“Bernardo Ashetu heel goed in de kleine waarneming.”

Guus Middag in NRC Handelsblad [Boeken] over Dat ik je liefheb, vrij 06-01-2012:

Dit is de poëzie van Bernardo Ashetu: surrealistische sfeer, veel verschillende invallen tegelijk, associatieve sprongen. Dat zorgt voor raadselachtige gedichten. (…) Misschien moet je dit soort poëzie dan maar schouderophalend opzij leggen, maar dat lukt mij niet. Daarvoor moet ik er toch te vaak om grinniken. (…) Zijn wonderlijke gedichten zijn altijd kort, zonder rijm en zonder vaste vorm. Het is poëzie van losse waarnemingen. Soms nemen ze de vorm aan van simpele liedjes, licht en kinderlijk, maar meestal zitten er gaten in. (…) Klein oeuvre, kleine gedichten, heel goed in de kleine waarneming.

Eerder schreef Guus Middag al over Bernardo Ashetu in NRC Handelsblad:
Ashetu heeft een mooi vervreemde, vervreemdende blik op de werkelijkheid. Hij kan met nieuwe ogen kijken naar zoiets alledaags als een wekker. Hij kan als een kind, of een geliefde, opgaan in magische handelingen, altijd in oorspronkelijke bewoordingen. (…) De poëzie van Ashetu is mal, vreemd, kinderlijk – maar ook altijd fris. De beelden zijn verrassend en onvoorspelbaar, nooit belegen en nooit cliché.

Mooie woorden (2) over De tranen van de zeegans van Inge Nicole

1. Jan van Damme in PZC (19 december 2011):
Ik heb de novelle gelezen. En ben daar nog steeds en voor altijd heel blij om. (…) Elk drama blijft in woorden op afstand en komt daardoor des te harder aan.
Lees meer

2. Het Nederlands Dagblad op 13 mei 2011 [De lotgevallen van een prostituee]:
Inge Nicole laat zien hoe het verschil in macht, wel moeten leiden tot de tragische en noodlottige daad van Aleida aan het eind van de novelle. Door de krachtige beelden en het poëtische taalgebruik is het effect van de schokkende gebeurtenissen des te groter
Lees: DE LOTGEVALLEN VAN EEN PROSTITUEE.

3. NBD|Biblion:
Poëtisch geschreven novelle die je in een ruk uitleest. Zonder plastische beschrijvingen weet de schrijfster toch heel nauwkeurig de verschrikkingen die Aleida ondergaat te treffen, zodat je het verhaal als een film voor je ziet.
Lees meer

4. Ezra de Haan op Literatuurplein.nl:
Dit is schrijven. Vaak vergeet je dat je slechts een paar bladzijden hebt gelezen, zoveel indruk maakt dat wat je gelezen hebt. Je krijgt het gevoel een film te hebben gezien, een klassieker te hebben gelezen. De naïeve Aleida en haar pooier Pons, die niet te vertrouwen was tot hij gevoelens voor haar kreeg, vormen het ideale duo voor deze zeer goed geschreven novelle. Inge Nicole heeft ermee bewezen zeer getalenteerd te zijn op de korte baan.
Lees meer

5. Wilma van den Brink, historica:
Het boek geeft een interessant tijdsbeeld en weet door de poëtische schrijfstijl de lezer te boeien.
Lees meer

6. Karel de Vey Mestdagh, schrijver, recensent:
Ik heb net je boek gelezen. Een ontroerend verhaal dat je prachtig hebt geschreven! Met je subtiele taalgebruik uit een verder verleden voerde je mij terug in de tijd en hield je mij gevangen in je verdrietige vertelling. Ik heb er werkelijk bewondering voor hoe je dat in zo’n kort bestek zo geloofwaardig kon doen. Zoals al bij de presentatie naar voren kwam: geen woord te veel. Als schrijver weet ik maar al te goed hoe moeilijk dat is. En na het lezen ervan zeg ik eens te meer: wat een prachtige titel!

7. Guus Bauer, schrijver, recensent:
Een boek is een huis waar je in kunt wonen. Een schrijver schept een wereld, de lezer voegt daar zijn of haar eigen beleving aan toe. Zo ontstaat er een derde wereld met een eigen mythologie die noch aan de een noch aan de ander behoort. De Tranen van de Zeegans is een novelle die staat als een huis, een beschrijving van een hoerenkast in de 19de eeuw, met als hoofdthema de ongelijke verhoudingen. In het pand gebeuren zaken die intrigeren en afstoten tegelijk. Dat is wat literatuur moet doen.

Inge Nicole
De Tranen van de Zeegans. Novelle
Genaaid gebonden met stofomslag, 100 blz.
ISBN 978-90-6265-663-9
€ 16,50

Literatuurplein.nl over de biografie over Jo Otten door Rob Groenewegen

«Soms is het mogelijk om een boek van 814 pagina’s samen te vatten in een foto. De foto van Jo Otten die de omslag van zijn biografie siert heeft die kwaliteit. We zien een jongeman met strak achterovergekamd haar. In zijn ogen zit iets angstigs, de rechte neus toont wilskracht. Zijn sensuele mond, en vooral de neerhangende hoeken daarvan, verraden de twee kanten die hij had: levenslust en frustratie. Otten heeft zo vaak verongelijkt gekeken dat zijn gezicht ernaar is gaan staan. Het mag duidelijk zijn dat de negenendertig jaar die hij leefde niet van een leien dakje zijn gegaan. Rob Groenewegen brengt dit leven in kaart. Het is een prestatie die bewonderenswaardig is. Van de wereld die Otten kende is weinig overgebleven. Toch wist Rob Groenewegen genoeg boven water te halen. Hierdoor komt niet alleen Jo Otten maar ook literair Nederland ten tijde van het interbellum tot leven.»

Lees verder

Boekpresentatie Glenn Pennock: Als gitaren schreeuwen

Op vrijdagavond 7 oktober vindt in Mondiaal Centrum Haarlem, Lange Herenvest 122, de boekpresentatie plaats van Als gitaren schreeuwen, de nieuwe roman van Glenn Pennock.

Als gitaren schreeuwen is een modern, surrealistisch verhaal dat heen en weer schakelt tussen droom, werkelijkheid en de visioenen van de hoofdfiguur Joe. Pennock speelt met thema’s als muziek, de cultus van verlichting, seks, geweld, Indische familiebanden en onbereikbare liefde. Joe’s innige band met zijn Fender-gitaar – ze vertegenwoordigt zijn ziel – triggert hem, doet hem op reis gaan naar binnen. Een reis naar de oerbron van zijn creatieve en muzikale meesterschap. Dat leidt tot een verrassende ontdekking. Op deze queeste krijgt Joe wel hulp van overleden mensen, zoals een meisje, een oud klasgenoot. Maar ook in zijn dromen van beroemdheden zoals Jeff Healy, Jim Morisson en Jimi Hendrix – allen behorend tot de rij van reeds overleden gitaarhelden die hem hebben geïnspireerd.

Glenn Pennock is zelf ook gitarist. Hij heeft een klassieke gitaaropleiding genoten, en speelt verschillende gitaarstijlen. Het kan niet anders dan dat de gitaar op deze presentatie een belangrijke rol speelt. Een aantal muzikanten, waaronder ook Haarlemse, zal vrijdagavond 7 oktober acte de présence geven op het podium van MCH.

Luister hier naar Glenn Pennock op Fender-gitaar.
En hier naar Glenn Pennock op Spaanse gitaar (met Iris op mondharmonica).

Aanvang 21.00 uur
Zaal open: 20.00 uur
Locatie: MCH, Lange Herenvest 122, 2011 BX Haarlem
Reserveren verplicht op glenn@thecoglecompany.com

Karel de Vey Mestdagh – Onder een hemel van tin

KAREL DE VEY MESTDAGH
Onder een hemel van tin

Nederland.
Roman
Genaaid gebonden met stofomslag
ISBN 978-90-8090-922-9
240 blz., € 19,50

In 2005 debuteerde Karel de Vey Mestdagh met Onder een hemel van tin, een roman in fragmenten, bijzonder fraai uitgegeven door Vorroux, waarvan in 2006 een tweede druk verscheen.

Oorlog en wederopbouw, het havenkwartier en de achterbuurten van Rotterdam, geweldloosheid en gewetensnood, het onderhandelingsklimaat in Kyoto en de krokodillen van Yamoussoukro, opstand in Curaçao en een bergetappe van de buitencategorie, liefhebben en doodgaan, uiteindelijk blijken ze één geheel te vormen. Het leven komt uit dit boek naar voren als een warreling van toevalligheden, met daar dwars doorheen een diplomatieke krijtstreep en een onverbiddelijke meet.

«De avonturen van de beroepsvergaderaar, de zorgvuldige en tegelijkertijd ontspannen stijl doen den-ken aan het werk van de diplomaat F. Springer.» – De Volkskrant

«Ik kan mij niet voorstellen dat iemand dit boek niet mooi zou vinden. Deze verhalen zijn veeleer een film, een emotie, die je steeds opnieuw kunt beleven en dan ook als nieuw ervaart.» – Carel de Haseth, Curaçao

«Dit is een apart debuut. Een gevarieerd boek… met een prachtige titel, ontleend aan een in Spaanse gevangenschap geschreven gedicht van Marcos Ana.» – NBD/Biblion

«Een kristallijnen stijl, waarin de woorden uit zichzelf flonkeren en dat kom ik maar heel weinig tegen.» – Jos de Roo, Aruba

Karel de Vey Mestdagh (1950) is werkzaam bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken. Hij groeide op in Rotterdam: een stad zonder hart, maar boordevol herinnering. Naast zijn diplomatieke en juridische werk heeft hij zich jarenlang intensief met het wielrennen beziggehouden en ontwierp hij het Cyclefit-meetsysteem. Hij publiceerde in binnen- en buitenland over internationaal-rechtelijke onderwerpen en over de ergonomie van het fietsen.

Een zoon van Porto – een film van Annelotte Verhaagen

Schrijver Frans Lopulalan en zijn 19-jarige zoon Bendja gaan terug naar de plek waar ze nog nooit zijn geweest: het voorouderlijk dorp Porto op Saparua. Een reis langs het erfgoed van de Molukken en een onontkoombare zoektocht naar de essentie van het bestaan.

Eerste vertoningen op het Nederlands Filmfestival op woensdag 28 september om 22.15 uur en op donderdag 29 september om 12.00 uur (Louis Hartlooper Complex 3; Tolsteegbrug 1, Utrecht).

Hoe is het u vergaan, soldaat van het Koninklijk Nederlandsch Indisch leger? En hoe vergaat het jou, mijn zoon? Met deze vragen in hun ransel gaan de Molukse schrijver Frans Lopulalan en zijn zoon Benja terug naar het land waar ze nog nimmer waren: het land van de voorouders. Een reis langs het erfgoed van de Molukken en een onontkoombare zoektocht naar de essentie van het bestaan.
Bekijk de trailer

53 min. – original language: Dutch / Moluccan Malay / Dutch / English subtitles
Klik voor meer informatie hier

Brief van De Contrabas aan Alfred Birney

Geachte heer Birney,
Beste Alfred,
Laat ik je maar tutoyeren, ook al hebben we elkaar maar één keer ontmoet, vroeger, in Nijmegen. Jij was te gast bij het Literair Café in het inmiddels verdwenen O42 en ik was mederedacteur van een, tsja, literair tijdschrift(je) dat Tristan heette.
Niet lang na je optreden zou je in het laatste nummer van dat blad publiceren, een kort verhaal denk ik, en een medewerker schreef een ‘essay’ over je werk, dat toen uit twee romans bestond. Tristan verdween (gelukkig) en ik verloor je, ergens eind jaren negentig, in literaire zin uit het oog.
contrabas
Daar is onlangs verandering in gekomen. Ik las je drie meest recente novelles (Rivier de Lossie, Rivier de IJssel en Rivier de Brantas), allemaal verschenen bij In De Knipscheer en het boek Yournael van Cyberney… lees verder op De Contrabas
Meer over Alfred Birney

Marc Wildemeersch over Georges Kopp, commandant van George Orwell

Op donderdag 28 april 2011 is Marc Wildemeersch van 12.00 tot 13.00 uur te gast bij presentator Peter de Rijk in het live boekenprogramma Literatuur naar aanleiding van zijn boek De man die Belg wilde worden – Georges Kopp, commandant van George Orwell.

De uitzending vindt plaats vanaf de 4de etage in de nieuwbouw van de Openbare Bibliotheek Amsterdam (op 5 minuten loopafstand van het Centraal Station) en is door publiek bij te wonen. De OBA is gevestigd aan de Oosterdokskade 143, 1011 DL Amsterdam.

Radio Amsterdam FM is te beluisteren op 106.8 FM, op de kabel 103.3 en via het internet op het logo Luister Live. Het interview is tot 2 maanden na uitzending hier te beluisteren.

Marc Wildemeersch (Brugge) is in Nederland want op 27 april te gast in het Orwellprogramma van Mondiaal Literair in Haarlem. Wildemeersch laat Orwell zien door de ogen van Georges Kopp, Orwells commandant in de Spaanse Burgeroorlog, en gaat in op Orwells rol bij MI5, de Britse geheime dienst. Het boek kwam eind vorig jaar uit, werd in Brugge gepresenteerd in het bijzijn van de zoon van Georges Kopp en kreeg ook in Nederland mooie aandacht in o.a. Het Parool en Trouw. En van Geert Mak.

Frank Kraaijeveld – Bintangs Fifty Fifty, 50 jaar rockhistorie. Boek en CD

Frank Kraaijeveld
Bintangs Fifty Fifty, 50 jaar rockhistorie

Gebonden, geïllustreerd, 128 blz. Boek + CD
ISBN 978-90-6265-668-4 € 29,50
Eerste druk 2011

50 jaar Bintangs, 50 jaar Nederlandse rockhistorie in 50 korte verhalen. Frank Kraaijeveld, medeoprichter van de Bintangs kijkt terug en blikt vooruit. Portretten van leden, ex-leden. Bizarre verhalen, mijmeringen.
Het vreemde besef dat muziek die alleen voor de jeugd was, nu nog steeds met dezelfde gedrevenheid gespeeld kan worden, onaangetast door de tijd! Dezelfde energie, hetzelfde meedogenloze ritme.
Geïllustreerd met foto’s uit het Bintangs archief. Van historisch zwart-wit tot knallend full-colour. De live-CD ‘FIFTY FIFTY’ bevat oud en nieuw werk van het in november 2010 opgenomen concert in ‘Brennels Buiten’. Het is een selectie van songs die speciaal geperst is voor deze boekuitgave.

26 februari wordt het halve eeuwfeest (!) gevierd met een optreden in Paradiso.
De drijvende kracht achter de Bintangs is nog steeds Frank Kraaijeveld.

Frank Kraaijeveld

Dat hij op deze foto wat wegheeft van Keith Richards kan haast geen toeval zijn: de Bintangs met hun harde bluesrockgeluid werden en worden nog steeds de Nederlandse Rolling Stones genoemd, met wie ze overigens ooit het podium deelden (in De Brabanthallen in Den Bosch).

Luister maar mee hoe ze toen klonken: http://www.youtube.com/watch?v=O2RXJOYHVUs

Uitvoering en formaat zijn gelijk aan die van CCC Inc. Een band en Doe Maar. Lijf aan lijf. Het boek telt 250 illustraties waarvan de helft in vierkleuren en waarvan tientallen paginagroot.

Inhoud van de live-cd die exclusief hoort bij de boekuitgave FIFTY FIFTY:

1 Poison Spitting Snake 3.30
2 Cold War Generation Kids 4.25
3 Red Blues 4.45
4 The Riff 3.15
5 Outskirts of Town 5.40
6 Show me 4.30
7 Trembling fever 3.10
8 Bring it to Jerome 7.10
9 Snake in the grass 2.45
10 Mona Lisa 2.45

Concerten:
Za 26 feb 2011 Amsterdam (Paradiso)
Za 5 mrt 2011 Hellendoorn (Lantaarn)
Za 2 apr 2011 Waarland (Posthoorn)
Zo 3 apr 2011 Tegelen (Gonzo)
Vr 8 apr 2011 Hoogenweg/Hardenberg (De Hoogenweg)
Za 7 mei 2011 Vlissingen (De Piek)
Zo 8 mei 2011 Heerhugowaard (De Waerdse Tempel)

Alfred Birney – Rivier de Brantas. Novelle

Alfred Birney
Rivier de Brantas

Genaaid gebonden, met stofomslag, 106 blz.
ISBN 978-90-6265-669-1 € 16,50
Eerste druk 2011
Te verschijnen: 7 maart

Rivier de Brantas is het verhaal rond een gitarist, die bij het graf van zijn grootmoeder op Java een vloek wil bezweren die op zijn familie zou rusten. In het boek, vol tempowisselingen en vertellingen, passeert de Nederlandse koloniale geschiedenis spelenderwijs de revue. Iedereen die de reizende gitarist ontmoet lijkt van die ingrijpende geschiedenis doordrongen, in tegenstelling tot veel mensen in Nederland. Herinneringen lijken plaatsbepaald, en de gitarist, met zijn familiewortels op Java en in Nederland, moet lang met zijn vragen wachten voordat hij uiteindelijk een antwoord krijgt van toevallige passanten.

Ik heb een zwak voor preludes, voor dat wat begint, wat worstelt met de aanvang of eenvoudig zonder enige worsteling begint, de prelude als lente die iets groots aankondigt of waarop direct, zonder tussenliggende zomer, het verval van de herfst volgt, de prelude als instrumentaal voorspel zonder vastliggende vorm of als een improvisatie die voor het hoofdwerk wordt gespeeld, dan wel als opwarmer voor de muzikant of als mogelijkheid je virtuositeit te tonen, de prelude desnoods als aanloop waarmee je je instrument stemt, als inleiding van een suite of als een stuk dat aan een fuga voorafgaat en hiermee een contrast vormt, en anders gewoon als officieel muziekstuk, als zelfstandige compositie, in het extreemste geval als opperste vorm van verveling – het maakt me allemaal niet uit: de prelude is mijn favoriete muziekvorm. De prelude laat iets open. Altijd. Maar daar, in dat hotel, met die onaflatende karavaan van herriemakers langs mijn balkon, in het smorende Jakarta onder een deken van smog waar geen satellietcamera doorheen kon gluren, hoorde die gitaarmuziek niet thuis.

De pers over Rivier de Lossie (2010):
‘Zijn oeuvre is uniek, niet alleen door zijn stijl maar ook door de thema’s die hem bezighouden. Heel kort door de bocht zijn dat zijn Indische achtergrond, het internaatsleven, geweld, erotiek en muziek. Vaak heeft het proza van Birney een poëtische toon, al beheerst hij meerdere registers.’ – Het Literatuurplein.

De pers over Rivier de IJssel (2010):
‘Van de auteur met het grote gebaar met dikke romans werd hij fijnslijper, een getalenteerd schrapper, de man die weet hoe hij zijn woorden moet wegen. Birney weet in 112 bladzijden de vinger te leggen op feiten en gevoelens die het binnenste van de kolonie Nederlands-Indië tonen. Verzwegen kanten, de dingen van toen, bijna niet meer de kennis van nu. Chapeau voor de auteur die zijn familiegeschiedenis weet te overstijgen en een universeel verhaal neerzet.’ – Den Haag Centraal.

Rivier de Brantas is de follow-up van Rivier de Lossie en Rivier de IJssel, maar de boeken kunnen ook gemakkelijk zelfstandig, of in willekeurige volgorde gelezen worden.