Interview Jan Loogman met Inge Nicole over ‘Maanbrief aan het getij’ op MeanderMagazine, 21 mei 2020:
In mijn proza schrijf ik hoofdzakelijk over anderen, over levens die ver van mij afstaan. Ook al zit uiteraard in ieder hoofdpersonage wel een stukje Inge, toch ben ik in proza vooral bezig me te verplaatsen in een ander. Een overeenkomst met mijn poëzie is dat ik ook in romans veelal schrijf over wat ik aan het begin nog niet helemaal kan vatten en daar al schrijvende de vinger op wil leggen ‒ waarom doen mensen wat ze doen? (…) Dat je bij het woord denkt aan een brief van de maan aan het getij, is logisch. Dat roept het woord nu eenmaal op en het getij associeer je ook met de maan. Maar het is een ‘aanmaning’ aan het getij. Het water dat komt en gaat – eb en vloed – zou je als metafoor voor het leven en de daaraan gekoppelde dood kunnen zien. De ‘maanbrief’ is een herinnering aan het bestaan, dat het eindig is en dat je daar af en toe bij stil zou moeten staan om het naar waarde te kunnen schatten. De maanbrief wil aanmanen iets te doen, namelijk het leven te omarmen juist omdat het eindig is. (…)
Lees hier ‘De belofte van het komen en gaan’
Meer over ‘Maanbrief aan het getij’
Meer over Inge Nicole bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: Maanbrief brief aan het getij
‘Overlappen’ van Inge Nicole op Laurens Jz. Coster
Laurens Jz. Coster plaatst sinds jaar en dag onder redactie van Raymond Noë iedere werkdag een gedicht op het gelijknamige blog. Het gedicht wordt ook geplaatst op Neerlandistiek.nl. Op 17 februari 2020 is het gekozen gedicht ‘Overlappen’ van Inge Nicole (1968) uit haar dit jaar verschenen debuutbundel ‘Maanbrief aan het getij’. Een aantal gedichten uit de bundel is geïnspireerd op kunstwerken. ‘Overlappen’ is geschreven bij Black gradients (17 x India) van Carina Ellemers.
Overlappen
‘Het zijn geen grijzen,’ zegt ze, in de golven
van het laken langs de lijn zweemt bleek oker
zigzagt stipsgewijs het denken door, ‘voel aan
dit tere weefsel rondom een houten geraamte
zie mensen plooien en blijven steken of stikken
in wat uiteen dreigt te vallen.’ Doorschijnend zijn
de sleetse rafelranden over nerven gevouwen
‘raak mij gerust aan – graag zelfs – misschien
dat wij elkaar in onregelmatigheden treffen’
het gaat om details; weeffoutjes en onderhuidse
schaduwplekken, laat de leegloop maar los
na verloop van tijd vallen er vanzelf gaten.
Meer over ‘Maanbrief aan het getij’
Meer over Inge Nicole bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Beurtelings huiveren en genieten.» – André Oyen
Over ‘Maanbrief aan het getij’ van Inge Nicole op Lezers tippen lezers, 9 januari 2020:
(…) Haar novelle ‘De tranen van de zeegans’ werd in 2012 bekroond met de Rabobank Cultuurprijs Letteren. (…) Inge Nicole werkt vaker met beeld. Zo exposeerde ze in 2018 bij de Kunstuitleen van Alkmaar met werk van haar romanpersoon uit ‘De blauwdruk van Capgras’. En nu is er haar debuutdichtbundel ‘Maanbrief aan het getij’. (…) Veel gedichten belichten het menselijk tekort en onze sterfelijkheid. De linken die de dichter legt tussen woord en beeld zijn soms heel confronterend zoals bijvoorbeeld bij het gedicht ‘Rekwisiet in het landschap’ waar de combinatie woord en beeld schrijnend confronterend is. Het is beurtelings huiveren en genieten in deze bundel.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Maanbrief aan het getij’
Meer over Inge Nicole bij Uitgeverij In de Knipscheer