«Een belangrijk thema in het boek is magie.» – Ko van Geemert

Opmaak 1Over ‘Duizend leugens bruidstaart’ van Diana Lebacs in Ñapa Literatuur (Amigoe), zaterdag 11 februari 2017:
Ik koos voor de bruidstaart als beeld voor verwachting, liefde en teleurstelling. (…) Je hebt witte magie die uitgaat van het spirituele, en zwarte magie, beter bekend als brua, die gericht is op wraak, afrekening, genoegdoening. Mijn opa was kruidendokter, kurandero, hij gaf ook consult. (…) In deze wereld ben ik opgegroeid. Niet dat ik dit onmiddellijk in mijn boeken verwerkte. Maar op een zeker moment, in 2008, ontmoette ik de schrijver Erich Zielinski. Hij zei tegen me: je zou die magisch-realistische kant op moeten gaan, lees ‘De doem van de maïs’ van Miguel Angel Asturias uit Guatamala, in 1967 kreeg hij de Nobelprijs voor literatuur. Ik deed dat en was verkocht. Die magie is onlosmakelijk verbonden met Zuid-Amerika, met Curaçao. Of ik daar nu echt zelf in geloof weet ik niet. Wel in intuïtie, ik verdiep me in boeddhisme, katholicisme. Er is meer dan deze harde wereld, ik geloof in spiritualiteit.
Lees hier het interview
Meer over Diana Lebacs op deze site

Lucas Derks – De postume colleges van Herman Blaas

Lucas Derks
De postume colleges van Herman Blaas

Nederland, roman
Paperback, 378 blz., €
ISBN 90-6265-368-3
Eerste druk 1992

Professor Herman Blaas, die het antropologiecollege bijwoont van Willem Strooykan, is niet te beroerd om mee te doen aan een klein experiment: het moet voelbaar maken van welke sluimerende angsten magiërs gebruik maken. Wat het in hem losmaakte, kan hij niet navertellen. Hij sterft aan een hartstilstand. Strooykan en Blaas hadden in de nabije toekomst moeten touwtrekken om het behoud van hun baan, en een storm van geruchten steekt op. Strooykan neemt de wijk naar Madeira, al is een serieuze verdenking uitgesloten, want welke academicus kan het zich veroorloven te geloven in magie?
Voor Strooykan en zijn medewerkers is hiermee de kous echter niet af: zij raken in de greep van bizarre hypotheses en ervaringen, die hen noodzaken al hun psychologische inventiviteit voor hun eigen casus aan te wenden. Strooykan ziet de geest van Blaas in een tunnel op Madeira, Ron, zijn assitent, vindt overal sporen van magische praktijken, Angela, een ex-studente van Strooykan, denkt dat zij Blaas heeft doodgetoverd en belandt in een psychiatrische inrichting.

Lucas Derks (1950) verstrikt ons in De postume colleges van Herman Blaas met zeldzaam gemak in de lotgevallen en de hersenspinsels van een groepje onthutste mensenwetenschappers, en hij trakeert ons tenslotte op een verrassende, verhelderende ontknoping.

Lucas Derks is de winnaar van de LIFT nationale debuurtprijs 1992.