Op vrijdag 7 september 2018 in Kapitein Zeppos Amsterdam vanaf 17.30 uur:
In zaal Claire’s Ballroom wordt het uitkomen gevierd van de tweede roman van Edith Tulp. Peter de Rijk interviewt Edith Tulp over haar nieuwe boek ‘Alleen dapper te zijn’. Edith Tulp leest een fragment uit deze in de Sahara en West-Afrika spelende roman. Aan het programma op vrijdag 7 september 2018 werken verder mee publicist Ralf Bodelier en Franc Knipscheer. Na afloop signeert de auteur voor de liefhebbers haar nieuwe boek. Einde 19.30 uur. Locatie: Kapitein Zeppos, Gebed zonder End 5, 1012 HS Amsterdam (OV: tramhalte Rokin)
Meer over ‘Alleen dapper te zijn’
Meer over Edith Tulp bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: Nederlandse literatuur
«Lezenswaardig en onderhoudend.» – Herman Ahaus
Over ‘Schertsfiguur’ van Joost Pollmann voor NBD / Biblion, 3 augustus 2018:
Joost Pollmann – ook wel bekend als de stripprofessor – vertelt over de jongen die hij was en over de man die hij werd. De autobiografisch getinte verhaaltjes zijn tragisch, komisch en iets ertussenin. Tragisch door de omstandigheden uit Pollmanns jeugd (geboren in een oer-katholiek nest met Duitse roots, dat ‘fout’ was in en na de oorlog). Komisch door de wijze van vertellen, met de nodige relativerende zelfspot. Hoewel de vijftien korte verhalen in principe chronologisch zijn gerangschikt, vormen ze toch geen echte autobiografie, omdat door de flinke sprongen in plaats en tijd slechts fragmentarische delen van Pollmanns leven in beeld komen. Als sfeertekening zijn de beschreven persoonlijke herinneringen echter zeker geslaagd en geven ze een aardig tijdsbeeld. Al met al een lezenswaardig en onderhoudend boekje, goed voor een redelijke lezerskring. De auteur (1957) organiseerde tien edities van de Stripdagen Haarlem, recenseert sinds 1998 voor de Volkskrant, publiceerde meerdere essaybundels en geeft lezingen over beeldcultuur in binnen- en buitenland. Met karakteristieke zwart-wittekeningen van de bekende illustrator Paul van der Steen. Hij is illustrator voor onder meer Het Parool en publiceert elke vrijdag een literair portret in NRC Boeken.
Meer over ‘Schertsfiguur’
«**** Slory verdient deze bloemlezing ten volle.» – Ko van Geemert
Over ‘Alsof men alles loslaat’ van Michaël Slory in Parbode (Surinaams magazine, nr. 148), 1 augustus 2018:
(…) Slory (1935) laat zich duidelijk door van alles inspireren. (…) Zijn poëzie valt op door haar eenvoud. Het lijkt erop dat hij, net als bijvoorbeeld de Nederlandse dichter Adriaan Morriën (1912-2002), wil ‘onderzoeken’ hoe eenvoudig je kunt schrijven zonder dat het simpel wordt. (…) Van Kempen, natuurlijk dé kenner van de Surinaamse literatuur, tekent voor de samenstelling van de bundel, het nawoord en de verantwoording. Slory (…) verdient deze nieuwe bloemlezing ten volle. Boeiende en authentieke poëzie.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Alsof men alles loslaat’
Meer over Michaël Slory bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Onverwachte wending past mooi bij het verhaal.» – André Oyen
Over ‘Jongen met rood vest’ van Hein van der Hoeven op Ansiel, 31 juli 2018:
(…) ‘Jongen met rood vest’ hangt in het Rijksmuseum, maar bij de beschrijving staat niet duidelijk hoe het museum in het bezit ervan is gekomen. Het is niet aangekocht, noch geschonken, terwijl het wel in 1946 is ‘verworven’. Dit is reden genoeg voor de advocaat om het verhaal achter het schilderij te willen uitzoeken. (…) Hij vermoedt dat het meesterwerk van Frans Hals roofkunst is. (…) De auteur heeft ervoor gekozen het verhaal te vertellen vanuit Heleen, een vrouw op leeftijd. Het is weliswaar niet vanuit het ik-perspectief, maar de lezer krijgt meestal haar gedachten en ideeën mee. Dat is een interessante invalshoek, zij staat immers min of meer aan de zijlijn. Ze heeft zo haar gedachten over de advocaat, in het begin moet ze niets van hem hebben – vast een man die alleen aan geld en eigen gewin denkt –, maar langzaam aan waardeert ze hem meer en meer. (…) Naar het einde toe is er een onverwachte wending die mooi past bij het verhaal. Een mooi en boeiend boek waarin het zoeken naar een identiteit bijzonder knap is uitgewerkt.
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Jongen met rood vest’
Meer over Hein van der Hoeven bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Avant-garde is not dead. Vaandrager bewijst het.» – Jan van Bergen en Henegouwen
Over ‘Ik wordt’ van Harry Vaandrager voor NBD / Biblion, 23 juli 2018:
(…) In 2011 publiceerde Harry Vaandrager zijn eerste roman ‘Aan Barrels’, in 2013 volgde ‘Koprot’ en in 2016 ‘Maskerade’. En nu ‘Ik wordt’. (…) In de traditie van de jonge Deelder, (familielid) C. Vaandrager en anderen in Rotterdam geborenen. Associatief, staccato, chaotisch, met branie verteld. Humor om te lachen. (…) Avant-garde is not dead. Vaandrager bewijst het. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Ik wordt’
Meer over Harry Vaandrager bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Mooie, inhoudelijke en krachtige poëzie.» – André Oyen
Over ‘Zelfs een Tibetaan belandt uiteindelijk in zee’ van Edwin de Groot op Ansiel, 17 juli 2018:
(…) ‘Zelfs een Tibetaan belandt uiteindelijk in zee’ is het Nederlandstalige poëziedebuut van de Friese dichter Edwin de Groot. Het is mooie, inhoudelijke en krachtige poëzie. Persoonlijk vind ik deze bundel een hele warme ode aan Friesland, zijn bevolking en zijn taal. De dichter presenteert zich uitdrukkelijk als bewoner van Friesland, en in zijn taalgebruik zit een grote hang naar een dierbare identiteit. Ook al verwijst inhoudelijk veel naar Friesland, toch verkent de dichter ook andere oorden zoals de Ardennen, en de Alpe d’Huez. Zijn gedichten zijn mijmerend en filosofisch, en brengt ook een waardige hommage aan Emily Dickinson. De dichter neemt zijn lezer mee in een diversiteit van poëzie waar zowel het aardse als het bovenaardse in beeldspraken en stevige taal naar voren komt.
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Zelfs een Tibetaan belandt uiteindelijk in zee’
«Een sterke doorleefde bundel!» – André Oyen
Over ‘Kinderroof & Bijzang’ van Brigitte Spiegeler op Ansiel, 14 juli 2018:
(…) Deze poëzie heeft een zeer eigen karakter en is qua vorm moderne poëzie die eveneens afrekent met de traditionele hang naar natuur en aan liefde ontleende beeldspraak en conventies. Het taalgebruik van de dichter verbindt ongebruikelijke woordcombinaties en absurdistische woordassociaties die bij de lezer enerzijds verwarring en vervreemding oproepen en anderzijds een schok of reflectie teweeg brengen. De gedichten schuwen wat inhoud betreft, de grote maatschappelijke problemen niet waarmee op grote en kleine schaal geworsteld wordt. (…) De band tussen individuele en algemene behoeften staat zeer duidelijk steeds onder druk. Het is zijn totaliteit wel een sterke doorleefde bundel!
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Kinderroof & bijzang’
Meer over Brigitte Spiegeler
«‘Zwijgplicht’ geeft zicht op de keerzijde van fatsoen.» – Carinne Elion-Valter
Over ‘Zwijgplicht’ van Theo Stokkink in Ponder*, nr. 42, juli 2018:
De roman ‘Zwijgplicht’ van Theo Stokkink speelt zich af in Nederland rond WO 1 en in de decennia daarna. De roman verhaalt over de zoektocht naar de eigen naam van een Belgisch vluchtelingenkind dat de aangenomen dochter is van een homoseksuele notaris en zijn vrouw, een voormalig prosituee. (…) ‘Zwijgplicht’ is gebaseerd op historische feiten. (…) Alleen goede daden vermochten de brug te slaan tussen wet en werkelijkheid. Zo was ieder in deze roman slachtoffer van het masker van orde en regelmaat dat de 19de en begin 20ste eeuw droeg. Het is daarom te prijzen dat Theo Stokkinks verhaal zicht geeft op de keerzijde van fatsoen.
*] Mededelingenblad van de Stichting ter bevordering der notariële wetenschap
Klik hier voor het artikel
Meer over ‘Zwijgplicht’
Meer over Theo Stokkink bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Knappe staaltjes zintuiglijk schrijven.» – Marita de Sterck
Over ‘Tyfoon’ van Rob Verschuren voor NBD / Biblion, 16 juli 2018:
De auteur (1953) debuteerde in 2016 met de verhalenbundel ‘Stromen die de zee niet vinden’. Zijn eerste roman speelt in een fictief Aziatisch land, dat lijkt op Vietnam, waar de auteur met zijn Vietnamese vrouw woont. Twee jongens en een meisje beloofden tijdens hun jeugdjaren in een vissersdorpje op een eiland dat ze altijd bij elkaar zouden blijven. Als er een burgeroorlog uitbreekt, sluit een van de jongens zich aan bij de opstandelingen en keert terug als een machtig man. De andere jongen huwt met het meisje en wordt een ervaren plukker van vogelnestjes, die levensgevaarlijke omstandigheden trotseert in een mysterieuze grot. De twee mannen worden vijanden, maar hun levens blijven verbonden, tot de plukker een tyfoon trotseert om een laatste keer naar zijn grot te gaan. Net als zijn debuutbundel valt ook dit boek op door knappe staaltjes zintuiglijk schrijven. De auteur zet boeiende personages neer, gevangen in een complexe driehoeksverhouding, en weet de sfeer van het eiland goed te treffen. Een interessante psychologische roman die een ruim publiek kan boeien.
Meer over ‘Tyfoon’
Meer over Rob Verschuren bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Beklijvend knap boek over een dappere zoektocht naar een identiteit.» – André Oyen
Over ‘Dubbelbloed’ van Ethica Voorn op Ansiel, 4 juli 2018:
(…) ‘Ik ben een halfbloedje, mijn vader is Surinaams en mijn moeder Nederlands,’ vertelde de 10-jarige Etchica op school tijdens een spreekbeurt. Half, ze telde zeker niet mee, waarom zou het geen twee-bloed zijn? Maar die vraag durfde ze niet te stellen, ze had er al genoeg werk aan zich staande te houden op school waar ze altijd geplaagd werd. En nee, een ‘mulat’ was ze evenmin, antwoordde ze later op vragen. Haar ‘meest zwarte neef’ bracht uitkomst. ‘Niks halfbloed! Dubbelbloed ben je!’ Twee ouders, twee culturen, twee soorten bloed. (…) De ene keer wint het vaderland, de andere keer het moederland. Uiteindelijk, aan het eind van de tocht, komt ze tot de conclusie dat ze de vruchten plukken zal van haar dubbele bloed. Een beklijvend knap boek over een dappere zoektocht naar een identiteit.
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Dubbelbloed’