‘De tragiek van een feestelijke prijsuitreiking’ van Astrid H. Roemer op Caraïbisch Uitzicht, 1 oktober 2021:
(…) Een ochtenddroom remt mij. Een vrouw in een lang gewaad van zijde waarin schitterende kleurpatronen staat voor me. Ik zit op een rechte leunstoel voor een passpiegel eveneens gekleed in een dergelijk gewaad. Dan schuift een dame binnen met een brief in de hand. Slecht nieuws. Een overlijdensbericht voor Astrid. Voor mij?! Het is 29 augustus 2021, de verjaardag van mijn broer en het was 1935 toen op 29 augustus de wereld het tragische nieuws te verwerken kreeg van het verkeersongeval in Zwitserland waarbij Koningin Astrid van België op slag stierf. Haar naam heeft mijn moeder nooit losgelaten. (…) In 1947 besloot mijn moeder haar eersteling Astrid te noemen. Mijn droom met prachtige dames brengt verschillende tijdperken samen. Ik huiver. Hoe wonderlijk zou moeder het hebben gevonden als ik uit handen van de kleinzoon van koningin Astrid van België de Prijs Nederlandse letteren 2021 in het koninklijk paleis te Brussel in ontvangst zou mogen nemen? Moeder is in 2019 overleden. Zij heeft nog breed en diep kunnen meegenieten van de P. C. Hooftprijs die mij in 2017 feestelijk werd uitgereikt. (…) Koningin Astrid van België is al 85 jaar dood maar ik voel iets van rouw denkend ook aan het bloedbad van 1982 dichtbij de Surinamerivier. Kaarslicht steek ik aan om deze ongelukkigen te gedenken. En om mij bij mijn moeder te verontschuldigen: geen feestelijke uitreiking voor mij op 12 oktober op het paleis te Brussel bij Koning Filip. Maar de Nederlandse Literatuurprijs 2021 blijft opgedragen aan onze moeder Heligonda Louise Cornelia Roemer. (…)
Lees hier ‘De tragiek van een feestelijke prijsuitreiking’
Meer over De prijs der Nederlandse letteren 2021 op deze site
Meer over Astrid H. Roemer op deze site
Tag: P.C. Hooftprijs
«Denk niet dat je de werkelijke statuur van deze schrijver kent. Kom op, Constantijn Huygens of P.C. Hooft.» – Wiel Kusters
Over ‘Vlucht uit Montaillou’ van Ton van Reen op Facebook, 15 augustus 2019:
‘Vlucht uit Montaillou’: een even ernstige als vermakelijke roman van Ton Van Reen over een meelijwekkende blackout van de Europese cultuur. Ik lees er iedere nacht in; het stimuleert mijn dromen, de vrolijke en de angstige. Denk niet dat je het werk en de werkelijke statuur van deze schrijver wel kent. Je kent hem niet. ‘Vlucht uit Montaillou’ is ook voor mij weer een verrassing. De verbeelding aan de macht. Kom op, Constantijn Huygens of P.C. Hooft, kom eens uit je Hemahemel. (HEMA: Hollandse Eenheidsprijzenmaatschappij Amsterdam).
[Dichter Wiel Kusters was o.m. hoogleraar letterkunde aan de Universiteit van Maastricht en voorzitter van de Zuidelijke Afdeling van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde.]
Meer over ‘Vlucht uit Montaillou’
Meer over Ton van Reen bij Uitgeverij In de Knipscheer
Koninklijke Onderscheiding voor Franc Knipscheer
Over Uitgeverij In de Knipscheer in Persbericht Gemeente Haarlem, 1 oktober 2017:
De Haarlemse uitgever Franc Knipscheer (70) is benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Via zijn Haarlemse uitgeverij In de Knipscheer heeft Franc Knipscheer zich in sterke mate ingezet voor de verspreiding van de Nederlands-Caraïbische literatuur. Burgemeester Jos Wienen reikt hem op zondag 1 oktober de bijbehorende versierselen uit. De literatuur van Suriname, Curaçao, Aruba en Bonaire zou er compleet anders hebben uitgezien zonder de inzet van Franc Knipscheer. Reeds in de jaren ’70 gaf hij werken uit van Astrid Roemer, die vorig jaar nog werd onderscheiden met de P.C. Hooftprijs en van Edgar Cairo. Sindsdien lanceerde hij titels van tal van andere inmiddels niet meer weg te denken vertegenwoordigers van de Nederlands-Caraïbische literatuur. Voorbeelden zijn Boeli van Leeuwen, Albert Helman, Shrinivási, Michaël Slory, Elis Juliana en Nydia Ecury. Uitgeverij In de Knipscheer onderscheidt zich ook met werken van schrijvers die graag het literaire experiment zoeken en niet onderhevig zijn aan de mode van de dag. Met een passie voor het onaangepaste, het opstandige en het niet-voorspelbare. Ook op deze wijze heeft Franc Knipscheer in belangrijke mate bijgedragen aan de verrijking van de Nederlandstalige literatuur. Uitgeverij In de Knipscheer viert dit jaar haar veertigjarig bestaan.
Zie persbericht Gemeente Haarlem
Klik hier voor bericht Haarlems Dagblad
Klik hier voor Facebookreacties
Lees hier, hier en hier meer over 40 jaar Uitgeverij In de Knipscheer
«Boeken zijn van onuitsprekelijk belang voor onze mentale vermogens.» – Astrid H. Roemer
Interview door Otti Thomas in Ñapa (Amigoe), 28 mei 2016:
‘Als auteur leid ik een ongemakkelijk bestaan en auteurs met wie ik mij verwant voel, zijn op tragische wijze uit het publieke domein geraakt: ziekte, zelfdoding. Er is veel mentaal geweld gebruikt tegen mij en ik mag blij zijn dat ik nog leef,’ zegt ze. Roemers aanwezigheid bij de uitreiking van de P.C. Hooftprijs zorgt voor evenwicht. Ze wilde weliswaar dat de stoel naast haar gereserveerd werd voor haar kat, die overigens niet aanwezig was. ‘Ze wilde niet mee,’ meldt Roemer. Maar het is vooral een mooie gedachte dat ze de stoel aan haar andere zijde vrij wilde houden voor ‘een persoon die gemist wordt’. (…) ‘De P.C. Hooftprijs heeft het makkelijker gemaakt voor mij om mijn werkplan verder uit te voeren en aldus via mijn nieuwe publicaties meer zichtbaar te worden voor het publiek.’
Lees hier het gehele interview
Meer Meer over Astrid H. Roemer
«Sporadisch duiken er toch nieuwe namen op in het Surinaamse schrijverslandschap.» – Pieter van Maele
Over o.a. Karin Lachmising en Iraida van Dijk-Ooft in Trouw, 18 mei 2016:
Terwijl Astrid H. Roemer morgen de prestigieuze P.C. Hooftprijs voor letterkunde in ontvangst neemt, verkeert de literaire wereld in haar geboorteland Suriname in crisis. Er zijn amper schrijvers, amper lezers, en er is amper literair vuur. (…) Karin Lachmising: ‘Ik heb veel respect voor de auteurs uit de jaren zestig en zeventig, maar op zich was dat vanuit literair oogpunt een makkelijke tijd. Er was één duidelijke vijand, de witte man. Hoe geweldig is het niet om als schrijver een kolonisator te hebben, te kunnen schrijven over de zucht naar vrijheid en zo grote massa’s ter been te brengen? Nu die staatkundige onafhankelijkheid is verwezenlijkt, moeten we nog van zoveel andere dingen vrijkomen. We moeten vooral leren vrijkomen van onszelf, we moeten durven met elkaar het conflict aan te gaan en de gevestigde orde te veranderen. Als ik een alomvattend thema moet noemen waar de Surinaamse literatuur mee aan de slag moet gaan, dan is dat het wel.’ (…) Iraida van Dijk-Ooft: ‘Het klinkt ontzettend idealistisch, maar zelfs in zulke tijden van grote twijfel heeft de literatuur een taak te vervullen. Het zal mij niet lukken het systeem te veranderen. Dat is ook niet mijn bedoeling. Ik wil door te schrijven wat veranderen bij de mens, al is het maar bij één lezer. Ik wil Surinamers doen inzien dat we in deze multi-etnische samenleving veel te veel langs elkaar heen leven, we leven erop los, zonder na te denken over het waarom. Wat zijn de oorzaken van onze angsten, ons verdriet, ons gebrek aan zelfvertrouwen? Daar wil ik het over hebben. Mij maakt het niet uit dat ik niet aan de wieg zal staan van een massabeweging. Als er bij iemand maar een vonkje is.’
Lees hier het artikel/interview
Meer over Karin Lachmising
Meer over Iraida van Dijk-Ooft
Meer over Astrid H. Roemer