Osvaldo Soriano – De laatste roes. Roman

Osvaldo Soriano
De laatste roes
Oorspronkelijke titel Cuarteles de invierno
Vertaling Ana Maria Carvalho en Harrie Lemmens
Argentinië
Paperback, 186 blz.,
ISBN 90-6265-248-4
Eerste uitgave april 1987

Twee outsiders zijn de (anti-)helden in De laatste roes. Een in ongenade gevallen tangozanger en een bokser die over zijn glorietijd heen is, ontmoeten elkaar in een provinciestadje waar ze een volksfeest komen opluisteren. Hun ongedwongen optreden werkt al gauw aanstootgevend, zodat de spanningen die zich onder de schijnbaar kalme oppervlakte afspelen, boven komen borrelen.
De twee zijn niet opgewassen tegen de krachten die ze hebben uitgedaagd, en ze blijken nu op elkaar aangewezen om zich uit hun benarde positie te redden.

«Soriano schrijft met scherpe, agressieve pen, in zinnen die aankomen als oorvijgen. Het verhaal speelt zich af in een Zuid-Amerikaans stadje dat beheerst wordt door het geweld van militairen en de berusting van de burgerij. In wezen is het de geschiedenis van een vriendschap, bijzonder door haar toevallig, bijna irrationeel karakter. Soriano beschrijft dit in een stijl die ingehouden en cru te gelijk is; hij brengt het zo dichtbij dat we het haast kunnen navoelen.» – Michelangelo Antonioni

Osvaldo Soriano – Geen tranen, geen vergeten

Osvaldo Soriano
Geen tranen, geen vergeten
Oorspronkelijke titel No habrá más penas ni olvido
Vertaling Raoul De Smet
Argentinië
Paperback 124 blz.,
ISBN 90-6265-181-X
Eerste uitgave augustus 1984

«Geen tranen, geen vergeten is het verhaal van de politieke machtsstrijd in een klein Argentijns dorp. Een paar onduidelijke meningsverschillen tussen peronistische volgelingen en leiders culmineren in een spiraal van geweld, die uitmondt in een slachtpartij. De personages, die van hoofdstuk tot hoofdstuk van het komische en het groteske overgaan tot de dimensie van de tragedie, worden door de auteur met een koele blik en zonder toegeeflijkheid geobserveerd, al overheerst ten slotte een gevoel van bitter mededogen.
Zwarte humor, een duizelingwekkend tempo, sterke en flitsende dialogen, een snelle en droge stijl – als van een komisch-heroïsche Hemingway – maken deze roman tot meeslepende lectuur.» – Italo Calvino

Osvaldo Soriano werd in 1943 geboren – het jaar waarin Perón zijn intrede deed in de politiek – in Mar del Plata, Argentinië. Na zijn opleiding ging hij in Buenos Aires als journalist werken. In 1973 verscheen zijn eerste roman, die meteen in zes talen werd uitgebracht. In 1976, toen de militairen voor de tweede keer een eind maakten aan een peronistisch bewind, vestigde hij zich in Brussel en studeerde literatuurwetenschappen aan de Universiteit van Leuven. Later trok hij naar Parijs, en tegenwoordig leeft hij weer in zijn geboorteland.
Tot nog toe heeft Soriano drie romans gepubliceerd; van Geen tranen, geen vergeten heeft hij tevens het script voor de gelijknamige film van Hector Olivera geschreven, die op het festival van Berlijn in 1984 werd bekroond en die – uitgebracht vlak voor de eerste verkiezingsnederlaag die de peronisten in vier decennia hebben geleden – in Argentinië grote opschudding heeft veroorzaakt.