Tag: Oor

«Het ‘exotisme’ waarmee de blues in de jaren zestig door muziekjournalisten nog benaderd werd is in retrospectief verbijsterend.» – Peter Bruyn

Over ‘Blues op Bezoek’ van Wim Verbei in Lust for life,  5 juli 2024:

Josh White was de eerste Amerikaanse blueszanger van kleur die Nederland optrad. In juni 1950 reisde hij mee in het gevolg van de Amerikaanse presidentsweduwe Eleanor Roosevelt die ons land bezocht. (…) Blueskenner Wim Verbei (…) inventariseerde voor het lijvige ‘Blues op Bezoek’ werkelijk alle concerten die Amerikaanse bluesmannen en -vrouwen van kleur van begin twintigste eeuw tot en met 1980 in ons land gaven, compleet met achtergronden en honderden fragmenten uit recensies. Daarbij gaat hij terug tot incidentele optredens van gospelgroepen rond 1920 en de vroegste Nederlandse concerten van Duke Ellington en Louis Armstrong tien jaar later. (…) De kracht en de waarde van het boek zit ‘m in het feit dat voor de pop- en rockliefhebber één en ander helder in perspectief wordt gezet. The Rolling Stones waren allang doorgebroken toen de ‘grote bluesmuzikanten’ voor het eerst in ons land speelden. B.B. King en Muddy Waters bijvoorbeeld in 1968. Chuck Berry en John Lee Hooker kwamen ietsje eerder. Het ‘exotisme’ waarmee de blues in de jaren zestig door muziekjournalisten nog benaderd werd is in retrospectief verbijsterend. Een boeiend en leerzaam boek.

Lees hier het artikel
Meer over ‘Blues op Bezoek’
Meer over Wim Verbei bij Uitgeverij In de Knipscheer

Hans Dulfer – Dulfer’s dumdum

HANS DULFER
Dulfer’s dumdum
Paperback, 140 blz.,
ISBN 90-6265-305-7
Eerste druk 1989
Uitverkocht

Niet alleen als saxofonist in hart en nieren, maar ook als zuigende chroniqueur is ras-querulant Hans Dulfer al sinds jaar en dag een niet weg te denken en onmisbare factor in het Nederlandse muziekwereldje van bezadigde bebop-jazz tot supersnelle speedmetal-popmuziek. Met onverminderde energie blijft hij in zijn artikelen en columns de blijkbaar onvermijdelijke misstanden aan de kaak stellen, en doet dat scherpzinnig en bovenal humoristisch. Hoe een elite-clubje arrivés de jazzsubsidies verdeelt, hoe de inertie van platenmaatschappijen en media nieuwe ontwikkelingen blokkeert, hoe de consumenten de nieuwste technische snufjes tegen wil en dank door de strot geduwd krijgen – stuk voor stuk items die Dulfer tot op het bot weet te ontleden zonder daarbij zijn eigen betrokkenheid uit de weg te gaan.

De beste van die columns, die sinds 1986 als Dulfer’s dumdum in Oor verschijnen, zijn nu onder dezelfde treffende titel gebundeld en aangevuld met enkele langere verhalen: over o.m. saxofonist Dexter Gordon (persoonlijke herinneringen naar aanleiding van de film Round Midnight), Charlie Parker en trompettist Chet Baker, maar ook over de gelijktijdig opkomende belangstelling voor jazzmuziek en honkbal na de oorlog en over de vervoersperikelen van muzikanten.
In 1980 verscheen Dulfer’s legendarische Jazz in China. Wie dit nieuwe boek leest kan niet anders vaststellen dat Hans Dulfer nog niets van zijn elan en trefzekerheid verloren heeft. Integendeel! Dulfer’s dumdum is in deze tijd van behoudende cultuurpolitiek en stagnerende ontwikkelingen een heilzaam boek dat minstens zoveel aandacht verdient als de spetterende en spraakmakende optredens waarmee hij als saxofonist de Nederlandse muziekscene voortdurend nieuwe leven inblaast.