«Een onbewuste, onuitgesproken diepe trouw en liefde als hier weergegeven, is haast niet te vatten.» – Els Ruijsendaal


Over ‘Nerf en flanken’ van Chawwa Wijnberg in Noord & Zuid, jrg. 3 nr. 5, september 2020:
(…) Het gedicht ‘Nerf en flanken’ uit de gelijknamige bundel van Chawwa Wijnberg is het eerste gedicht dat ik van haar las. Het raakte mijn ziel. De ontroering die ik voelde, is me altijd bijgebleven. Een onbewuste, onuitgesproken diepe trouw en liefde als hier weergegeven, is haast niet te vatten. (…) In diezelfde bundel staat ook een heel ander gedicht, ‘Wat dan?’, dat zo aangrijpend de angst en wanhoop van een mens beschrijft als de dood nadert en er geen liefde om je heen is, dat ik achteraf begreep welke gang Chawwa Wijnberg door het leven gemaakt moet hebben om tot een zo liefderijk gedicht als ‘Nerf en flanken’ te komen. En dat is geen wonder, als je in 1942 bent geboren, in oorlogstijd, wat je als kind al snel kon voelen, maar nog niet echt beseffen: de angst, de dood, het verlies waarmee je, als je er nog bent, moet leren doorgaan. (…) Uiteindelijk moest haar oerangst vanuit het verleden een veiliger plaats krijgen. Dat kan het beste door die angst als volwassene aan te kijken, toe te staan en daarna, met woorden, een veiliger plaats te geven in je gevoel. Wijnberg deed dat onder meer in het zo schrijnende gedicht ‘Wat dan?’, waarin zij een oude vrouw beschrijft, die in wanhoop en eenzaamheid haar dood tegemoet gaat. Het is een beeld dat helaas ook in onze coronatijd past. Zo, al dichtend, poogde Chawwa Wijnberg de wanhoop in de ogen te kijken en een plaats te geven. (…)
Lees hier en hier het artikel
Meer over ‘Nerf en flanken’
Meer over Chawwa Wijnberg bij Uitgeverij In de Knipscheer

Michiel van Kempen – Het eiland en andere gedichten

VoorplatEiland-75Michiel van Kempen
Het eiland en andere gedichten

Nederland
gebrocheerd in omslag met flappen, 78 blz.,
€ 18,50
ISBN 978-90-6265-796-4 NUR 306
eerste uitgave november 2020

Sprankelend als de Caribische wereld waarvan Michiel van Kempen de kenner is, opent Het eiland en andere gedichten met het titelgedicht. Een waaier van impressies schetst Aruba en haar bewoners. Makamba’s, vissers, vrouwen, troepialen, ezels en zelfs spotlijsters spelen een rol. Vervolgens komen meer ‘eilanden’ aan bod in de bundel. Ieder bezoek aan Bonaire of Suriname roept nieuwe gedachten op, zowel over de wonden die de koloniale geschiedenis sloeg als over de rol van de dichter aldaar. De strofen die ontstaan gaan diep, zoals in het gedicht Ver.

Want wat in sprakeloze ogen peillood diep kan zijn
schiet naar boven en dobbert op die zee die woelig is
en blijft en voeden kan, maar ook verraderlijk glad
voor wie de tekens niet verstaat en wentelt naar zijn graf.

In Genen en Verzoeke geen rouwbeklag wordt afscheid genomen van ouders, dichters en schrijvers. Het zijn uiterst persoonlijke, zeer goed ingeleefde afscheidsgedichten, waarbij de stijl van het gedicht aansluit op die van ontvallen auteurs als Shrinivási, Bhai, Michaël Slory en Bea Vianen. Diversiteit levert dat op, zoals we die in de hele bundel tegenkomen. De autobiografische elementen, de gekozen versvorm en thematiek, toon en kleur, weten steevast de lezer te verrassen. Efemeer als de liefde blijkt het leven, ideaal materiaal voor de dichter. Het zijn dankbare onderwerpen in handen van Michiel van Kempen die met Het eiland en andere gedichten zijn vorige dichtbundel Wat geen teken is maar leeft weet te overtreffen.

Langzaam begon ik te begrijpen
dat het zwijgen tussen de letters
ook betekenis heeft.

Poëzie uit zijn dichtersdebuut Wat geen teken is maar leeft werd opgenomen in de bloemlezing De 100 beste gedichten voor de VSB Poëzieprijs 2014. Over deze bundel schreef Wilbert Voets in de Poëziekrant: «De nihiliserende verloren liefde, schrijnende herhaling van de teloorgang van de ‘onvoorschadelijke beschutting’, en het tastend schikken in het echec. Het is niet voor het eerst dat dit thema bewerkt wordt. Michiel van Kempen destilleert met het talent van zijn pen zijn eigen medicinale elixir uit deze literaire oerbron. Hij voert bepaald geen homeopathische apotheek. Wij prijzen ons gelukkig een hartversterkende teug mee te mogen drinken.»

Michiel van Kempen (1957) is docent Nederlands en bijzonder hoogleraar Nederlands-Caraïbische literatuur aan de Universiteit van Amsterdam. Hij ontving voor zijn werk onder meer de ANV Visser Neerlandia Prijs en werd zowel door Suriname als door Nederland geridderd. Als schrijver van fictie heeft hij diverse romans en verhalenbundels op zijn naam staan.

Meer over ‘Het eiland en andere gedichten’
Meer over Michiel van Kempen bij Uitgeverij In de Knipscheer

Els de Groen – Hebben mollen weet van zonsondergangen? Gedichten

VooprlatMollenEls de Groen
Hebben mollen weet van zonsondergangen?

gedichten
met 19 tekeningen van Len Munnik waarvan 10 in kleur
voorwoord Erwin Vermeulen, Animal Rights
Nederland
gebrocheerd in omslag met flappen, 82 blz.,
€ 18,50
ISBN 978 94 93214 14 9 NUR 306
eerste uitgave oktober 2020

Het is lastig een logisch verband aan te brengen in een reeks gedichten over olifanten, kikkers, libellen en bult- ruggen. De mate van vrijheid waarin dieren leven is doorslaggevend geweest. Daarom begint de bundel Hebben mollen weet van zonsondergangen? met boerderij- en huisdieren om via wilde en in het wild levende dieren te belanden bij geleedpotigen. Er zijn veel kooien in de wereld: symbolische in de vorm van sleur en fysieke kooien met tralies. De meest hermetische kooi is misschien wel de hokjesgeest die ons denken gevangenhoudt en ons blind maakt voor samenhang. Wie die kooi opent, weet dat olifanten, kikkers, libellen en bultruggen met elkaar te mak

Behalve schrijver, dichter en schilder is Els de Groen een globetrotter. Ze heeft haar hele leven gereisd, wat tot uiting komt in de onderwerpen van haar boeken, fictie en non-fictie, en in de dertig vertalingen waarin haar werk is verscheen, in een oplage van 1,7 miljoen. Vooral met Oost-Europa is ze erg vertrouwd, reden waarom politici haar in 2004 overhaalden zicht te kandideren voor het Europees Parlement. Ze hield het vijf jaar vol; politiek is een cynisch bedrijf. Weer op vrije voeten greep ze opnieuw naar de pen. Maar haar proza werd steeds bondiger en kreeg de vorm van gedichten. Haar tekeningen groeiden uit tot olieverfschilderijen. Zo ontstond Wakker vallen, haar eerste dichtbundel in 2018.

Over Wakker vallen: «Een mooie volwassen bundel van een begenadigde dichter.» – Karel Wasch op Leestafel
«Eenvoudig taalgebruik, heldere beelden, grote betrokkenheid bij mens en maatschappij. Met messcherpe formuleringen geeft De Groen commentaar op de wereld om haar heen.» – Felix Monter op Extaze
«Hier is een dichter aan het woord die wat te vertellen heeft.» – Wouter van Heiningen op Zichtbaar Alleen
«De bundel heeft me meermaals overtuigd van Els de Groens dichterschap.» – Romain John van de Maele op Meander

Illustrator en politiek tekenaar Len Munnik is bekend van dagblad Trouw, de Dierenbescherming, PAX en feministisch blad Opzij. Veel actiegroepen maken gebruik van zijn tekeningen. Hij wordt wel de dichter onder de politiek tekenaars genoemd. Zijn poëtische stijl past goed bij de dichtbundels die hij illustreerde.
Meer over ‘Wakker vallen’
Meer over Els de Groen bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Om je met open mond het boek dicht te doen slaan.» – Ezra de Haan

Opmaak 1Over ‘Het Wezen’ van Peter Drehmanns in De Wilg, 5 september 2020:
(…) Peter Drehmanns is een schrijver die on-Nederlands schrijft. (…) Het boek speelt zich immers (gelukkig) grotendeels niet in Nederland af. En ook de omgeving waar het verhaal zich ontrolt is aan de fantasie van de schrijver ontsproten. Met ‘Het Wezen’ schaart Drehmanns zich tussen auteurs als Henri Michaux, Paul Bowles, Marcel Pons, Lawrence Sterne en Raymond Roussel. (…) Wat eerdergenoemde auteurs met elkaar verbindt is hun ongebreidelde originaliteit. Schrijven zonder je iets van modetrends aan te trekken en slechts dat te willen maken wat jij voor ogen hebt. En dat heeft Drehmanns gedaan. (…) De kortste samenvatting van het boek is een opsomming van de vier delen waaruit het bestaat: Homo sapiens, Homo investigans, Homo demens en Homo mutans. De optelsom ervan is een verbijsterende roman, rijk aan taal en kennis die je doet doorlezen zoals Koen Grondijs blijft voortstappen in een steeds intrigerender oerwoud van woorden en gedachten. Om je met open mond het boek dicht te doen slaan. Peter Drehmans heeft zonder meer zijn beste boek geschreven.
Ezra de Haan schreef en schrijft recensies voor o.a. Literatuurplein, Antilliaans Dagblad en Caraïbisch Uitzicht.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het Wezen’ op deze site

« **** Rob Verschuren heeft weinig pagina’s nodig om de lezer mee te slepen.» – Theo Jordaan

Voorplat75Over ‘Het witte land’ van Rob Verschuren op Alles over boeken en schrijvers, 3 september 2020:
Roman van de week! (…) Bobby, de hoofdpersoon van de roman, is een man van 55 met een vrij succesvol reclamebureau. Relaties met vrouwen lopen meestal op de klippen, zonder in grote drama’s te eindigen. Sowieso is zijn leven vrij saai en voorspelbaar. Tijdens zijn werk als reclameman wordt hij geconfronteerd met een aangrijpende indringende foto van een vrouw die een tsunami heeft overleefd in een land in Azië. (…) Zijn verblijf in de volkswijk en met name de fascinerende ontmoetingen met een gehandicapte vrouw die een inneempunt van oude materialen beheert, zorgen ervoor dat hij zich meer en meer laat meeslepen door het karakter van de stad, de bevolking en het land. Hij raakt hierdoor in een contemplatieve staat van zijn waardoor hij zijn oude leven totaal kan achterlaten en ronduit gelukkig lijkt te zijn. De grote kracht van Rob Verschuren is dat hij weinig pagina’s nodig heeft om de lezer mee te slepen. Op overtuigende wijze creëert hij een bijna magisch realistisch en sprookjesachtige sfeer die je als lezer volledig overtuigt. ‘Het witte land’ is een mooie, stijlvolle en overtuigende roman die een groot lezerspubliek verdient. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het witte land’
Meer over Rob Verschuren bij Uitgeverij in de Knipscheer

«Aanrader voor een leeslijst.» – Maartje

VoorplatBijlmerliedje-75Over ‘Een Bijlmerliedje’ van Diana Tjin op Scholieren.com, 1 september 2020:
(…) Sheila is het hoofdpersonage, je volgt haar vanaf ongeveer haar 14e tot haar 17e. Ze heeft ouders uit zowel Suriname als China en heeft drie oudere broers. In tegenstelling tot haar broers met hun krullenbossen heeft Sheila zwart, steil haar, zoals haar vader. Ze houdt ontzettend veel van muziek en luistert dan ook vaak naar elpees op haar kamer. Daarnaast leest ze veel boeken. (…) Sheila’s belevenissen zijn geloofwaardig en haar perspectief op de samenleving komt sterk naar voren in het plot. (…) Het is een goed boek om te lezen voor een middelbare scholier en ik zou het dan ook wel aanraden om te lezen voor een leeslijst. Het is namelijk vrij dun, de taal is goed te volgen en het beschrijft het verhaal van een leeftijdsgenoot.(…)
Lees hier het boekverslag
Meer over ‘Een Bijlmerliedje’
Meer over Diana Tjin

«Dit boek zou verplichte lectuur moeten worden op de middelbare school.» – Estefanía Pampín Zuidmeer

VoorplatDubbelbloed3dedruk-75Over ‘Dubbelbloed’ van Etchica Voorn op La Chispa, 2 september 2020:
Etchica Voorn, geboren in Nederland, kind van een Surinaams-creoolse vader en een Nederlandse moeder, besloot een boek te schrijven over haar zoektocht naar haar eigen identiteit. Want wie ben je eigenlijk als je telkens beoordeeld wordt op je huidskleur en afkomst? Wat doen die vooroordelen met je als mens? En waar voel je je nog thuis? In haar debuut ‘Dubbelbloed’ beschrijft ze de zoektocht naar die antwoorden. Een onderwerp dat zeer actueel is gezien de Black Lives Matter-beweging en het huidige racismedebat. (…) Voorn biedt het mooie, helende inzicht dat je je dubbele afkomst juist ten volle moet omarmen: “Dubbel staat voor én-én, én de kracht, én de schoonheid én de wijsheid van twee culturen. Niks half. Dubbel.” En dat is precies wat Voorn doet. De vruchten plukken van wat haar achtergrond te bieden heeft. De dubbele verrijking. Het beste van twee wereld samensmelten in jezelf. Dit boek zou verplichte lectuur moeten worden op de middelbare school. Zodat kinderen kunnen nadenken over hun eigen afkomst, en zichzelf ten volle accepteren. Maar ook over de bestaande vooroordelen, en wat ze met mensen doen. Want alleen door de kracht van vooroordelen te begrijpen, kunnen ze bestreden worden. Ook zou dit boek door iedereen gelezen moeten worden die niet gelooft dat racisme in Nederland bestaat. Racisme is soms duidelijk, en soms ook subtiel, maar altijd destructief en pijnlijk. ‘Dubbelbloed’ is een boek dat ogen opent, en harten. (…)
La Chispa is een journalistiek platform over Latijns Amerika.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Dubbelbloed’

«Een zowel actuele als tijdloze roman.» – André Oyen

Opmaak 1Over ‘Het Wezen’ van Peter Drehmanns op Lezers tippen lezers, 1 september 2020:
(…) Deze roman is een onderzoek waarin bepaalde hypotheses naar voren komen zonder dat er sluitende verklaringen of eenduidige morele standpunten aanwezig zijn. Conflicten worden zichtbaar gemaakt en de lezer mag vervolgens zijn eigen conclusies trekken. De auteur tracht hier een schets te maken waarin de werkelijkheid duidelijk aanwezig is en waarin de hoofdpersonen een speelbal van die werkelijkheid zijn. De wereld waarin de hedendaagse westerse mens zich staande probeert te houden is een hedonistische, exhibitionistische en uiterst complexe wereld die gekenmerkt wordt door enerzijds wanhopig risicomanagement en anderzijds heftige uitspattingen en woede-uitbarstingen. Veel mensen voelen zich opgejaagd en nemen hun toevlucht tot de gekste strategieën, zoals bijvoorbeeld één willen worden met natuur, om de controle niet te verliezen. Hoofdpersoon Grondijs zet daarom ook alles op alles om het object van zijn obsessies en verlangens te vinden! (…) Het is een zowel actuele als tijdloze roman waarin behalve een forse portie cultuurkritiek (op de gedigitaliseerde, geglobaliseerde westerse wereld) er tegelijkertijd serieuze en relevante thema’s als identiteit, (zelf)bedrog, authenticiteit en waanzin aan bod komen. (…)
Lees hier het signalement
Meer over ‘Het Wezen’

Sakoentela Hoebba – Een schoolvakantie. Jeugdroman

VoorplatSchoolvakantie-75Sakoentela Hoebba
Een schoolvakantie

jeugdroman
Suriname
gebrocheerd in omslag met flappen, 68 blz.,
€ 15,00
ISBN 978-94-93214-05-7 NUR 301, 283 (vanaf 10 jaar)
eerste uitgave november 2020

Een schoolvakantie is een portret van een hechte vriendschap tussen twee jongeren uit verschillende milieus in Suriname. Akash is de zoon van een boer. Hij werkt net als zijn vader hard, is intelligent, ijverig en toegewijd. Ali’s ouders zijn rijk en leven in luxe. Hij is druk en zorgeloos. Hoewel ze dus opgroeien in heel andere gezinnen, zijn ze de beste vrienden. Aan het eind van het jaar blijkt dat Ali blijft zitten, terwijl Akash glansrijk overgaat naar de volgende klas. Er ligt echter nog een schoolvakantie voor hen – die zal bewogen zijn.

Ali en Akash besluiten buurman Armand te helpen met zijn watermeloenoogst, om zo wat vakantiegeld te verdienen. Er breekt brand uit op het perceel van de buurman en een deel van de meloenaanplant wordt vernietigd. Kan het zijn dat een van de jongens betrokken was, door schuld of nalatigheid? De jongens worden er ook op uitgestuurd een klusje te doen voor de nieuwe buurman: tien zwarte kaarsen kopen. Ali en Akash vertrouwen de man niet, vinden hem een bad man, een slechte man. Toch nemen ze de opdracht aan. Op een zeker moment besluiten de jongens de man te bespioneren, om te zien wat hij uitspookt. Dan is er nog het hoogtepunt van de zomer voor de jongens: de langverwachte jaarlijkse vliegerwedstrijd. De vlieger die tot het laatst in de lucht blijft, krijgt een grote prijs. Ook de mooiste vlieger wordt beloond. Er ontspint zich een spannend gevecht in de lucht.

Een schoolvakantie is een sfeervolle en intieme jeugdroman, die evengoed met veel plezier door volwassenen gelezen kan worden. De onverbrekelijk sterke vriendschap tussen twee jongens staat centraal, tegen de achtergrond van twee heel verschillende milieus en wendingen van hun levens, én tegen de achtergrond van tal van verwikkelingen die zich in de vakantie voltrekken.

Sakoentela Hoebba-Kalka (Suriname, Wanica, 1958) studeerde in 2014 af aan de Schrijversvakschool Paramaribo. Ze woont in Suriname. In 2015 debuteerde zij met de verhalenbundel De lottowinnaar, waarover Ko van Geemert in Parbode schreef: «De proeve van schrijfbekwaamheid heeft Sakoentela Hoebba met deze bundel met succes afgelegd. Ze kan over álles schrijven.»
Meer over ‘Een schoolvakantie’
Meer over Sakoentela Hoebba bij Uitgeverij In de Knipscheer

Presentatie ‘Het verdriet van de fluit’ van Saya Yasmine Amores [uitgesteld naar 27 september]

voorplatFluit1-75Vereniging Ons Suriname en Uitgeverij In de Knipscheer hebben het genoegen u uit te nodigen voor de boekpresentatie van Bánsuri ke gam / Het verdriet van de fluit van Saya Yasmine Amores op zondag 20 september 2020 vanaf 15.00 uur. De presentatie vindt plaats in Vereniging Ons Suriname / Hugo Olijfveldhuis, Zeeburgerdijk 19-21, 1093 SK Amsterdam. Richtlijnen i.v.m. corona worden in acht genomen.
Inloop vanaf 14.30 uur; einde 17.00 uur. Op zondag vrij parkeren. De eerste exemplaren zullen door de auteur uitgereikt worden aan Simon van der Lugt en Delano Veira. Verder werken aan het programma mee: Harry de Kruijff, Ibrahim Selman, Vamba Sherif, Peter Tholen en Franc Knipscheer. Na afloop verkoop en signeren van de nieuwe bundel; pinautomaat aanwezig.
Saya Yasmine Amores publiceerde eerder gedichten en romans onder het pseudoniem Cándani.
Meerover ‘Het verdriet van de fluit’
Meer over Cándani bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Saya Yasmine Amores bij Uitgeverij In de Knipscheer