«Wiersinga verwerkt de periode waarover hij schrijft op verbluffende wijze in fictie.» – Jan Stoel

Over ‘Zena’s arena’ van Pim Wiersinga in Bazarow (Nieuwsbrief Literatuur Week 38),  21 september 2023:

‘Zena’s arena’ van Pim Wiersinga (…) is een overweldigende historische roman die je meesleurt in het leven in het Romeinse rijk van de vijfde eeuw na Christus. In vele opzichten is het een roman die je lang bijblijft. De compositie is doordacht, de personages zijn levensecht, de taal past bij die van de vijfde eeuw, maar vooral is er de parallel met deze tijd. En is dat laatste niet wat geschiedenis doet? (…)  Wiersinga neemt je mee in dat verleden, gaat in op politieke en maatschappelijke ontwikkelingen, besteedt aandacht aan godsdienst, filosofie, kunst en wetenschap. (…)  Wiersinga plaatst je in de vijfde eeuw. Je ervaart het alsof je er zelf bij bent. (…) De wereld verandert en ook Zena verandert. Zij gaat in die wereld op zoek naar wie ze eigenlijk is en wil zijn.  Wiersinga verdeelt het verhaal in drie grote delen, drie steden die ‘kantelen’ in de tijd: Cyrene, Alexandrië en Memphis. Zena, het hoofdpersonage, woont in het begin van het verhaal in Cyrene. (…) De positie van de vrouw in Cyrene is er een van ondergeschikt zijn. (…) Na de dood van haar moeder (…) vertrekt Zena naar Alexandrië. In Alexandrië (…) wordt  Zena steractrice in het theater en leert er haar grote liefde kennen (subtiel is daarbij de verwijzing naar een dichtbundel van Sappho). (…) Het toneelgezelschap waar ze deel van uitmaakt valt daardoor uiteen en Zena vindt een toevlucht in Memphis, de oude hoofdstad van Egypte. (…) Wiersinga heeft de periode waarover hij schrijft compleet geïncorporeerd. Op verbluffende wijze heeft hij dat verwerkt in fictie, gebaseerd op feiten. (…) Allerlei wetenschappelijke, maatschappelijke, ethische en filosofische vragen komen aan de orde. (…) De superioriteit van de elite ten opzichte van ‘het gewone volk’ komt regelmatig terug, de verstikkende macht van het geld. En dan kom je zo’n prachtig passage tegen als deze over bankiers in Athene ten tijde van Perikles en Socrates. Dat waren slaven “Slaven kon je namelijk geselen als ze over de schreef gingen, vrije burgers niet.” ‘Zena’s arena’ is een actueel boek! Je kunt in de structuur van het boek ook de opbouw van een klassieke tragedie herkennen. Logisch want Zena beleeft haar finest hour als actrice in een tragedie. Regelmatig komt er een epeisodion aan de orde: een stemmingsinleiding, een introductie van de personages. (…) In elk epeisodion laat Wiersinga de taal zingen. Alsof je Vergilius of Odysseus (…) hoort. (…) Dompel je onder in de wereld van Zena en geniet van de taal en de bijzondere roman van Wiersinga. De historie is dichterbij dan je denkt.
Lees recensie ‘ Zena’s arena’
Meer over ‘Zena’s arena’
Meer over Pim Wiersinga bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een bravourestuk waarin passie voor taal en kennis de lezer als een geestelijke wierook benevelen.» – André Oyen

Opmaak 1Over ‘Zena’s arena’ van Pim Wiersinga op Ansiel, 25 februari 2023:
Met ‘Zena’s arena’ levert Pim Wiersinga een historische roman van formaat af. Een schoolvoorbeeld van het ware meesterschap. (…) In ‘Zena’s arena’ vieren luisterrijke taal in gesproken woord en in talrijke dialogen en tussentijdse beschrijvingen hoogtij. Het boek start met de voorstelling van de nieuwsgierige en vooral slimme Zena. Haar leven komt in een stroomversnelling wanneer de landheer, die haar als wees in zijn familie heeft opgenomen, sterft. De machtsbalans in de streek is daarmee verstoord en daar wordt direct misbruik van gemaakt. Zena moet Agaue, die haar leerde wat werkelijk belangrijk voor haar was, achterlaten. Alleen zo kan ze plundering en moordpartijen ontlopen. (…) Ze sluit vriendschap met de legendarische Hypatia, een filosofe met hoofdzakelijk manlijke volgelingen . In de twintigste eeuw werd ze, bij het dagen van een nieuwe tijd, gezien als voorvechtster van de onafhankelijkheid van vrouwen, tegen een patriarchaat dat de sociale rol van vrouwen en hun carrièremogelijkheden beperkte. (…) Wieringa levert met ‘Zena’s arena’ een bravourestuk af waarin passie voor taal en kennis de lezer als een geestelijke wierook benevelen.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Zena’s arena’
Meer over Pim Wiersinga bij Uitgeverij In de Knipscheer

«In lichtvoetige, beeldende stijl geschreven.»

Opmaak 1Over ‘Zena’s arena’ van Pim Wiersinga voor NBD / Biblion, 20 februari 2023:
Een lijvige (581 blz.) historische roman waarin massavorming welig tiert tegen de achtergrond van het christendom als nieuwe religie. Het boek volgt het verhaal van Zena, die na de dood van haar moeder, die weigerde te zwichten voor het nieuwe geloof, op de vlucht slaat. In de wereldstad Alexandrië bloeit ze op. Ze vindt aansluiting bij een vriendengroep waarmee ze veel lol heeft, maar die helaas ook christenen en joden tegen elkaar opzet. Te midden van deze wanhoop vindt Zena, voordat zij Egypte voorgoed zal verlaten, haar ware doch kortstondige liefde. In lichtvoetige, beeldende stijl geschreven. Voor een brede tot literaire lezersgroep. Pim Wiersinga (1954), wiens epische ‘Oudheidroman Gracchanten’ (1995) op één lijn is gesteld met het werk van Couperus en Vestdijk, debuteerde in 1992 met ‘Honingvogels’, dat genomineerd werd voor de AKO Literatuurprijs. Van Pim Wiersinga verschenen bij Uitgeverij In de Knipscheer de romans ‘Het paviljoen van de vergeten concubines’ (2014) en ‘Eleonora en de liefde’ (2016).
Meer over ‘Zena’s arena’
Meer over Pim Wiersinga bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een roman waarvan je enkel kunt dromen.» – Ezra de Haan

Opmaak 1Over ‘Zena’s arena’ van Pim Wiersinga op Elders Literair, 20 januari 202:
(…) Met Zena’s arena schreef Pim Wiersinga een roman waarvan je enkel kunt dromen, een boek waarin je even een periode in het verre verleden kunt beleven alsof je er zelf bij bent. Nergens komt alle kennis die nodig was om het boek te schrijven opzichtig aan het licht, en tegelijkertijd snap je als lezer dondersgoed dat deze auteur hele bibliotheken tot zich moet hebben genomen om zo helder over de antieke wereld te kunnen vertellen als hij doet. Dat is het ware meesterschap. (…) Pim Wiersinga lijkt nergens in dit boek voor terug te deinzen. Verhandelingen over filosofie, toneel, godsdienst, roddel en achterklap, kortom, vrijwel alles wat speelde in het Alexandrië, de tweede stad van het Romeinse Rijk, van 410 na Christus. (…) Zena’s arena is zonder meer het best gecomponeerde boek dat Pim Wiersinga (“Fictie is de herinnering aan wat nooit is gebeurd”) schreef. Eindelijk verschijnt er weer eens een boek dat qua kennis, originaliteit, taal en verhaal toont wat literatuur nu eigenlijk is: op de toppen van je kunnen schrijven en verbijsterend mooi proza creëren.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Zena’s arena’
Meer over Pim Wiersinga bij Uitgeverij In de Knipscheer

Boekpresentatie ‘Zena’s Arena’ van Pim Wiersinga op 29 oktober 2022 tijdens Woordnacht

Opmaak 1‘Woordnacht’ is een Rotterdamse organisatie rondom de actuele Nederlandstalige literatuur. Dit jaar vindt het gelijknamige festival plaats van 28 t/m 30 oktober op diverse locaties in Rotterdam. Een van de optredende schrijvers is Pim Wiersinga naar aanleiding van zijn tijdens dit festival te verschijnen nieuwe, historische roman ‘Zena’s arena’. Pim Wiersinga presenteert zijn roman op zaterdagmiddag 29 oktober van 15.00 tot 16.00 uur in het Nieuwe Instituut (voorheen NAi) Museumpark 25, 3015 CB Rotterdam. De roman speelt zich af in de Romeinse vijfde eeuw, die verrassende parallellen biedt met de wereld zoals wij die nu kennen. Het vormt de aanleiding voor een gesprek met de veelbesproken Vlaamse hoogleraar Mattias Desmet, van wie dit jaar ‘De psychologie van totalitarisme’ verscheen. Hij waarschuwt daarin voor steeds verdergaande controle van de overheid op het privé-leven in een mechaniserende samenleving. Het boek riep tegengestelde reacties op zoals eerder al gold voor afwijkende visies van Desmet in het publieke debat. Een gesprek over antieke en hedendaagse volksmennerij, cultuurvernietiging, cancelling en toenemende censuur. Voorafgaand aan dit gesprek vindt de boekpresentatie plaats van ‘Zena’s arena’. Pim Wiersinga (1954) debuteerde in 1992 met ‘Honingvogels’, genomineerd voor de AKO Literatuurprijs. Hij werd bekend door zijn epische roman ‘Gracchanten’ (1995) en bouwde sindsdien zijn naam op met historische romans waaronder ‘Het paviljoen van de vergeten concubines’ (2014) en ‘Eleonora en de liefde’ (2016). Daarnaast schreef hij ook actueel proza. Zijn nieuwe roman ‘Zena’s arena’ speelt zich af in de Romeinse vijfde eeuw, waarin massavorming welig tiert tegen de achtergrond van het christendom als nieuwe religie.
Meer over Woordnacht 2022 (andere auteurs, tickets)
Meer over ‘Zena’s arena’
Meer over Pim Wiersinga bij Uitgeverij In de Knipscheer

Pim Wiersinga – Zena’s arena. Roman

Opmaak 1Pim Wiersinga
Zena’s arena

roman
gebrocheerd in omslag met flappen,
584 blz., € 29,50
ISBN 978-94-93214-59-0
eerste uitgave oktober 2022

Zoals in ieder klassiek stuk zijn de kracht van de dialogen, de stem van de verteller, de tekening van de karakters en de enscenering ook in Zena’s arena allesbepalend voor het verloop van de plot.

Niet elk meisje uit de provincie zou zich ten doel stellen De Rerum Natura van Lucretius in haar beste Grieks te vertalen, maar zó houdt Zena, geboren rond het jaar 390, de nagedachtenis in ere van haar moeder, die weigerde te zwichten voor het nieuwe geloof. Na de dood van haar moeder en de plundering van het landgoed van hun beschermheer slaat Zena op de vlucht. Zij ontmoet ‘de laatste der klassieke dichters’ Claudianus en zijn klasgenoot Synesius. Beiden waren leerling van de filosofe Hypatia.
In de wereldstad Alexandrië bloeit Zena op. Niet zozeer als Hypatia’s leerlinge maar veeleer als steractrice in het theater, waar Claudianus de scepter zwaait. Zena’s bruuske leergierigheid zal Hypatia de ogen openen voor pijnlijke waarheden uit haar eigen verleden, haar echte vader, kortom haar ‘door de zee verzwolgen Ithaka’…
Zena vindt aansluiting bij een vriendengroep waar rappe conversatie vergezeld gaat van uitbundig gelach. Helaas koesteren deze vrienden een zieltogende wereld, waarin patriarchen geen gezag naast zich dulden en hun trawanten theatervoorstellingen verstoren om christenen en joden tegen elkaar op te zetten: massavorming avant la lettre. Te midden van die wanhoop vindt Zena, voordat zij Egypte voorgoed zal verlaten, haar ware doch kortstondige liefde.

«‘De vroegere Ptolemeïsche koningen stelden kennis boven geld en boeken boven goud,’ brengt Pim Wiersinga terloops Zena de woorden van haar grootmoeder Agaue in herinnering, om daarmee aan te geven waar het hem in Zena’s arena om te doen is: in luisterrijke taal vooreerst het feest van het gesproken woord vieren, dat in de talrijke dialogen en tussentijdse beschrijvingen een overtuigend decor van de antieke wereld optrekt, tegen de achtergrond waarvan Wiersinga op het scherp van het literaire vertoon, nu eens geamuseerd en dan weer schertsend, afwisselend filosofisch en beschouwend, en niet van wit gespeend, een bonte verzameling karakters tot leven brengt.» – René Huigen, auteur van Steven! (2019) en De man die alles zag (2022)

«De taal van Pim Wiersinga is er een om je in onder te dompelen [en] brengt Zena en de oudheid in Zena’s arena op een bedwelmende manier tot leven. Wiersinga’s taal bloeit en twinkelt, is bij tijden geil of vol verdriet maar altijd afgeladen van leven.» – Bianca Boer, auteur van Draaidagen (2019) en Vaste grond (2022)

Pim Wiersinga (1954), wiens epische Oudheidroman Gracchanten (1995) op één lijn is gesteld met het werk van Couperus en Vestdijk, debuteerde in 1992 met Honingvogels, dat genomineerd werd voor de AKO Literatuurprijs. Van Pim Wiersinga verschenen bij Uitgeverij In de Knipscheer de romans Het paviljoen van de vergeten concubines (2014) en Eleonora en de liefde (2016).

Meer over ‘Het paviljoen van de vergeten concubines’
Meer over ‘Eleonora en de liefde’

«Veel meer dan een in het verleden gesitueerd (liefdes)verhaal.» – Liliane Waanders

voorplateleonora-75Over ‘Eleonora en de liefde’ van Pim Wiersinga op Hanta, 20 oktober 2018:
Zij – de naamgever, maar niet per se het hoofdpersonage, die eer moet ze delen met troubadour Thomas van Blondel – leefde van 1122 (het kan ook 1124 geweest zijn) tot 1204. Zij: Eleonora van Aquitanië.
In Eleonora en de liefde (2016) van Pim Wiersinga is zij behalve wat ze in de geschiedenis was – hertogin van Aquitanië, koningin van Frankrijk en Engeland, en moeder van Richard Leeuwenhart en Jan zonder Land – beschermvrouwe van de minnezangers. De schrijver laat haar in zijn historische roman de liefde in allerlei vormen en toonaarden beleven. En haar – net als in de werkelijkheid – meer dan eens bedrogen uitkomen. Zij is niet de enige in de roman die de romantische liefde tot in haar verste uithoeken leert kennen. (…) Dat waar het mij in deze historische roman om gaat – geloofwaardig fabuleren binnen de beperkingen die een historische context nu eenmaal oplegt en vervolgens de lezer laten geloven dat iedereen echt bestaan heeft en alles waargebeurd is – bleef onaangetast.’(…) ‘Hanta’ is een multimediaal online literair magazine.
Lees hier de column
Meer over ‘Eleonora en de liefde’
Meer over Pim Wiersinga bij Uitgeverij In de Knipscheer

Pim Wiersinga presenteert ‘Rawterdam klinkt’

pimsmall
Rotterdampodium op Woordnacht 2018, 14 april 2018, 21:15 uur: Wat is de ziel van Rotterdamse literatuur: recht voor z’n raap en met twee benen op de grond? Of mag de ziel ook zweven? Pim Wiersinga en Rob de Moes, makers van de Literaire Salon, zoeken naar antwoorden en spreken met Leen Steen en Sanneke van Hassel over hun werk, met Hansje de Reuver over Frans Vogel en over haar Rotterdamse fotografie, en met Ruud de Boer over Rieneke Minderman en de bundel die Joop van der Hor samenstelde kort voor haar overlijden in maart 2018. Jana Beranová en Mark Boninsegna dragen voor uit eigen werk, maar laten ook de gedichten klinken van Frans Vogel en Rieneke Minderman. Locatie: De Unie Rotterdam.
Lees meer over het programma
Meer over Pim Wiersinga bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Zo’n tijdschrift is ‘Extaze’ niet en zou het ook niet moeten willen worden.» – Liliane Waanders

coverE24voorDef.inddOver ‘Extaze 24 ’[Fotografie], zesde jaargang nr. 4 [november 2017] op Literair Nederland, 19 januari 2018:
(…) Thema van het nummer waarmee Extaze de zesde jaargang besluit is fotografie. Het nummer opent met drie essays. (…) Het verhaal De Galvanistraters van Mischa van den Brandhof is een sfeervol geschreven familiealbum. De lezer ziet foto’s voor zich, waarbij het sepia overvloeit in zwart-wit en daarna kleur krijgt. Een heel mooi voorbeeld van ‘show, don’t tell’. (…) Pim Wiersinga levert met zijn bijdrage Schrijven, de gooi naar het onbereikbare. Een conversatie een bijdrage aan de discussie over hoe literatuur gelezen moet worden in het licht van het leven van een schrijver. Hij voert Tim Parks – die met De roman als overlevingsstrategie een knuppel in het hoenderhok gooide, de al in 1919 overleden Victor Segalen en zichzelf op als dramatis personae. Zijn aanpak is meer dan interessant. (…) De meeste redacteuren willen gewoon een goed tijdschrift maken. Misschien wel het liefst een spraakmakend tijdschrift waarin schrijvers van naam graag aan bijdragen, wat vervolgens vooral het tijdschrift ten goede komt. Zo’n tijdschrift is Extaze niet en zou het ook niet moeten willen worden. (…)
Lees hier de recensie
Meer over Extaze 24

«Een fraai nummer van een blad, dat het verdient om nog lang te bestaan.» – Karel Wasch

coverE24voorDef.inddOver ‘Extaze 24 ’[Fotografie], zesde jaargang nr. 4 [november 2017], 6 december 2017:
Uitgeverij In de Knipscheer heeft het nieuwe nummer (24) van Extaze laten verschijnen. En het moet maar weer eens worden gezegd de meeste literaire bladen sneuvelen na enige tijd. Thema van dit nummer is fotografie. Dat is niet zo vreemd want bijvoorbeeld Bill Brandt (1904-1983) fotografeerde veel celebreties waaronder literatoren zoals Dylan Thomas en Ezra Pound. Van hem is de uitspraak: ‘‘Fotograferen is niet aan regels gebonden, het is geen sport. Alles moet geprobeerd en uitgedaagd worden.” Ook Joan Ganny, de Amerikaanse fotografe, die nu in Amsterdam woont, maakte prachtige portretten van o.m. Bukowski en Henry Miller. Dichter bij huis was schrijver Willem Frederik Hermans een gedreven fotograaf. (…) Wim Noordhoek vindt dat de fotografie altijd een link met de werkelijkheid heeft. Een aanvechtbare stelling, immers veel foto’s zijn geraffineerde verdraaiingen van die zelfde realiteit m.i.. Een leuke uitspraak in dit artikel is: “Je ziet foto en schilderij naar elkaar toekomen in het ‘betrappen’ van het moment, van de tekenpen naar de foto, de heilige graal die zich eeuwen schuilhield.” (…)
Lees hier de recensie
Meer over Extaze 24