«De onthechte westerse mens kijkt in de spiegel.» – Joyce Hes

Voorplat75Over ‘Het witte land’ van Rob Verschuren in Argus, nr. 23, 22 december 2020:
(…) Als reclameman krijgt Bobby West op een dag een foto in handen van een vrouw die net een tsunami heeft overleefd. Hij begint naar haar te verlangen hoewel hij beseft dat dat in feite het verlangen naar iets groters is: extase, eeuwige jeugd en volledige overgave. Hij laat alles achter en gaat zijn droom achterna richting het onbestemde, het witte land, het Oosten dat in tegenstelling tot het Westen iets ongrijpbaars heeft. Daar in een achteraf wijk in een niet benoemde stad leest hij Cervantes ‘Don Quichot’, wiens ‘echte wapen zijn fantasie was’ en ‘een opmerkelijk vermogen de werkelijkheid te negeren’. En verder wacht hij op ’vingerwijzingen van het lot’. Uiteindelijk komt hij terecht bij een afvalverwerkingsbedrijf dat gerund wordt door een verlamde mysterieuze dame in het wit. Bij haar gezeten ervaart hij hun contact als een Piéta, een schilderij van Maria en haar kind: de onthechte westerse mens kijkt in de spiegel en ziet een kind dat te midden van een berg rotzooi zijn hoofd in de moederschoot legt.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het witte land’
Meer over Rob Verschuren bij Uitgeverij in de Knipscheer