Over ‘Priester tussen kruis en hakenkruis’ van Henk Egbers in Antilliaans Dagblad, 1 april 2017:
Egbers heeft als puber de Tweede Wereldoorlog meegemaakt – hij was 16 jaar tijdens de laatste oorlogsnacht met het bombardement op Emmerich op een steenworp afstand van zijn ouderlijk huis in ‘s Heerenberg – en als priester in Duitsland preekt hij over deze afgrijselijke oorlog. Een citaat uit deze preek over Dachau: ‘‘dat u niet alleen de Sieg Heil-arm strekte naar de man die sprak over ‘Ein Land, ein Volk, ein Führer’ maar ook naar Rome waar de paus paraat stond voor niet minder dan ‘eine Kirche,eine Glaubensgemeinschaft und ein Pabst’. Uw democratisch gekozen Führer wilde een wereldrijk, das Dritte Reich, stichten; de niet democratisch gekozen paus wilde al eerder ook een machtig wereldrijk, het Rijk Gods, realiseren.’’ (…) Henk Egbers (geboren in ‘s Heerenberg in 1928) beheerst zijn taal prima. Deze solist, die priester om den brode is geworden maar liever poppenspeler had willen zijn, vertelt uit noodzaak over zijn 16 jaar op seminaries – hij kijkt niet om in wrok, maar is wel verbitterd, en een semi-nare man geworden door zijn opleiding – en ongeveer 9 jaar als priester, kapelaan, over deze kwart eeuw van zijn leven, plus ongeveer een jaar na het uittreden en het zoeken naar een andere baan om brood op de plank te hebben. Hij vraagt zich af waarom de krant waar hij na zijn uittreden lang voor heeft gewerkt, De Stem, (nog) geen recensie van dit boek heeft geschreven. Men wil er niet aan. Durven ze niet?
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Priester tussen kruis en hakenkruis’
Tag: Mozaïek van een leven tussen twee fascistische utopieën
«Leerzame en ontroerende herinneringen met vaardige pen opgehaald.» – Prof. dr. P.J.A. Nissen
Over ‘Priester tussen kruis en hakenkruis’ van Henk Egbers op NBD | Biblion, 9 maart 2017:
De schrijver werkte negen jaar als rooms-katholiek priester in drie parochies in Nederland en assisteerde bovendien enkele maanden in Duitse parochies. Na het priesterschap te hebben neergelegd, werkte hij als kunstredacteur van een regionaal dagblad. Met vaardige pen haalt hij in dit boek herinneringen op aan zijn priesterjaren tussen 1957 en 1966 en aan zijn jeugd en vormingsjaren in het seminarie. Hij doet dit in de wetenschap dat het om een kwetsbaar verhaal gaat en in de hoop dat generatiegenoten er troost uit kunnen putten. Verbittering is de grondtoon in zijn herinneringen. Het katholieke geloof was van een totalitair en collectivistisch karakter, dat de schrijver doet denken aan het nationaalsocialisme. Vandaar de titel van het boek. Intussen krijgt de lezer een leerzame en soms ontroerende inkijk in het alledaagse leven van een priester in de nadagen van het ‘rijke roomse leven’ en in zijn worsteling met ‘een kerk die op de troon van God was gaan zitten’. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Priester tussen kruis en hakenkruis’
«Persoonlijk verslag waarop ik niets afding.» – Henk Hofman
Over ‘Priester tussen kruis en hakenkruis’ van Henk Egbers op Leestafel, 7 januari 2016:
(…) Egbers voelt zich verwant aan vooruitstrevende theologen als Edward Schillebeeckx, Karl Rahner, Hans Küng. Even is er de hoop dat zij gehoor krijgen in de kerk. Maar de conservatieve stroming behoudt de overhand. Egbers zelf gaat jarenlang de confrontatie uit de weg, omdat hij weet dat hij het toch tegen het instituut zal afleggen. Als het tenslotte echt niet langer gaat, legt hij in 1966 zijn ambt neer. Hij ervaart de wijze waarop de kerk afscheid van hem neemt als kil en gevoelloos. Het boek van Henk Egbers zal voor veel mensen heel herkenbaar zijn. Zij voelen zich niet meer thuis in een kerk gekenmerkt door controle en bedilzucht. Ook de aanklacht van Egbers dat de kerk bloed aan de handen heeft en zich nooit had mogen afficheren met het nationaalsocialisme, is niet uit de lucht gegrepen. Ik ding dus niets af op het persoonlijke verslag dat Egbers geeft van een leven binnen de rooms-katholieke kerk. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Priester tussen kruis en hakenkruis’