn ballingschap in de USA. Ngugi wa Thiong’o was jarenlang kandidaat voor de Nobelprijs voor Literatuur. Aan beide Nederlandse edities zijn nawoorden toegevoegd van Jan Kees van de Werk.

Meer over ‘Slechts een korrel graan’
Meer over ‘Bloesems van bloed’
Meer over de ‘Afrikaanse Bibliotheek’ op deze site

«Fascinerende indiaanse erfenis.» – André Oyen

Over ‘De vloek van de familie Darkland’ van Craig Strete op Antwerpen Leest, oktober 2024:

Eindelijk heb ik nog eens een klassiek spookverhaal ‘De vloek van de familie Darkland’ gelezen. De Amerikaans-indiaanse schrijver Craig Strete verrast zijn lezers voortdurend met zijn magisch-realistische (SF-) verhalen in o.a. ‘Als al het andere faalt’ en ‘Doodsriten’ (resp. bejubeld door Jorge Luis Borges en Salvador Dalí). Bijna altijd speelt zijn indiaanse erfenis een rol in zijn literatuur, zo ook in ‘De vloek van de familie Darkland’. En dat vind ik fascinerend! Sees Jane Elkhart is half indiaans. Zij woont met haar witte moeder in de grote stad. Haar vader, haar indiaanse deel, is overleden toen zij nog maar een klein kind was. Zij kan zich weinig van hem herinneren. Van haar moeder mocht ze totaal geen contact met haar indiaanse familie hebben. Haar moeder heeft kortstondige relaties met vriendjes, die haar allemaal weer na verloop van tijd verlaten, en verwaarloost Sees Jane. Het vriendje dat ze deze zomer heeft, weet haar ervan te overtuigen Sees Jane de zomer door te laten brengen bij haar grootvader, de vader van haar vader, en haar nichtje. Grootvader Elkhart en nichtje Mary hebben een huis gehuurd aan een meer, bij de grond van de stam van haar vader. Het is een groot maar vervallen huis, en het is het enige huis aan deze kant van het meer. Aan de andere kant van het meer staan caravans, en bevindt zich een indiaanse winkel, waarboven de familievriend Jason Two Elks woont, die geregeld het meer over peddelt in zijn kano. Al van dag 1 komt Sees Jane komt er achter dat het spookt in het huis. Sommige kamers zitten op slot, en ze bespeurt een vreemde aanwezigheid. Een meisje op een schilderij lijkt tot leven te komen. Ze ontdekt dat er iets moet zijn gebeurd met de oude bewoners van het huis, een groot en gruwelijk geheim, dat er iets duisters heeft plaatsgevonden. Maar de grootvader, oud als hij is, is sterk en koppig – hij laat zich niet wegjagen. ‘De vloek van de familie Darkland’ is een bijzonder boeiend en goed geschreven boek vol magisch realisme. Wat mij persoonlijk in het boek aansprak was de fascinerende zoektocht van Sees Jane naar haar indiaanse roots, die Craig Strete heel fijnzinnig uitbeent!

Meer over ‘De vloek van de familie Darkland’
Meer over Craig Strete op deze site

«Klassiek spookverhaal over een familievloek, gruwelijke geheimen en Indianen meeslepend geschreven.»

Over ‘De vloek van de familie Darkland’ van Craig Strete voor Biblion, 2 juli 2024:
Een klassiek spookverhaal over een familievloek, gruwelijke geheimen en Indianen. De tiener Sees Jane Elkhart is half Indiaans, half blank. Haar Indiaanse vader is overleden toen ze nog een klein kind was en ze kan zich weinig van hem herinneren. Deze zomer mag ze van haar moeder voor het eerst een bezoek brengen aan haar grootvader en nichtje. Zij wonen in een groot en vervallen huis aan een meer, bij de grond van haar vaders stam. Al snel ontdekt Sees Jane dat er iets duisters in het huis heeft plaatsgevonden. Meeslepend geschreven. Vanaf ca. 15 jaar en ouder. Craig Strete (Fort Wayne, 1950) is een Amerikaanse jeugd-, toneel-, roman- en sciencefictionschrijver en dichter, en stamt af van de Cherokee. Hij staat bekend om het gebruik van Indiaanse thema’s in zijn werk.

Meer over ‘De vloek van de familie Darkland’
Meer over Craig Strete op deze site

«Een onderhoudend, spannend, bij vlagen grappig boek.» – Tim Donker

Over ‘De vloek van de familie Darkland’ van Craig Strete op Alles over boeken en schrijvers 15 februari 2024:

(…) De stadse Sees Jane Elkhart gaat voor het eerst de zomer doorbrengen bij haar opa, de vader van haar vader. Deze “grootvader Elkhart” is een Indiaan en elke zomer te vinden in een oud, groot, naargeestig huis waar een vloek op zou rusten. Natuurlijk is de oude man te koppig om aan de vloek te geloven of zich erdoor weg te laten jagen; en natuurlijk is de vloek verantwoordelijk voor de vele enge dingen die gebeuren daar in dat huis. Natuurlijk is er een eng schilderij aan de muur met een inmiddels dood meisje. Natuurlijk spookt het dode meisje daar nog rond. Natuurlijk zijn er heel veel kamers, natuurlijk zijn sommige daarvan op slot. En natuurlijk gaat het mis, heel erg mis. Want natuurlijk zijn de doden boos. (…) Wie een onderhoudend, spannend, bij vlagen grappig boek zoekt dat gedurende een middellange treinreis gemakkelijk uit te lezen is, doet aan ‘De vloek van de familie Darkland’ voorwaar geen slechte keus.

Lees hier de recensie
Meer over ‘De vloek van de familie Darkland’
Meer over Craig Strete op deze site

«**** ‘Voor echo’s van een vroeger leven hoeven we niet bang te zijn.’ Een aanradertje!» – Jan Stoel

Over ‘De vloek van de familie Darkland’ van Craig Strete op Bazarow 23 januari 2024:

‘De vloek van de familie Darkland’ van de Amerikaanse auteur Craig Strete (1950) is een echt spookverhaal dat je in de greep houdt vanaf de eerste zinnen tot aan de ontknoping. (…) Het grote thema in het verhaal is het zoeken naar je identiteit. Net zoals Strete daar zelf op zoek naar was is de hoofdpersoon in deze roman, Sees Jane, dat ook. “Sees beseft dat ze zich tussen twee werelden bevond en dat ze dus eigenlijk nergens was. Dat zou zo blijven totdat ze zichzelf gevonden had.” Strete koppelt dat fraai aan een verhaal waarin geesten die niet tot rust zijn gekomen zich manifesteren. “Geesten zijn echo’s van een vroeger leven en voor echo’s hoeven we niet bang te zijn.” (…) Op haar kamer hoort ze een raspend geluid onder haar bed. Iets raakt haar aan, maar er is niets onder haar bed. Wel heeft ze ineens een schram op haar gezicht. Het vormt het begin van een reeks huiveringwekkende en levensbedreigende verschijnselen, gebeurtenissen. Dat wordt ook onderkend door Jason Two Elks, de broer van de vriend van Mary. Sees ziet Jason wel zitten. “Je voelt hier de dood teveel,” zegt Jason tegen Sees. Dat is ook weer een mooie verbinding. Voor Indianen vormen dood en leven een hechte eenheid. De mens moet niet voor de dood vluchten. Die visie is in deze roman terug te vinden.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De vloek van de familie Darkland’
Meer over Craig Strete op deze site

Eric de Brabander – Urbina. Roman

Eric de Brabander
Urbina
roman
Curaçao, Venezuela
gebrocheerd in omslag met flappen,
238 blz., € 22,00
eerste druk oktober 2023
ISBN 978 94 93214 84 2

Willemstad, Curaçao – 8 juni 1929. Kapitein Borren is zich net aan het opmaken om een avondje vroeg naar bed te gaan op het moment dat de telefoon gaat. Een opgewonden en angstige stem vraagt hem diréct naar het Waterfort te komen.
‘Wat is er dan?’
Hij krijgt geen antwoord meer.
‘Telefoniste, waar komt dit gesprek vandaan?’
‘Uit het fort, meneer,’ klinkt het verschrikt.

De Venezolaanse revolutionair Rafael Simón Urbina (1897-1950) zaait dood en verderf bij zijn overval op het Waterfort, waarmee hij zijn niet-aflatende strijd tegen dictator Juan Vincente Gómez in zijn thuisland wil bekostigen. De buit – wapens en geld – valt echter tegen. Met zijn manschappen eenmaal terug op Venezolaanse bodem, loopt ook déze couppoging weer op een mislukking uit. Maar Urbina toont veerkracht en is onvermoeibaar. Welke ideologie drijft hem toch? En welke teisterende leegte wil hij vullen? ‘Urbina had alle gestolen vuurwapens, uiteraard zonder patronen, in die hut op een hoop laten gooien. Hij stapte de hut binnen met een Nederlandse vlag die hij voor de verbijsterde gevangenen aan stukken scheurde. Hij mikte de lappen stof op de grond en beval: “Poetsen! Ik wil die wapens brandschoon hebben! Zo niet, dan laat ik jullie overboord zetten.”’

Urbina is meer dan een historische roman. Het is intrigerende en pakkende ‘faction’: historische feiten door fictie ingekapseld. Ook Urbina’s wapenbroeders, sympathisanten en vijanden krijgen in dit boek met verve hun particuliere rollen toebedeeld. En niet in de laatste plaats de Nederlandse regering, die haar kolonie in de West vakkundig in een spagaat weet te brengen. Venezolaanse aardolie wordt grootschalig geraffineerd op Curaçao, waar Venezolaanse dissidenten couppogingen smeden om 80 mijl zuidwaarts ten uitvoer te brengen. En begon in 1812 ook Simón Bolívar niet zijn revolutie vanuit Curaçaose ballingschap? Dictator Juan Vincente Gómez stelt de vraag die gesteld moet worden: ‘Hoe is het mogelijk dat die Hollanders op Curaçao het toestaan dat een heel leger zich op hun eiland vormt met als doel mij omver te werpen?’

Met Urbina breidt de Curaçaose schrijver Eric de Brabander (1953) zijn toch al bont geschakeerde oeuvre uit met een boek dat onvermoed actueel is voor de Zuid-Caraïbische regio. Ook nu weer, anno 2023, kent Venezuela een misdadig regime en herbergt Curaçao veel Venezolaanse dissidenten en vluchtelingen. Het grootste buurland van het Koninkrijk der Nederlanden blijft nog altijd een grillige regionale rol spelen.

Van De Brabander verschenen eerder bij Uitgeverij In de Knipscheer Het hiernamaals van Doña Lisa (roman 2009), Hot Brazilian Wax en het Requiem van Arthur Booi (roman 2011), De supermarkt van Vieira (roman 2013), Het dilemma van Otto Warburg (roman 2016), De vergankelijkheid der dingen (roman 2018), Avila Beach Hotel in 5 korte verhalen (verhalen 2020), Het geluid van naderend onweer (verhalen 2021) en Handen wassen (roman 2022). Van Het hiernamaals van Doña Lisa verscheen in 2021 een vertaling in het Papiaments (E bida infinito di Doña Lisa) en van De supermarkt van Vieira eveneens in 2021 een Engelstalige uitgave: Vieira’s Supermarket

Peter Drehmanns – Boetegrond. Roman

VoorplatBoetegrond1_Opmaak 1.qxd Peter Drehmanns
Boetegrond
roman
gebrocheerd in omslag met flappen,
290 blz., € 19,95
ISBN 978-94-93214-82-8
presentatie 18 september 2022

Boetegrond is het ontluisterende verhaal van een boze, verwarde man die zich tegen de wereld keert. Reizend van het ene naar het andere barre oord tracht hij zichzelf als profeet op de kaart te zetten en volgelingen te vergaren. In deze zowel grimmige als groteske roman laat Peter Drehmanns zich van zijn meest meedogenloze kant zien.

De pers over Drehmanns’ vorige roman Het Wezen:
«[…] een onderdompeling in een wereld die doet denken aan een combinatie van Louis Couperus’ Stille kracht en Joseph Conrads Heart of Darkness, maar dan overgoten met de vileine saus van Evelyn Waughs A Handful of Dust, en dat geschreven in een uitzonderlijk rijke, misschien wel wat pervers plastisch aanvoelende taal. Het Wezen is een grandioos originele roman en een belevenis die je als een vloedgolf over je heen moet laten komen.» – Marnix Verplancke in Knack Focus

Peter Drehmanns debuteerde in 1999 met de roman De blindganger. Voor zijn gehele oeuvre won hij in 2015 de Halewijnprijs. Hij studeerde Italiaans en Literatuurwetenschap en was recensent voor Vrij Nederland en NRC Handelsblad. Zijn roman Altijd maar begraven werd in het Duits vertaald, de roman De begeleider in het Italiaans. Als dichter heeft Drehmanns tot nu vier bundels op zijn naam staan.

Uitnodiging voor presentatie Extaze 28 in Den Haag

coverE28voorD Presentatie Extaze 28 Geloof in de kunst in de Houtrustkerk: donderdagavond 15 november 2018:
Geloof in de kunst? Geloof in de literatuur? Of toch in de eerste plaats je levenswijze instellen op de maatschappelijke carrière en het consumeren? Louis Couperus’ way of life werd vooral beïnvloed door de levensstijl en de (beeldhouw)kunst van de Grieken en de Romeinen. De atleten op de spelen in Olympia beoefenden hun sport naakt, de Griekse sculpturen van jonge mannen en goden lieten niets te raden over. Ruurd Halbertsma vertelt over die cultuur en Els Kort zorgt ervoor dat de weergave van die beelden op de wand van de Houtrustkerk er net iets anders zullen uitzien dan verwacht. Lisa Rooijackers’ jeugd en ongekunsteldheid zal doorklinken in de gedichten die zij zal voordragen. Mariëtte van Erp zal vertellen over de kunst, haar kunst, die als vanzelf ontstond toen zij haar huis en tuin in Gemert moest verlaten. Onno Schilstra schrijft in Extaze 28 hoe een beeld van Giam Lorenzo Bernini (1598–1680), De extase van de heilige Theresia, een van de meest intrigerende beelden van religieuze vervoering die hij ooit had gezien, hem deed beseffen dat hij beeldend kunstenaar zou worden. In zijn voordracht zal ook Gerard Reve een plaats krijgen, en de muziek, het nummer Freight Train en andere ‘Americana’, kunstuitingen die hem in zijn overtuiging hebben bevestigd. Een staaltje van de door hem geliefde Amerikaanse muziek, oud en nieuw, pop, country en folk, zal Onno samen met Artur Schouten, Siebe van Egmond, Paul Keuzenkamp en Renk Jan Vissers, tesamen het ensemble ‘Art for Art’s Sake’ vormend, ten gehore brengen. Alweer een avond om niet te missen.
Kom weer eens langs! De Extaze-avonden zijn van Pulchri verhuisd naar Sociëteit De Vereeniging en vandaar naar de Houtrustkerk op de hoek van de Beeklaan en de Hanenburgweg. Kwaliteit hebben we tijdens die reis niet verloren, integendeel, zo laten de ‘habitués’ van de Houtrustkerk ons weten. Veranderd zijn de avonden wel en dat is goed. Er is nog iets veranderd en die verandering is minder goed. Een aantal vaste bezoekers van het eerste uur zijn al geruime tijd niet meer gesignaleerd. Sommigen van hen hebben tijdens een van de presentaties van ‘Extaze’ opgetreden. Tot hen zouden we willen zeggen: jullie vormen een deel van onze geschiedenis en we missen jullie.
Klik hier voor locatie en aanvangstijden
Meer over Extaze 28

Extaze in de Houtrustkerk, presentatie Extaze 28: ‘Geloof in de kunst’

ExtazeinHoutrustkerk28D Programma presentatie Extaze 28 met ‘Geloof in de kunst’ in de Houtrustkerk, donderdagavond 15 november 2018:
Onlosmakelijk verbonden aan het papieren literaire tijdschrift Extaze, en aan het digitale supplement, zijn de publieke, thematische presentaties van elk afzonderlijk nummer die een waardevolle aanvulling zijn op de inhoud van het betreffende nummer, in dit geval van Extaze 28 over ‘Geloof in de kunst’, een multidisciplinair programma met literatuur, beeldende kunst en muziek.

20.15: inleiding Cor Gout
20.20: Ruurd Halbertsma; lezing over de antieke beeldhouwkunst als droom en doem, ingeleid door een beeldcollage van Els Kort. Ruurd Halbertsma is werkzaam in het Rijksmuseum van Oudheden als conservator Griekse en Romeinse Kunst.
20.40: Lisa Rooijackers (gedichten). Lisa Rooijackers is gestart met de master Historical, Literary and Cultural Studies in Nijmegen. Behalve met academische bijdragen durft ze sinds kort ook met haar eigen poëzie de wereld in te gaan. Haar muzikale poëzieproject ‘half woord’ staat in de startblokken en is te volgen via het Instagramaccount@halfwoord.
20:50: Art for Art’s Sake (muziek)
21.00: P A U Z E
21.20: Mariëtte van Erp: haar beeldende kunst. Mariëtte van Erp (Gemert) is thuis in de omgeving waar ze is opgegroeid en haar plaats weet. Ze werkt om te doorgronden wat die plaats is en geeft daar uitdrukking aan door wat ze ondergaat ‘blind’ na te voelen op papier: door met vet het papier te betekenen, door met de poot van haar bril of een opgeraapt takje de tekening op een vel carbonpapier te krassen en zo een afdruk achter te laten op het tekenpapier eronder. Ze kijkt daarbij niet naar wat ze doet, maar houdt haar ogen gericht op de omgeving waarin ze opgaat.
21.35: Onno Schilstra: Freight Train- een voordracht. Onno Schilstra is beeldend kunstenaar, schrijver en muzikant. Hij woont afwisselend in Amsterdam en Berlijn, waar hij samen met zijn vrouw Wim Hardeman werkt aan hun magnum opus Panopticum Berlin, een klein, reizend museum met tekeningen over alles wat mensen mooi en verschrikkelijk maakt.
21.50: Art for Art’s Sake

Presentatie Cor Gout; licht en geluid Anton Simonis (Adesign). Locatie: Houtrustkerk, Beeklaan 535, Den Haag (hoek Houtrustweg). Parkeren kan gratis op het erf van de internationale school aan de overzijde. Inloop (deur open) van 19.45 uur tot 20.10 uur. Aanvang: 20.15 uur precies (dus graag op tijd aanwezig zijn). Entree € 10,00 (alleen contant te betalen). Reserveren redactie@extaze.nl.
Klik hier voor de affiche van Els Kort
Meer over ‘Extaze 28’
Eerdere Extaze-programma’s in de Houtrustkerk