Tag: Mulisch

«De verbeelding van het kwaad in een tiental essays, als het ware schriftelijke colleges.» – Hans Hovens

Over ‘Sympathie voor de duivel’ van Jaap Goedegebuure in nd (Nederlands Dagblad), 15 mei 2025:

Het nieuws confronteert ons dagelijks met oorlog, terreur en misbruik. Wat drijft mensen tot zulke daden? Jaap Goedegebuure laat zien hoe literatuur ruimte biedt om het kwaad te onderzoeken maar ook na te denken over onze eigen duistere kanten. (…)  In ‘Sympathie voor de duivel’ van Jaap Goedegebuure worden we meegenomen door de verbeelding van het kwaad in de wereld van de literatuur en dan met name in die van Nederlandse en Vlaamse schrijvers. In een tiental essays, als het ware schriftelijke colleges, bespreekt de auteur, met talrijke dwarsverbanden naar de wereldliteratuur, het werk van onder meer Louis Couperus, Jacob Israël de Haan, Vestdijk, Reve, Mulisch, Louis Paul Boon, Oek de Jong, Manon Uphoff en Arnon Grunberg. Al gaat het hier over het ‘kwaad’, het is tegelijkertijd een cursus moderne Nederlandse letterkunde, het vak dat de voormalig hoogleraar Goedegebuure gaf. De verschillende hoofdstukken geven een goed beeld van de rijkdom van de geschriften van de besproken auteurs en zijn dusdanig uitnodigend dat de lezer met graagte hun werk wil (her)lezen. Goedegebuure heeft dat zelf ook gedaan in de acht jaar dat hij met dit boek is bezig geweest. Het blijkt ook wel uit de gedegen samenvattingen en de vele citaten. (…)

Lees hier of hier
Meer over Sympathie voor de duivel
Meer over Jaap Goedegebuure bij Uitgeverij In de Knipscheer

‘Waren zij de trieste erfgenamen van het Nederlandse kolonialisme?”- John Jansen van Galen

BeaVianenMichaelSlory
Bij het overlijden van Michaël Slory en Bea Vianen in Argus (nr. 46), 22 januari 2019:
Kort na elkaar overleden twee iconen van de Surinaamse literatuur: dichter Michael Slory en schrijfster Bea Vianen, beiden 83 jaar oud, nazaten van de jaren zestig. Weerspiegelt zich in hun tragische levensloop de geschiedenis van hun geboorteland? John Jansen van Galen heeft hen gekend. (…) Slory bleef dichten, over het alledaagse leven in Suriname, over straatvuil en stakingen, over Nelson Mandela en Hillary Clinton, over kokospalmen en de onbereikbare schoonheid van de zwarte vrouw. (…) Gedichten als het poëtisch commentaar op de actualiteit van een ‘absolute dichter’, die zijn levensprogram samenvatte als ‘Ik zal zingen om de zon te laten opkomen’. Maar ook in de verzuchting, die de titel is van een documentaire over hem: ‘Als de droom over is….’. (…) Bea Vianen was in 1957 als 21-jarige onderwijzeres naar Nederland vertrokken. (…) Uit haar debuutroman ‘Sarnami hai’ blijkt wel hoe goed ze ook het verstikkende Hindoestaanse milieu kende. In ‘Strafhok’ heeft ze heel Suriname beschreven als een wemeling van volksgroepen waarbinnen men elkaar voortdurend controleert en beloert. De benauwenis slaat de lezer tegemoet. (…). Ze was in die tijd bevriend met Adriaan Morriën en Marte Röling, later geremigreerd en opnieuw uit Suriname gevlucht, altijd opgejaagd, rusteloos zwervend, cirkelend om het land heen, om er niet heen terug te hoeven keren en er uiteindelijk toch eindigend in een schamel hospitaal.
Lees hier het artikel
Meer over Bea Vianen op deze site
Meer over Michaël Slory op deze site

«Het wonderkind van de Nederlandse literatuur.» – Ruud van Weerdenburg

Hans PlompRGB3Over de literatuur van Hans Plomp in Onderstroom boven (nr. 7.0, april 2015)*, 30 mei 2017:
Het wonderkind van de Nederlandse literatuur (….) Hans Plomp werd op handen gedragen als een interessante jonge schrijver die zich naar Nederlandse maatstaven ergens tussen G.K van het Reve, Bordewijk en Mulisch voortbewoog.(…) ‘De ondertrouw’ trad bij de Vlaamse uitgeverij Manteau aan het daglicht en Plomp – 23 jaar jong – werd op slag als een groot schrijver ontvangen. (…) Zijn dope-scene verslag ‘Amsterdams Dodenboekje’ viel alom in de hoofdstad in goede aarde. Decennia later hebben nog illustere figuren als Jeroen Brouwers en Adriaan Venema in hun boek vastgelegd hoeveel gewicht dit juweeltje voor hen had. (…)
*Met toestemming van de auteur op deze site geplaatst ter gelegenheid van het verschijnen van ‘Dit is de beste aller tijden. Een bloemlezing uit vijftig jaar dichtwerk’.
Lees hier het artikel
Meer over ‘Dit is de beste aller tijden. Een bloemlezing uit vijftig jaar dichtwerk’
Meer over Hans Plomp bij Uitgeverij In de Knipscheer

«‘Vreemd eten’ is in alle opzichten een literair werk.» – Susanne Lammers

Over ‘Vreemd eten’ van Hans van Hartevelt in Leidsch Dagblad, 19 november 2008:
De doordachte volgorde van de verhalen werkt effectief, net als de stilistische trucs waarmee Van Hartevelt je krijgt in de hoek waar hij je hebben wil. Zoals in het openingsverhaal, een dag uit het leven van een ‘partymanager’ die een koninklijk banket moet organiseren. De adrenaline spuit uit de zinnen, maar op een manier die je niet direct kunt plaatsen.
Lees hier het artikel
Meer over ‘Vreemd eten’
Meer over Hans van Hartevelt bij Uitgeverij In de Knipscheer