Over ‘Het afscheid van Lucia’ van Ton van Reen op Alles over boeken en schrijvers, 24 oktober 2020:
Boeken schrijven met een historische achtergrond, die dan ook nog heerlijk zijn om te lezen, dat is aan Ton van Reen wel toevertrouwd. ‘Het afscheid van Lucia’ is gebaseerd op een familie die echt geleefd heeft in de zestiende eeuw. Van Reen verwerkt ware gebeurtenissen met fictie. Lucie vindt samen met haar nichtje een aantal bijzondere schriften op de zolder bij haar oma. Ze staan vol verhalen van haar voorouders. Eén daarvan gaat over Lucia, een meisje van hun eigen leeftijd, die als jonkvrouw leeft op een burcht. Ze lezen hoe ze als jong meisje geniet van de verhalen van de stalmeid, Ruth. Maar ook hoe Lucia haar niet meer mag zien, omdat een stalmeid niet bij haar stand past. Dit is niet het enige waar de jonge jonkvrouw geen zeggenschap over heeft. (…) ‘Het afscheid van Lucia’ is een heel fijn, beknopt boek dat heel toegankelijk is. (…) Van Reen laat een wereld zien die we ons haast niet meer kunnen voorstellen. Lucia is een leuk, rebels karakter. Er zitten hier en daar leuke plot twists in. (…) Een sympathiek boek, mede dankzij het karakter van Lucia. Angst voor het onbekende wordt mooi van verschillende kanten belicht; mensen die vragen stellen en nieuwsgierig zijn, mensen die geloven wat ze ooit verteld is en mensen die de “andere” kant zijn. Dat Van Reen het verhaal baseert op ware gebeurtenissen, geeft het nog extra kracht en diepgang.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het afscheid van Lucia’
Meer over Ton van Reen bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: Nederlandse literatuur
«Els De Groen weet enorm te charmeren met goedgemaakte gedichten, die bovendien ook nog een geweten schoppen.» – André Oyen
Over ‘Hebben mollen weet van zonsondergangen?’ van Els de Groen op Ansiel, 23 oktober 2020:
Schrijver, dichter en schilder is Els de Groen een globetrotter. Ze heeft haar hele leven gereisd, wat tot uiting komt in de onderwerpen van haar boeken. (…) Vooral met Oost-Europa is ze erg vertrouwd, reden waarom politici haar in 2004 overhaalden zicht te kandideren voor het Europees Parlement. Ze hield het vijf jaar vol; politiek is een cynisch bedrijf. Weer op vrije voeten greep ze opnieuw naar de pen. Maar haar proza werd steeds bondiger en kreeg de vorm van gedichten. Haar tekeningen groeiden uit tot olieverfschilderijen. Zo ontstond ‘Wakker vallen’, haar eerste dichtbundel in 2018. En nu is er de prachtige geëngageerde bundel ‘Hebben mollen weet van zonsondergangen?’ (…) De mate van vrijheid waarin dieren leven is doorslaggevend geweest. (…) Erwin Vermeulen, Animal Rights Campagneleider, verzorgde het voorwoord. Hij schrijft onder meer: “Wat deze gedichten zo sterk maakt, is dat alle dieren er in hun eigenheid worden beschreven en daarmee in hun waarde gelaten. De bundel staat vol prachtige observaties en kleine miniatuurtjes van dierenlevens. Vooral van wilde dieren die verwondering wekken en respect afdwingen. Vaak – ironisch verpakt – is er ook een kritische toon om ons mensen te wijzen op onze arrogantie in de omgang met de planeet en met onze medebewoners. Terecht vraagt de dichter meer nederigheid van ons mensen.” Bij deze woorden sluit ik mij volkomen aan. Els De Groen weet enorm te charmeren met goedgemaakte gedichten, die bovendien ook nog een geweten schoppen.
Lees het signalement op de Facebookpagina van Ansiel
Meer over ‘Hebben mollen weet van zonsondergangen?’
Meer over Els de Groen bij Uitgeverij In de Knipscheer
«De auteur is een ware woordenkunstenaar.» – A. Resh
Over ‘Het leven is een circus’ van Lex Paleaux voor NBD/Biblion, 21 oktober 2020:
Lexje groeit op in een klein Fries dorpje. Net als alle jongetjes maakt hij het nodige mee. Vaak met alle gevolgen van dien. Het kind is graag bij de buren: zijn opa en oma. Hij heeft het er daarom moeilijk mee als ze plotseling elders gaan wonen. De hedendaagse Lex, die tegenwoordig Haarlemmer is, vergelijkt zijn dagelijkse belevenissen regelmatig met jeugdherinneringen. Dit boek bestaat uit korte maar krachtige hoofdstukjes met grappige en emotionele passages. Het zijn oorspronkelijk autobiografische columns die auteur Paleaux op sociale media schreef. De stukjes, met Haarlem en Friesland als setting, werden vol lof ontvangen. Lexje wordt op niet-chronologische wijze op verschillende leeftijden geschetst. De lezer heeft middels Paleaux’ debuut ‘Winterwater’ reeds kennis met zijn jeugd kunnen maken. Dit boek is een bonus daarop maar kan prima afzonderlijk gelezen worden. Hoewel de auteur een ware woordenkunstenaar is, heeft het taalniveau er niet onder hoeven lijden en is goed te begrijpen. Al met al een prachtig kunstwerk. Geschikt voor iedereen, maar vooral voor liefhebbers van autobiografisch werk.
Meer over ‘Het leven is een circus’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Confronterend, vlot en boeiend geschreven roman over moreel verval, fraude en corruptie.» – E. Mutter
Over ‘De bouwval’ van Ronny Lobo voor NBD/Biblion, 21 oktober 2020:
Derde roman van Ronny Lobo (1954), een uit Surinaamse ouders op Curaçao geboren architect. In 1992 ontving Lobo de Cola Debrotprijs voor Architectuur, maar daarnaast is Lobo een getalenteerde romanschrijver. ‘De bouwval’ is een bewogen en turbulente familiegeschiedenis over het gezin van Willem de Wilde. Een volksjongen uit de Jordaan die zich zonder veel opleiding op Curaçao opwerkt tot een geslaagde aannemer en tot de notabelen behoort van de eilandsamenleving. Hij is getrouwd met de rijke Amsterdamse juweliersdochter Monique en samen met hun drie kinderen vormen ze een voorbeeldige familie in kerk en samenleving. In een kleine koloniale samenleving liggen in het bedrijfsleven echter fraude en corruptie op de loer. En ook de op het oog zo voorbeeldig levende De Wilde bezwijkt voor deze verleidingen. Dure prestigieuze bouwprojecten worden met gemeenschapsgeld en ontwikkelingsgelden betaald. Zonder al te veel scrupules werkt De Wilde mee aan deze malversaties. ‘De bouwval’ is een confronterend, vlot en boeiend geschreven roman over moreel verval, fraude en corruptie.
Meer over ‘De bouwval’
Meer over Ronny Lobo bij Uitgeverij in de Knipscheer
«Beschrijvende, vaak schrijnende poëzie.» – Geert Zomer
Over ‘Het verdriet van de fluit’ van Saya Yasmine Amores op Meander Magazine, 21 oktober 2020:
(…) Beschrijvende, vaak schrijnende tweetalige, poëzie. (…) De dichteres lijkt verwikkeld in een spel tussen afstand en nabijheid, welke overbrugd wordt door verlangen, maar ook door boosheid, blijheid, angst, verdriet en pijn. (…) Amore staat voor liefde. Amores, of Liefdesgezangen, is een werk van Ovidius. In dit werk vol liefdesavonturen roept Ovidius zijn Corinna tot leven. Een vrouw die hij zo veel verschillende eigenschappen toedicht dat het niet aannemelijk is dat zij ooit echt heeft bestaan. Saya Yasmine Amores heeft Corinna in deze bundel wederom tot leven geblazen, de kooi geopend en zo de vogel, met al zijn kwaliteiten, de vrijheid gegeven.
Lees hier de recensie ‘De feniks in de kooi’
Meer over ‘Het verdriet van de fluit’
Meer over Saya Yasmine Amores bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Wat een liefde stroomt er door de woorden in dit boek.» – Annelien Kruithof
Over ‘Het leven is een circus’ van Lex Paleaux op Boekleven, 20 oktober 2020:
Wanneer je denkt dat het na ‘Winterwater’ niet persoonlijker kon, dan heb je het mis. Paleaux laat nóg meer van zichzelf zien in Het leven is een circus en vlecht ditmaal het verleden en het heden prachtig in elkaar. Ondanks de overlap in de twee boeken, heb je niet het gevoel dat Paleaux in herhaling valt. Hij heeft het voor elkaar gekregen om dit tweede boek juist een prachtige aanvulling te laten zijn op het eerste.
Het is mooi om te lezen hoe volwassen Lex zijn ervaringen en levenslessen heeft meegenomen, maar het meest indrukwekkend vond ik pake. Lex(je) heeft het niet altijd even makkelijk gehad, maar hij had een pake die iedereen zou moeten hebben. Wat een liefde stroomt er door de woorden in dit boek. Zowel van pake voor Lex(je) als andersom. Waar je in ‘Winterwater’ wel het optimisme van Lexje proeft, overheerst in dat boek de pijn. In ‘Het leven is een circus’ is dit andersom. Je leest zeker momenten waaruit je begrijpt dat Lex(je) moeilijke tijden heeft gekend, maar dit keer overheerst de liefde. Vooral de liefde van pake en beppe, maar ook die van zijn zelfgekozen familie, zijn vriendin en vrienden in het heden.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het leven is een circus’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Een niet te missen boek. Liefhebbers zullen hun vingers aflikken.» – Job ter Steege
Over ‘De fatale etappe’ van Hans van Hartevelt op Leeskost, 19 oktober 2020:
De strijd is nog niet gestreden, ook al staat de ‘maillot rojo’, de rode trui, ver voor op de concurrentie. Het is Miguel Muñoz, hij is de leider in het algemeen klassement. Deze toprenner van de Mexicaanse ploeg ‘La Tienda de Salud’ staat op het punt om in de wielerwereld een exceptioneel record neer te zetten. Hij won dit jaar al de Tour de France en de Giro d’Italia. Miguel lijkt nu ook af te stevenen op de eindoverwinning in de Spaanse Vuelta! Een prestatie die nooit voor mogelijk werd gehouden. (…) In deze tijd van Corona waarin de drie grote wielerrondes met logistieke aanpassingen uiteindelijk toch worden verreden is de wieler-thriller ‘De fatale etappe’ een niet te missen boek. Vooral liefhebbers van glorie en ondergang van de helden op de pedalen, hun ploegleiders, hun artsen, hun geldschieters en alles wie en wat erbij komt kijken, zullen hun vingers aflikken. Tenslotte geldt in dit drama ook het adagium: De honden blaffen, maar de karavaan trekt verder. De wielerronde is altijd de uiteindelijke winnaar.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De fatale etappe’
Meer over Hans van Hartevelt bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Deze bundel is puur literair genot.» – André Oyen
Over ‘Het eiland en andere gedichten’ van Michiel van Kempen op Lang zullen we lezen, 18 oktober 2020:
(…) Als schrijver van fictie heeft Michiel van Kempen diverse romans en verhalenbundels op zijn naam staan. Hij is ook de auteur van de schitterende biografie uit 2016 ‘Rusteloos en overal’ over Albert Helman. Dank zij zijn diepgaande publicaties over de Nederlands-Caraïbische literatuur ben ik mij gaan interesseren voor deze mooie literatuur. Het is dan ook logisch dat ik zijn eigen gedichten die gedrenkt zijn in de geur en kleur van de Caribische wereld heel erg kan waarderen. In deze gedichten waai je van Aruba met haar bewoners. Makamba’s, vissers, vrouwen, troepialen, ezels en zelfs spotlijsters naar andere ‘eilanden’ zoals Bonaire of Suriname. (…) In ‘Genen’ en ‘Verzoeke geen rouwbeklag’ wordt afscheid genomen van ouders, dichters en schrijvers. Het zijn uiterst persoonlijke, zeer goed ingeleefde afscheidsgedichten, waarbij de stijl van het gedicht aansluit op die van ontvallen auteurs als Shrinivási, Bhai, Michaël Slory en Bea Vianen. Diversiteit levert dat op, zoals we die in de hele bundel tegenkomen. Deze bundel is puur literair genot.
Lees hier het signalement
Meer over ‘Het eiland en andere gedichten’
Meer over Michiel van Kempen bij Uitgeverij In de Knipscheer
Henna Goudzand Nahar – De geur van bruine bonen. Roman
Henna Goudzand Nahar
De geur van bruine bonen
roman
Nederland / Suriname
gebrocheerd in omslag met flappen,
372 blz., € 23,50
eerste uitgave 2020
ISBN 978-94-93214-17-0
presentatie 25 november 2020
In De geur van bruine bonen, het eerste deel van een naar feuilletonromans opgezet tweeluik, staat het leven van Ilse Madrettor centraal. Zoals zovelen verliet ook haar moeder Suriname rond het uitroepen van de onafhankelijkheid. Ilse blijft achter bij haar grootmoeder in Paramaribo. Dat verandert wanneer Anita Madrettor, Ilses moeder, in haar nieuwe gezin moeite krijgt alle ballen in de lucht te houden. Ilse wordt naar Nederland ‘gehaald’, waar ook haar oom Frank woont, de jongste broer van haar moeder en de belangrijkste persoon in haar leven. Wanneer Jan, de boezemvriend van Ilse, ruim dertig jaar later, tijdens een etentje met haar en zijn nieuwe vriend, over het drugsverleden van Frank begint, raakt Ilse in een crisis. De vanzelfsprekendheid van haar leven dreigt weg te vallen. Terwijl ze iedereen van dienst wil zijn, blijkt zelfs dat niet genoeg. Staat ze in een spagaat tussen twee culturen of speelt er iets anders?
Henna Goudzand Nahar werkte als docente Nederlands in Paramaribo en – sinds ze in 1989 naar Nederland trok – in Amsterdam. In 2005 verscheen haar eerste roman Hele dagen in de regen. Het boek thematiseert postkoloniale etnische en religieuze cultuurconflicten tegen het decor van de jaren van het militaire regime in Suriname, in 2015 gevolgd door haar tweede roman Over het zoute water die zich afspeelt in de periode van de slavernij. Bij Uitgeverij In de Knipscheer publiceerde zij in de verhalenbundel Waarover we niet moeten praten.
Over Hele dagen in de regen: «Henna Goudzand Nahar beschrijft het geharrewar, de moed en de lafheid van de bewoners met kennis van zaken.» – Trouw
Over Over het zoute water: «De auteur is er goed in geslaagd het leven dat zich honderden jaren terug heeft afgespeeld spannend de beschrijven. De realiteit van slavernij in onze vaderlandse geschiedenis komt een stap dichterbij.» – NBD/Biblion
«De gedichten van Klaas Jager geven een raak beeld van wat hem fascineert en hoe meesterlijk hij die fascinatie in taal probeert te vangen.» – André Oyen
Over ‘Dichtbrieven van een overzeese vriend’ van Klaas Jager op Ansiel, 15 oktober 2020:
Klaas Jager spaart niets en niemand, zeker zichzelf niet. Overzee duidt in ieder geval op afstand nemen, noodzakelijk om beter te kunnen waarnemen. De triviale waan van alledag verdoezelt alleen maar waar het werkelijk om gaat: liefde, dood, vriendschap, hoop, rechtvaardigheid. Grote thema’s, zeker. Hij doet dan ook niet mee met de tegenwoordige trend dat gedichten niet te moeilijk moeten zijn. De natuur komt als bron van inspiratie telkens terug in zijn gedichten. Niet zo vreemd, in het dagelijks leven inventariseert Klaas vogels voor de kost. Voorheen in dienst van Staatsbosbeheer en Sovon, sinds een paar jaar als ecoloog met eigen onderzoeksbureau. (…) De gedichten van Klaas Jager geven een raak beeld van wat hem fascineert en hoe meesterlijk hij die fascinatie in taal probeert te vangen. (…)
Lees het signalement op de Facebookpagina van Ansiel
Meer over ‘Dichtbrieven van een overzeese vriend’
Meer over Klaas Jager bij Uitgeverij In de Knipscheer