«Het emotionele in staccato en de rust van de beschrijvende delen zorgen voor het juiste effect.» – Peter de Rijk

VoorplatBlauweTomaten-75Over ‘Blauwe tomaten’ van Elodie Heloise in Schrijven Magazine, augustus 2023:
In zijn artikelenreeks ‘Wat doet een redacteur? wijdt Peter de Rijk zijn 18de aflevering aan ‘Psychische problemen literair verwoorden’. Eén van de titels die hij noemt is ‘Blauwe tomaten’ van Elodie Heloise: “Zij laat op zeer originele wijze in haar op Curaçao spelende roman zien wat schuld en boetedoening kunnen veroorzaken, met name wanneer er sprake is van een onvermogen om met de eigen beperkingen om te gaan. Korte zinnen verwoorden alle ellende die Dominique overkomt. Je wordt al het ware in haar gedachtestroom meegezogen. ‘Nog meer herrie. Jezus. Dominique vouwt haar handen over haar oren. Haar hart bonkt als bezeten. Een knijpend gevoel in de maagstreek. Misselijk. Angst. Dit is angst. Ze wil zich oprollen en een deken over haar hoofd trekken. Ademen, blijven ademen. In en uit. Het gaat weg. Het gaat zo weg. In en uit. In en uit.’ Heloise kadert de verhitte momenten waarin angst en woede zich opstapelen in langere evenwichtige tekstblokken, waaronder het verslag van de gezinssituatie uit dossiers. Juist het verschil tussen het emotionele in staccato en de rust van de beschrijvende delen zorgen ervoor dat beide het juiste effect bewerkstelligen. ‘Hoe dan ook, in de meeste gevallen denken mensen dat ze gestoord is en in het enkele andere geval wordt ze bewonderd. In beide gevallen is ze alleen. En Marlon valt voor haar nu onder de categorie die haar de sticker ‘gek’ opplakt.’ Een pagina verder: ‘Weet je wat ik het ergste van leven vond? Mensen. Ik hield niet van mensen. Je kon in mijn optiek beter dieren hebben. Die zijn misschien ook hard, maar ik vond ze in elk geval rechtvaardig. De sterkste is de baas. Lekker overzichtelijk. Mensen manipuleren, halen het slechtste in elkaar naar boven. Ze liegen, bedriegen en moorden om de ander te domineren.’’’
Meer over ‘Blauwe tomaten’
Meer over Elodie Heloise bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een uitstekend literair voorbeeld van diverse psychische kwalen.» – Peter de Rijk

VoorplatZucht1-75Over ‘Als de dood zucht’ van Lex Paleaux in Schrijven Magazine, augustus 2023:
In zijn artikelenreeks ‘Wat doet een redacteur? wijdt Peter de Rijk zijn 18de aflevering aan ‘Psychische problemen literair verwoorden’. Eén van de titels die hij aanstipt is ‘Als de dood zucht’ van Lex Paleaux: “Wie ooit een psychose van iemand heeft meegemaakt, vergeet dat nooit meer. Ook als dat je werk betreft. Als schrijver denk je er meteen aan om het in een verhaal te gebruiken. Maar hoe beschrijf je de overgang van een normaal functionerend mens naar iemand die ervan overtuigd is dat er een meisje in de heg zit, zelfs nadat je zijn uitzicht samen met hem hebt bekeken? Al jouw argumenten dat het de wind in de takken is en de schaduw die een mensfiguur vormt, stuit op onbegrip. Voor je het weet begint jouw patiënt zijn hoofd met een balpoint blauw te maken… Zoiets beschrijven wordt een probleem, want hoe zorg je ervoor dat dit met respect gebeurt? (…) Zoek je een uitstekend literair voorbeeld van diverse psychische kwalen en bovendien die van een meervoudige persoonlijkheidsstoornis, oftewel de dissociatieve identiteitsstoornis, dan is ‘Als de dood zucht’ van Lex Paleaux meer dan geschikt.
Meer over ‘Als de dood zucht’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Suspense maakt boek voortdurend intrigerend en vooral verontrustend.» – Peter de Rijk

Opmaak 1Over ‘Berichten uit het verleden –Pemba doti’ van Annel de Noré in Schrijven Magazine, augustus 2023:
In zijn artikelenreeks ‘Wat doet een redacteur? wijdt Peter de Rijk zijn 18de aflevering aan ‘Psychische problemen literair verwoorden’. Eén van de titels die hij aanhaalt is ‘Berichten uit het verleden –Pemba doti’
van Annel de Noré: “Het thema is angst die overgaat in paranoia het thema. Ook De Noré kiest de alwetende vertelwijze. De dialogen gebruikt ze daarentegen om de visie van de ander op de problemen van het hoofdpersonage duidelijk te maken. ‘Ik durf je niet alleen te laten. Het gaat niet goed met je.’ zegt de een, terwijl de ander bedenkt dat er handdoeken moeten worden gekocht. ‘Het kon haar geen moer schelen’ , voegt de schrijver aan haar gedachte toe. Naarmate het verhaal vordert nemen de problemen toe, en zeker voor de hulpverlening. ‘Ik heb begrepen dat u vanavond iets onaangenaams is overkomen. Ik wil er graag met over praten met u.’ Ze veinsde hardhorendheid. ‘Ik zal me eerst voorstellen: Dokter Teemink,’ herhaalde hij. Kennelijk was ze seniel. Ze overwoog hem te laten barsten en zich in haar slaapkamer te verschansen. De Noré weet door suspense te gebruiken haar boek voortdurend intrigerend en vooral verontrustend te maken. Het is een roman die thriller-elementen bevat. Voortdurend vraagt de lezer zich af of ze overwerkt is of aan waandenkbeelden lijdt. Of ze dreigt door te draaien of werkelijk het slachtoffer is van iemand die haar bedreigt.”
Meer over ‘Berichten uit het verleden. Pemba doti’
Meer over Annel de Noré bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Literatuur kan misschien het begin van een dialoog zijn die in het recht onmogelijk lijkt.» – Peter de Rijk


Over ‘Even kaas halen’ van Els de Groen in Pletterij op YouTube, 3 juli 2023:
Op 2 juli 2023 presenteerde Els de Groen haar nieuwe boek ‘Even kaas halen’ in De Pletterij met als thema grootouders die hun kleinkinderen niet mogen zien. De uitzending begint met een fragment uit de documentaire ‘Hollandse Zaken – Je kleinkind nooit meer zien’, die Omroep MAX in 2021 uitzond. Els de Groen leest daarna een inleiding ‘Jeugdland’ (00.22.20 op de tijdlijn), om 00.29.50 gevolgd door een interview met Peter de Rijk over haar boek. “We hebben de mond vol van kinderrechten, maar tegelijkertijd vertrappen we die. (…) De verhouding tussen grootouders en hun eigen kind zijn vaak zo gepolariseerd dat de kleinste vergissing wordt gezien als een doelbewuste actie. (…) De kleinkinderen zijn de belangrijkste acteurs in het verhaal.” Vanaf 00.43.20 leest Els de Groen drie gedichten. Om 00.48.05 begint een door Peter de Rijk geleid debat met mr. Peter Prinsen, voormalig advocaat familie- en jeugdrecht en drs. Truus Barendse-Cornelissen, secretaris van Stichting KOG (Kinderen – Ouders – Grootouders). Het ‘motto’ van Peter Prinsen (de dichtregel van Martinus Nijhof ‘Er staat niet wat er staat’) wordt door hem toegepast op wetsontwerp artikel 377A waarin enerzijds staat dat grootouders niet meer hoeven te bewijzen dat ze in een persoonlijke betrekking tot het kleinkind staan, maar anderzijds in de Memorie van Toelichting op het wetsontwerp worden teruggefloten omdat die ‘gunst’ door belanghebbenden kan worden weerlegd. Ook Truus Barendse kan weinig hoop bieden: “Jeugdzorg kan eigenlijk niets doen voor grootouders.” Op de vraag van Els de Groen: “Is er voor grootouders een weg te gaan naar hun kleinkinderen” antwoordt Peter Prinsen: “Nee, die weg is er niet.” Vanaf 1.17.30 krijgen twee vragenstellers uit de zaal het woord. André Oosterwijk en Nico Kussendrager.
Lees hier de inleiding van Els de Groen ‘Jeugdland’
Lees hier de drie gedichten die Els de Groen voorlas tijdens de presentatie
Klik hier voor het in de presentatie aangekondigde interview in Meander door Cora de Vos
Meer over ‘Even kaas halen’
Meer over Els de Groen bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Humor geeft net die draai aan een verhaal waardoor het prettig blijft om te lezen.» – Peter de Rijk

VoorplatMadureseVriend-75Over ‘De Madurese vriend’ van Kees Ruys in Schrijven Magazine, juni 2023:
In zijn artikelenreeks ‘Wat doet een redacteur? wijdt Peter de Rijk zijn 17de aflevering aan humor in de literatuur. In dit artikel wordt de roman ‘De Madurese vriend’ van Kees Ruys genoemd: “Niet voor niets benoemde Kees Fens humor als ‘de cursivering van het ernstige proza’. (…) Waar het uiteindelijk om gaat is dat de humor en ernst elkaar gestalte geven. (…) Een kleine glimlach kan voldoende zijn. Goede voorbeelden hiervan kwam ik de roman ‘De Madurese vriend’ van Kees Ruys tegen. Hierin wordt een mannenvriendschap beschreven. Vaak wordt daarin weinig gesproken, nog meer gezwegen en worden pijnlijke onderwerpen als ziekte of vreemdgaan vaak door middel van geintjes of bloemrijke beschrijvingen ter sprake gebracht. Zo verklaart een vriend zijn onthouding van drugs, zolang zijn vriendin er bij is, met de woorden: ‘Ze is zo zuiver dat ik me al schuldig voel als ik mijn haar niet heb gewassen.’ En wanneer zijn doodsoorzaak door de andere vriend wordt uitgelegd met een hartaanval, hoort die ‘Uitstekend, gozer’, in zijn hoofd. ‘Soms moet je onkruid gewoon bloemen noemen.’ ”
Meer over ‘De Madurese vriend’
Meer over Kees Ruys bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Humor blijkt een schaars goed in de literatuur.» – Peter de Rijk

VoorplatZucht1-75Over ‘Als de dood zucht, houd ik mijn adem in’ van Lex Paleaux in Schrijven Magazine, juni 2023:
In zijn artikelenreeks ‘Wat doet een redacteur? wijdt Peter de Rijk zijn 17de aflevering aan humor in de literatuur. Daarin komt behalve o.a. Herman Brusselmans ook Lex Paleaux aan het woord in de paragraaf ‘Respect’. In de op eigen ervaringen gebaseerde roman ‘Als de dood zucht, houd ik mijn adem in’ van Lex Paleaux, die zich afspeelt in een psychiatrische jeugdkliniek, komt de nodige zwarte humor voor. De grappen zijn belangrijk, legt de auteur uit: ‘Het is een truc om het boek leesbaar te houden. Ook is humor een manier om tegenslag te verwerken. (…) Voor mij zijn de grappen dus essentieel.’ Kleine grapjes in de vorm van originele vergelijkingen, nauwgezette, maar pijnlijke beschrijvingen, een onverwachte draai aan het verhaal, stapeling van voorbeelden, herkenbare situaties, gedachten of handelingen, ze zijn vergelijkbaar met de kleine toetsen waarmee een schilder langzaam maar zeker een meesterwerk creëert. Licht en donker worden steeds afgewisseld en daardoor komen alle kleuren beter tot hun recht.
Lees hier de paragraaf ‘Respect’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Peter de Rijk bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Herman Brusselmans op deze site

Nu online: «Niets ontziend portret van de Curaçaose samenleving.» – Peter de Rijk

VoorplatBlauweTomaten-75
Over boekpresentatie ‘Blauwe tomaten’ van Elodie Heloise in Pletterij, 1 juni 2023:
Op 27 mei jl. werd voor een overvolle zaal publiek in de Haarlemse Pletterij het langverwachte romandebuut van Elodie Heloise gepresenteerd. In een voorafje aan het interview dat Peter de Rijk met haar heeft, steekt ze zelf heerlijk de draak met dat lange duren door bijna alle romanpersonages in één kamer samen te brengen en hun zegje te laten doen over de schrijfster die maar niet met schrijven wil beginnen. De roman is inhoudelijk behoorlijk heftig: opvanghuis, seksueel misbruik door de katholieke kerk, huiselijk geweld, ontwrichte gezinnen, maar “niemand is volledig goed, niemand is volledig slecht; wat je meemaakt neem je mee, maar geef je ook door”. Peter de Rijk: «Dit is een boek waaraan je je gemakkelijk had kunnen vertillen, maar dat doe je niet. Het komt zo oprecht over. Dat is de grootste kracht in deze roman, dat je geen moment twijfel aan de lezer laat: het is werkelijkheid die je beleeft.» De presentatie werd ingeluid en uitgeluid en tussendoor onderbroken door een vijftal prachtige, korte klassieke pianostukken (walsen en Caribische dansen) van o.a. de Curaçaose componist Wim Statius Muller (1930-2019), virtuoos uitgevoerd door zijn kleinzoon Alexander Kraft van Ermel. Elodie Heloise reikte het eerste exemplaar in vijfvoud uit aan vijf aanwezige van haar zeven buik-, cadeau- en aangenomen zonen.
Kijk hier naar de presentatie vanaf 1:23:00 op de tijdlijn
Lees hier het voorafje aan de roman
Meer over ‘Blauwe tomaten’
Meer over Elodie Heloise bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Het zit zo goed in elkaar, is origineel en voegt echt iets toe aan de Caribische literatuur.» – Peter de Rijk

VoorplatOpWeg-75Over ‘Op weg naar Nos Plaser’ van Ken Mangroelal in de Pletterij, 27 mei 2023:
Op 27 mei 2023 vond in de Pletterij in Haarlem de boekpresentatie van ‘Op weg naar Nos Plaser’, het tweede boek van Ken Mangroelal bij Uitgeverij In de Knipscheer. De presentatie is inmiddels terug te zien op YouTube. Omdat zijn eerste titel ‘Distance Call’ het licht zag in 1978 werden onvermijdelijk herinneringen opgehaald aan zijn toenmalige redacteur (en uitgever) Jos Knipscheer die in 1997 overleed – en dat riep de nodige emoties op zowel bij Ken Mangroelal als zijn huidige uitgever Franc Knipscheer, broer van Jos. De vriendschappelijke relatie die Jos en Ken hadden was niet alleen die tussen uitgever en auteur. Als gitarist bracht hij ook eerste kneepjes van het vak bij aan de tienerzoons van Els, de vrouw van Jos. Ulco Bed, de jongste van de twee, zou de gitaar niet meer loslaten. Vanaf zijn zestiende tot op de dag van vandaag, speelt hij samen met de toen nog jongere Candy Dulfer. Na het interview met Peter de Rijk nam Michiel van Kempen van Mangroelal het eerste exemplaar in ontvangst en verraste de auteur door in zijn dankwoordje een fragment voor te lezen van zijn recensie die op datzelfde moment geplaatst werd op Caraïbisch Uitzicht. Ken Mangroelal besloot de presentatie feestelijk door in plaats van eigen nummers een drietal standards te spelen (hoewel hij eigenlijk niet meer optreedt) van de onlangs overleden Harry Belafonte die de muziek uit de Cariben al in de jaren vijftig op de kaart zette, en zeer bekend was met Aruba en Bonaire.
Kijk hier naar de presentatie vanaf 4:10 tot 1:05:00 op de tijdlijn
Lees hier de recensie van Michiel van Kempen
Meer over ‘Op weg naar Nos Plaser’
Meer over Ken Mangroelal bij Uitgeverij In de Knipscheer

Uitnodiging voor boekpresentatie nieuwe roman Peter Lenssen

VoorplatTheater-750Op vrijdag 2 juni 2023 vindt in het Cultuurhuis in Heerlen de presentatie plaats van Het theater der herinneringen, de vierde roman van Peter Lenssen bij Uitgeverij In de Knipscheer. De roman vertelt het verhaal van twee bijzondere vrouwen: De Turkse Meryem Yildiz én Käthe Kollwitz. Meryem verhuist op zesjarige leeftijd met haar ouders vanuit Istanbul naar Berlijn, leert daar haar man Erik kennen en komt in Heerlen terecht. Na een aantal jaren laat ze zich van hem scheiden en vervult ze een oud verlangen: de roep van haar grote voorbeeld Käthe Kollwitz volgen en uitzoeken wat er met haar in de Eerste Wereldoorlog omgekomen zoon gebeurde en met het Ouderpaar: de beelden van een moeder en een vader, die zij schiep als universeel monument voor alle oorlogsslachtoffers. Daarvoor reist zij Käthe Kollwitz achterna naar de slagvelden in de Westhoek van Vlaanderen. Tijdens die tocht realiseert zij zich steeds meer dat zij heel veel van Käthe Kollwitz weet, maar nauwelijks iets van haar eigen familie. Wat is het geheim van hun vertrek uit Istanbul? Waarom zag ze haar familie daarna nooit meer? In het programma zal Peter Lenssen aan de hand van een fotoreportage iets vertellen over het ontstaan van de roman. Aan de presentatie werken verder mee Niek Bremen, Jos Bours, redacteur Peter de Rijk en, als muzikale noot, het koortje Trettal. Komt allen! U bent van harte welkom. Inloop vanaf 19.30 uur, aanvang programma 20.00 uur. Locatie: Sittarderweg 145, 6412 CD Heerlen.
Meer over ‘Het theater der herinneringen’
Meer over Peter Lenssen bij Uitgeverij In de Knipscheer

Boekpresentaties van twee Antilliaanse romans in Pletterij

Omslagen Heloise en Mangroelal-75

Op zaterdagmiddag 27 mei 2023 presenteert Uitgeverij In de Knipscheer vanaf 15.00 uur twee romans die respectievelijk spelen op de Antilliaanse eilanden Curaçao en Aruba. ‘Blauwe Tomaten’ van Elodie Heloise en ‘Op weg naar Nos Plaser’ van Ken Mangroelal, In een afwisselend programma van woord en muziek kan de bezoeker annex romanlezer kennismaken met de auteurs en hun nieuwe boeken. Aan het programma werken mee Elodie Heloise (over van Curaçao), Ken Mangroelal, Michiel van Kempen, Peter de Rijk. Met medewerking van pianist Alexander Kraft Van Ermel (1990). Hij is de kleinzoon van de Curaçaose componist Wim Statius Muller. Hij won de Aruba Piano competition, werd tweede tijdens het Scriabin Concours in Parijs en volgde een masterclass bij David Dubal. De presentatie vindt plaats in de Pletterij, Lange Herenvest 122, 2011 BX Haarlem. Zaal open 14.30 uur. De toegang is gratis, maar een plaats reserveren via de website is verplicht. En vol=vol. Het programma wordt ook live gestreamd. U kunt de livestream volgen op de homepage van debat- en cultuurpodium Pletterij, op hun Facebook-pagina of op hun YouTube-kanaal. Op het moment van de uitzending openen zich op deze drie platforms vensters met de livebeelden. Een inlogcode is niet nodig. Op het YouTube-kanaal van de Pletterij kunt u de uitzending later ook terugzien.
Klik hier voor de aankondiging op website Pletterij
Meer over ‘Blauwe Tomaten’
Meer over ‘Op weg naar Nos Plaser’