Over ‘Grote meisjes’ van Annette van ’t Hull voor NBD | Biblion, 29 december 2016:
(…) In alle verhalen in deze bundel zijn jonge en oude meisjes de hoofdfiguren, met de nodige opgelopen averij. Maar zijn het ook slachtoffers? Het kost je als lezer geen moeite met hen mee te leven. De gemeenschappelijke factoren van de verhalen zouden tot een voorspelbaar boekje hebben kunnen leiden, maar het tegendeel is waar. Met haar precieze woordkeus en treffende zinnen weet de auteur in haar debuut in kort bestek veel duidelijk te maken en spanning op te wekken. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Grote meisjes’
Meer over Annette van ’t Hull op deze site
Tag: Nieuw Proza Prijs
«Veerkrachtige en krachtdadige vrouwen.» – Jelle Jeensma
Interview over ‘Grote meisjes’ met Annette van ’t Hull op Uit de school geklapt, 8 december 2016:
Annette van ’t Hull publiceerde onlangs bij uitgeverij In de Knipscheer de verhalenbundel ‘Grote meisjes’. In elk van die elf verhalen staat een vrouw centraal. Dat kan een klein kind zijn, een opgroeiend meisje, een jongvolwassene of een oudere vrouw. Wat ze gemeen hebben, is dat ze veerkracht tonen als het ze tegenzit. Twee verhalen, ‘Beste Reiziger’ en ‘Kopstation’, verschenen eerder in het literaire tijdschrift Extaze. Vooral de ik-verhalen zijn sprankelend en fris. Het is een bundel voor volwassenen maar ook zeker interessant voor de leeslijst van middelbare scholieren. ‘Uit de school geklapt’ is een boekenprogramma van ScriptPlus, Hogeschool van Amsterdam.
Kijk hier naar het interview (ruim 23 minuten)
Meer over ‘Grote meisjes’
Meer over Annette van ’t Hull op deze site
«En alles is juist gedoseerd.» – André Oyen
Over ‘Grote meisjes’ van Annette van ’t Hull op Ansiel, 27 november 2016:
‘Grote meisjes’ bevat elf verhalen over diverse thema’s en met goed geschetste personages. Toch heb je na elk verhaal het gevoel dat de personages mekaar op een manier kennen, ook al zijn de verhalen stuk voor stuk op zich staand. De verhalen zijn sterk opgebouwd en lezen heel vlot. Annette van ’t Hull weet hoe ze spanningselementen in een verhaal moet invoeren. En alles is juist gedoseerd, zowel de spanning als de gevoelens en emoties die bij het menszijn horen: liefde, zelfhaat, angst, jaloezie, verdriet. Een vakantieliefde in eigen stad. Zo denkt Ramona, de moeder van Elian in het verhaal ‘Een feestvlag op een plastic steel’, terug aan het jaar waarin ze Elians vader, een Zuid-Amerikaan, ieder weekend zag. Maar de exotische man bleek in haar stad te wonen en over een vrouw en drie kinderen te beschikken. Heel pijnlijke situaties, die schrijnen in hun dagelijkse herkenbaarheid, worden in deze bundel heel apart en origineel. Er zit veel eenzaamheid, verdriet en onuitgesproken woede in deze verhalen alhoewel de humoristische noot ook wel altijd ergens om de hoek gluurt.
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Grote meisjes’
Meer over Annette van ’t Hull op deze site