Over ‘Wakker vallen’ van Els de Groen op Poëzie Leestafel, 2 oktober 2018:
(…) Met de bundel ‘Wakker vallen’ debuteert Els de Groen officieel als dichter. Het titelgedicht is sterk, want het is een oproep tegen de vervlakking veroorzaakt door roosters en routine. Het ageert tegen gevangen meningen. De standaardmeningen, die mensen ventileren om het zichzelf makkelijk te maken. Iets anders is dat je vogelvrije mensen (vluchtelingen?) vogelveilig kunt helpen maken. Een helpende hand kunt reiken. En in de laatste strofe draait de schrijfster zich om, ze wil de houding van onverschilligheid letterlijk omdraaien. Dat sluit mooi aan bij de omslagtekening met door de lucht zwevende omgekeerde mensen. Alle illustraties – behalve een- zijn van de dichter en ze zijn fraai van kleur en vorm. Het zijn betrokken gedichten (…) wat niet wil zeggen dat deze dichter (niet) ook veel lieflijks in haar palet heeft, zoals de gedichten onder de noemer ‘Als ik de tijd kon wecken’, waarin herinneringen en waarnemingen afwisselen. Een mooie volwassen bundel van een begenadigde dichter.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Wakker vallen’
Meer over Els de Groen bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: Nederlandse literatuur
«Nieuwe ster aan het literair firmament.» – Marieke Visser
Over ‘Dubbelbloed’ van Ethica Voorn op Goodreads, 29 september 2018:
De eerste ontmoeting, live, in Paramaribo, voelde al meteen goed. Wanneer ik eindelijk in haar boek duik wordt dat alleen maar bevestigd. Wat een ontwapenende vrouw, Etchica Voorn. Haar debuut roept bij mij een gevoel van herkenning op. Waarover ik dan meteen weer aarzel: mag ik wel herkenning voelen? Zij groeit op met haar Drentse moeder in een heel Nederlandse omgeving. Dat deel van haarzelf dat bij haar Surinaamse vader hoort krijgt pas later in haar leven meer ruimte. En gaandeweg wordt Etchica steeds vaker geconfronteerd met die Kafkaëske situatie: waar hoort zij bij? Nergens? Een beetje van alles, maar nergens helemaal? Of lukt het haar beide culturen te omarmen, als dubbelbloed? Ik ben heel blij met deze nieuwe ster aan het literair firmament. Dit is een stukje hemel waaronder ik mij thuis voel. Een prachtige uitgave dus, van Uitgeverij In de Knipscheer.
Meer over ‘Dubbelbloed’
Meer van Marieke Visser op deze site
Radio Paperback live vanuit Boekhandel Scheltema
Over ‘Pleisterplaats Belleville’ van Peter Lenssen bij Radio Paperback, 3 oktober 2018:
Peter Lenssen, auteur van o.a. de romans ‘Bitterdagen’ en ‘Pleisterplaats Belleville’ (genomineerd voor de Halewijnprijs 2018), is woensdag 3 oktober te gast bij Radio Paperback (live vanuit boekhandel Scheltema en gaat van 14:00 – 15:00 in gesprek met radiopresentator Peter de Rijk. Uiteraard komen zijn romans ter sprake maar ook zijn visie op het boekenvak. U kunt de uitzending live bijwonen (Rokin 9, 1012 KK Amsterdam).
Lees hier zijn columns (o.a. in Het Parool en Knack)
Meer over zijn roman ‘Bitterdagen’ op deze site
Meer over zijn roman ‘Pleisterplaats Belleville’
«Poëzie is prima zelfonderzoek.» – Els de Groen
Over ‘Wakker vallen’ van Els de Groen bij Boekhandel Roelants Nijmegen, 29 september 2018:
‘Als ik de kleintjes meetel, boeken voor beginnende lezers die ik naast non-fictie en romans heb geschreven, is ‘Wakker vallen’ mijn 50ste boek. En toch een debuut. Waarom poëzie? Als je je al een halve eeuw in proza hebt uitgedrukt, begin je je af te vragen waar je het in vredesnaam al die tijd over gehad hebt… Ik vond de wereld niet deugen en heb geprobeerd hem iets beter te maken. Dat is niet gelukt, maar misschien was hij erger geweest als ik niets had gedaan. Poëzie is prima zelfonderzoek.. Een van mijn vrienden is onlangs genomineerd voor een luis-in-de-pels prijs. Luizen in de pels zijn nodig in een samenleving vol amusement en tweets. Ook ik wil een luis in de pels zijn. Mensen mogen rustig grinniken om mijn gedichten, maar als ze er jeuk van krijgen, een beetje gewetensjeuk, dan is dat mooi meegenomen.’
Lees hier verder
Meer over ‘Wakker vallen’
Meer over Els de Groen bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Een thema dat om een gesprek schreeuwt.» – Peter de Rijk
Over ‘Ademhalen’ van Karin Lachmising op Paperback Radio, 26 september 2018:
Op 26 september was Karin Lachmising te gast bij Paperback Radio, deze keer voor het eerst live op woensdag vanuit boekhandel Scheltema (Rokin 9, 1012 KK Amsterdam). Ze heeft het over haar poëzie in de bundel ‘Nergens groeit een boom die haar aarde niet vindt’ en haar in Suriname zeer succesvolle toneelstuk ‘Ademhalen’. In het stuk ontmoeten drie vrouwen in het district Nickerie elkaar na de mislukte poging tot zelfdoding van een vriendin. Ze laten hun leven de revue passeren en maken zo de benauwenis van een kleine gemeenschap pijnlijk duidelijk. Lachmising doorbreekt de stilte rond zelfdoding in de Surinaamse en Caraïbische samenleving , een thema dat om een gesprek schreeuwt.
Luister hier naar de uitzending
Meer over ‘Ademhalen’
Meer over ‘Nergens groeit een boom die haar aarde niet vindt’
Meer over Karin Lachmising op deze site
«Het einde van de literatuur?» – Peter Lenssen
Peter Lenssen over verschraling van de diversiteit van het literatuuraanbod in Het Parool, 28 september 2018:
(…) In discussies over nadelige kanten van sociale media wordt nogal eens gewezen op het gevaar van algoritmen die gebruikers op grond van voorkeuren (onderwerpkeuze, surf- en klikgedrag) dwingen in een bubbel die leidt tot eenvormigheid in denken, voelen en doen. Andere sociale mediagebruikers die in dezelfde bubbel zitten, zorgen voor een voortdurende bevestiging van opvattingen (het eigen gelijk), waarna groepscohesie en groepsdruk leiden tot eenvormig denken en geestelijk isolement. (…) In de literatuur betekent het dat uitgevers vooral op zeker gaan en voorrang geven aan gevestigde namen. Uitgevers die wel ruimte bieden aan onbekende auteurs stuiten op boekhandels die alleen boeken van gevestigde auteurs inkopen waarvan ze weten dat ze daarbij geen risico lopen. (…) Wat ook niet meehelpt: recensenten besteden nauwelijks aandacht aan romans van onbekende auteurs. Een veel gehoord excuus is dat zij steeds minder ruimte voor bespreking van literatuur krijgen toebedeeld, maar de eerder genoemde bubbel speelt zeker ook een rol. Een en ander leidt tot een enorme verschraling van de diversiteit van het aanbod en uiteindelijk de teloorgang van de Nederlandse literatuur. (…)
Peter Lenssen is schrijver, schreef ‘Pleisterplaats Belleville’, en is daarmee genomineerd voor de Halewijnprijs 2018.
Lees hier verder
Meer over ‘Pleisterplaats Belleville’
Meer over Peter Lenssen op deze site
Alja Spaan – Tegen het vergeten en voor de behoedzaamheid. Gedichten
Alja Spaan
Tegen het vergeten en voor de behoedzaamheid
gedichten
Nederland
gebrocheerd in omslag met flappen,
92 blz., € 18,50
978-90-6265-622-6
eerste druk oktober 2018
Tegen het vergeten en voor de behoedzaamheid wijst de lezer op al die momenten waaruit het leven bestaat, het kwetsbare en dat waar we vaak overheen kijken. Door ogenschijnlijk heel particulier te zijn plaatst Spaan ons juist voor de spiegel. Wat weten we zelf nog van onze jeugd, de liefdes en het leven dat achter ons ligt? De gedichten nemen ons mee op sleeptouw en al lezende genieten we van het ritme, de klanken en de inhoud, om vervolgens ons eigen verhaal ernaast te leggen. Juist door niets verbloemend te dichten ontstaan gedichten die verder gaan dan herinnering. Ze worden een lofzang op het leven. Of, zoals Alja Spaan schrijft in het gedicht Uit een van de vensters:
‘Een vrouw zou met zingen beginnen, aarzelende psalmen waarin het hert naast de tijger rust en gespaard blijft.’
Poëzie maken is het verzamelen van je geur,
je natte voetstappen in de gang, beelden van
een slapend hoofd op mijn kussen, een vrouw voor het
venster. Begrijpen is stof dat uit de lakens
komt, blazen tegen je krullen, terugvouwen van brieven
in hun enveloppe, zachte duwtjes tegen het ons.
Alja Spaan (Sint Pancras, 1957) schrijft vanaf haar elfde dagelijks (zowel proza als poëzie), was van alles maar vooral creatief. Haar huis in Alkmaar werd Atelier9en40 waarin ze tot 2013 kunst- en poëzieprojecten deed. Onder die naam gaf ze anderen en zichzelf uit. Ze verscheen ook in verzamelbundels maar werd bekend door de Turing Gedichtenwedstrijd 2015. Nu organiseert zij Reuring, een taalplatform in Alkmaar. Zij is voorzitter, coördinator en redacteur bij het literaire e-magazine ‘Meander’ en tevens verbonden aan het Dagboekarchief. Alles van en over haar verschijnt op http://aljaspaan.nl
Meer over Alja Spaan bij Uitgeverij In de Knipscheer
Presentatie ‘POM’ van Kees Broere
Op dinsdag 9 oktober 2018 in Kapitein Zeppos Amsterdam van 18.30 tot 20.30 uur:
In zaal Claire’s Ballroom wordt informeel het uitkomen gevierd van POM, de eerste roman van Kees Broere onder eigen naam. Carien Westerveld interviewt kort de auteur over Afrika, identiteit en taal/literatuur. De auteur zal het eerste exemplaar uitreiken aan twee Bijzondere Personen. Na afloop signeert Kees Broere voor de liefhebbers zijn nieuwe boek. U bent van harte uitgenodigd hierbij aanwezig te zijn!
Locatie: Kapitein Zeppos, Gebed zonder End 5, 1012 HS Amsterdam (OV: tramhalte Rokin)
Meer over ‘POM’
Ton van Reen over ‘Het winterjaar’.
Op zondag 26 augustus 2018 organiseerde Natuurbegraafplaats Weverslo een muzisch treffen. Een van de gasten was Ton van Reen. Hij is een markant en bevlogen schrijver met een speciale band met de Peel. Hij schrijft voor volwassenen, jeugdboeken, geschiedenis en journalistiek werk. Bij deze ontmoeting vertelt hij het ontroerende verhaal dat de bron vormde voor een van zijn bekendste romans, ‘Het Winterjaar’. Bart Coenders legde een en ander deels vast op video. Het boek is als gebonden editie nog steeds verkrijgbaar in de boekhandel.
Kijk hier naar de video (8 minuten), vanaf 2:35 tot 6:12
Meer over Ton van Reen bij Uitgeverij In de Knipscheer
«IJzig mooie verzen.» – Ton van ’t Hof
Over ‘Zelfs een Tibetaan belandt uiteindelijk in zee’ van Edwin de Groot op Dingen & structuur, 29 juli 2018:
Ik heb de afgelopen dagen ‘Zelfs een Tibetaan belandt uiteindelijk in zee’ van Edwin de Groot gelezen. (…) Mijn korte recensie over zijn eerder uit het Fries naar het Nederlands overgebrachte derde bundel eindigde destijds als volgt: ‘De Groots Nederlandstalige debuut is buiten Friesland vrijwel onopgemerkt gebleven. Wat maar één ding betekenen kan: zijn bundel is niet door recensenten gelezen, want anders zouden er loftrompetten zijn gestoken en hadden meer mensen van deze prachtige aardse poëzie kennis kunnen nemen. Edwin de Groot bezit de gave.’ Ook in ‘Zelfs een Tibetaan belandt uiteindelijk in zee’ staan weer enkele ijzig mooie verzen en ook nu weer vormen natuur en vergankelijkheid de voornaamste thema’s. (…) Verwacht (…) een natuurmens die zichzelf en de wereld om hem heen in beproefde lyriek, en zo nu en dan op begaafde wijze, gestalte geeft. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Zelfs een Tibetaan belandt uiteindelijk in zee’