‘Een droevig plaatje’ van Bert Vissers op Laurens Jz. Coster

VoorplatVissersWereld1-75Laurens Jz. Coster plaatst sinds jaar en dag onder redactie van Raymond Noë iedere werkdag een gedicht op het gelijknamige blog. Het gedicht wordt ook geplaatst op Neerlandistiek.nl. Op 27 december 2019 is het gekozen gedicht ‘Een droevig plaatje’ van zanger-dichter Bert Vissers (1964) uit de dit najaar verschenen debuutbundel ‘De wereld wacht op mij’. Het boek gaat vergezeld van een cd, waarop sommige teksten gezongen worden.

Een droevig plaatje

Mijn vrouw
doet de afwas
en staat
in haar keukenschort
onweerstaanbaar
mooi te zijn
bij het aanrecht.

Ik ga
(het zal met mijn jeugd te maken hebben)
achter haar staan
omhels haar
houd haar zoenend in haar hals
stevig vast
in een liefdevolle greep

Mijn vrouw
kan geen kant meer op
staat nadrukkelijk
tegen haar zin
met de afwasborstel
hoog in de lucht
als een tableau vivant
versteend
niet bij machte
om haar werkzaamheden
voort te zetten terwijl ze zegt,
strak voor zich uit kijkend:

dit lijkt wel zo’n tekening van Peter van Straaten

Meer over ‘De wereld wacht op mij’
Meer over Bert Vissers bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Sprankelende bundel kan een heel groot publiek aanspreken.» – André Oyen

VoorplatVissersWereld1-75Over ‘De wereld wacht op mij’ van Bert Vissers op Lezers tippen lezers, 21 december 2019:
(…) Deze artistieke duizendpoot vergast ons in woord en klank, in proza en poëzie op eenvoudige maar wel aangename hersenspinsels. ‘De wereld wacht op mij’ is een sprankelende bundel waarin we geconfronteerd worden met dagelijkse voorvallen en het wereldleed in een vrij eenvoudige en heldere taal. Er is plaats voor ruimte en verdriet in heel diverse onderwerpen. De muziek is een rijke aanvulling op deze charmante bundel die volgens mij een heel groot publiek kan aanspreken. (…)
Lees hier het signalement
Meer over ‘De wereld wacht op mij’
Meer over Bert Vissers bij Uitgeverij In de Knipscheer

Uitnodiging voor presentatie Extaze 28 in Den Haag

coverE28voorDPresentatie Extaze 28 Geloof in de kunst in de Houtrustkerk: donderdagavond 15 november 2018:
Geloof in de kunst? Geloof in de literatuur? Of toch in de eerste plaats je levenswijze instellen op de maatschappelijke carrière en het consumeren? Louis Couperus’ way of life werd vooral beïnvloed door de levensstijl en de (beeldhouw)kunst van de Grieken en de Romeinen. De atleten op de spelen in Olympia beoefenden hun sport naakt, de Griekse sculpturen van jonge mannen en goden lieten niets te raden over. Ruurd Halbertsma vertelt over die cultuur en Els Kort zorgt ervoor dat de weergave van die beelden op de wand van de Houtrustkerk er net iets anders zullen uitzien dan verwacht. Lisa Rooijackers’ jeugd en ongekunsteldheid zal doorklinken in de gedichten die zij zal voordragen. Mariëtte van Erp zal vertellen over de kunst, haar kunst, die als vanzelf ontstond toen zij haar huis en tuin in Gemert moest verlaten. Onno Schilstra schrijft in Extaze 28 hoe een beeld van Giam Lorenzo Bernini (1598–1680), De extase van de heilige Theresia, een van de meest intrigerende beelden van religieuze vervoering die hij ooit had gezien, hem deed beseffen dat hij beeldend kunstenaar zou worden. In zijn voordracht zal ook Gerard Reve een plaats krijgen, en de muziek, het nummer Freight Train en andere ‘Americana’, kunstuitingen die hem in zijn overtuiging hebben bevestigd. Een staaltje van de door hem geliefde Amerikaanse muziek, oud en nieuw, pop, country en folk, zal Onno samen met Artur Schouten, Siebe van Egmond, Paul Keuzenkamp en Renk Jan Vissers, tesamen het ensemble ‘Art for Art’s Sake’ vormend, ten gehore brengen. Alweer een avond om niet te missen.
Kom weer eens langs! De Extaze-avonden zijn van Pulchri verhuisd naar Sociëteit De Vereeniging en vandaar naar de Houtrustkerk op de hoek van de Beeklaan en de Hanenburgweg. Kwaliteit hebben we tijdens die reis niet verloren, integendeel, zo laten de ‘habitués’ van de Houtrustkerk ons weten. Veranderd zijn de avonden wel en dat is goed. Er is nog iets veranderd en die verandering is minder goed. Een aantal vaste bezoekers van het eerste uur zijn al geruime tijd niet meer gesignaleerd. Sommigen van hen hebben tijdens een van de presentaties van ‘Extaze’ opgetreden. Tot hen zouden we willen zeggen: jullie vormen een deel van onze geschiedenis en we missen jullie.
Klik hier voor locatie en aanvangstijden
Meer over Extaze 28

Extaze in de Houtrustkerk, presentatie Extaze 28: ‘Geloof in de kunst’

ExtazeinHoutrustkerk28DProgramma presentatie Extaze 28 met ‘Geloof in de kunst’ in de Houtrustkerk, donderdagavond 15 november 2018:
Onlosmakelijk verbonden aan het papieren literaire tijdschrift Extaze, en aan het digitale supplement, zijn de publieke, thematische presentaties van elk afzonderlijk nummer die een waardevolle aanvulling zijn op de inhoud van het betreffende nummer, in dit geval van Extaze 28 over ‘Geloof in de kunst’, een multidisciplinair programma met literatuur, beeldende kunst en muziek.

20.15: inleiding Cor Gout
20.20: Ruurd Halbertsma; lezing over de antieke beeldhouwkunst als droom en doem, ingeleid door een beeldcollage van Els Kort. Ruurd Halbertsma is werkzaam in het Rijksmuseum van Oudheden als conservator Griekse en Romeinse Kunst.
20.40: Lisa Rooijackers (gedichten). Lisa Rooijackers is gestart met de master Historical, Literary and Cultural Studies in Nijmegen. Behalve met academische bijdragen durft ze sinds kort ook met haar eigen poëzie de wereld in te gaan. Haar muzikale poëzieproject ‘half woord’ staat in de startblokken en is te volgen via het Instagramaccount@halfwoord.
20:50: Art for Art’s Sake (muziek)
21.00: P A U Z E
21.20: Mariëtte van Erp: haar beeldende kunst. Mariëtte van Erp (Gemert) is thuis in de omgeving waar ze is opgegroeid en haar plaats weet. Ze werkt om te doorgronden wat die plaats is en geeft daar uitdrukking aan door wat ze ondergaat ‘blind’ na te voelen op papier: door met vet het papier te betekenen, door met de poot van haar bril of een opgeraapt takje de tekening op een vel carbonpapier te krassen en zo een afdruk achter te laten op het tekenpapier eronder. Ze kijkt daarbij niet naar wat ze doet, maar houdt haar ogen gericht op de omgeving waarin ze opgaat.
21.35: Onno Schilstra: Freight Train- een voordracht. Onno Schilstra is beeldend kunstenaar, schrijver en muzikant. Hij woont afwisselend in Amsterdam en Berlijn, waar hij samen met zijn vrouw Wim Hardeman werkt aan hun magnum opus Panopticum Berlin, een klein, reizend museum met tekeningen over alles wat mensen mooi en verschrikkelijk maakt.
21.50: Art for Art’s Sake

Presentatie Cor Gout; licht en geluid Anton Simonis (Adesign). Locatie: Houtrustkerk, Beeklaan 535, Den Haag (hoek Houtrustweg). Parkeren kan gratis op het erf van de internationale school aan de overzijde. Inloop (deur open) van 19.45 uur tot 20.10 uur. Aanvang: 20.15 uur precies (dus graag op tijd aanwezig zijn). Entree € 10,00 (alleen contant te betalen). Reserveren redactie@extaze.nl.
Klik hier voor de affiche van Els Kort
Meer over ‘Extaze 28’
Eerdere Extaze-programma’s in de Houtrustkerk

Wim Verbei – Boom’s Blues. Boek en cd

978-90-6265-667-7WIM VERBEI
Boom’s Blues. Muziek, jounalistiek en vriendschap in oorlogstijd
Biografie. Nederland
Genaaid gebonden, rijk geïllustreerd, groot formaat, 288 blz.
ISBN 978-90-6265-667-7
Verlaagd in prijs € 29,50
Eerste uitgave 2011, tweede oplage 2015

Eind jaren zestig van de vorige eeuw verscheen bij een Londense uitgeverij een reeks van dertien Blues Paperbacks onder hoofdredactie van Paul Oliver. Op diens bureau belandde na omzwervingen het manuscript Laughing to Keep from Crying, in 1943 door de Amsterdammer Frank (Frans) Boom op 23-jarige leeftijd geschreven en daarmee de allereerste studie over blues ter wereld. Op de achterflap van de laatste drie delen van Blues Paperbacks in 1971 en 1972 werd de uitgave aangekondigd. Het boek zou evenwel niet verschijnen en het manuscript raakte (opnieuw) spoorloos.

De Nederlandse blueskenner, -promotor en -publicist Wim Verbei (Holland Blues Festivals, Blues-Teach-In, Mr. Blues, Hitweek, Jazzwereld, Muziek-krant Oor) ging in oktober 1996 op zoek naar het verloren gewaande manuscript en naar het verhaal achter de auteur. Het manuscript, oorspronkelijk met de titel The Blues. Satirical Songs of the North American Negro, vond hij al na een paar maanden terug. Maar om erachter te komen wie Frans Boom was (in 1953 overleden in Indonesië) kostte hem meer dan 10 jaar.

Boom’s Blues is een opmerkelijke biografie geworden en vertelt hoe en wanneer Nederland kennis maakte met Afrikaans-Amerikaanse bluesmuziek. En over de even dramatische als bijzondere vriendschap tussen Frans Boom en de jazzcriticus en musicoloog Will Gilbert die in de oorlog voor de Kultuurkamer bleek te werken en aan de wieg stond van het door de Duitsers uitgevaardigde Jazzverbod.

Boom’s Blues wordt genaaid gebonden uitgegeven op het vierkante formaat waarop ook o.a. de boeken over CCC Inc. Een band en Doe Maar. Lijf aan lijf verschenen. Het boek eindigt met de volledige Nederlandse tekst van De Blues. Satirische Liederen van de Noord-Amerikaanse Neger van J. Frank G. Boom, is rijk geïllustreerd met historische foto’s en documenten en bevat een cd met 24 bluesnummers die Frans Boom in zijn collectie had en/of verwerkte in zijn manuscript.

Medio 2016 verschijnt een Amerikaanse editie bij University Press of Mississippi.

Meer over Boom’s Blues

Kees Ruys – Chris Hinze. Een biografie + cd

CoverHinzeDef2.inddKees Ruys
Chris Hinze. Een biografie

Boek + cd
Nederland / Nederlands-Indië
Gebonden, 22 x 22 cm, 608 blz., geïllustreerd met vele tientallen foto’s
incl. cd 17 nummers, duur 77:49
Eerste druk 2015 € 34,50
Tweede oplage 2017 € 29,50
ISBN 978-90-6265-888-6

Wat ik maak, is wat ik ben: een mix,’ zegt fluitist Chris Hinze (1938) in een interview. Een treffende typering van het wezen van een van de meest getalenteerde en controversiële musici die Nederland ooit heeft gekend. En een van de raadselachtigste. Chris Hinze. Een biografie is een zoektocht naar de drijfveren van deze evenzeer bewonderde als verguisde componist, die bijna jaarlijks van muziekstijl wisselde en in de herfst van zijn carrière nog steeds even energiek en dwars is als een halve eeuw geleden, toen hij het succes van zijn barokplaten op de bühne met snoeiharde jazzfusion beantwoordde. Het was een eerste vingerwijzing naar de grilligheid die zijn ontdekkingsreis door de muziek zou kenmerken. Een soloavontuur waarin hij zich door niets en niemand van zijn koers liet afhouden, geen continent of genre onbeproefd liet en aan een indrukwekkend oeuvre bouwde dat hem naast drie Edisons de bijnaam ‘De Stanley en Livingstone van de muziek’ opleverde – en een lijst van medewerkers die tot de top van de muziekwereld zijn gaan behoren, onder wie John Lee en Gerry Brown, de Brecker Brothers, Charlie Mariano, Larry Coryell, Arto Tunçboyaci, Trilok Gurtu, Peter Tosh, Claron McFadden en Junkie XL.

Aan de hand van diepgaande gesprekken met Chris Hinze en tal van personen die hem van nabij meemaakten, schetst biograaf Kees Ruys een kleurrijk beeld van de carrière van een Indische dirigentenzoon, die na zijn kinderjaren op een Javaans landgoed en zijn eerste puberreisje naar Parijse jazzkelders maar één doel nastreefde: zelfstandig muzikant worden. De weg erheen was kronkelig, maar leerzaam. Voor Chris Hinze op zijn vierentwintigste besloot om dwarsfluit te gaan spelen, leidde hij als pianist een eigen dixielandorkest, begeleidde hij stripteasedanseressen en een Mexicaanse zanger in het Haagse nachtleven, speelde jazz voor Amerikaanse militairen en trok met een schlagerband door Duitsland. Een potpourri aan stijlen die de basis vormde voor de interculturele fusion die uiteindelijk zijn keurmerk werd – en die hij zelf met ‘jazz’ bleef aanduiden: ‘Gewoon, improvisatie…’

Chris Hinze is een boek over een solitaire perfectionist die menigeen met zijn controledrift tot wanhoop dreef, maar ondertussen heimelijk bleef dromen van een teruggetrokken leven in de Himalaya. Een paradox die hij niet heeft opgelost, maar in muziek heeft omgezet.

De exclusief bij het boek uitgebrachte cd geeft een staalkaart van Hinzes veelzijdigheid door de decennia heen met veel opnamen die al lang niet meer verkrijgbaar zijn.
Meer over Chris Hinze. Een biografie
Meer over Kees Ruys bij Uitgeverij In de Knipscheer

«De positie van de jeugd in de moderne cultuur. Een interessant nummer.» – Gerard Oevering

VoorplatExtaze9Over Extaze 9 voor NBD Biblion, 01-05-2013:
Extaze is een literair tijdschrift dat het begrip ‘literair’ zeer ruim neemt. Naast poëzie, proza en literaire essays worden ook beschouwingen over beeldende kunst, muziek en film opgenomen. In dit 9e nummer (2014-1) staat in de essays de positie van de jeugd in de moderne cultuur centraal. Boomkens (cultuurfilosoof) vraagt zich af of de voortgaande vernieuwing van het neoliberale marktdenken sterker zal zijn dan de authenticiteit van de jeugd. Oosterling (filosoof) hoopt op een ‘mediale verlichting’ in de opvoeding van de jeugd tot burgerschap in deze wereld van de communicatiemedia. Bakker (mediadeskundige) onderzoekt in ‘De digitale generatie’ het verband tussen mediagebruik, geletterdheid en intellectuele achteruitgang en morele ontreddering. Verder bevat dit nummer verhalen en gedichten van Nederlandse en Vlaamse auteurs over de jeugd, proza van o.m. Breukers, Bruyneel, Gertrude Kunze en poëzie van Delphine Lecompte, Stelle Boelsma. De meesten hebben publicaties in boekvorm op hun naam staan. De sfeervolle illustraties zijn van Stefan Serneels. Een interessant nummer.»
Meer over ‘Extaze 9’
Meer over ‘Extaze’

Glenn Pennock – Als gitaren schreeuwen. Novelle

Glenn Pennock
Als gitaren schreeuwen
Novelle
Nederland
Genaaid gebonden met stofomslag 136 blz., € 17,90
oktober 2011
ISBN 978-90-6265-683-7

Er is een mysterieuze plek tussen leven en dood waar alle vraagstukken over verloren liefdes en bevroren ambities in je leven worden beantwoord.
Als gitaren schreeuwen, is een modern surrealistisch verhaal, dat heen en weer schakelt tussen droom, werkelijkheid en de visioenen van de hoofdfiguur Joe. Pennock speelt met thema’s als muziek, de cultus van verlichting, seks, geweld, familiebanden en vooral onbereikbare liefde. Met zijn liefde voor de gitaar als uitgangspunt en metafoor orkestreert hij een wanhopige zoektocht naar gevoelens en oplossingen die hem kunnen helpen om zijn diepgewortelde depressies en zijn hang naar de dood en onbeantwoorde liefde een plaats te geven in zijn leven.

In Als gitaren schreeuwen krijgt Joe in visioenen en dromen een hint van een universele sleutel. Het vinden en het gebruik van deze sleutel zal hem helpen, heilig te worden: heel. Het zal hem kunnen verlossen van de diepste pijnen die hem tergen; de druk die hem door de som van gebeurtenissen noodt tot terugtrekking. In deze terugtrekking flirt hij niet alleen met de dood in al zijn facetten, maar daagt hij De Creator, God, uit om hem te helpen al die zware en duistere gedachten te verbannen. Joe krijgt geen hulp van God, in dit verhaal de Bandleider genoemd. God, vindt dat hij dat zelf kan.
Op deze queeste krijgt Joe wel hulp van overleden mensen, zoals een oud klasgenootje. Maar ook in zijn dromen van beroemdheden zoals Jeff Healy, Jim Morisson en Jimi Hendrix – allen behorend tot de rij van reeds overleden gitaarhelden die hem hebben geïnspireerd. En ook van een vrouw op wie hij op afstand wanhopig verliefd is. De enige liefde die hij als onvoorwaardelijk ervaart is zijn gitaar. De gitaar die zijn innerlijke manipulaties tot bezwerende, schreeuwende tonen omzet. Een vraag om aandacht voor zijn pijnen en liefde.

De muziek die in Als gitaren schreeuwen zo’n belangrijke rol speelt is via de kleurrijke tag op het boekomslag op smartphone te beluisteren.

Klik hier voor het menu van de tag

Alfred Birney – Rivier de Brantas. Novelle

Alfred Birney
Rivier de Brantas

Genaaid gebonden, met stofomslag, 106 blz.
ISBN 978-90-6265-669-1 € 16,50
Eerste druk 2011
Te verschijnen: 7 maart

Rivier de Brantas is het verhaal rond een gitarist, die bij het graf van zijn grootmoeder op Java een vloek wil bezweren die op zijn familie zou rusten. In het boek, vol tempowisselingen en vertellingen, passeert de Nederlandse koloniale geschiedenis spelenderwijs de revue. Iedereen die de reizende gitarist ontmoet lijkt van die ingrijpende geschiedenis doordrongen, in tegenstelling tot veel mensen in Nederland. Herinneringen lijken plaatsbepaald, en de gitarist, met zijn familiewortels op Java en in Nederland, moet lang met zijn vragen wachten voordat hij uiteindelijk een antwoord krijgt van toevallige passanten.

Ik heb een zwak voor preludes, voor dat wat begint, wat worstelt met de aanvang of eenvoudig zonder enige worsteling begint, de prelude als lente die iets groots aankondigt of waarop direct, zonder tussenliggende zomer, het verval van de herfst volgt, de prelude als instrumentaal voorspel zonder vastliggende vorm of als een improvisatie die voor het hoofdwerk wordt gespeeld, dan wel als opwarmer voor de muzikant of als mogelijkheid je virtuositeit te tonen, de prelude desnoods als aanloop waarmee je je instrument stemt, als inleiding van een suite of als een stuk dat aan een fuga voorafgaat en hiermee een contrast vormt, en anders gewoon als officieel muziekstuk, als zelfstandige compositie, in het extreemste geval als opperste vorm van verveling – het maakt me allemaal niet uit: de prelude is mijn favoriete muziekvorm. De prelude laat iets open. Altijd. Maar daar, in dat hotel, met die onaflatende karavaan van herriemakers langs mijn balkon, in het smorende Jakarta onder een deken van smog waar geen satellietcamera doorheen kon gluren, hoorde die gitaarmuziek niet thuis.

De pers over Rivier de Lossie (2010):
‘Zijn oeuvre is uniek, niet alleen door zijn stijl maar ook door de thema’s die hem bezighouden. Heel kort door de bocht zijn dat zijn Indische achtergrond, het internaatsleven, geweld, erotiek en muziek. Vaak heeft het proza van Birney een poëtische toon, al beheerst hij meerdere registers.’ – Het Literatuurplein.

De pers over Rivier de IJssel (2010):
‘Van de auteur met het grote gebaar met dikke romans werd hij fijnslijper, een getalenteerd schrapper, de man die weet hoe hij zijn woorden moet wegen. Birney weet in 112 bladzijden de vinger te leggen op feiten en gevoelens die het binnenste van de kolonie Nederlands-Indië tonen. Verzwegen kanten, de dingen van toen, bijna niet meer de kennis van nu. Chapeau voor de auteur die zijn familiegeschiedenis weet te overstijgen en een universeel verhaal neerzet.’ – Den Haag Centraal.

Rivier de Brantas is de follow-up van Rivier de Lossie en Rivier de IJssel, maar de boeken kunnen ook gemakkelijk zelfstandig, of in willekeurige volgorde gelezen worden.

Ernst Jansz – Dromen van Johanna. Boek + CD

ERNST JANSZ
Dromen van Johanna
Bob Dylan, vertaald
Brieven aan een vriend. Boek en CD
Ingenaaid, met flappen, geïll., 240 blz.
ISBN 978-90-6265-655-4 € 28,50
Eerste druk oktober 2010
Tweede druk januari 2011

Uit Molenbeekstraat, dat zijn Amsterdamse jeugd beschrijft van 1948 tot 1970, weten we dat Ernst Jansz in 1964 zijn eerste Bob Dylan-singletje kocht en dat hij in 1969 te vinden was op het Isle of Wight om het optreden van Bob Dylan en The Band mee te maken. En in CCC Inc. Een band lezen we dat door Jansz c.s. al op de vroegste opnames van CCC Inc. uit 1967 nummers van Bob Dylan worden gezongen.
Bob Dylan is een rode draad in Ernst Jansz’ muziekleven. Het enige nummer op Molenbeekstraat (2006) dat hij niet zelf schreef was Huiswaarts, zijn eerste vertaling van een Dylan-lied: Tomorrow’s a long time. Pas een paar jaar later probeerde hij het een tweede keer en vanaf dat moment raakte Ernst Jansz opnieuw in de ban van Bob Dylan’s fenomenale songs en hij vertaalde in anderhalf jaar tijd twaalf van zijn teksten voor

Dromen van Johanna

Aan een goede vriend heeft Jansz nauwgezet verslag gedaan van zijn twijfels, zijn enthousiasme en zijn zoektocht naar de beste interpretatie van soms onbegrijpelijke en onvertaalbaar geachte teksten en naar achtergrondverhalen bij de liedjes die voor zo velen zoveel betekenen: Visions of Johanna, Sad Eyed Lady of the Lowlands, Just like a woman, Boots of Spanish leather, To Ramona en andere. Gaandeweg komt hij bij elk lied telkens iets meer te weten over Dylan en over de geliefden Suze Rotolo, Sara Lownds en Edie Sedgwick die wellicht voor deze liedjes model hebben gestaan, en ontdekt hij wie uiteindelijk de ware liefde is in Red River Shore / Het meisje van de Rode Rivier. De uitvoering van het boek wordt gelijk aan de jongste edities van Molenbeekstraat en De Overkant, d.w.z. met een aansprekend omslag van Peter van Dongen en inclusief de officiële CD van V2 Records.

Op basis van het boek en de CD heeft Ernst Jansz een gelijknamig theaterprogramma samengesteld waarmee hij in najaar en voorjaar 2011 op tournee gaat. Hij wordt tijdens de optredens bijgestaan door krontjong-gitarist Guus Paat. Na Doe Maar trok Ernst Jansz als producer en bandleider van Bram Vermeulen en Boudewijn de Groot jarenlang langs schouwburgen en concertzalen in Nederland en Vlaanderen. Nu is hij er te zien met zijn tweede eigen programma.

ernst jansz

Fotografie: Hugo Rikken