«In deze bundel zijn de verhalen af.» – Marjo van Turnhout

VoorplatLottowinnaarOmslag75Over ‘De lottowinnaar’ van Sakoentela Hoebba op Leestafel, 1 april 2016:
Elf inkijkjes in het Surinaamse leven, meer specifiek in de Hindoestaanse bevolkingsgroep. (…) Het overkoepelend thema: Wat niet weet, wat niet deert. Dat niet iedereen alles hoeft te weten, uit zich in zwijgen. (…) Wat de verhalen nog meer gemeen hebben zijn de armoede, het overspel, de werkeloosheid, waar de hoofdpersonen mee moeten leren leven. Ook de minderwaardige rol van de vrouw is vaak aan de orde. Hoebba schrijft vlot, beeldend, en gebruikt vaak woorden uit het Sarnami, de taal die Hindoestaanse Surinamers spreken. Woorden (…) die een exotische sfeer oproepen. (…) In deze bundel zijn de verhalen compleet, ze zijn af. Met weinig maar doeltreffende woorden wordt een sfeer opgeroepen, een kenschets van een situatie, waarna een vaak verrassende wending volgt.
Lees hier de recensie en hier vanaf 1 mei 2016
Meer over ‘De lottowinnaar’

« Zinderende roman. Onze literatuur is nog lang niet afgelopen na Boeli van Leeuwen, Tip Marugg en Frank Martinus Arion.» – Eric de Brabander

VoorplatSchutkleur_Opmaak 1.qxdOver ‘Schutkleur’ van Bernadette Heiligers in Antilliaans Dagblad, woensdag 11 november 2015:
Het boek eindigt met de onthulling van een verrassend (voor wie ‘Mijn zuster de negerin’ niet gelezen heeft) familiegeheim, waarmee de vele pijnlijkheden en frustraties verklaard worden. Bernadette Heiligers is een metaforenkoningin. Ik heb het niet zo op het te pas en te onpas gebruiken van metaforen. (…) Maar Bernadette Heiligers vergeef ik al haar metaforen. (…) Het is Nederlands van grote klasse. (…) Bernadette Heiligers beschrijft op een gevoelige manier in prachtig proza de verborgen pijnlijkheden die zo kenmerkend zijn voor de Curaçaose gemeenschap.
Lees hier of hier de recensie
Meer over ‘Schutkleur’
Meer over Bernadette Heiligers bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Fijngevoelig en genuanceerd verhaal.» – Ko van Geemert

VoorplatSchutkleur_Opmaak 1.qxdOver ‘Schutkleur’ van Bernadette Heiligers in Parbode, november 2015:
‘Schutkleur’ is haar eerste roman in het Nederlands. In dit tamelijk korte verhaal (173 pagina’s) volgen we de hoofdrolspelers Corine (de ik-figuur) en haar neef Harold, beiden op Curaçao geboren. Corine wordt gevraagd een vriendenboek voor Harold te maken. (…) In de loop van het verhaal krijgt Corine steeds sterker het vermoeden dat er dingen voor haar verborgen worden gehouden, geheimen die andere leden van de familie wel kennen. (…) Hoewel het boek grote thema’s aansnijdt, wordt het gelukkig nergens gelijkhebberig of boodschapperig. Integendeel, ‘Schutkleur’ is een bescheiden, fijngevoelig en genuanceerd verhaal, over een maatschappij waarin – naast overspel en familiegeheimen – ook (nog altijd) kolonialisme, het zoeken naar culturele identiteit en huidskleur een rol spelen. Zoals op Curaçao, of in Suriname.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Schutkleur’
Meer over Bernadette Heiligers bij Uitgeverij In de Knipscheer

«In zijn debuutroman combineert hij beroep en eiland.» – Walter Palm

VoorplatDrijfzand1KleinOver ‘Bouwen op drijfzand’ van Ronny Lobo voor NBD/Biblion, 05-12-2013:
In de relatie met zijn opdrachtgevers moet architect Kenzo voortdurend schipperen tussen zijn eigen klimaatbewuste en esthetische opvattingen en die van de opdrachtgevers. Als Kenzo bezwijkt voor de charmes van Karin, raakt hij verzeild in een vierhoeksverhouding die zijn relatie met zijn opdrachtgevers bemoeilijkt. Kenzo probeert een evenwicht te bereiken tussen ratio en passie. De keuze van de auteur om af te wijken van de traditionele driehoekverhouding, en te kiezen voor een vierhoeksverhouding, is zeker origineel. De moeite waard voor lezers, geïnteresseerd in architectuur en Curaçao.

Lees hier de recensie

Meer over ‘Bouwen op drijfzand’

«Ze heeft oog voor detail, en kan onverwacht grappig uit de hoek komen.» – Karin Amatmoekrim

Over ‘De laatste parade’ van Ruth San A Jong in De Volkskrant, 31 oktober 2011:
In haar debuutbundel ‘De laatste parade’ schuwt schrijfster Ruth San A Jong de schaduwkant van de samenleving bepaald niet. Je kunt je afvragen of dit alles is wat Suriname te bieden heeft maar zeker is dat San A Jong sociaal gevoelige onderwerpen aanroert. Dat doet ze soms op een verrassende manier, bijvoorbeeld door een jong meisje in dagboekfragmenten aan het woord te laten. In zulke vondsten is San A Jong sterk. Ze heeft oog voor detail, en kan onverwacht grappig uit de hoek komen. San A Jong zou vaker mogen inzoomen op de details. Dan is ze op haar best.

Lees hier de recensie

Meer over ‘De laatste parade’

«Elodie Heloise is er zonder meer in geslaagd haar Curaçao met zijn bewoners tot leven te brengen.» – Koos van den Kerkhof

Over ‘Woestijnzand’ van Elodie Heloise in Ñapa (Amigoe), zaterdag 20 oktober 2012:
Met haar eerste verhalenbundel ‘Woestijnzand’ heeft schrijver Elodie Heloise een nieuwe bijdrage geleverd aan de Curaçaose literatuur die er mag zijn. Ze beschikt over een natuurlijk verteltalent dat de weg vindt tussen vernieuwing en traditie en het eiland een oorspronkelijke literaire stem geeft. Haar verhalen beginnen vrijwel altijd abrupt in een situatie, maken de lezer getuige van de vertelde werkelijkheid en hebben niet altijd plot. Heloise gaat geen enkel thema uit de weg. Of het nu discriminatie is, vergankelijkheid, overleven, slavernij, overspel of de botsing van magie en artsenij. Alles wat de geschiedenis heeft voortgebracht, opduikt in de hedendaagse realiteit maakt ze tot onderwerp van haar verhalen.

Lees hier de recensie

Meer over Elodie Heloise

E. de Haan – Vonk

E. DE HAAN
Vonk

Nederland / Roman
Paperback, 118 blz., € 13,50
ISBN 90-6265-430-4
Eerste druk 1996
Alleen nog rechtstreeks te bestellen bij de uitgever

Vonk is opgegroeid met Starsky & Hutch, Kapitein Zeppos, de Brady Bunch, de maanwandeling, de nachtelijke tv-bokswedstrijden tussen Mohammed Ali en Joe Frazier in zwart-wit. ‘This is a case for International Rescue’ en ‘Introducing Maxwell Smart, secret agent’ zijn de one-liners die in zijn geheugen gegrift staan.
In de jachtige jaren negentig van Internet en antwoordapparaat kampt Vonk met zijn nostalie naar het ‘Fantasy Island’ van de sweet seventies, terwijl hij toch ook tevreden zou kunnen zijn: baan met goede vooruitzichten in de hoofdstad, vrouw en kindertjes in de slaapstad.
Vonks fantasiewereld volgt zijn leeftijd, eind dertig, en wordt meer en meer bevolkt door de oorzaak van zijn getob: vrouwen; hij spot hen in zijn omgeving en forenst – haast schaamteloos – in een overspel van verliefdheid en verlangen van de een naar de ander. De androgyne Annika zorgt ervoor dat het niet langer bij (een ode aan) platonische liefdes kan blijven. Ze dwingt hem tot een keuze. Vonk kiest.
Vonk is een moderne zedenschets, en eerste novelle van Ezra de Haan (1957).

De pers over Vonk
«Vonk verliest zichzelf in erotische en romantische dromerijen. Een korte romance is het begin van een veel langer aanhoudende onrust. Vader gaat op stap.» – Rails

«Een moderne zedenschets met een min of meer open einde, waarmee Ezra de Haan een lezenswaardig debuut maakt.» – Het Nederlandse Boek

«Uiterst boeiend geschreven debuut over de eind dertiger Vonk die in een wat vroege midlife crisis geraakt.» – Nederlandse Bibliotheekdienst

Meer over E. de Haan bij Uitgeverij In de Knipscheer

Loes Flendrie – Met Zonder Pardon

LOES FLENDRIE
Met Zonder Pardon

Nederland / Roman
Paperback, 192 blz.,
ISBN 90-6265-549-1
Eerste druk 1992
ISBN 978-90-71035-47-0

Kobie Pardon heeft een prachtige staat van dienst opgebouwd als degelijke hulp in de huishouding. Door haar werk komt ze bij heel wat mensen over de vloer – de meesten nog jong, toch al zeer geslaagd én invloedrijk (gezamenlijk regelden ze voor haar een alleraardigst singelwoninkje) – en dat vind ze, nieuwsgierig als ze is, reuze interessant.
Dat haar werkgevers weliswaar invloedrijk maar toch niet zó onbedorven en correct zijn, wordt haar duidelijk als een logé en ‘dierbare vriend van hen allemaal’ een val van de trap met de dood bekoopt. De politie ziet er geen kwade opzet in. Kobie Pardon wel. Ze besluit tot nader onderzoek met haar werk als ideale dekmantel. Via de post ontvangt ze een Afrikaans dodenmasker. Maar wie is de gever? Is het een flauwe grap of een anonieme vingerwijzing? Met Zonder Pardon, de eerste detective van Loes Flendrie, is een boek over chantage en diefstal, overspel en geweldpleging – en daarmee ook over doofpotten, vooroordelen en hedendaags seksisme – maar bovenal met een memorabele hoofdspersoon.

Loes Flendrie (1951) studeerde aan de Sociale Academie in Den Haag en heeft gewerkt als buurtwerkster. In 1989 verscheen haar prozadebuut Tongstrelend (2de druk 1990) waarmee zij zich met 15 verhalen op het zelden door vrouwen betreden pad van de erotica waagde.
Meer over Loes Flendrie