Muziek- en literatuurrecensent Rob de Haan in Musicmaker (22 december 2011):
Als gitaren schreeuwen is een zeer onconventioneel boek. Pennock is sterk beïnvloed door het surrealisme en er zitten veel absurdistische wendingen in het verhaal. (…) Dat neemt niet weg dat ik deze fascinerende novelle in één adem heb uitgelezen, omdat ik steeds fanatieker werd en wilde weten hoe dit uitermate merkwaardige, wonderlijke verhaal verder zou gaan.
Zoals de titel Als gitaren schreeuwen al doet vermoeden, spelen gitaren een grote rol in de nieuwe novelle van Glenn Pennock. De hoofdrolspeler in dit boek heet Joe. De liefde van Joe voor zijn Fender Stratocaster is ‘een liefde die niet voorbijgaat. Als geen ander artefact vertegenwoordigt deze gitaar mijn ziel.’
In het dagelijks leven is Joe de beheerder en eigenaar van een online community. De bezoekers van die site geeft hij advies op het gebied van de liefde. Deze online community heeft 300.000 leden en is een groot commercieel succes. (…) Joe heeft op een gegeven moment besloten dat hij een nieuw leven wil beginnen. Een groot deel van deze novelle gaat over de voorbereidingen van Joe op dit nieuwe bestaan. Hij wil zich voorgoed in zijn appartement opsluiten en alleen nog maar middels het internet communiceren met de buitenwereld.
Alleen in geval van nood zouden mensen uit de buitenwereld zijn woning nog fysiek mogen betreden. ‘Wanneer er brand zou uitbreken, mocht de brandweer uiteraard zichzelf toegang verschaffen tot mijn woning. En als mijn katjes onverhoopt ziek zouden worden, moest ik natuurlijk de dierenarts bellen. Ik zou namelijk niet willen dat ze de dupe werden van mijn strenge regels’.