Over ‘Razende stiltes’ van Artien Utrecht op Ansiel, 25 november 2022:
De Extazereeks-essays is een voortzetting van de Extazereeks voor korte verhalen en romans die sinds 2016 onder redactie van het literair tijdschrift Extaze door uitgeverij In de Knipscheer werd uitgegeven. De redactie en de uitgever bieden talentvolle essayisten de kans hun werk in een zelfstandige uitgave te presenteren. De essay-reeks wordt bezorgd door Cor Gout (redactie) en Els Kort (vormgeving). De tweede bundel in de reeks, ‘Razende stiltes’, laat ons kennis maken met Artien Utrecht (1950), van huis uit stedenbouwkundige. Ze is het grootste deel van haar leven als onderzoeker en projectmedewerker werkzaam geweest in de internationale samenwerking. Altijd binnen het domein van maatschappelijke organisaties. Daarin bekleedde zij posities waarin de strijd voor mensenrechten vooropstond. Opgegroeid in Indonesië, kwam zij op haar twintigste naar Nederland. In 2018 begon zij met het schrijven van essays, waarvan enkele gepubliceerd zijn in het literair tijdschrift Extaze. ‘Razende stiltes’ is een bijzonder knappe bundel met essays over onderwerpen rond kunst, architectuur, cultuur, sociologie en politiek. Aan alle essays ligt de persoonlijke ervaring van de schrijfster ten grondslag. In een persoonlijke en soms bloemrijke stijl geschreven. Met enkele zwart-witfoto’s. De elf opgenomen essays zijn ondergebracht in drie afdelingen: Taal van de stilte, Transities en De stiltes van geweld. Beginnend bij kunst en architectuur, zoals beleefd in Japan maar niet alleen daar, beweegt het schouwspel dat ons geboden wordt zich naar groepen vluchtelingen die zich tussen hoop en vrees naar het noordelijke halfrond begeven. Sporen terug leiden naar de nalatenschap van het koloniaal racisme in Nederlands-Indië/Indonesië, en heen naar de verwoestende gevolgen van de genocidale massamoorden en verdwijningen in het Indonesië van 1965 en daarna. Door het zichtbaar maken van verbindingen met feiten krijgt de gebeurtenis haar betekenis, iets waar Artien Utrecht zich aan zet en wat ze al doende tot kunst weet te verheffen. Bijzonder mooi is haar bespreking en analyse van ‘Exit West’ van Moshin Hamid waarin een verliefd stel een magisch vluchtelingenbestaan beleeft: steeds stappen ze door een deur naar een nieuw leven in een nieuwe omgeving. Alle essays tonen de rijke culturele bagage van de auteur. Zij weet ook de lezer heel nauw bij haar persoonlijke ervaringen te betrekken door een rijke schrijfstijl en een mooie woordkeuze.
Bron
Meer over ‘Razende stiltes’
Meer over Artien Utrecht bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: mensenrechten
«In een persoonlijke en soms bloemrijke stijl geschreven essays.»
Over ‘Razende stiltes’ van Artien Utrecht voor NBD/Biblion, 24 augustus 2022:
(…) Bundel met essays over onderwerpen rond kunst, architectuur, cultuur, sociologie en politiek. Aan alle essays ligt de persoonlijke ervaring van de schrijfster ten grondslag. (…) Artien Utrecht (1950), van huis uit stedenbouwkundige, is het grootste deel van haar leven als onderzoeker en projectmedewerker werkzaam geweest in de internationale samenwerking. (…) Daarin bekleedde zij posities waarin de strijd voor mensenrechten vooropstond. Opgegroeid in Indonesië, kwam zij op haar twintigste naar Nederland. In 2018 begon zij met het schrijven van essays. (…) ‘Razende stiltes’ is haar eerste essaybundel. (…)
Lees hier het signalement
Klik hier voor het bekijken van de boekpresentatie
Meer over ‘Razende stiltes’
Meer over Artien Utrecht bij Uitgeverij In de Knipscheer
Artien Utrecht – Razende stiltes. Essays
Artien Utrecht
Razende stiltes
Extazereeks-essays
omslagafbeelding Harry Haarsma
reeksredactie Cor Gout
vormgeving Els Kort
gebrocheerd in omslag met flappen,
166 blz., € 19,50
ISBN 978-94-93214-72-9
eerste uitgave mei 2022
De essays in Razende stiltes vormen een waaier van uiteenlopende culturele, sociale en politieke kwesties, nu eens opschuivend van stil naar roerig, dan weer in een toon die onder de hoofdtoon meeklinkt. De elf opgenomen essays zijn ondergebracht in drie afdelingen: Taal van de stilte, Transities en De stiltes van geweld. Beginnend bij kunst en architectuur, zoals beleefd in Japan maar niet alleen daar, beweegt het schouwspel dat ons geboden wordt zich naar groepen vluchtelingen die zich tussen hoop en vrees naar het noordelijke halfrond begeven.
Sporen terug leiden naar de nalatenschap van het koloniaal racisme in Nederlands-Indië/Indonesië, en heen naar de verwoestende gevolgen van de genocidale massamoorden en verdwijningen in het Indonesië van 1965 en daarna. Nooit staat een beschreven gebeurtenis op zichzelf, altijd ontdekken we daarbij een verbinding met het verleden of de toekomst, die een kleine rimpeling in een mondiale oceaan van soms traag voortrollende, soms woest kolkende golven teweegbrengt. Door het zichtbaar maken van deze verbindingen krijgt de gebeurtenis haar betekenis, iets waar Artien Utrecht zich aan zet en wat ze al doende tot kunst weet te verheffen.
Aan alle essays ligt de persoonlijke ervaring van de schrijfster ten grondslag, nu eens als herinnering aan momenten uit haar eigen leven, dan weer als zintuigelijke beleving of diepgevoelde overtuiging.
Artien Utrecht (1950), van huis uit stedenbouwkundige, is het grootste deel van haar leven als onderzoeker en projectmedewerker werkzaam geweest in de internationale samenwerking. Altijd binnen het domein van maatschappelijke organisaties. Daarin bekleedde zij posities waarin de strijd voor mensenrechten vooropstond. Opgegroeid in Indonesië, kwam zij op haar twintigste naar Nederland. In 2018 begon zij met het schrijven van essays, waar – van enkele gepubliceerd zijn in het literair tijdschrift ‘Extaze’. Indonesië blijft een rode draad in haar leven. In de jaren ’80 doet ze sociaaleconomisch onderzoekswerk in ruraal West Java. Vanaf de jaren ’90 reist ze veel in o.a. Zuidoost- en Zuid Azië Voor de ontwikkelingsorganisatie Hivos. Zij is mede-organisator van het International People’s Tribunal 1965 (Indonesië) dat eind 2015 plaatsvond in Den Haag. Razende stiltes is haar eerste essaybundel.
‘Razende stiltes’ van Artien Utrecht is de tweede essay-uitgave in de Extazereeks. De Extazereeks-essays is een voortzetting van de Extazereeks voor korte verhalen en romans die sinds 2016 onder redactie van het literair tijdschrift Extaze door uitgeverij In de Knipscheer werd uitgegeven. De redactie en de uitgever bieden talentvolle essayisten de kans hun werk in een zelfstandige uitgave te presenteren. De essay-reeks wordt bezorgd door Cor Gout (redactie) en Els Kort (vormgeving).
Meer over Artien Utrecht bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Extaze-essays
Els de Groen bij Poëzie Podium Den Bosch
Op woensdag 9 januari 2019 programmeert Bosch’ Poëziepodium 4 dichters (Kevin Groen, Bas Maris, Valerie Saoirse, Els de Groen) en muzikaal kleinkunst-talent Bas van de Ven op het toneel van Hangop in de Willem Twee aan de Boschdijkstraat 100. Schrijfster Els de Groen (1949) past met het grootste gemak in de shortlist meest geëngageerde schrijfsters van Nederland. Alleen het predicaat schrijfster zou haar te kort doen. Naast 5 jaar als Europarlementariër gewerkt te hebben, is Els de Groen betrokken geweest bij veel maatschappelijke ontwikkelingen, in vele gedaanten, zoals die rondom vluchtelingen, de multiculturele samenleving, mensenrechten en verzet tegen rechts-extremisme. Onlangs verscheen haar bundel ‘Wakker vallen’. Een eerste uitstapje van proza naar poëzie. Aanvang 19.30 uur. Toegang gratis.
Klik voor meer informatie
Meer over ‘Wakker vallen’
Meer over Els de Groen bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Op iedere pagina wordt de lezer geraakt.» – Marjo van Turnhout
Over ‘Pleisterplaats Belleville’ van Peter Lenssen op Leestafel, 18 juni 2018:
Belleville, oorspronkelijk een zelfstandige gemeente, werd in 1869 door Parijs geannexeerd. Het is de wijk waar beroemde mensen als Edith Piaf en Maurice Chevalier geboren zijn, waar bekende romans gesitueerd zijn (Romain Gary). Er ligt een prachtig park in deze wijk, en de hoofdpersoon in dit verhaal, een journalist die schrijft – schreef, moet ik zeggen – over mensenrechtenkwesties en mensenrechtenactivisten, zwerft door deze wijk met zijn warrige stratenplan en beschrijft wat hij ziet. (…) Paul rouwt. Hij is zijn grote liefde kwijt, zijn mooie John stierf aan kanker. Dat was op dezelfde dag als de aanslag op Charlie Hebdo, een nieuwsfeit waar Paul normaliter zeker aandacht zou hebben besteed. Maar nu kwam er niets uit zijn handen. (…) Een korte inhoud doet dit boek geen recht. Haast op iedere pagina wordt de lezer geraakt, gegrepen, ontroerd of tot nadenken gedwongen. Peter Lenssen heeft met dit verhaal enkele schokkende gebeurtenissen uit een recent verleden met elkaar verbonden. Het verhaal dreunt na, zoveel impact heeft het. Lenssen omschrijft waar nodig is, om weer te versnellen voor meer indruk op belangrijke gebeurtenissen. Heen en weer in de tijd gaan we, om te kunnen begrijpen waar Paul mee worstelt, de emoties voelbaar van begin tot eind. (…) Een fantastisch boek dat (…) in het gehele Nederlandstalige gebied, en ook daarbuiten meer aandacht verdient!
Lees hier of hier de recensie
Meer over ‘Pleisterplaats Belleville’
Meer over Peter Lenssen bij Uitgeverij In de Knipscheer
Leestip
Peter Lenssen – Pleisterplaats Belleville. Roman
Peter Lenssen
Pleisterplaats Belleville
Roman
Nederland
Gebrocheerd in omslag met flappen,
332 blz, € 19,50
ISBN 978-90-6265-991-3
De roman Pleisterplaats Belleville verschijnt drie jaar na de aanslag op Charlie Hebdo. Peter Lenssen stond een hommage voor ogen aan Charlie Hebdo, een monument voor de vrijheid van meningsuiting, gedreven door ‘Je suis Charlie’, de schreeuw om solidariteit die opklonk meteen na het bloedbad in Parijs. Want zijn we niet allemaal verknocht aan onze vrijheid? Het pakte anders uit. Pleisterplaats Belleville is het testimonium geworden van een mensenrechtenactivist die voelt dat de grond onder zijn voeten wegzakt en dat mensenrechten en de vrijheid van het woord steeds meer onder druk komen te staan. Pleisterplaats Belleville symboliseert het einde van een tijdperk. Peter Lenssen schrijft over de hartstochtelijke liefde tussen twee mannen, de bloedig neergeslagen opstand in 2013 op het Taksimplein in Istanbul en de laffe aanslag op Charlie Hebdo, over hoop en tegenspoed en de plicht tot bescherming van menselijke waardigheid. Een hoogst actueel boek.
Mijn god, wat was hij mooi met die robuuste, ongeschoren kop, die strakke, verweerde spijkerbroek om zijn stevige billen en dan dat soepele, bruine bovenlijf dat door het zijwaartse licht, gelijk Michelangelo’s David, uit het donker tevoorschijn werd gebeiteld. De lakens op het bed leken zich vanzelf te openen.
Jarenlang reist Paul Goedemond gepassioneerd de wereld af om mensenrechtenactivisten te interviewen. Hij schrijft over hen en biedt hun een podium. Paul gelooft hartgrondig in de kracht van democratie en het vrije woord. Totdat in Istanbul de Turkse activiste Aysel waarmee hij zich sterk emotioneel verbonden voelt, wordt opgepakt en verdwijnt. Pogingen haar terug te vinden, lopen op niets uit. Ook in zijn persoonlijk leven blijven tegenslagen niet uit. John, zijn grote liefde, sterft na een ellendig ziekbed aan kanker. De treurnis om het verlies van zijn geliefde wordt verhevigd door de aanslag op Charlie Hebdo. Hij twijfelt aan het werk waar hij zich altijd met ziel en zaligheid voor heeft ingezet, en aan het belang van de strijd voor mensenrechten. Paul raakt in een diepe depressie. Hij krijgt geen woord meer op papier. Op aandringen van zijn zus Martha vertrekt hij naar Parijs om weer op te krabbelen en zichzelf te hervinden. Dat lukt in eerste instantie nauwelijks. De spoken uit het verleden blijven hem achtervolgen. In een café ontmoet hij Barry, een Iraans-Amerikaanse fotograaf, die een dubbelleven leidt. Zijn aanwezigheid brengt nieuwe hoop. Maar niet voor lang.
In 2017 verscheen van Peter Lenssen bij Uitgeverij In de Knipscheer zijn monumentale roman Bitterdagen: ‘Een draaikolk van verhalen’, ‘een warreling van hallucinaties, dromen, herinneringen en flashbacks’, ‘een geweldig, ontroerend boek’.
Meer over Peter Lenssen bij Uitgeverij In de Knipscheer
Wole Soyinka – De vertolkers. Roman
WOLE SOYINKA
De vertolkers
vertaling: Marijke Emeis
Paperback, 384 blz., € 11,50
ISBN978-90-6265-241-9
Derde editie, eerste druk 1999
Nigeria blijft voortdurend in het nieuws: Shell en het milieuschandaal, de oppositie tegen de militaire dictatuur, de boycot van de Europese Unie en de mensenrechten, de terechtstelling van een schrijver, de plotselinge dood van zowel de belangrijkste generaal als de belangrijkste oppositieleider, de aanloop naar nieuwe verkiezingen. De strijd voor democratie en tegen geweld is al decennia actueel.
Nobelprijs voor Literatuur
Het was al het thema in De vertolkers, de grote roman van Wole Soyinka, die als eerste en enige Afrikaanse schrijver onderscheiden is met de Nobelprijs voor Literatuur, en die nu ook letterlijk ‘vertolker’ is geworden van het strijdbare Nigeria en bij elke recente ontwikkeling internationaal om commentaar wordt gevraagd.
De vertolkers gaat over zeven vrienden die allen gaan studeren in Amerika en Europa en elkaar later, als de onafhankelijkheid van Nigeria bedreigd wordt door corruptie, weer tegenkomen in universiteiten, kantoren en nachtclubs, maar nu als journalist, schilder, ingenieur of ambtenaar. De lezer leert hen langzaam kennen, hun verleden, hun inzichten, hun liefdes, en hun angsten om nu te moeten kiezen tussen het nieuwe en het oude Afrika, tussen de moderne realiteit en de geërfde tradities, een keuze die ook hun vriendschappen onder druk zet.
De pers over De vertolkers
«Een schrijver van wereldfromaat» – Vrij Nederland
«Welsprekendheid als machtig wapen.» – Trouw
Alice Walker – Meridian
ALICE WALKER
Meridian
Verenigde Staten, Roman
Vertaling: Marijke Emeis
Paperback, 272 blz. 11,50
ISBN 90-6265-033-3
Eerste druk 1979
Eerste druk als Reprise Literair1997
Meridian, een zwarte, gescheiden jonge moeder, sluit zich in de jaren zestig aan bij de beweging voor burgerrechten en voert op haar manier in het diepe zuiden van Amerika de strijd voor emancipatie en gelijke rechten en groeit daardoor uit tot een charismatische figuur.
De pers over Meridian
«Hoewel Meridian een onthullend beeld geeft an het leven in het landelijke zuiden, en tussen de regels door scherpe analyses van de verschillende opvattingen binnen de zwarte beweging, ontleent het zijn grote kracht aan het vermogen van de schrijfster om haar verhaal te vertellen in termen van mensen, niet in termen van feiten en vraagstukken.» – Publishers Weekly
«Een onbeschrijflijk mooi pleidooi voor menselijke waardigheid.» Cosmopolitan
«Zorg dat je dit boek hebt en leest het. Sinds het eind van de Tweede Wereldoorlog heb ik geen andere roman van deze klasse gelezen.» – C.L.R. James
«Een opmerkelijke rijke, fascinerende roman.» – The New York Times Book Review
Vrouwen hebben niet alleen, al sinds de slavernij, een vooraanstaande rol gespeeld in de maatschappelijke evolutie van de zwarte bevolking van de Verenigde Staten van Amerika, ook in de zwarte literatuur zijn zij van oudsher sterk vertegenwoordigd geweest. Alice Walker (1944) zet die traditie met Meridian overtuigend voort.