Over ‘Het verdriet van de fluit’ van Saya Yasmine Amores op Ansiel, 7 oktober 2020:
(…) Saya Yasmine Amores is een van de ‘jongere’ auteurs die de dubbele migratie van de Hindostanen van India naar Suriname en vervolgens naar Nederland thematiseren. (…) Haar poëzie, die voor een groot deel in het Sarnami is geschreven, is ook herkenbaar, en dan niet alleen voor vrouwen uit de Hindostaanse samenleving, maar voor eenieder die weet wat het is om verdriet te hebben. Pijn en verdriet zijn universele gevoelens die iedereen herkent als je die tegenkomt, maar Saya Yasmine Amores verbeeldt ze op zo’n bijzondere manier dat je dat gevoel niet alleen herkent, maar ook daadwerkelijk voelt. (…) Een mooie en indrukwekkende dichtbundel!
Lees hier het signalement
Meer over ‘Het verdriet van de fluit’
Meer over Saya Yasmine Amores bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: Nederlandse literatuur
«Een knap staaltje beschrijving van psychologische ontwikkeling!» – Kees de Kievid
Over ‘Hannah en ik’ van Pauline J. van Munster op Boekenbijlage, 7 oktober 2020:
(…) Eeneiige tweelingen zijn op een paar zeer kleine details na lichamelijk identiek, maar de auteur laat zien dat de omstandigheden waarin ze opgroeien tot een groot verschil in geestelijke toestand kunnen leiden. Een knap staaltje beschrijving van psychologische ontwikkeling! De ultieme gevolgen worden al direct in het eerste hoofdstuk duidelijk: Ada zit in de gevangenis. Daar weten ze alles af van de tweeling. Het heeft in de kranten gestaan: “Moordzuchtige tweeling op oorlogspad? Is de nachtclub nog veilig?” “Ze hadden er alle reden toe om de man de keel door te snijden.” Maar Ada, de ik-verteller, zegt er meteen over dat dit een verkeerde afspiegeling van het gebeurde is. Nee, het “is gewoon het zielige verloop van een mislukt huwelijk met moeilijk opgroeiende kinderen, gebroken illusies … foute huwelijken, foute moeders, foute mannen”. Wat dus in aanzet een thriller lijkt – wie heeft de man vermoord – wordt door Van Munster omgezet in een psychologische ontwikkelingsroman. (…) Van Munster heeft het verhaal een strakke structuur gegeven. Begin en einde tijdens het bezoek van Hannah aan Ada in de gevangenis. Tussen begin en einde het verhaal van de misdaad, zeer gedetailleerd weergegeven, soms bijna in ‘real time’. Achtereenvolgens dan steeds een hoofdstuk over die ellendige dag en een hoofdstuk over het opgroeien van de twee zussen, hun vader, hun moeder, oom Bob en Aisia, de bijrollen in het verhaal. (…) Het proces van het opgroeien en de onontkoombare breuk zijn door de auteur in een directe stijl en met veel inlevingsvermogen neergezet. Zodanig zelfs dat de lezer zich met de verteller kan en gaat vereenzelvigen. De opbouw van het verhaal wekt ruim voldoende spanning op, waaraan de afwisseling van het ‘coming of age’-verhaal en de gebeurtenissen op de dag van de moord, sterk bijdraagt.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Hannah en ik’
Meer over Pauline J. van Munster bij Uitgeverij In de Knipscheer
De onthulling: trailer ‘Het leven is een circus’ van Lex Paleaux
Op 14 oktober 2020 wordt ‘Het leven is een circus’, het tweede boek van Lex Paleaux, gepresenteerd in het Patronaat in Haarlem:
De auteur maakte deze videoclip waarin zijn wolfshond in Haarlem op zoek gaat naar ‘Het leven is een circus’. Het boek verhaalt het wel en wee van de jonge Lexje in Friesland, ook de locatie voor zijn debuutroman ‘Winterwater’, en de volwassen Lex in Haarlem. Het script, de regie en de montage van de clip zijn van Lex Paleaux. Camera en montage Samuel Bommezijn. Runner Jan van Leeuwen. Met speciale dank aan Mieke Overwijn (kunstenares beelden), Rogier Reker (fotograaf), René Kemper (designer) en aan Poppenspelmuseum La Condola, Groenmarktkerk, Het Broodjeshuis en Native.
Klik hier voor de trailer
Meer over de presentatie
Meer over ‘Het leven is een circus’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Bouwwerken die tot bouwvallen verworden. Letterlijk en figuurlijk.» – Brede Kristensen
Over ‘De bouwval’ van Ronny Lobo op Caraïbisch Uitzicht, 5 oktober 2020:
(…) Als het ging om gebeurtenissen lang geleden, zou dit een historische roman kunnen worden genoemd die een waar gebeurde geschiedenis uit een ver verleden op fictieve wijze tracht te verbeelden. Maar de gebeurtenissen hebben zich kortgeleden voorgedaan. We kunnen het dus als ‘documentaire fictie’ bestempelen. Een mengeling van ware gebeurtenissen en eigentijdse werkelijkheden worden bewust vervormd, niet alleen om te voorkomen dat mensen zich onheus bejegend voelen, maar ook om te ontsnappen aan de plicht feiten te vermelden en nuances aan te geven die de aandacht van de centrale boodschap van de schrijver afleiden. Aangevuld met fictieve verhaalelementen ontstaat zo een verhaal dat gelijkenis vertoont met de feitelijke werkelijkheid, maar zonder pretentie ermee samen te vallen. Een verhaal waaruit lering kan worden getrokken. Dat doet deze roman in hoge mate. We krijgen een spiegel voorgehouden die laat zien dat exclusieve netwerken en gebrek aan transparantie zeer bevorderlijk zijn voor corruptie en verval. De hoofdpersoon, aannemer Willem de Wilde die eindigt als een bouwval, is de belichaming van deze boodschap. Er wordt momenteel van alles bedacht om integriteit in bestuur en maatschappij te bevorderen. De effecten zijn minimaal. Al lezend begon ik te denken dat een geloofwaardige ‘spiegel-roman’ als deze wellicht een probaat middel is om integriteit te bevorderen. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘De bouwval’
Meer over Ronny Lobo bij Uitgeverij in de Knipscheer
«Zo mooi en liefdevol beschreven dat je hen als lezer postuum nog een liefdevolle knuffel wil toesturen.» – André Oyen
Over ‘Het leven is een circus’ van Lex Paleaux op Ansiel, 5 oktober 2020:
(…) Lex Paleaux debuteerde met het verrassend mooie maar ook keiharde ‘Winterwater’. (…) Het boek werd een enorm succes bij lezers én recensenten. De roep naar meer klonk heel luid en spoorde Lex aan om zijn columns die hij vanuit het hoofdpersonage van zijn debuut ‘Winterwater’ schreef, te publiceren. (…) Die columns zijn inmiddels verschenen onder de titel: ‘Het leven is een circus’. (…) Ook in deze fraai uitgegeven bundel wordt de lezer totaal meegetrokken in de wereld van Lex en zijn kinderlijke herinneringen. (…) Nieuw is hier wel dat de volwassen Lex hier ook af en toe opduikt, het verleden analyseert en koppelt aan zijn huidige bestaan. Toch vinden we ook hier al de hoofdrolspelers uit het verleden terug. (…). Pake, beppe en oom Bob met een beperking worden zo mooi en liefdevol beschreven dat je hen als lezer postuum nog een liefdevolle knuffel wil toesturen.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het leven is een circus’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer
«‘Het Wezen’ is een boek waar Nederland trots op moet zijn.» – Julie Smit
Over ‘Het Wezen’ van Peter Drehmanns op Smitaki’s Boekenlust en op Hebban, 5 oktober 2020:
Wat een geweldige verrassing is dit boek: een literaire stem die niet op zijn mondje is gevallen en elke pagina van groots vuurwerk voorziet, zowel qua inhoud als stijl. Te vergelijken met Ilja Leonard Pfeijffer, die de wereld er ook zo lekker van langs gaf in zijn roman ‘Grand Hotel Europa’, waarin hij ten strijde trekt tegen de toeristenplaag. Ook ‘Het Wezen’ kan een satire genoemd worden op het toerisme. En gaat bovendien tekeer tegen onze hele gedigitaliseerde wereld. (…) In het begin van het boek moest ik even denken aan Hanya Yanagihara’s ‘Notities uit de jungle’, waar wetenschappers op zoek gaan naar het geheim van het eeuwige leven op een eilandje, waar praktisch niemand komt, maar door de wetenschappelijke ontdekkingen uitgroeit tot een toeristenoord. Ook al lijkt de omgeving met zeldzame planten, dieren en inheemse stammen hetzelfde, ‘Het Wezen’ gaat over een zoektocht naar jezelf, een reis door het harnas van een onstuitbare mopperkont. Het verhaal zet vraagtekens bij onze moderne maatschappij die wordt gedomineerd door de massamedia, maar geeft ook een behoorlijke tik aan mensen die voortdurend kritiek leveren. Koen Grondijs is een prachtig hoofdpersoon, nog een veel grotere mopperpot dan Ivo Brandani uit ‘Leven in tijden van vrede’ van de Italiaanse Francesco Pecoraro. ‘Het Wezen’ is een boek waar Nederland trots op moet zijn: geweldig geschreven met heerlijk bijtende humor en actuele onderwerpen. Het boek mag zich meten met ‘Grand Hotel Europa’ van Pfeijffer en met ‘De rat van Amsterdam’ van Pieter Waterdrinker: grootse on-Nederlandse romans met een onderhoudende, satirische kijk op ons hedendaagse leven.
Lees hier of hier de recensie
Meer over ‘Het Wezen’
«Waar je mondhoeken van krullen en je maag van ineen krimpt, daar ligt jouw waarheid.»
Interview Van Gwendelyn Luijk met Lex Paleaux n.a.v. het verschijnen van ‘Het leven is een circus’ in Straatjournaal, nr. 272, oktober 2020:
Lex Paleaux (43) werd tegen beter weten in een bekende Haarlemmer. Hij stond een tijdje bekend als de ‘schrijver zonder boek’, een bijnaam die hij dankte aan het feit dat zijn razend populaire columns alleen te lezen waren op de Facebookpagina ‘Je bent Haarlemmer als….’ Sinds de verschijning van zijn roman ‘Winterwater’ begin dit jaar gaat die vlieger niet meer op. Vanaf deze maand is de in Friesland geboren Haarlemmer zelfs een schrijver met een tweede boek: ‘Het leven is een circus’. “Ik ben de som van alle mensen die mijn leven hebben gekruist. Uit elke ontmoeting neem ik iets mee. En soms schrijf ik erover. (…) ‘Winterwater’ berustte voor een groot deel op waarheid, maar dan wel gezien vanuit mijn perspectief,” zegt Paleaux. “Dat geldt voor alles wat ik schrijf. Ik pak een momentje en leg daar een vergrootglas op. Waar je mondhoeken van krullen en je maag van ineen krimpt, daar ligt jouw waarheid.” (…)
‘Straatjournaal’ is de maandelijkse dak- en thuislozenkrant van Bollenstreek, Haarlemmermeer, Kennemerland, West-Friesland, de Kop van Noord-Holland en Texel.
Meer over ‘Het leven is een circus’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer
De pers over ‘Huis van as’ (2002) van Saya Yasmine Amores (Cándani)
In ‘Huis van as’ bezoekt Amelia haar geboorteland na het overlijden van haar vader. Ze ontmoet er ook haar jeugdvriendin, inmiddels een jonge moeder. Amelia is jaloers op haar hartstocht die zin aan het leven geeft. Hun sterk verschillende levens blijken veel inniger verbonden te zijn dan Amelia vermoedt.
«Zij heeft én het talent én de ambitie én de verhaalstof om een van de groten van de Surinaamse literatuur te worden.» – Hella Haasse
«Met ‘Huis van as’ van de Hindoestaans-Surinaamse schrijfster Cándani (Saya Yasmine Amores) komen we terecht in het mijnenveld van amoureuze en familiale relaties dat zo kenmerkend is voor het leven in en de literatuur uit het Caribisch gebied. In ‘Huis van as’ wordt een heel register van gevoelens subtiel bespeeld. De totale verwarring van Amelia wordt overtuigend in beeld gebracht.» – Gerrit Jan Zwier, Leeuwarder Courant
«In haar dichtbundel ‘Een zoetwaterlied’ beschreef Cándani (Saya Yasmine Amores) twee jaar geleden de onderdrukte sensualiteit van de hindostaanse vrouw. Vorig jaar viel haar prozadebuut ‘Oude onbekenden’ op door de geheel eigen poëtische stijl waarmee ze het thema van de hindostaanse immigratie behandelde. Beide thema’s verbindt Cándani nu in haar nieuwe roman ‘Huis van as’. Hierin ontdekt de hoofdfiguur Amelia bij een bezoek aan Suriname dat haar inmiddels overleden vader haar jeugdvriendin Rita al op dertienjarige leeftijd zwanger had gemaakt. Maar het blijft niet bij deze ene ontdekking. Haar vriendin Rita is waarschijnlijk ook nog eens het buitenechtelijke kind van haar vader, zodat de relatie tussen hen pure incest is. De ontreddering die dat meebrengt roept Cándani op met een opeenstapeling van zeer korte zinnen. Dit staccato-effect wordt nog eens versterkt door de tegenwoordige tijd die ze gebruikt. Zo ontstaat ook bij de lezer het onrustige gevoel dat alle samenhang ontbreekt. Opnieuw toont Cándani haar gedrevenheid om te onderzoeken wat je met taal kunt doen.» – Jos de Roo, Trouw
Meer over ‘Huis van as’
Meer over Cándani bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Saya Yasmine Amores bij Uitgeverij In de Knipscheer
«De verbijsterende vergelding maakt deze ‘wielerthriller’ spannend als een bergafdaling op de fiets.» – Peter de Rijk
Over ‘De fatale etappe’ van Hans van Hartevelt in Straatjournaal, oktober 2020:
De Tour de France, de Vuelta, de Giro d’Italia. Nooit wist een wielrenner deze drie belangrijkste wielerwedstrijden in hetzelfde jaar te winnen. (…). In ‘De fatale etappe’ van Hans van Hartevelt dreigt het onmogelijke te gaan gebeuren. De pas vierentwintigjarige Miquel Muñoz blijkt er de benen voor te hebben. Hij vormt, samen met zijn broer Marco, een tweeling die bijkans alle prijzen voor de concurrerende ploegen wegkaapt. (…) De koppen van de ploegbazen worden bij elkaar gestoken, want er moet iets gebeuren, dat is iedereen duidelijk. Maar wie gaat het doen en vooral wanneer? In feite is de dag na de rustdag ideaal. (…) Juist tijdens die toch al zo duivelse rit zal men zijn gram op de Mexicanen gaan halen. De verbijsterende vergelding maakt deze ‘wielerthriller’ spannend als een bergafdaling op de fiets. Hans van Hartevelt verrast de lezer keer op keer door als een echte sprinter, na duizelingwekkende verwikkelingen, op de finish van de roman af te stormen.
‘Straatjournaal’ is de maandelijkse dak- en thuislozenkrant van Bollenstreek, Haarlemmermeer, Kennemerland, West-Friesland, de Kop van Noord-Holland en Texel.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De fatale etappe’
Meer over Hans van Hartevelt bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Een geheim leven is een half leven.» – Diana Tjin
Gastcolumn door Diana Tjin op Jonet, 2 oktober 2020:
(…) Op mijn zestiende kwam ik er achter dat de familie van mijn moeder Joods is. Vooral mijn grootmoeder was niet blij met mijn ontdekking, op zijn zachtst gezegd. Daarna vond ik het lange tijd het gemakkelijkst om te doen of mijn neus bloedde. Mijn achternaam en uiterlijk maakten me dat ook mogelijk. Wanneer iemand me vroeg waarom in mijn familie zoveel mensen studeerden, en vaak ook een medisch beroep uitoefenden, gaf ik een enkele keer naar waarheid antwoord en werd dan voor verward versleten. Een rare poging tot aandachttrekkerij. (…) Maar een geheim leven is een half leven. Beter is het om trots te zijn op wie je bent, ongeacht wat de buitenwereld over je te melden heeft. Geboren en opgegroeid in een vrijwel wit Nederland is dit voor mij geen loze kreet. (…)
Lees verder op Columns
Of klik hier
Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer