Over ‘De Barones’ van Janny de Heer op Spijknet, 15 november 2017:
Vanmorgen was er de jaarlijkse boekbespreking in de Bibliotheek Spijk in samenwerking met Steunstee. Het was een indrukwekkende lezing over het boek ‘De Barones’, het waargebeurde verhaal van Mientje Bezemer. Als kind van ‘foute ouders’ ondervindt ze wat dat betekent ook nog in haar leven na de oorlog. Om de druk van de ouders te ontvluchten loopt ze blindelings in de armen van een zeer overheersende man. Haar eigen ik wordt geweld aangedaan. Alles wordt beslist door de man, zelfs even lopen met haar kinderen wordt haar onthouden. Een man met twee gezichten, een “buitengezicht en een binnengezicht” en daar heeft ze zeer onder te lijden. Het boek is geschreven door Janny de Heer.
Bekijk hier het verslag
Meer over ‘De Barones’
Meer over Janny de Heer op deze site
Tag: Nederlandse literatuur
Etchica Voorn met ‘Dubbelbloed’ in Open BAC
Etchica Voorn presenteert ‘Dubbelbloed’ in Betty Asfalt Complex op dinsdag 14 november 2017:
Etchica Voorn maakte als schrijfster onlangs haar debuut met de roman ‘Dubbelbloed’. Daarbij organiseerde zij ook een theatrale en muzikale boekpresentatie. Waarbij zij werd bijgestaan door zangeres Sarina Voorn en accordeonist Pieter Jan Cramer van den Boogaardt. Dinsdag 14 november 2017 kunt u in de Open BAC opnieuw getuige zijn van deze bijzondere boekpresentatie! De Open BAC, het open podium in het Betty Asfalt Complex, is een spannende en afwisselende avond waar u in intime setting kennis maakt met de eerste try-outs van jong en oud talent. De presentatie wordt verzorgd door telkens een andere presentator uit de theaterwereld. Op 14 novembeer presenteert cabaretier Jochen Otten een 7-tal acts van 20:30 uur tot 23:00 uur. Locatie: Betty Asfalt Complex, Nieuwezijds Voorburgwal 282. 1012 RT Amsterdam. Toegang € 12,50.
Meer over ‘Dubbelbloed’
Klik hier voor het programma op 14 november 2017
«Vlot leesbaar, realistisch en herkenbaar.» – Iris Stekelenburg-van Halem
Over ‘Claire Obscure’ van Peter Andriesse voor NBD | Biblion, 9 november 2017:
Zes erotische verhalen die volgens de auteur (1944) redelijk autobiografisch zijn. (…). Soms gaan ze ethisch gezien wel heel ver en kan dat ontsproten zijn aan de fantasie van de auteur. (…) Het is echter zo beschreven, dat het nergens obsceen wordt. Vlot leesbaar, realistisch en herkenbaar. De verhalen spelen zich af in de huidige tijd op diverse locaties in de wereld: van het Amstel Hotel en Sumatra tot Bangkok. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Claire Obscure’
Meer over Peter Andriesse bij Uitgeverij In de Knipscheer
‘Dubbelbloed’: Debuut Etchica Voorn op Paperback Radio
Over ‘Dubbelbloed’ van Etchica Voorn op Paperback Radio, 3 november 2017:
Paperback Radio is het boekenprogramma van AmsterdamFM dat dagelijks van twee tot drie is te beluisteren. Op vrijdag 3 november heeft Peter de Rijk een interview met Etchica Voorn over haar debuutboek ‘Dubbelbloed’, een autobiografisch verhaal waarin ze vanuit haar bi-raciale achtergrond op zoek gaat naar haar identiteit. Etchica Voorn is dochter van een Surinaams-Creoolse vader en Nederlandse (Drentse) moeder. Pas na de geboorte van haar zoon wordt zij nieuwsgierig naar haar dubbele achtergrond. Draagt ze het beste van twee culturen in zich of hoort ze als ‘moksi’ nergens bij? Die vraag en nog vele andere komen ter sprake.
Meer over ‘Dubbelbloed’
Aletta Beaujon in Digitaal Vrouwenlexicon van Nederland.
(…) In 2008 vond Klaas de Groot in de Openbare Bibliotheek van Den Haag een kantooragenda van Aletta Beaujon over het jaar 1957. Deze was waarschijnlijk via Debrot in de boekencollectie van Sticusa ondergebracht en vervolgens meeverhuisd naar de Haagse bibliotheek. In de agenda stonden 78 handgeschreven gedichten. Onder de titel ‘Words washed away / Weggespoelde woorden’ zijn 64 tot dan toe onbekende, voornamelijk Engelstalige gedichten samen met 14 in 1959 al gepubliceerde gedichten, gebundeld. In 2009 verzorgden Aart G. Broek en Klaas de Groot een uitgave met alle gedichten van Beaujon: ‘De schoonheid van blauw’. (…)
Lees hier de pagina in het lexicon
Meer over ‘De schoonheid van blauw’
Presentatie ‘Zwijgplicht’ van Theo Stokkink in de OBA
Op zondag 19 november om 14.00 uur wordt in de Theaterzaal van de OBA (Oosterdok Amsterdam) om 14.00 uur de historische familieroman ‘Zwijgplicht’ van Theo Stokkink gepresenteerd:
Het boek beschrijft aan de hand van het leven van een kandidaat-notaris die leefde aan het begin van de vorige eeuw en zijn geadopteerde dochter o.m. de gevolgen die artikel 248bis van het Nederlandse Wetboek van Strafrecht (dat uit 1911 stamt en 60 jaar standhield) heeft gehad voor homoseksuelen. De roman is gebaseerd op feiten en op personen die in werkelijkheid hebben bestaan. Een intrigerend, spannend en meeslepend verhaal is het gevolg. De auteur zal een aantal fragmenten voorlezen waarna een forum met o.a. Gert Hekma, Coos Huijsen en John Welbergen onder leiding van Jaap van Straaten zal discussiëren. De toegang is gratis, maar aanmelden vooraf is noodzakelijk op aanmelden@ihlia.nl.
De presentatie geschiedt mede onder auspiciën van IHLIA, welke archieven de auteur kon raadplegen bij het schrijven van zijn roman, en in samenwerking met De Stichting tot bevordering der Notariële Wetenschap, Het Jacob Israël de Haan Genootschap, De Mosse-lezing (UVA), Het Blauwe Fonds en Uitgeverij In de Knipscheer.
Meer over ‘Zwijgplicht’
Theo Stokkink – Zwijgplicht
Theo Stokkink
Zwijgplicht
Historische roman
België – Nederland
gebrocheerd in omslag met flappen
geïllustreerd, 444 blz., € 24,50
ISBN 978 90 6265 980 7
Presentatie 19 november 2017
De historische familieroman Zwijgplicht is gebaseerd op waargebeurde feiten en op personen die in werkelijkheid hebben bestaan. De Vlaamse schrijfster Elisabeth Marain begon met ‘De vluchtelingen’ in 1994 een trilogie over de Grote Oorlog. In 1996 verscheen het tweede ‘In ballingschap’. In het derde deel zou de zoektocht naar Hélène worden beschreven, maar tot publicatie is het nooit gekomen. Met haar toestemming heeft Theo Stokkink dertig jaar later de draad opgepakt, nu vanuit een Nederlands perspectief.
In de aanloop naar de Eerste Wereldoorlog is Theo Borret privaatdocent aan de Universiteit van Amsterdam. Hij is zich van zijn homoseksuele geaardheid bewust en ook van het onmogelijke daarvan. Alleen in heimelijke nachtelijke omzwervingen langs allerhande lugubere ontmoetingsplekken in de stad, kan hij zich uitleven. Hij beseft dat voor de maatschappelijke positie die hij ambieert en de druk van zijn familie een schijnhuwelijk zal moeten sluiten. Als ultiem bewijs van het bestaan van een gezin zal er ook een kind moeten zijn. Theo werkt inmiddels als kandidaat op het kantoor van een notaris die zelf nauw betrokken raakt bij de opvang van uit België gevluchte kinderen.
Op een vluchtelingenboot van Antwerpen naar Rotterdam raakt aan het begin van de oorlog een Vlaamse baby zoek. In de complete chaos die in de vluchtelingenopvang ontstaat weet de notaris in een opvangcentrum in Amsterdam de dan amper 3 weken oude ‘vondeling’ te reserveren voor adoptie voor zijn kandidaat-notaris. De identiteit van de baby is niet bekend. Het meisje groeit op met de naam Hélène. In 1922 overlijdt ‘vader Theo’ als Hélène acht jaar oud is. Ze krijgt in de loop van de jaren steeds meer twijfels over haar ouders. Vragen daarover stuiten op een zwijgplicht die de kandidaat-notaris zijn familie heeft opgelegd. Intussen is ook de Belgische familie is op zoek naar de verloren baby.
Artikel 248bis van het Nederlandse Wetboek van Strafrecht wordt in 1911 als onderdeel van de Zedelijkheidswet ingevoerd en komt pas in 1971 te vervallen. Het luidde: De meerderjarige, die met een minderjarige van hetzelfde geslacht wiens minderjarigheid hij kent of redelijkerwijs moet vermoeden, ontucht pleegt, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaar. De toenmalige grens voor meerderjarigheid van homoseksuelen was 21 jaar, terwijl de minimumleeftijd voor heteroseksuele contacten 16 jaar was. Tegen het discriminerende artikel werd alom geprotesteerd. In totaal zijn ongeveer 5000 homoseksuelen vervolgd op basis van dit artikel.
Theo Stokkink (1941) was dertig jaar programma maker bij de Nederlandse publieke omroep. In die periode heeft een groot aantal radio – en tv programmaseries (zeer uiteenlopend van vorm, karakter en onderwerp), ontworpen en gepresenteerd. Daarna trainde hij ruim tien jaar lang programmamakers in een groot aantal Aziatische en Afrikaanse ontwikkelingslanden. Hij heeft elf non-fictie boeken (waarvan vijf gerelateerd aan programma-series), twee romans en een verhalenbundel op zijn naam staan, waaronder de roman ‘Aanvechtingen’ bij Uitgeverij In de Knipscheer.
Meer over Theo Stokkink bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Wat een prachtig romandebuut!» – Britta Koopen
Over ‘Het Siamees moment’ van Peter WJ Brouwer in Eindhovens Dagblad, 8 november 2017:
(…) Met zijn debuutroman ‘Het Siamees moment’ laat Brouwer meteen zien waar hij als romanschrijver thuishoort: in het niet al te lange rijtje van literaire schrijvers. (…) Het mooie is dat Brouwer van alledaagse dingen kleine kunstwerken kan maken. Prachtige zinnen en beelden, de dichter loert steeds om de hoek zonder dat het te veel wordt. Het gewone wordt bijzonder en blijft toch alledaags, een liefde komt en gaat voorbij, het leven gaat door terwijl het even lijkt stil te staan. Eigenlijk doet Brouwer in zijn roman niets anders dan wat hij in zijn gedichten doet: hij vangt een scène in woorden, in de mooiste woorden die je kunt gebruiken om een scène in te vangen. (…) Het Siamees Moment is een roman die je gerust twee of drie keer kunt lezen zonder dat het gaat vervelen. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het Siamees moment’
Meer over Peter WJ Brouwer bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Een knap boek over een dappere reis, mooi verwoord in alle twijfels.» – Marianne Janssen
Over ‘Dubbelbloed’ van Etchica Voorn op Leeskost, 1 november 2017:
(…) Een autobiografische roman over haar leven als kind en volwassene, voortgekomen uit twee totaal verschillend gewortelde ouders. Ze wilde eindelijk antwoord zoeken op haar vragen en innerlijke twijfels. Ze ging op zoek. Bij wie hoorde ze? Waar was ze thuis? (…) Was ze Drents, Surinaams, allebei of geen van beide, zou zij een keus moeten maken? (…) Dit boek is het autobiografische verslag, waarin zij vanuit haar bi-raciale achtergrond haar eigen identiteit tracht te vinden. (…) Een knap boek over een dappere reis, mooi verwoord in alle twijfels. (…) In de talloze bitterzoete vruchten, zullen kinderen van twee culturen, veel herkennen. En degenen die het moeten doen met één van beide smaken kunnen ervan meegenieten. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Dubbelbloed’
«Rake typeringen van de Curaçaose maatschappij.» – Fred de Haas
Over ‘De wooncirkel’ van Joseph Hart in Antilliaans Dagblad, 2 november 2017:
Het zich in deze tijd afspelende Curaçaose verhaal gaat over de poging van een groep sociaal voelende (zwarte) Curaçaoënaars om, ondanks de tegenwerking van een corrupte politicus en een frauderende bankier, een landhuis te restaureren en geschikt te maken voor onder andere de opvang van achterstandskinderen. De plek staat bekend als de ‘Kurá di Shon Janchi’ (De Tuin van Johannes), een woonerf waar ‘meesters en slaven’ vroeger samenwoonden. (…) De vroegere Nederlandse kolonisator krijgt er in het boek van verschillende kanten flink van langs. De Nederlanders zouden er door hun arrogante houding vooral de oorzaak van zijn dat de bevolking zo’n negatief zelfbeeld heeft ontwikkeld, een zelfbeeld dat nog werd bevestigd door de leer van de katholieke kerk die gehoorzaamheid en geloof predikte. (…) Ook de zwarte Curaçaoënaar ontkomt, evenmin als de blanke protestant en de Nederlander, niet aan kritiek. Een kritiek die bovendien afkomstig is uit de eigen klasse. (…) Het boek staat vol met dat soort rake typeringen van de Curaçaose maatschappij die Joseph Hart kent als geen ander, een samenleving die genadeloos maar met veel mededogen door hem wordt gefileerd. Joseph Hart is overigens wel een vurig pleitbezorger van het bewustmaken van de bevolking van hun Afrikaanse verleden. (…) Om aan dit gebrek aan bewustzijn tegemoet te komen, heeft de schrijver een poging gewaagd om het slavernijverleden op te roepen door de hoofdpersoon een regressietherapie te laten ondergaan waardoor we, naar men beweert, honderden jaren kunnen teruggaan in de geschiedenis. De hoofdpersoon, Armani, reïncarneert tijdens verschillende therapeutische sessies onder andere als Dalila en Malaika totdat ze uiteindelijk terechtkomt op Curaçao als de persoon ‘Armani’ en ‘geneest’ van haar traumatische ervaringen in heden en verleden. (…) Essay-achtige stukken wisselen af met – vaak mooie – sfeertekeningen. Het staat buiten kijf dat Joseph Hart kan schrijven. (…)
Lees hier of hier de recensie
Meer over ‘De wooncirkel’
Meer over Joseph Hart bij Uitgeverij In de Knipscheer