Over ‘Zoeken naar Slory’ van E. de Haan op De Boekensalon.nl, 4 november 2014:
De poëzie van Slory als metafoor van de samenhang en het reisverslag als de samenhang zelf zijn hier in elkaar geschoven. (…) De waarnemingen van de Haan lijken zich als brokstukken los te maken. Deze brokstukken zweven vervolgens binnen de door hem bedachte omheining van gevoerde dialogen. Tot slot nemen ze er hun plaats in alsof ze daar altijd bijeen hadden gestaan. De omheining als aanschouwelijk gemaakte allegorie ontwikkelt zich tot een abstracte voorstelling van De Haans bedoeling. Bij lezing van dit reisverslag krijg je het gevoel alsof je door een lachspiegelbuis loopt: de beelden die je worden toegeworpen, worden soms licht, soms grotesk vervormd teruggekaatst, steeds weer een beetje anders, soms dijen ze uit en krimpen ze etc. De door De Haan beschreven beelden van Paramaribo maken kabaal en spartelen op die manier, ze vervloeien en verkeren in een voortdurende staat van onrust terwijl de mensen de hij ontmoet in een voortdurende staat van onrust verkeren, soms aangedaan, roerloos, groots en ijzig overeind staand. (…). In dit boek lijken impressie en rapportage natuurlijke bondgenoten van de functionaliteit te zijn.
Meer over ‘Zoeken naar Slory’
Meer over E. de Haan bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Michaël Slory bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: paramaribo
«Een poëtisch en muzikaal monument voor drie grote Surinaamse dichters.» – Ezra de Haan
Over ‘De stilte van het ongesproken woord’ op Literatuurplein.nl, 29 augustus 2014:
De stilte voor het ongesproken woord is een poëtisch en muzikaal monument voor drie grote Surinaamse dichters. Door ook aandacht te geven aan informatie over de dichters, met name de getuigenissen die soms zeer persoonlijk zijn, krijgt de lezer meer begrip voor de impact die Dobru, Trefossa en Shrinivāsi hadden en hebben op de Surinaamse samenleving. De muzikale bewerking van de gedichten is divers als Suriname. De impact van het gezongen woord geeft een extra dimensie aan de gedichten. Niet snel vergeet je de stemmen van Raj Mohan en Julya Lo’ko. Wellicht is dit project het begin geweest van iets moois. Surinaamse dichters die voor een tweede Stilte van het ongesproken woord in aanmerking komen zijn: Jit Narain, Michaël Slory en Edgar Cairo.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De stilte van het ongesproken woord’
«Het boek is een aanvulling op de geschiedenis van Suriname.» – Helen Wijngaarde
Over ‘Gentleman in slavernij’ van Janny de Heer in Wi rutu, juli 2014:
Janny de Heer beschrijft het leven van Johann Dieterich Horst, die op 20-jarige leeftijd in 1827, na een kort verblijf in Amsterdam, op zoek gaat naar het geluk in de verre kolonie Suriname. Hoe moet het leven van deze jongeman, erfgenaam van Schlüersburg, het geboortelandgoed van zijn moeder, zijn geweest in een maatschappij waarin slavernij een geaccepteerd systeem was? (…) Tijdens haar verblijf in Suriname volgt Janny de Heer de voetsporen van Horst en maakt een boottocht langs verschillende plantages (of wat daar nog van over is) waar hij gewerkt en gewoond heeft. (…) Het boek is een aanvulling op de geschiedenis van Suriname. De lezer krijgt bijzondere informatie over o.a. het dagelijks leven op de plantages, de procedure rond manumissie aanvragen en de aanloop tot de afschaffing van de slavernij.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Gentleman in slavernij’
«Liefde en strijd voor de eigen taal.» – Nel Casimiri
Over ‘De stilte van het ongesproken woord’ in het Antilliaans Dagblad, 17 juni 2014:
En terwijl ik dit schrijf, klinkt om mij heen de muziek en de woorden uit het boek, de gedichten zijn op muziek gezet en worden gezongen en voorgedragen op muziek. (…) Klank, ritme en woorden samen geven de betekenis. En de stilte tussen die woorden zijn deel van de compositie. Gedichten moeten gehoord worden. (…)Er zijn heel veel lijnen te trekken van Suriname naar Curaçao: de gezamenlijke koloniale tijd, maar in de eerste plaats de liefde en de strijd voor de eigen taal. De ontkenning eerst van de waarde van die taal, de jonge dichters die lieten zien dat die taal wel degelijk prachtige poëzie kon voortbrengen, de muziek die zo’n grote rol speelt in die taal.
Lees hier de hele recensie of hier in het Antilliaans Dagblad
Meer over ‘De stilte van het ongesproken woord’
«Fluitist Ronald Snijders ‘special quest’ in band van gitarist Frank Ong-Alok.» – Peter Bruyn
Over ‘Acoustic Word Fusion’ van Frank Ong-Alok in Haarlems Dagblad, vrijdag 7 maart 2014:
‘Acoustic World Fusion’ is niet echt mijn project, zegt fluitist Ronald Snijders over de groep waarmee hij aanstaande zaterdag in De Pletterij staat. ‘Het is vooral de band van gitarist Frank Ong-Alok en zijn vrouw, zangeres Fleur Tolman. Ik speel mee als speciale gast. Een zéér vereerde speciale gast, dat wel!’ Toch zou de groepsnaam perfect op zijn eigen muziek kunnen slaan. Vooral op het bijzondere project waar Snijders de laatste jaren zijn energie in gestopt heeft: De twintig cd’s omvattende box Made for Music die eind 2013 verscheen. Driehonderdentweeëntachtig niet eerder uitgebrachte stukken. “Het is niet alleen ‘wereldjazz’ of Surinaamse muziek, maar ook pop en soul.” (…) ‘Een leuke uitdaging’ noemt Snijders het om komende zaterdag eens niet alleen zijn eigen muziek te spelen, maar ook die van gitarist Frank Ong-Alok.
Lees hier het interview
Meer over Frank Ong-Alok
«Boeiend vanwege zijn poëtische toon, de voordrachten en de muziekfragmenten van Snijders.» – Iwan Brave
Over ‘Aan de Waterkant. Rogeria Burgers praat met Michaël Slory’ in De Ware Tijd Kunst & Cultuur, 24 december 2013:
“Boos op de wereld, op het land en op al die vrouwen die maar niet met u willen zijn?”, vraagt de interviewster dan ook resumerend aan het einde van de dertig minuten. “Vooral in stamverband en groepsverband wordt er ontzettend gediscrimineerd door de Surinamers zelf,” zijn Slory’s openingswoorden. Daarmee is de toon gezet voor een verhaal over een leven vol afwijzingen en ondergewaardeerd voelen. (…) Het blijft boeiend om naar Slory te luisteren, vanwege zijn poëtische toon, de voordrachten en de muziekfragmenten van Ronald Snijders. Slory’s verstrooidheid ontroert en zorgt regelmatig voor een lach. Al met al een pijnlijk relaas van de dichter des vaderlands, wiens naam vele malen groter is dan de waardering die hij ervaart en die gewild had dat zijn liefdespoëzie meer praktijk was.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Aan de Waterkant’
Meer over Michaël Slory
«De auteur beschrijft Horst als een integer, diepvoelend mens.» – Hilde Neus
Over ‘Gentleman in slavernij’ van Janny de Heer in De Ware Tijd Literair, 4 januari 2014:
Johann Dieterich Horst is van nature een goed mens en kan zich moeilijk verenigen met het slavernijsysteem. Zijn vele aanvaringen met planters die een slechtere inborst hebben maken dat wel duidelijk. Deze roman is een gefictionaliseerde biografie. Horst heeft werkelijk bestaan en zijn stamboom is ook nagetrokken. (…) De Heer neemt ook de kolonisering van de boeren in Groningen op in haar roman en schetst zo de ellende van de vele ziektes die daarmee gepaard gingen. Ook de aanloop naar de emancipatie op 1 juli 1863 komt aan bod.
Meer over ‘Gentleman in slavernij’
«Het woord teruggebracht tot zijn essentie. De vitaliteit van een dichter en zijn woord.» – Wim Rutgers
Over Hecht en Sterk van Shrinivási in Ons Erfdeel, 18 oktober 2013:
Shrinivási schrijft zoals hij ook vertelt, met een zachte stem maar steeds to the point. Met eenvoudige aan de dagelijkse omgeving ontleende beelden uit de natuur, beelden van de kleine dingen waaraan veel mensen achteloos voorbijgaan gaan, maar die nooit aan zijn aandacht ontsnappen. (…) Zo is de dichter van het woord tot een verstilde dichter geworden die ook op hoge leeftijd het laatste woord aan de toekomst geeft. De titel van de bundel ‘Hecht en Sterk’ – ontleend aan een Surinaamse plantagenaam uit Shrinivási’s geboortedistrict – heeft geen betrekking op het fysiek van de dichterspersoon, want dat is broos geworden, maar op een niet aflatende mentale kracht, op de nog steeds aanwezige vitaliteit van een dichter en zijn woord: waar het leven verglijdt als de stroom van een rivier biedt het woord houvast.
Lees hier verder
Meer over ‘Hecht en Sterk’
«De artistieke kleur van Karin Lachmising» – Evy van der Sanden
Over Karin Lachmising op De Ware Tijd Online, 29 augustus 2013:
Karin Lachmising bruist van de energie. Dat is ook wel nodig, want als nieuwe manager van jeugdtheaterschool ‘On Stage’ rusten allerlei taken op haar schouders. (…) Dat Lachmising schrijfster is, ziet ze als een voordeel voor de school. “Het is de bedoeling dat we voor het nieuwe jaar een stuk schrijven met de input van kinderen en docenten. Dat is al langer het idee, maar door mijn achtergrond, is dat makkelijker.”
Lees hier het artikel
Meer over Karin Lachmising
«Een prachtige documentaire over Edgar Cairo van Cindy Kerseborn.» – Harriet Duurvoort
Over Edgar Cairo: ‘Ik ga dood om jullie hoofd’ van Cindy Kerseborn in De Volkskrant, 15 juli 2013:
Het Caribisch gebied bracht complexe culturen voort, met een sterke etnische traditie maar ook het verlangen zo blank westers mogelijk willen zijn. Een cultureel minderwaardigheidscomplex dat ontkend wordt maar intussen diep inwerkt op het wezen van elk individu. De meest geslaagde kolonisatie: die van de ziel. Geen racisme van buitenaf kan je zo met de grond gelijk maken als je eigen overtuiging dat je niks waard bent. (…) In een prachtige documentaire over Cairo van Cindy Kerseborn, vertelt Adriaan van Dis dat zijn werk voor hem refereert aan een meer universele ervaring; die van zoveel volken die zich proberen te ontworstelen aan hun geschiedenis van uitbuiting en knechtschap. En in al hun zelftwijfel en minderwaardigheidsgevoelens eigenlijk de mensheid willen tonen dat ze ook wat te bieden hebben.
Lees hier de column
Meer over deze documentaire
Meer over Edgar Cairo bij In de Knipscheer