Over ‘Op alles wat ik ben’ van Peter WJ Brouwer op Leeskost, 25 april 2024:
Maria, heilige maagd, moeder van de goddelijke Zoon (…), beheerst het leven van de jonge Ellen. Haar echte moeder is een mens van twee gezichten: naar derden toe is ze vriendelijk, zodra iemand de deur achter zich dichtslaat uit ze kritiek. Maar bovenal is moeder bezeten door haar verering voor Maria. (…) Moeders nicht Hildegonda Hoefnaegel, (…) beroept zich erop dat Maria haar is verschenen, niet éénmaal, maar keer op keer. (…) Tussendoor laveert Ellen. Ze is zowel schoolmeisje met de vriendschappen en de onzekerheden van een puber als een kind dat gevangen zit in de benepen sfeer van een behoorlijk hysterische moeder. Wil ze als schoolkind kijken naar de film Turks Fruit? Moeder vindt het maar niets: het is modieuze kitsch: Ik kan die film in drie woorden voor je samenvatten: ‘Hoer krijgt kanker’. Hoe sla je een kind monddood. (…)Jaren later verdiept ze zich als journalist in de invloed van kerk en geloof, het stempel dat blijvend van invloed is geweest op het vervolg van haar leven. Was het masker van Mariadevotie wel zo zuiver als het haar voorgehouden werd? (…) Geloof kan troosten, steunen en bedriegen. Dat blijkt ook uit dit boek. De weg naar de eigen, persoonlijke waarheid kan pijnlijk zijn en confronterend. Brouwer maakt het zijn Ellen niet eenvoudig. Soms vind ik haar irritant, dan weer bekruipt mij medelijden. (…)