Uit ‘Boekenrubriek’ van Franc Knipscheer bij ‘Live in de Poentjak’, 5 juni 2022:
(…) Gisteren werd in besloten kring afscheid genomen van Eric Schneider. Precies een jaar geleden verscheen zijn enige dichtbundel ‘Waar weg weg is en stilte stiller nog’. Ik bracht hem 3 juni 2021 de bundel en dat mondde uit in een geïmproviseerde miniboekpresentatie. Onder anderen Cor Gout en Daphne waren daarbij aanwezig (Cor Gout tipte In de Knipscheer aan de familie als mogelijke uitgever van zijn poëzie). Eric Schneider, eigenlijk nog herstellende van een herseninfarct een paar jaar daarvoor en te kwetsbaar voor een publiekspresentatie, signeerde bij deze gelegenheid in bijzijn van het handvol aanwezigen een aantal exemplaren van zijn bundel voor toekomstige kopers.
In zijn condoleance van 31 mei jl. aan Stéphanie, de partner van Eric Schneider, haalt Cor Gout aan dat gebeuren déze herinnering op: «Wàt een bijzondere man was dàt, was hij, blijmoedig zolang als het ging, de tuin, het kleine samenzijn, de bundel, waar hij blij mee was, het signeren ervan, aan de tafel bij het raam aan de straatkant, de handtekening die maar niet op de blanke pagina wilde passen, waarbij hij mompelde: ‘Hij wil er niet op.’ De man met de grote signatuur, nog altijd, in dat huis aan de ‘Fred’, het stille gedeelte, nu stiller nog.»
Een van de laatste keren, misschien wel de laatste keer, dat Eric Schneider zich in Den Haag in het openbaar vertoonde, was op 3 april van dit jaar. Daarna vertrok hij naar zijn huis in Frankrijk waar hij op 23 mei overleed. Die 3de april, bezocht hij, tot verrassing van Cor Gout en mij, de eerste editie van Live in de Poentjak, hier aan de Kneuterdijk in Den Haag, samen met Stéphanie en met Marian Meerbeek, vriendin van de familie, die Eric ook zo behulpzaam was bij alle contacten van de uitgeverij bij de totstandkoming van zijn dichtbundel. Zijn aanwezigheid toen, hier, kenmerkte zijn brede interesse voor álle kunsten: toneel en film, beeldende kunst en dus literatuur en muziek. En het tekende, denk ik, zijn loyaliteit aan hen die kennelijk iets voor hem betekend hadden. (…)
Fotograaf Eric de Vries ving hem in het publiek, midden op achterste rij.
Klik hier voor de grote foto
Lees IM Eric Schneider
Meer over ‘Waar weg weg is en stilte stiller nog’
Meer over ‘Live in de Poentjak’
Tag: Marian Meerbeek
Eric Schneider (87) overleden.
Foto: Erik Rumpff
Als acteur was hij een van de groten van het Nederlandse toneel. Maar ook regisseren, schrijven en tekenen behoorden tot zijn talenten. Een jaar geleden was ik nog druk bezig met de laatste fase van zijn dichtbundel Waar weg weg is en stilte stiller nog. Eric Schneider schreef al bijna zijn hele leven poëzie, maar met Waar weg weg is en stilte stiller nog werd voor het eerst een aantal van zijn gedichten verzameld in een bundel, een debuutbundel.
Ik kreeg een eerste eigen selectie voor de bundel toegestuurd in augustus 2020, door Marian Meerbeek, een goede vriendin van Eric, getipt door Cor Gout, midden in coronatijd. “Eric heeft gedurende zijn lange leven een grote hoeveelheid poëzie geschreven. Veel hiervan gaat over zijn theaterleven, waarvan hij vorig jaar op 85 jarige leeftijd afscheid genomen heeft. Deze poëzie zou je kunnen zien als zijn memoires.” Ik mailde: “Eric Schneider behoeft natuurlijk geen introductie. Hoewel we het laatste halfjaar zo overspoeld zijn met manuscripten dat we op onze site een tijdelijke inzendstop hebben vermeld, maak ik voor Eric Schneider graag een uitzondering. Ik zou zijn poëzie graag lezen.” Ik kende Eric Schneider als acteur. Als tiener ging ik in de jaren zestig vaak naar het toneel. Via een oom die aan het toneel zat en een oomzegger die zakelijk directeur was een theatergezelschap kwam ik gemakkelijk aan vrijkaarten.
Een tweede verrassing volgde een maand later: “Eric heeft zijn hele leven getekend (zelfs in zijn kindertijd in het Jappenkamp). Voornamelijk pentekeningen, waarmee hij af en toe exposeert. Hij denkt er ook over om zo mogelijk nog enkele tekeningen bij zijn gedichten te voegen.” Twaalf kleurtekeningen zouden in de bundel belanden.
Op 29 mei 2021 berichtte ik hem: “De pakketdienst heeft de bundel bezorgd. Wanneer komt het uit dat ik ze ter overhandiging en ter signering langsbreng? Ik zou aanstaande maandagmiddag kunnen of anders donderdag 3 juni.” Een publiekspresentatie was niet mogelijk, ook vanwege de kwetsbaarheid van Eric. Die donderdag zou de kleinste maar ook de meest bijzondere ‘boekpresentatie’ worden die ik tot dan had meegemaakt. Al bij binnenkomst liet hij weten dat hij ook een cadeautje voor mij had. Eric had er een klein familiegebeuren van gemaakt, waarbij ook zijn vrouw en zoons aanwezig waren. Eric was als een kind zo blij. Met door tranen verstikte stem las hij enkele gedichten voor een publiek van acht, het kleinste in zijn loopbaan.
BROER
(Royal Sporting Club Bangkok 1946)
Alles was nog klein aan ons
toen je als eerste op de hoge
klaarstond voor de sprong
leek je reusachtig met de zon
ons verblindend in de rug
Je indianenkreet ketste terug
meervoudig van de diepe spiegel
alsof daar kelen openbraken
en wij opnieuw geboren werden
uit vervreemde ouders die onder
parasollen zaten en hun eerste
cola dronken
Geraakt ging ik weer naar Haarlem. Met op de achterbank een exemplaar van Getekend toneelleven met 12 losse kleurreproducties van eigen tekeningen op A3-formaat over twaalf toneelstukken.
[franc knipscheer, Haarlem, 23 mei 2022]
Meer over ‘Waar weg weg is en stilte stiller nog’
Donderdagavond 8 december presentatie ‘Extaze 20’
Affiche Els Kort
Over ‘De magie van het verlies’ in de Houtrustkerk, 8 december 2016:
Wie weet dat het aanzetpunt van het thema van Extaze 20 Lou Reed’s album Magic and loss (1992) is, zal begrijpen dat de presentatie van het decembernummer voor een groot deel zal bestaan uit muziek. Vier sprekers zullen ingaan op de relatie tussen Reed’s motieven en muziek. En er zal ook muziek te horen zijn: als soundtrack bij de film die getoond zal worden, bij de installatie waarmee de avond opent, en tijdens het optreden van Henk Koorn. Laurens ten Kate (gastredacteur van Extaze 20), Heleen Rippen (bedenker van het thema van het nummer), René Gabriëls en Anton Simons vertellen hoe zij de muziek van Reed en anderen in hun respectievelijke essays voor Extaze 20 hebben ingepast. Voor de soundtrack van zijn film Place Stalingrad koos Erik Pape een rai-nummer uit, muziek die in zijn beleving verbonden is met het plein. Geluiden (muzikaal gearrangeerd) zijn te horen bij de installatie van Marian Meerbeek en Marion de Laat, die ‘Berlijn’ en het begrip ‘tijd’ tot onderwerpen heeft. De livemuziek, aansluitend op de inleidingen van de essayisten, wordt gespeeld en gezongen door Henk Koorn, bekend van de eigenzinnige Haagse band Hallo Venray. Hij vertolkt nummers van Lou Reed, David Bowie en Joan Armatrading. Poëzie, het meest muzikale literaire genre, komt deze avond voor rekening van Dorien Dijkhuis.
Dan nog even terug naar het aanzetpunt. De vraag die de redactie zich daarbij stelde was: is verlies het tegendeel van winst, van betekenis, van vervulling? Of is er zoiets als een eigen kracht in het verlies? Of, zoals Bataille het noemde, is het verlies een gift (le don de la perte)? (Hoe) kan verlies een magische glans krijgen?
Locatie: Houtrustkerk, Beeklaan 535, Den Haag (hoek Houtrustweg). Parkeren kan gratis op het erf van de internationale school aan de overzijde. Aanvang: 20.15 uur precies. Deur open van 19.45 uur tot 20.10 uur, dus graag op tijd aanwezig zijn. Toegang: € 10,00 (alleen contant te betalen). Reserveren: redactie@extaze.nl Presentatie Cor Gout, licht en geluid Harold Verra / Bigfatzo Productions
Meer over ‘Extaze 20’