Over ‘Het eind van de kaart’ van Albert Helman voor NBD/Biblion, 12 september 2019:
In 1955 werd Albert Helman (ps. van Lou Lichtveld, 1903-1996) door zijn vriend Bob gevraagd om mee te gaan op een tocht door het toen nog vrijwel onbekende oosten van Suriname. Omdat wegen ontbraken, moest de weg zuidwaarts over de rivieren gevonden worden. Deze zaten vol watervallen en stroomversnellingen die meestal alleen overwonnen konden worden door de bagage te voet daarlangs te dragen. Het werd een boeiende reis waarin de reizigers vaak doornat werden, maar waarbij Helman voortdurend bewonderend naar de handige bosnegers keek, die met grote vaardigheid de boten rond obstakels wisten te manoeuvreren. Omdat hij als stedeling lichamelijk op achterstand stond kreeg hij met fysiek ongemak te doen, dat echter na behandeling door een oudere indiaan langzaam minderde. Het is een prettig leesbaar verslag geworden dat bijna dag voor dag beschrijft waar de reizigers mee te maken kregen. Daarnaast geeft het in zelfbespiegelingen goed weer hoe het de auteur te moede was. Hoewel dit algemeen beschouwd wordt als een van Helmans beste werken, duurde het tot 1980 voor het gepubliceerd werd.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het eind van de kaart’
Meer over Albert Helman bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: Nederlandse literatuur
Presentatie ‘Het geheime wapen’ van Janny de Heer
Op zondag 29 september 2019 vindt de boekpresentatie plaats van ‘Het geheime wapen’ van Janny de Heer om 12.00 uur in het Tris Museum in Zwijndrecht . U bent van harte welkom bij deze boekdoop. Het eerste exemplaar wordt uitgereikt aan de directeur van het museum dhr. A. van Wingerden. Na afloop is er gelegenheid bij te praten, uiteraard is er een signeersessie en is het museum open zoals gewoonlijk op de laatste zondag van de maand. Locatie: Burgemeester de Bruïnelaan 138a, 3331 AJ Zwijndrecht.
Lees hier de aankondiging in Weekblad de Kombinatie
Klik hier voor foto’s van Paul de Heer bij de boekpresentatie in TRIS Museum
Meer over ‘Het geheime wapen’
Meer over Janny de Heer bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Mahatma Gandhi, Martin Luther King en Nelson Mandela. Franciscus van Assisi blijkt moeiteloos in dit rijtje te passen. » – Job ter Steege
Over ‘Amandelen voor Franciscus’ van Hans van Hartevelt op Leeskost, 10 september2019:
In dit nieuwste boek maakt Hans van Hartevelt gebruik van verschillende bronnen als ook juist het ontbreken daarvan om een historische roman over de laatste zeven jaar van het leven van Franciscus van Assisi te schrijven. Langs talloze beschrijvingen van de griezelig sobere leefwijze van Franciscus, het politieke en religieuze klimaat van die tijd, historische incidenten en anekdotes ontvouwt zich het verhaal over man die streed voor liefde en geweldloosheid. Zijn leven doet denken aan grote figuren als Mahatma Gandhi, Martin Luther King en Nelson Mandela. Franciscus van Assisi blijkt moeiteloos in dit rijtje te passen.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Amandelen voor Franciscus’
Meer over Hans van Hartevelt bij Uitgeverij In de Knipscheer
Gedicht over atoomschuilkelder in Oss bekroond
Op 7 september 2019 ontving Els de Groen in Lelystad uit handen van Tsead Bruinja, Dichter des Vaderlands, de derde prijs in de stadsgedichtenwedstrijd voor dichters uit Nederland en Vlaanderen voor haar gedicht ‘Schuilkelder’. In Oss bevindt zich de enige operationele atoomschuilkelder van Nederland die nog volkomen in tact is. De kelder werd gebouwd in 1986, tijdens de Koude Oorlog. Voor de stadsgedichtenwedstrijd waren er dit jaar meer dan 500 inzendingen. De vijfkoppige jury was unaniem in haar oordeel welke gedichten tot de 3 beste behoorden. De jury schrijft in haar rapport over “Schuilkelder” van Els de Groen voor de derde prijs: “De dichter mijmert over de (on)zin van een van de laatste operationele schuilkelders in ons land gelegen in Oss. In stevige ritmiek wordt het dilemma duidelijk; schuil ik er bij dreiging of trek ik weg. De ontreddering wordt beeldend beschreven. Uiteindelijk blijkt het niet uit te maken wat je kiest”. De eerste prijs was voor Onno Sven-Tromp (gedicht: Callantsoog), de tweede prijs voor Monique Wilmer-Leegwater (gedicht: Het gebed van Beulaeke). Drie jaar geleden won Els de Groen al eens de eerste prijs in deze wedstrijd. Onlangs verscheen haar dichtbundel ‘Wakker Vallen’ in vierkleurendruk, geïllustreerd met haar eigen schilderijen. Zij schreef 50 boeken waarvan er wereldwijd 1,75 miljoen exemplaren werden verkocht. Haar werk is 30 maal vertaald in 14 talen.
Schuilkelder
Als de wereld ten ondergaat, scheep ik me niet in.
Arken zijn onbetrouwbaar. Als de wereld sterft ga ik
naar de kelder met zesendertighonderd mede-Ossenaren.
Een plaatselijke supermarkt doet ons uitgeleide.
Op is Op, orakelt de reclame op de ramen. VOL is VOL
echoën stemmen uit de diepte. We lopen al sneller.
In een parkeergarage schuilen kelderkamers: bedden
knus gestapeld, wc’s als schouwburgstoelen in een
rechte rij. Er is ventilatie, zowaar gekoelde lucht.
Om beurten gaan we liggen, om beurten ook weer staan.
Tijd wordt iets wat slobbert, ruimte iets wat knelt
redding wat ontreddert. Tot we buiten mogen.
Boven roert zich niets. Zelfs de vogels zijn gevlogen.
We plunderen de winkel tot OP waarachtig OP is.
Dan gaan we het volk dat niet kon schuilen achterna.
Meer over Els de Groen bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Stadsgedichtenwedstrijd
Meer over ‘Wakker vallen’
Haar hart ligt bij de poëzie.
Drie gedichten van Els de Groen op Meander, 3 september 2019:
Na een groot aantal boeken voor kinderen en volwassenen te hebben geschreven, debuteerde Els de Groen (Den Haag, 23-12-1949) vorig jaar met de dichtbundel ‘Wakker vallen’ (die ze als beeldend kunstenaar zelf met olieverf illustreerde. Haar eerste gedichten verschenen sinds 1998 in diverse verzamelbundels en literaire tijdschriften. Hoewel ze soms nog wel proza schrijft, ligt haar hart bij de poëzie. Een tweede bundel is in voorbereiding. De titels van de gedichten op Meander zijn ‘Berouw’, ‘Gemis’, ‘Lachglas’.
Lees hier de drie gedichten op Meander
Meer over ‘Wakker vallen’
Meer over Els de Groen bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Bremen heeft zijn karakter wel verdiept waardoor het geen zwart-wit personage is.» – Annelien Kruithof
Over ‘Bang voor de liefde’ van Niek Bremen op De Perfecte Buren, 6 september 2019:
(…) Andreas von Hechtel is een Duitse jongen die opgroeide in Amsterdam. Hij heeft een moeilijke jeugd, zijn ouders tonen nauwelijks interesse in hem en in wat hij zou willen. Dit vormt hem. Andreas wil een boek schrijven, om dit te doen vertrekt hij van Limburg naar Texel om zich op deze manier volledig op zijn herinneringen en boek te kunnen concentreren. Dit speelt in 1991, zijn beschreven herinneringen spelen natuurlijk eerder. (…) Door zijn achtergrond heeft Andreas moeite met gevoelens en liefhebben. Toch weet hij een plekje voor zichzelf te creëren op Texel. Hij leert hier verschillende mensen kennen en laat in zijn omgang met hen zijn goede kanten zien. (…) Door Andreas deze basis mee te geven op Texel, heeft Bremen er voor gezorgd dat het personage Andreas vanuit daar weer verder heeft kunnen groeien. De sfeer die Bremen in dit boek neer weet te zetten zorgt er voor dat je geïnteresseerd blijft. (…) Bremen heeft zijn karakter wel verdiept waardoor het geen zwart-wit personage is. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Bang voor de liefde’
Meer over Niek Bremen bij Uitgeverij In de Knipscheer
Annel de Noré voegt met ‘Lambarosa’ een schitterende roman toe aan de wereldliteratuur. – Ezra de Haan
Over ‘Lambarosa’ van Annel de Noré op Caraibisch Uitzicht, 5 september 2019:
Echt goede boeken zorgen er al snel voor dat ik aan andere romans en schrijvers ga denken. Ik ga vergelijken, herken er iets in en vraag mij desondanks af of ze uniek zijn. ‘Lambarosa’ deed mij bijvoorbeeld meteen aan Nabokovs debuutroman ‘Masjenka’ denken. In beide boeken is er sprake van een duisternis waarin de karakters elkaar leren kennen. Je spreekt dus over een meesterproef, want hoe beschrijf je jouw personages als je ze amper kunt beschrijven? Slechts dialoog en actie staan immers tot je beschikking… Ook moest ik denken aan een andere Nobelprijswinnaar, William Golding, door ‘De grot’, het eerste deel van de roman. Als in Goldings ‘Heer der vliegen’ worden kinderen, door omstandigheden gedwongen, tot elkaar veroordeeld. Bij De Noré krijgen drie tieners, na het overleven van het neerstorten van hun vliegtuig, de verantwoordelijkheid over drie kinderen. Machtsstrijd, puberale liefdes en een geheimzinnige ziekte maken de toch al onmogelijke situatie waarin ze verkeren tot een nachtmerrie. Het plateau waarop hun vliegtuig in brokstukken ligt, verlaten ze al snel om voor de beschutting van een grottenstelsel te kiezen. Honger, dorst en wanhoop vallen hen ten deel. (…) Naarmate de roman vordert blijkt echter steeds duidelijker dat de auteur over alles heeft nagedacht. Zo is Lambarosa een figuur die door Ramon in de grot gespeeld wordt om de kinderen even af te leiden. Jonathan is een van hen en ziet Ramon nadien nog slechts als Lambarosa en geeft hem de schuld van al hun onheil en zelfs van het brengen van de dood. (…) Wederom sleurt Annel de Noré je mee in situaties die pijnlijk en onverkwikkelijk zijn. Ze doet het zo goed dat je door blijft lezen en elke letter laat binnenkomen. (…) Ze hanteert daarbij schitterende regels en metaforen. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Lambarosa’
Meer over Annel de Noré bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Ton van Reen trekt alle registers van zijn eruditie, humor en fantasie wijd open. Een schitterend sprookjesboek.» – Matthieu Kockelkoren
Over ‘Vlucht uit Montaillou’ van Ton van Reen voor Biblion, 5 september 2019:
In deze dikke roman trekt de bekende auteur Ton van Reen (1941) alle registers van zijn eruditie, humor en fantasie wijd open. Hoofdpersoon is de bijna vergeten romancier Boris Vian, die wordt gesitueerd in het Panthéon van onsterfelijke Franse beroemdheden als De Gaulle, Sartre en Georges Brassens. Er wordt daar veel afgekeuveld over vergane roem, actualiteit en verleden. Intussen probeert Boris Vian te herleven met het schrijven van een nieuwe roman over het dorpsmeisje Claire en de beer Napoléon. Als zijn personages steeds meer tot leven komen, nemen ze het heft in eigen handen en spelen zich in het huidige Parijs revolutionaire toestanden af. Een schitterend sprookjesboek, met geestige invallen, oeverloze fantasie en kritische terzijdes, zoals er sinds ‘De avonturen van Pa Pinkelman’ niet meer bedacht is.
Meer over ‘Vlucht uit Montaillou’
Meer over Ton van Reen bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Conclusie: een buitengewoon boeiend boek.» – Ko van Geemert
Over ‘Het eind van de kaart’ van Albert Helman in Parbode nr. 161, september 2019:
Lou Lichtveld (1903-1996), de later onder het pseudoniem Albert Helman beroemd geworden Surinaamse schrijver, werd in 1955, hij was net de 50 gepasseerd, door de vijftien jaar jongere en buitengewoon ambitieuze ingenieur Bob Zonneveld gevraagd mee te gaan om het binnenland te verkennen. Doel van deze expeditie was te onderzoeken of de vorming van een kunstmatig stuwmeer mogelijk zou zijn, in verband met het opwekken van elektriciteit. (…) De Afobakadam en het meer – aanvankelijk Van Blommesteinmeer en nu Brokopondostuwmeer genoemd – werden in de jaren zestig werkelijkheid. (…) Helman houdt een dagboek bij waaruit blijkt dat de reis, die enkele weken zou gaan duren, hem zwaar valt. (…) De ontberingen brengen hem tot zelfinzicht: ‘Ik ben een ander mens geworden, in wie het laatste restje bijgeloof in al de fraaiigheden van westerse beschaving, van geleerdheid of techniek, van sociale en economische functies zoals me die van jongs af aan zijn aangepraat, volledig vernietigd zijn.’ (…) ‘Dat is het,’ schrijft Helman aan het einde van zijn dagboek, ‘We moeten nog ontdekken wat er bestaat aan het eind van de kaart. Nu alles achter de rug is, zie ik pas de zin van deze reis, die zo vaag begon: een grens te overschrijden, mijzelf te confronteren met het ongewisse van een nog niet getraceerde, onbeschreven wereld.’ Conclusie: een buitengewoon boeiend boek voor iedereen die geïnteresseerd is in de geschiedenis van Suriname. En in Helman uiteraard.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het eind van de kaart’
Meer over Albert Helman bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Rob Verschuren is ijzersterk in het creëren van karakters. » – Eus Wijnhoven
Over ‘Het karaokemeisje’ van Rob Verschuren op Hebban, 24 augustus 2019:
In een Vietnamese badplaats houdt de familie Le zich op creatieve manieren in leven. De interpretatie van vader Ducs tegeltjeswijsheid “Internationale samenwerking is de toekomst” lijkt ver af te staan van de ontplooiingsmogelijkheden van het gezin. Daar denkt zoon Tommy echter anders over en tot verbazing van de gezinsleden stroomt het geld ineens binnen. Moeder heeft overigens al lang ontdekt dat buitenlandse toeristen onvermoede kansen bieden, al betekent dat hard werken voor weinig. Phoenix, tweelingzusje van Tommy, is de heldin van het gezin. Zij is intelligent, inventief en empathisch, maar stelt duidelijk haar grenzen. Ook de zieke opa, die onbeweeglijk in zijn stoel zit en als luisterend oor wordt gebruikt door familieleden als zij iets op hun lever hebben, speelt een belangrijke rol in het verhaal; en dat door alleen maar aanwezig te zijn. Hij is als het ware een stille biechtvader. (…) Een boek over de strijd van een arm gezin om in hun levensbehoeften te voorzien. Rob Verschuren is een meester in metaforen en melancholie, zonder dat het pathetisch wordt (…) en ijzersterk in het creëren van karakters. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het karaokemeisje’
Meer over Rob Verschuren bij Uitgeverij In de Knipscheer