Tag: novelle

«Het is een prachtig geschreven novelle.» – Marjo van Turnhout

Over ‘Sterven doe je zo’ van Tjeerd Ybeles Smit op Leestafel.info, 10 november 2012:
Huidenkooper bevindt zich in een Oosters land als hij Stein belt met een verrassende mededeling. Het is een wending die spanning brengt in dit kleine boek, waar je verder vooral geconfronteerd wordt met de gedachtespinsels van Stein. Over zijn voorbije leven en over wat de toekomst, hoe kort ook, nog zal brengen. En over het heden, dat zich immers niets aantrekt van zijn toestand. Het is prachtig geschreven novelle, veel rake goed gevormde zinnen, en te denken gevende overwegingen.

Lees hier de recensie

Meer over ‘Sterven doe je zo’

‘Terug tot Tovar’ op Curaçao

Over ‘Terug tot Tovar’ van Hans Vaders in Antilliaans Dagblad, 7 november 2012:
Tijdens een knus samenzijn met bekenden en belangstellenden werd afgelopen weekend het boek ‘Terug tot Tovar’ van Hans Vaders bij Mon Art in het Rif Fort gepresenteerd en gesigneerd door de auteur. Eerder in september werd het boek uitgegeven door In de Knipscheer in Nederland en gepresenteerd. Daarbij kon de auteur niet aanwezig zijn. Des te groter was het plezier om de presentatie op ‘eigen bodem’ bij te wonen.

Lees hier het bericht in de krant

Alles over ‘Terug tot Tovar’

«Een spel waarin alle regels zijn veranderd.» – Paul Faber

Over ‘Retourtje Afrika’ van Theo Ruyter in de Pletterij, 4 november 2012:
Ik beveel dit tragikomische ‘Retourtje Afrika’ gaarne aan, aan alle mensen die wel eens last hebben van nostalgie – en wie heeft dat niet!–, aan iedereen die wel eens probeert zijn kinderen duidelijk te maken hoe bijzonder ‘vroeger’ was, en aan iedereen die ooit is aangestoken door ‘Afrikanitis’.

Lees hier de hele toespraak

Meer over ‘Retourtje Afrika’

«De ontgoocheling in novellevorm.» – Jan Willem Veenhof

Over ‘Retourtje Afrika’ van Theo Ruyter in Nederlands Dagblad, 27 oktober 2012:Het relaas of misschien beter: de ontgoocheling, in novellevorm, van een vader die met zijn kinderen het Afrika bezoekt waaraan hij zelf in de loop der jaren zijn hart verpand heeft. Het Afrika van toen is niet meer wat het was, en de kinderen van nu ervaren niet dezelfde vonk als vader destijds. Bij wie nostalgische gevoelens voor Afrika (met name Tanzania) koestert, kan dit boek aanslaan.

Meer over Theo Ruyter

«Juist door humor te gebruiken, is het boek geen moment larmoyant. Sterven doe je zo mag dan een literaire novelle zijn, het boek vult wel een leemte in de markt.» – Ezra de Haan

Over Sterven doe je zo van Tjeerd Ybeles Smit op Literatuurplein.nl, 27-09-2012:
‘Sterven doe je zo’ is een uniek boek. Stein schrijft: ‘Ik heb er vijfenzestig jaar over gedaan om genoeg materiaal te verzamelen om deze schriftelijke cursus in elkaar te zetten, dus profiteer ervan. Nog nooit zijn mensen voor minder gestorven!’ Door Steins menselijke woede en onmacht een stem te geven ontstaat een verhaal dat je niet snel vergeet. Tjeerd Ybeles Smit verstaat de kunst iets uiterst serieus te nemen en er vervolgens om te lachen. Dat is niet iedereen gegeven.

Lees hier de hele recensie

«Inge Nicole Bak slaagt erin in deze kleine novelle de rauwe sfeer van een benauwend wereldje uit vroegere tijden op te roepen, in een stijl die uitmunt door poëtisch en zorgvuldig taalgebruik.» – Kees de Bakker

Over De tranen van de zeegans van Inge Nicole Bak in Straatjournaal, juli 2012:
Het verhaal begint in Driewegen, in het jaar 1863. Wanneer haar moeder bij de bevalling van haar zevende kind is gestorven, trekt de veertienjarige Aleida naar de grote stad. Ze vindt werk bij de visafslag en komt later als huisbediende terecht bij een zekere Pons, “een zeeduivel in hermelijnbont, zijn stekels moet je mijden.” Maar te midden van de concurrerende jongedames in het huis, feitelijk prostituees, wordt Aleida gaandeweg de geliefde van huisbaas annex pooier Pons. (…) Inge Nicole Bak schrijft geen woord te veel en weet platvloerse clichés te vermijden, ook in de erotische scènes.
Lees hier de recensie.
Meer over Inge Nicole Bak.

Hans Vaders – Terug tot Tovar. Novelle

HANS VADERS
Terug tot Tovar
Curaçao
Genaaid gebonden met stofomslag, 104 blz., € 16,50
september 2012
ISBN 978-90-6265-697-4

Presentatie 16 september in Podium Mozaïek Amsterdam

Een rum en absinth drinkende voormalige danseres op een koude hotelkamer. Een leraar en wetenschapper op zoek naar zijn roots in Colonia Tovar, Venezuela. Twee levens die elkaar net niet raken. Tussen haar speelgoedbeesten leeft Ilse Smiedt in een fantasiewereld bevolkt met herinneringen aan haar danscarrière en aan een gestrande liefdesrelatie. Bij het schrijven van zijn proefschrift blijkt Wim Liebknecht een geschiedvorser op zoek naar wie zijn vader was. Puzzelstukje voor summier puzzelstuk brengen de geschriften en flashbacks van Ramón Ro-mero, een bandleider en zakenman in ruste, een geschiedenis aan het licht die de levens heeft bepaald van de danseres en de wetenschapper. In een vroeger leven zat deze bandleider aan het stuur van een Studebaker. Met een snurkende Venezolaan van Duitse origine op de achterbank, koerste hij over de uitgestrekte llano’s met opdrachten van de Auslands-Organisation van de nazi’s.

Hans Vaders (Curaçao) speelt een subtiel spel met parallelle verhalen. Verleden en heden schuiven in elkaar en omhullen de lotgevallen van de hoofdpersonen met een fatale betovering. Zo is Terug tot Tovar een labyrint van terugblikken en gebeurtenissen. Personages scheren langs elkaar heen. In een flamboyante stijl roept Vaders een raadselachtige atmosfeer op die herinnert aan de wereld van Gabriel García Márquez en William Faulkner.

Over Otrobanda, Vaders’ tweede prozaboek, schreef Michiel van Kempen: ‘Bevat juweeltjes van beschrijvingskunst’.

‘Ik, Ramón Romero de las Rosas, heb de mannen voorzichtig in die greppel gelegd. Met eerbied ja, met eerbied, zoals je alleen voor een mens, een kameraad, al is het de vijand, kunt opbrengen. Aan alles komt evenwel een einde en het uitzicht over de glinsterende, snelstromende Tuy in het dal was overweldigend met Tovar in de verte.’

«Een surrealistische queeste naar de oerbron van muzikaal meesterschap.» – Jan van Bergen en Henegouwen

Over ‘Als gitaren schreeuwen’ van Glenn Pennock voor NBD Biblion, 24 januari 2012:
Deze roman is een surrealistische queeste naar de oerbron van muzikaal meesterschap en waarin bijna alle thema’s van de rock ‘n’ roll langs komen: verlichting, seks, geweld, (Indische) familieverbanden en onbereikbare liefde. Onderweg schieten overledenen (ondermeer zijn gitaarhelden Hendrix, Healy en Harrison) te hulp. Door met je smartphone een tag te scannen op het stofomslag is de muziek van deze helden te beluisteren. Een roman waarin wordt geschakeld tussen droom en werkelijkheid. De stijl is helder en bevat veel dialoog. Roman voor een publiek dat van boeken over popmuziek en levenskunst houdt.

Lees hier de recensie

Meer over deze novelle

Mooie woorden (2) over De tranen van de zeegans van Inge Nicole

1. Jan van Damme in PZC (19 december 2011):
Ik heb de novelle gelezen. En ben daar nog steeds en voor altijd heel blij om. (…) Elk drama blijft in woorden op afstand en komt daardoor des te harder aan.
Lees meer

2. Het Nederlands Dagblad op 13 mei 2011 [De lotgevallen van een prostituee]:
Inge Nicole laat zien hoe het verschil in macht, wel moeten leiden tot de tragische en noodlottige daad van Aleida aan het eind van de novelle. Door de krachtige beelden en het poëtische taalgebruik is het effect van de schokkende gebeurtenissen des te groter
Lees: DE LOTGEVALLEN VAN EEN PROSTITUEE.

3. NBD|Biblion:
Poëtisch geschreven novelle die je in een ruk uitleest. Zonder plastische beschrijvingen weet de schrijfster toch heel nauwkeurig de verschrikkingen die Aleida ondergaat te treffen, zodat je het verhaal als een film voor je ziet.
Lees meer

4. Ezra de Haan op Literatuurplein.nl:
Dit is schrijven. Vaak vergeet je dat je slechts een paar bladzijden hebt gelezen, zoveel indruk maakt dat wat je gelezen hebt. Je krijgt het gevoel een film te hebben gezien, een klassieker te hebben gelezen. De naïeve Aleida en haar pooier Pons, die niet te vertrouwen was tot hij gevoelens voor haar kreeg, vormen het ideale duo voor deze zeer goed geschreven novelle. Inge Nicole heeft ermee bewezen zeer getalenteerd te zijn op de korte baan.
Lees meer

5. Wilma van den Brink, historica:
Het boek geeft een interessant tijdsbeeld en weet door de poëtische schrijfstijl de lezer te boeien.
Lees meer

6. Karel de Vey Mestdagh, schrijver, recensent:
Ik heb net je boek gelezen. Een ontroerend verhaal dat je prachtig hebt geschreven! Met je subtiele taalgebruik uit een verder verleden voerde je mij terug in de tijd en hield je mij gevangen in je verdrietige vertelling. Ik heb er werkelijk bewondering voor hoe je dat in zo’n kort bestek zo geloofwaardig kon doen. Zoals al bij de presentatie naar voren kwam: geen woord te veel. Als schrijver weet ik maar al te goed hoe moeilijk dat is. En na het lezen ervan zeg ik eens te meer: wat een prachtige titel!

7. Guus Bauer, schrijver, recensent:
Een boek is een huis waar je in kunt wonen. Een schrijver schept een wereld, de lezer voegt daar zijn of haar eigen beleving aan toe. Zo ontstaat er een derde wereld met een eigen mythologie die noch aan de een noch aan de ander behoort. De Tranen van de Zeegans is een novelle die staat als een huis, een beschrijving van een hoerenkast in de 19de eeuw, met als hoofdthema de ongelijke verhoudingen. In het pand gebeuren zaken die intrigeren en afstoten tegelijk. Dat is wat literatuur moet doen.

Inge Nicole
De Tranen van de Zeegans. Novelle
Genaaid gebonden met stofomslag, 100 blz.
ISBN 978-90-6265-663-9
€ 16,50

Tania Kross in DWDD over eerste Papiamentstalige opera

De eerste Papiamentstalige opera Slaaf en Meester is aanstaande. Op 13 december deed Tania Kross in De Wereld Draait Door verslag van de stand van zaken omtrent Katibu di Shon, de eerste Papiamentstalige opera gebaseerd op de novelle van Carel de Haseth, die ook het libretto schreef, en gecomponeerd door Randell Corsen.

Kijk:

«Slaaf en Meester is een noodzakelijk boek. Carel de Haseth beschrijft daarin een zwarte bladzijde uit onze geschiedenis die net als die van Anne Frank blijvend gelezen moet worden.» – Oud-minister Plasterk

«De twee hoofdpersonages zijn antagonisten. Wilmoe (Willem) vertegenwoordigt de blanke plantagehouders en Louis is een slaaf. Zij vertellen beurtelings het verhaal vanuit hun persoonlijk perspectief. Beiden zijn op dezelfde dag geboren en zijn samen als broers en speelkameraden opgegroeid. Maar nu staan ze diametraal tegenover elkaar, terwijl ze met het opgroeien ook al rivalen in de liefde waren met hun genegenheid voor Anita. Na de mislukking van de opstand geeft Willem zich rekenschap van zijn relatie met deze slaaf die hij als een tweelingbroer ziet. De kleine roman maakt vooral indruk door zijn consieze stijl en de thematiek waarin de verteller oproept tot verzoening.»
– Wim Rutgers

«Dit ogenschijnlijk kleine boek laat na lezing een verpletterende indruk achter. (…) Juist die combinatie van een broeierige driehoeksverhouding en de gruwelijke details van de slavenopstand en de terechtstellingen, die overigens alle op historische feiten berusten, maken Slaaf en meester tot een novelle die regelmatig aan het werk van Shakespeare doet denken. Alles wat iedereen overkomt is het logisch gevolg van het denken en doen van de personages. Op voorbeeldige wijze voorziet Carel de Haseth de lezer in de proloog en het nawoord van alle noodzakelijke feitelijke informatie. Juist de wetenschap dat hetgeen de slaven in de novelle overkomt op ware feiten berust, doet de haren te berge rijzen. Slaaf en meester is daarmee literair en historisch van grote betekenis.» – Literatuurplein.nl

«Indrukwekkende novelle.» – Trouw

Carel de Haseth
Slaaf en meeserNovelle. Antillen, Curaçao
Genaaid gebonden, 80 blz.
ISBN 978-906265-598-4 € 15,00
Carel de Haseth: Slaaf en meester

Carel de Haseth
Sklave und Herr/Katibu di Shon. Novelle
Tweetalig. Papiaments en Duits
Imprint: Edition VAbENE
Ingenaaid, geïllustreerd 128 blz.
ISBN 978-3-85167-197-1 € 17,90
Carel de Haseth: Sklave und Herr