Over ‘Zoeken naar Slory’ van Ezra de Haan in Het Parool, 20 november 2014:
Michaël Slory en de eenzelvige Shrinivási zijn de belangrijkste levende Surinaamse dichters. Ezra de Haan neemt voor zijn reisverslag zijn ‘zoektocht’ naar Slory als uitgangspunt. De Haan wandelt heel Paramaribo door en doet daarbij aardige waarnemingen. (…) Als hij de dichter tenslotte ontmoet, doet hij een vondst. Zelf heb ik Slory wel voor de radio proberen te interviewen, maar de opname viel nooit te monteren, want hij spreekt in zijn schier eindeloze monologen geen punt of komma uit. De Haan besluit in arren moede Slory’s woordenstroom af te drukken zonder te pogen er orde in te brengen. Er is soms geen touw aan vast te knopen, maar het is een fascinerende weergave van de frustraties van een gekwelde dichter in een land dat voor hem, zoals de Surinaamse schrijfster Bea Vianen het noemt, ‘een strafhok’ is waar hij nooit meer uitkomt.
Meer over ‘Zoeken naar Slory’
Meer over E. de Haan bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Michaël Slory bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: Michaël Slory
«Een speurtocht naar de overlevingsdrang van de Surinamer. In concrete taal, scherp observerend en op een persoonlijke toon legt De Haan die survival vast.» – Rabin Gangadin
Over ‘Zoeken naar Slory’ van E. de Haan op De Boekensalon.nl, 4 november 2014:
De poëzie van Slory als metafoor van de samenhang en het reisverslag als de samenhang zelf zijn hier in elkaar geschoven. (…) De waarnemingen van de Haan lijken zich als brokstukken los te maken. Deze brokstukken zweven vervolgens binnen de door hem bedachte omheining van gevoerde dialogen. Tot slot nemen ze er hun plaats in alsof ze daar altijd bijeen hadden gestaan. De omheining als aanschouwelijk gemaakte allegorie ontwikkelt zich tot een abstracte voorstelling van De Haans bedoeling. Bij lezing van dit reisverslag krijg je het gevoel alsof je door een lachspiegelbuis loopt: de beelden die je worden toegeworpen, worden soms licht, soms grotesk vervormd teruggekaatst, steeds weer een beetje anders, soms dijen ze uit en krimpen ze etc. De door De Haan beschreven beelden van Paramaribo maken kabaal en spartelen op die manier, ze vervloeien en verkeren in een voortdurende staat van onrust terwijl de mensen de hij ontmoet in een voortdurende staat van onrust verkeren, soms aangedaan, roerloos, groots en ijzig overeind staand. (…). In dit boek lijken impressie en rapportage natuurlijke bondgenoten van de functionaliteit te zijn.
Meer over ‘Zoeken naar Slory’
Meer over E. de Haan bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Michaël Slory bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Een poëtisch en muzikaal monument voor drie grote Surinaamse dichters.» – Ezra de Haan
Over ‘De stilte van het ongesproken woord’ op Literatuurplein.nl, 29 augustus 2014:
De stilte voor het ongesproken woord is een poëtisch en muzikaal monument voor drie grote Surinaamse dichters. Door ook aandacht te geven aan informatie over de dichters, met name de getuigenissen die soms zeer persoonlijk zijn, krijgt de lezer meer begrip voor de impact die Dobru, Trefossa en Shrinivāsi hadden en hebben op de Surinaamse samenleving. De muzikale bewerking van de gedichten is divers als Suriname. De impact van het gezongen woord geeft een extra dimensie aan de gedichten. Niet snel vergeet je de stemmen van Raj Mohan en Julya Lo’ko. Wellicht is dit project het begin geweest van iets moois. Surinaamse dichters die voor een tweede Stilte van het ongesproken woord in aanmerking komen zijn: Jit Narain, Michaël Slory en Edgar Cairo.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De stilte van het ongesproken woord’
E. de Haan – Zoeken naar Slory. Roman
E. de Haan
Zoeken naar Slory.
Een reis door verrassend Suriname
Roman. Suriname, Nederland
Genaaid gebrocheerd, 280 blz. met flappen, € 19,50
oktober 2014
ISBN 978-90-6265-860-2
‘Ík heb er een geschoten,’ antwoordt de Hindoestaanse taxichauffeur als Ezra de Haan hem vraagt waarom Chinezen in het binnenland van Suriname vanachter tralies hun waren verkopen. Het slachtoffer was een Creool, geen Chinees. Dit is een van de verbijsterende ervaringen die De Haan tijdens zijn zoektocht naar Michaël Slory te horen krijgt.
Iedere Surinamer kent deze legendarische dichter of heeft van hem gehoord. Cynthia McLeod zat met hem in de klas, Harry Mulisch ontmoette hem in Amsterdam en Clark Accord was een bewonderaar. Elke dag zou hij op de Centrale Markt zijn gedichten aan de man brengen, zijn krantje ophalen bij De Ware Tijd. Maar De Haan is te laat of de dichter weet hem te ontlopen.
Met zijn gedichten in gedachten neemt De Haan een taxi die hem van Paramaribo naar Nickerie brengt. Coronie, het district waar Slory werd geboren, wordt onderweg bezocht, de binnenlanden verkend en overal vertellen de Surinamers hun verhaal dat divers is als de bevolkingsgroepen.
Langzaam komt de Haan tot het besef dat de gedichten van Slory het hele land en zijn geschiedenis tot in ieder detail beschrijven. Maar hoe ver gaat Slory’s dichterlijke vrijheid en hoeveel waarheid bevatten alle anekdotes die de mensen De Haan vertellen? Waar komt die voortdurende discriminatie vandaan in deze smeltkroes van rassen en religies?
Pas als hij de dichter zelf ontmoet zal de waarheid boven tafel komen. Voor zover er een waarheid over Suriname te vertellen valt.
Zoeken naar Slory is een verbazingwekkende reis door deze voormalige kolonie van Nederland, een land dat van vallen en opstaan weet en fantastische dichters, schrijvers en vertellers kent. Het boek is een ode aan een weergaloos dichter en zijn prachtige land.
Meer over E. de Haan bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Michaël Slory bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Een festijn van woord, beeld en klank. Werkelijk een streling voor oog, oor en geest.» – André Oyen
Over ‘De stilte van het ongesproken woord. Trefossa, Shrinivási, Dobru. Drie Surinaamse dichters op muziek gezet.’ op Ansiel, 16 april 2014:
‘De stilte van het ongesproken woord’ is een multimediaal eerbetoon aan drie grote Surinaamse dichters: Trefossa, Shrinivási, Dobru. De gedichten van deze grootheden zijn samengebracht in een schitterend boekwerk, verlucht met prachtige foto’s en tekeningen. Bij dit juweeltje zit dus ook de DVD met een keur van muzikanten die deze mooie poëzie in een onvergetelijk muzikaal en kleurrijk schouwspel brengen. Een waar Caraïbische vuurwerk vol diverse en kleurige patronen. Het project ‘Silence of the Unspoken Word’ is een festijn van woord, beeld en klank. Werkelijk een streling voor oog, oor en geest.
Lees hier de recensie of hier de kortere versie op iedereenleest.be
Meer over ‘De stilte van het ongesproken woord’
«Boeiend vanwege zijn poëtische toon, de voordrachten en de muziekfragmenten van Snijders.» – Iwan Brave
Over ‘Aan de Waterkant. Rogeria Burgers praat met Michaël Slory’ in De Ware Tijd Kunst & Cultuur, 24 december 2013:
“Boos op de wereld, op het land en op al die vrouwen die maar niet met u willen zijn?”, vraagt de interviewster dan ook resumerend aan het einde van de dertig minuten. “Vooral in stamverband en groepsverband wordt er ontzettend gediscrimineerd door de Surinamers zelf,” zijn Slory’s openingswoorden. Daarmee is de toon gezet voor een verhaal over een leven vol afwijzingen en ondergewaardeerd voelen. (…) Het blijft boeiend om naar Slory te luisteren, vanwege zijn poëtische toon, de voordrachten en de muziekfragmenten van Ronald Snijders. Slory’s verstrooidheid ontroert en zorgt regelmatig voor een lach. Al met al een pijnlijk relaas van de dichter des vaderlands, wiens naam vele malen groter is dan de waardering die hij ervaart en die gewild had dat zijn liefdespoëzie meer praktijk was.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Aan de Waterkant’
Meer over Michaël Slory
«Poëzie die bewust maakt. Strijdbaar in schoonheid.» – Ezra de Haan
Over ‘Nergens groeit een boom die haar aarde niet vindt’ van Karin Lachmising op Literatuurplein, 27 november 2013:
Karin Lachmising toont met haar bundel Nergens groeit een boom die haar aarde niet vindt dat ze het werk van haar voorgangers goed kent. Tegelijkertijd gaat haar poëzie verder dan het bezingen van de schoonheid van de natuur. Ze staat ook op de bres voor het behoud van datgene waarmee zij zich onlosmakelijk verbonden voelt: de aarde en alles wat erop groeit, bloeit en leeft. (…) Een indrukwekkende bundel eigentijdse gedichten.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Nergens groeit een boom’
«Liefde voor het woord in verstild dichterschap.» – Wim Rutgers
Over ‘Torent een man hoog met zijn poëzie’ van Michaël Slory in Ons Erfdeel, 18 oktober 2013: Persoonlijke ontdekkingen in de pracht van de Surinaamse natuur met zijn flora en fauna, een natuur die een nagenoeg religieuze connotatie krijgt en die op haar beurt uitmondt in een belijdenis van de liefde voor een vrouw, maar in essentie de liefde voor het leven zelf. Alles bevindt zich in één groots en samenhangend verband, waarin de dichter verblijd en verwonderd rondwaart. Zijn verbazing uit zich in talrijke vraagtekens en zijn blijdschap met haast even zovele uitroeptekens. … ). Zijn vroege poëzie was links strijdvaardig, nationalistisch met een mondiale insteek, en aanklacht tegen politiek en maatschappelijk onrecht. Maar die droom van een rechtvaardige(r) maatschappij wordt aan stukken geslagen met de militaire coup in Suriname die uitmondde in de gruwelijke decembermoorden op vooraanstaande burgers. Slory ruilde daarna de nationalistische revo-droom en de idee spreekbuis van de verdrukte gemeenschap te moeten zijn in voor een persoonlijke poëtica.
Lees hier verder
Meer over ‘Torent een man hoog met zijn poëzie’
UITVERKOCHT: Antilliaanse en Surinaamse boekpresentatie 13 oktober 2013 in Theater van ’t Woord (OBA)
Foto Wim Stad
Onder de titel ‘Een droom die ik heb’ organiseert Uitgeverij In de Knipscheer een gevarieerd Caribisch programma met schrijvers uit of over de Antillen. Eric de Brabander komt over uit Curaçao en presenteert zijn derde roman De supermarkt van Vieira. Van Nydia Ecury, geboren op Aruba in 1926 en in 2012 overleden op Curaçao, verschijnt haar eerste nog door haarzelf samengestelde Nederlandstalige gedichtenbundel Een droom die ik heb. Over het 19de eeuwse Suriname publiceert Janny de Heer haar grote historische roman Gentleman in slavernij. Karin Lachmising komt speciaal uit Suriname voor de lancering van haar debuut, de gedichtenbundel Nergens groeit een boom die haar aarde niet vindt. Rogeria Burgers houdt haar documentaire cd Aan de waterkant ten doop met een bijzonder interview met de grote Surinaamse dichter Michael Slory. Dit alles wordt muzikaal omlijst door de groep FTTP (Flower to the People) van de (van Surinaamse komaf zijnde) gitarist/componist Frank Ong-Alok. Van hem verschijnt dan, als speciale afsluiting van de kinderboekenweek, Bloemies een prentenboek met cd met liesjes en verhalen ‘voor kinderen van ‘0 tot 100’ (waaraan o.a. ook meewerken Gerda Havertong, Ronald Snijders en Hakim).
Zondag 13 oktober, 15.00 uur, OBA, Theater van ’t Woord: Een droom die ik heb
Presentatie Franc Knipscheer, interviews Peter de Rijk.
Reserveren kan uitsluitend door overmaking van € 5,00 op ING bank 3647173 t.n.v. Uitgeverij In de Knipscheer o.v.v. uw e-mailadres.
Locatie en bereikbaarheid OBA
Rogeria Burgers – Aan De Waterkant. CD
ROGERIA BURGERS
Aan De Waterkant
Rogeria Burgers praat met Michaël Slory
cd 31:11 minuten, met tekstboekje, € 12,50
2013
ISBN 978-90-6265- 612-7
In 2012 verscheen van Michaël Slory de bloemlezing Torent een man hoog met zijn poëzie. In het jaar dat Slory in Suriname aan de bundel werkte, sprak radioprogrammamaakster Rogeria Burgers uitgebreid met Michaël Slory aan De Waterkant, de straat in Paramaribo langs de Surinamerivier.
Het werd een fascinerend gesprek waarin Slory ‘niet boos maar ontgoocheld’ honderduit vertelt over wat hem in zijn lange dichtersleven geraakt heeft en hem tot op de dag vandaag bezighoudt. Aan De Waterkant is een luisterdocumentaire waarin Michaël Slory zijn verhaal doet met als levensecht geluiddecor de klanken van muziek en geroep, van langsrazend verkeer en het vlieden van de Surinamerivier, van het gescharrel met eten en drinken, van honden en die hun dorst lessen en zingende vogels in de avondzon. Slory, zo lijkt het, moppert wat af, maar verwoordt zijn misnoegen, zijn eenzaamheid, zijn twijfels en ook angst zo mooi en oprecht dat hij de luisteraar een inkijk geeft in zijn zielenroerselen en daarmee ook de wereld achter zijn poëzie zichtbaar maakt.
Zo praat hij op Aan De Waterkant over Ronald Venetiaan, een klas- en studiegenoot die het tot president van Suriname bracht, over zijn communistische tijd, over het wel of niet dichten in het Sranang het Engels, het Frans, het Spaans, het Nederlands…, over de onafhankelijkheid, over Che Guevara en Fidel Castro, over de Caribische regio, over waar hij dood wil gaan, en ja, over de liefde en de vrouwen: ‘Hoe kan een man mooie liefdesgedichten schrijven als hij nooit een vrouw mag betasten of omhelzen?’
Slory doorspekt zijn ontroerende ontboezemingen met het voorlezen van gedichten die als een rode draad door deze documentaire lopen.
Aan de cd is een geïllustreerde booklet toegevoegd waarin Michiel van Kempen, bezorger van de bloemlezingen Ik zal zingen om de zon te laten opkomen en Torent een man hoog met zijn poëzie, Michaël Slory portretteert.