«Vrouwenrechten in Suriname op kunstzinnige wijze belicht.» – André Oyen

Opmaak 1Over ‘Ademhalen’ van Karin Lachmising op Ansiel, 4 november 2017:
Karin Lachmising (1964) woont in Suriname. Zij was de eerste student die, in november 2012, afstudeerde aan de Schrijversvakschool Paramaribo. Zij is auteur van de dichtbundel ‘Nergens groeit een boom die haar aarde niet vindt’ (2013). (…) In opdracht van de Nederlandse ambassade heeft ze het theaterscript ‘Ademhalen’ geschreven. Aan de basis van deze verhalen staan waargebeurde levensverhalen van vier vrouwen uit Nickerie. In de vorm van een theaterstuk worden thema’s over de beleving van vrouwenrechten in Suriname op kunstzinnige wijze belicht. (…) ‘We zeggen dat de vrouwen zijn geëmancipeerd, maar dat is niet zo,’ zegt Lachmising. ‘De grote strijd is gestreden, maar er is een groot grijs gebied waarin de vrouw zich beweegt, waar nog steeds geen verandering in komt. In dit stuk komt naar voren met welke uitdagingen zij zitten.’
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Ademhalen’
Meer over Karin Lachmising op deze site

«Historische feiten geven dit boek bijzondere meerwaarde.» – C.H. Gajadin

VoorplatGrunwald75Over ‘Het geheim van mevrouw Grünwald’ van Diana Tjin voor NBD | Biblion, 3 november 2017:
In 1940 wordt in Suriname een welvarend gezin van Duitse komaf geïnterneerd in Kamp Copieweg. Hoe het hun vergaat, vertelt mevrouw Grünwald in 1990 aan de jonge Anna. De gruwelijke ontberingen duren zeven jaar, maar na hun vrijlating blijkt de man rijp voor het gesticht. Na zijn dood vertrekt zij met drie kinderen naar Amsterdam. Surinaams en Duits, dus wordt ze dubbel gediscrimineerd. Parallel aan Grünwalds relaas loopt een tweede verhaallijn, namelijk die van Anna zelf, afkomstig uit een gezin waarin kindermishandeling orde van de dag is. Zal Anna door mevrouw Grünwalds verhaal in staat zijn haar eigen leven te relativeren? Over de internering van Duitsers in Suriname is weinig bekend. Historische feiten geven dit boek bijzondere meerwaarde. De leesbare schrijfstijl moedigt aan om door te lezen. Met bronvermelding. Debuutroman.
Meer over ‘Het geheim van mevrouw Grünwald’

Lezing over ‘De Barones’ door auteur Janny de Heer.

VoorplatBarones72Woensdag 15 november 2017 in Bibliotheek Spijk, van 9.30 – 11.30 uur:
De lezing gaat over het waargebeurde verhaal van Mien Bezemer, een kind van ‘foute ouders’. Auteur Janny de Heer, opgegroeid in Delfzijl, schreef de roman ‘De Barones’, gebaseerd op het leven van Mientje Bezemer. Een fascinerend verhaal van een vrouwenleven dat zich afspeelt tegen het decor van de wederopbouw in het naoorlogse Nederland. Een tijd die zoveel mogelijkheden tot ontwikkeling bood, maar niet aan hen met het stempel ‘dat is er zo eentje van die fout was in de oorlog’. Janny de Heer (1955) debuteerde met drie verhalen onder de titel ‘Landskinderen van Curaçao’, later verschenen als ‘Yu di Tera / Landskinderen’. Andere werken van haar zijn ‘Hey Buddy’, ‘Buitenbeentjes’ en ‘Gentleman in slavernij’. Overeenkomst in haar boeken is de interesse in het koloniale verleden. Niet bewust zo bedacht maar sinds haar debuut, dat weliswaar historisch maar fictie was, vertonen haar latere werken steeds meer affiniteit met de waargebeurde geschiedenissen. De schrijfster is gegrepen door de absurditeit van maatschappelijke omstandigheden waarin mensen meegesleurd worden in situaties waar ze niet zelf om hebben gevraagd.
Locatie: Bibliotheek Spijk, Ubbenasingel 3, 9909 AC Spijk. Aanvang 9.30 uur (inloop vanaf 09.00 uur met koffie). Toegang gratis.
Meer over ‘De Barones’
Meer over Janny de Heer bij Uitgeverij In de Knipscheer

Presentatie roman ‘Dochters’ van Ton van Reen in Steyl

VoorplatDochters-75Op vrijdag 3 november 2017 lanceert Ton van Reen zijn nieuwste roman ‘Dochters’ in het Wereldpaviljoen in Steyl (L):
‘Dochters’ speelt grotendeels in Nederland, Duitsland en Zwitserland, maar het gaat vooral over Afrika. Op de vlucht voor zijn verleden is de hoofdpersoon er gaan werken als correspondent voor De Volkskrant. Op de reis naar de bruiloft van zijn dochter in Zwitserland raakt hij in gesprek met een jonge vrouw. Voor beiden wordt het een louterende ontmoeting. Peter Winkels zal Ton van Reen interviewen over zijn nieuwe boek en zijn levenslange band met Afrika. Al in de jaren zeventig was Ton van Reen initiatiefnemer en uitgever van ‘de Afrikaanse Bibliotheek’ onder redactie van Jan Kees van de Werk bij Uitgeverij Corrie Zelen. Ook schreef hij talloze artikelen over Afrika in kranten als De Volkskrant.

‘Dochters’ wordt gepresenteerd tijdens een gevarieerde avond van de Stichting Lalibela in het Wereldpaviljoen te Steyl-Tegelen. Tijdens de avond is er aandacht voor de stichting die tal van sociale projecten uitvoert in de gelijknamige plaats. De Stichting Lalibela is negentien jaar geleden opgericht door Ton van Reen en zijn twee jaar geleden overleden zoon David van Reen. Bestuurslid Marc van der Sterren zal vertellen over zijn projecten rond kleinschalige landbouw in Afrika. De film over het leven en het werk van David van Reen in Ethiopië, gemaakt door Marijn Poels voor L1-tv voor het programma Limburg helpt, zal worden vertoond. De presentaties worden omlijst door de muzikale inbreng van de Syrische groep Aroa and Friends. ‘Dochters’ is ter plekke te koop en wordt door de auteur op verzoek gesigneerd.

Locatie: Wereldpaviljoen, Sint Michaëlstraat 6a, 5935 BL Steyl. Inloop vanaf 19.30 uur. Programma van 20.00 tot 22.30 uur. Toegang gratis.
Meer over ‘Dochters’
Meer over Ton van Reen bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over David van Reen

Peter (H.) van Lieshout (71) overleden.

Peter van Lieshout 1976[foto Frans de la Cousine]

Op vrijdag 27 oktober 2017 is Peter H. van Lieshout (Den Bosch, 1946) in Amsterdam overleden. In 1966 debuteerde hij als 19-jarige bij Uitgeverij Querido met de roman ‘De Generalenrepetitie’. Zijn tweede roman ‘Slow Motion’ verscheen in 1974 bij Uitgeverij Agathon. Hij publiceerde vanaf de jaren zestig vooral poëzie in vele literaire tijdschriften. Hij was mede-oprichter van de poëziestroming De Brabantse School. Daarnaast manifesteerde hij zich als vertaler van moderne Amerikaanse literatuur (o.a. Jack Kerouac, William S. Burroughs voor o.m. Poetry International) en als recensent van Amerikaanse en Nederlandse literatuur, o.a. voor De Volkskrant. Samen met Harry Hoogstraten en Jos Knipscheer begon hij in 1975 het tijdschrift voor etno- en avantgarde literatuur ‘Mandala’, waaruit in 1976 Uitgeverij In de Knipscheer voortkwam. Met Leon de Winter en Craig Strete debuteerde hij bij deze uitgeverij in november 1976 met de bundel ‘Zo goed als nieuw. Bewaarde gedichten 1966 – 1976’. Met Mandala en Uitgeverij In de Knipscheer was hij betrokken bij de befaamde One World Poetry-festivals eind jaren zeventig en begin jaren tachtig in Amsterdam. Zijn intensieve en inspirerende werk als vertaler, recensent en redacteur zou een groter eigen oeuvre in de weg staan. Zijn aangekondigde roman ‘Bossche Getijden’ zou nooit verschijnen. Peter van Lieshout is een van de geportretteerden in het boek ‘Dit gaat nooit meer voorbij; Bossche popmuziek en literatuur in de sixties’.
Meer over Peter van Lieshout

«Scherpe portretten van Curaçaoënaars, mooie vergelijkingen tussen Curaçao en Nederland.» – Margot Poll

VoorplatVerWegDichtbij75Over ‘Ver weg dichtbij’ van Boeli van Leeuwen in NRC Handelsblad (boekenbijlage), 20 oktober 2017:
Tien jaar geleden overleed op Curaçao de Antilliaanse schrijver Boeli van Leeuwen op 85-jarige leeftijd. Reden om 29 van de 37 columns die de schrijver tussen 1951 en 1954 voor de Wereldomroep had ingesproken, te bundelen. In Ver weg dichtbij maakt hij naast scherpe portretten van de Curaçaoënaars, mooie vergelijkingen tussen Curaçao en Nederland. Over de regen zegt hij bijvoorbeeld: ‘De vruchtbare bodem van Curaçao is een dankbare minnares; zodra de regen valt, bloeit ze op’ in tegenstelling tot de luie en gezapige manier waarop het regenwater in Nederland wordt opgenomen door de grond ‘die zich gedraagt als een dikke juffrouw die net een groot maal naar binnen heeft gewerkt en die men dan een chocolaatje presenteert. Ze neemt het wel, maar zuchtend van verzadiging. (…) In Nederland is het water de Moeder en de grond is er bijgevoegd. Op Curaçao is grond overheersend en het water toevallig.’ De geluidsfragmenten bestaan niet meer, anders zouden we Van Leeuwen dit fragment waarschijnlijk theatraal en met alliteraties hebben kunnen horen uitspreken.
Meer over ‘Ver weg dichtbij’

«Nooit meer los van Indië.» – Rob Molin

VoorplatTanimbar75Over ‘De Tanimbar-legende’ van Aya Zikken op Literair Nederland, 16 oktober 2017:
Uit ‘het bewogen leven’ van Aya Zikken zoals haar biograaf Kees Ruys het kenschetst, valt Nederlands-Indië niet weg te denken. Die binding heeft zij gemeen met vele andere belangrijke schrijfsters zoals Hella Haasse, Maria Dermoût en Beb Vuyk. Aya Zikken groeide op in het interbellum waarvan een duidelijke neerslag zit in haar bekendst geworden roman De Atlasvlinder (1958). Zeer biografisch getint is ook het pas heruitgegeven De Tanimbar-legende (1992) die zich in een latere periode in Nederlands-Indië afspeelt. Het boek opent met een kort voorwoord van de auteur waarin zij stelt dat kinderen ‘hun ouders net zomin’ kennen ‘als ouders hun kinderen […] Wel hebben ze een beeld van elkaar. In deze roman gaat het om dat heel persoonlijke beeld.’ (…) Bij monde van de uit Holland kersvers gearriveerde werktuigbouwkundige Jasper vertelt Aya Zikken vol ‘Dichtung und Wahrheit’ de geschiedenis van zichzelf, gesitueerd op het Molukse Kei Doela en Tanimbar, ver van het centraal gelegen Java en andere grote eilanden. Van krijgsgeweld is in dit deel van de zogenoemde gordel van smaragd niets te bespeuren. Niettemin beseft Jasper dat het einde van een tijdperk nadert. Het door de wol geverfde duo kolonialen, de controleur Haantjes en de onderwijzer Johannes Morse op wie Jasper dagelijks is aangewezen, sluiten vaak de ogen voor de realiteit. Zij zijn verankerd in hun vertrouwde Nederlands-Indië en in koloniale belangen. Jasper daarentegen ziet dat de bevolking die belangen niet langer wenst te dienen. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘De Tanimbar-legende’
Meer over ‘Alles is voor even’

«De kracht van de column schuilt uitsluitend in de blik en het stilistisch vermogen van de auteur.» – John Jansen van Galen

VoorplatVerWegDichtbij75Over ‘Ver weg dichtbij’ van Boeli van Leeuwen in Het Parool, 16 oktober 2017:
(…) Van Leeuwen ontpopt zich als een ware columnist, in die zin dat zijn bijdragen werkelijk overal over kunnen gaan en hij zich onverwachte een vaak schijnbaar onlogische wendingen en zijpaden veroorlooft. De kracht van de column schuilt uitsluitend in de blik en het stilistisch vermogen van de auteur. (…) Uit de teksten spreekt een diepere liefde voor zijn eiland, dat hij ons voorstelt als mysterieus en haast mystiek – zoals ook in zijn romans. De lengte ervan [rond de duizend woorden] gaf Boeli van Leeuwen de gelegenheid om een compleet, warm portret te schetsen van de entourage rond zij ouderlijk huis, met de ‘jaja’ (kindermeid) Telai, de chauffeur Wanja (‘een knappe Indiaan uit Bonaire met een snorretje’) en de uiterst zwijgzame tuinman Wandinas, van origine een Brits-Indiër, die liep als een harlekijn. (…) Met juweeltjes over geiten, geluk (bij een bezoek aan Parijs) en over de Noordkust of het Spaanse water op zijn geliefde Curaçao. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Ver weg dichtbij’

«Dit alles zit ingenieus in elkaar.» – Albert Hagenaars

VoorplatOostenwind-72Over ‘Een warme oostenwind’ van Barney Agerbeek op De Verborgen Hoek, 17 oktober 2017:
Het heeft er alle schijn van dat Barney Agerbeek (1948, Surabaya) als late debutant aan een inhaalslag bezig is. Hij debuteerde in 2013 met ‘Schaduw van schijn’ en sindsdien is er vrijwel elk jaar een titel verschenen, verdeeld over verhalen, een roman en poëzie. Wie zijn werk kent, al is het maar één boek, weet dat de auteur gefascineerd is door verschillende culturen, preciezer gezegd, door in elkaar verglijdende maar ook grijpende en bijtende waardensystemen. (…) Als geboren verteller weet Agerbeek zijn zinnen een aansprekende melodie te geven. Complete fragmenten zijn soms kleine verhaaltjes. De overdracht van de boodschap is voor hem belangrijker dan het taalspel op zich. Technische foefjes, en die zijn er volop (zie onder), hebben een dienend karakter, staan niet op zich. Dat zou te vrijblijvend zijn. (…) Agerbeek wil zich dan niet laten voorstaan op het principe van kunst omwille van de kunst, het is mede door zijn literaire techniek dat deze strofen [van het gedicht Zwarte Madonna] het meest poëtische moment van de bundel vormen. (…) Ook al is de zegging bedrieglijk eenvoudig, dit alles zit ingenieus in elkaar. De vakmatige, vooruit artistieke aanpak valt niet op maar vervult wel juist hierdoor versterkt z’n taak. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Een warme oostenwind’
Meer over Barney Agerbeek bij Uitgeverij In de Knipscheer

Lezing schrijfster Janny de Heer bibliotheek Delfzijl.

In de maand van de geschiedenis geeft schrijfster Janny de Heer op zondag 22 oktober 2017 van 15.00 tot 17.00 uur een lezing in de bibliotheek van Delfzijl. Op uitnodiging van de leesclub komt Janny de Heer vertellen over het boek ‘Gentleman in slavernij’. Ze verlevendigt haar verhaal over de plantages in Suriname met beeldmateriaal, o.a. nog foto’s van de hoofdpersonen uit 1850. Foto’s van de monumentale graven die nog steeds de mooiste zijn op het kerkhof in Paramaribo. Uiteraard vertelt ze over hoe het leven op de plantages er aan toe ging in Suriname ten tijde van onze zwarte bladzijde. Het was een maatschappij waarin veel geweld voorkwam maar waarin men ook gewoon liefhad, werkte, at, leerde, kortom leefde. Locatie: Oude Schans 23, 9934 CM Delfzijl.
Meer over ‘Gentleman in slavernij’