Over ‘Het dikke meisje en de ziener’ van Philip Hoorne op Poëzie Leestafel, 26 maart 2019:
Philip Hoorne (Kortrijk 1964) is een dichter met veel licht ontplofbare munitie in zijn wapen. Dat leidt tot mooie verzen, die uniek zijn in de vrij makke dreven van de laaglandse poëziewereld. (…) Een grimmige, soms ontluisterende, maar vaak ook liefdevolle bundel. Philip Hoorne is een unieke dichter met een mooi eigen geluid. Dit is zijn zevende bundel gedichten. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het dikke meisje en de ziener’
Meer over Philip Hoorne op deze site
Tag: poëzie
Laurens Jz. Coster kiest twee gedichten van Karin Lachmising.
Sinds jaar en dag ontvangen abonnees van Laurens Jz. Coster iedere werkdag een gedicht per mail. Pal na publicatie koos redacteur Raymond Noë op 16 januari 2019 twee gedichten van Karin Lachmising uit haar nieuwe bundel ‘Zeven rivieren ver’, te weten ‘Afgeleid’ en ‘Alleen’. Behalve op het blog Laurens Jz. Coster worden de gekozen gedichten ook geplaatst op ‘Neerlandistiek’, het online tijdschrift voor taal- en letterkundig onderzoek.
Lees hier de gedichten
Meer over ‘Zeven rivieren ver’
Meer over Karin Lachmising op deze site
«Deze fraaie gedichten schenken allemaal rust en bezinning.» – Karel Wasch
Over ‘Bloemen in de regen’ van Arjen Sevenster op Poëzie Leestafel, 26 maart 2019:
(…) Zijn verzen ademen rust en stilte uit. Zo ook het vers ‘Tijd’. (…) En aan het eind keert de tijd het zandglas om en begint als in een perpetuum mobile alles weer opnieuw. Ja, de tijd gevat in een zandkorrel. Prachtig! (…) Het knappe nu van het gedicht [Boeddha] is, dat het zoals Goethe zou zeggen exacte fantasie hanteert. Een schijnbare tegenstelling. Maar exacte fantasie laat de lezer achter in een wereld van fantasie maar met een zekere logica en dat doet weldadig aan. Het is geen surrealisme, meer magisch realisme. (…) De boom waaronder Boeddha werd verlicht [in het gedicht Bodhiboom], maar ook Krishnamurti. Waarom een boom? Deze biedt een bescherming en schenkt rust en bezinning en dat doen deze fraaie gedichten van Sevenster allemaal. (…)
Lees hier de recensie
Meer over Arjen Sevenster bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Hoorne is de meester van de omschakeling.» – Jooris van Hulle
Over ‘Het dikke meisje en de ziener’ van Philip Hoorne in Poëziekrant, 19 maart 2019:
Het blijft het waarmerk van de poëzie van Philip Hoorne: de bizar aandoende benadering van de wereld. Door de alledaagsheid een switch te geven laat hij in zijn gedichten een aantal aspecten van ’s mensen handel en wandel zien dat op zijn minst gezegd confronterend inwerkt op de lezer. Hoorne is de meester van de omschakeling, ‘houd het dubbelzinnig, geef tegenstrijdige signalen.’ (…) De dichter vangt de ruis van het leven om hem heen op. Hij grijpt de lezer bij zijn nekvel, hij bruuskeert en charmeert, hij strijkt tegen de haren in, monkelt en glimlacht – of beter: hij grimlacht – om wat mensen ervan bakken in het leven. (…) Onder de lichtheid van deze verzen gaat een diep gevoel van melancholie schuil om de tristesse van het bestaan. In het gedicht ‘De begrafenis van tante Cecile’ schetst hij het verloop van een uitvaartdienst, met alles erop en eraan, van de brave non die als hulpje optreedt van de celebrant tot het ‘con te partiro’ (‘niemand gaat heen zonder de zegen van de blinde bocelli’), en dan merkt de ik uit het gedicht tot zijn ontzetting dat de kist wordt ontsierd door een donkerbruine vlek: ‘intriest word ik van die vlek / was je hele leven al een aaneenschakeling / van beschadigingen groot en klein / ga je eindelijk dood heb je dit weer’. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het dikke meisje en de ziener’
Meer over Philip Hoorne op deze site
Gedicht van Karin Lachmising vertaald in het Indonesisch
Uit ‘Zeven rivieren ver’ van Karin Lachmising op Nederlandse poëzie in het Indonesisch, 19 maart 2019:
Op ‘Suara suara dari utara’ (‘Stemmen uit het noorden’), het blog Puisi Belanda, is op 17 maart 2019 het gedicht ‘De laatste beslissing’ in een Indonesische vertaling van Siti Wahyuningsih en Albert Hagenaars geplaatst. Het gedicht is afkomstig uit de bundel ‘Zeven rivieren ver’. Het is het 178ste gedicht in een almaar groeiende digitale poëziereeks van een keur van vooral Nederlandse en Vlaamse dichters.
Lees hier ‘Zeven rivieren ver’ in het Nederlands en het Indonesisch
Meer over Karin Lachmising bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Lachmising speelt met woorden.» – Aarti Rampadarath
Over ‘Zeven rivieren ver’ van Karin Lachmising voor NBD / Biblion, 18 maart 2019:
‘Sprookjeswereld / Wanneer de sprookjesman declameert / streel ik mijn onvermoeibaar lichaam / waarin een geest huist die aan het werk gaat.’ De tweede dichtbundel van Karin Lachmising (na ‘Nergens groeit een boom die haar aarde niet vindt’, 2013) lijkt over van alles te gaan en beperkt zich daarbij niet tot een enkel continent. Het meest herkenbare en consistente thema is dat van migratie; er zijn meerdere gedichten die dat thema trachten op te roepen. Deze bundel bevat zo’n vijftig gedichten op bijna zestig pagina’s. De bundel bestaat uit twee delen: ‘Zeven rivieren ver’ en ‘Alsof schoonheid een verrassing is…’ (…) Lachmising speelt met woorden. (…). Haar taal is toegankelijk voor lezers in het hele Nederlandse taalgebied.
Meer over ‘Zeven rivieren ver’
Meer over Karin Lachmising op deze site
Chawwa Wijnberg – Aan mij is niets te zien. Gedichten
Chawwa Wijnberg
Aan mij is niets te zien
gedichten
Nederland
gebrocheerd in omslag met flappen,
82 blz., € 17,50
ISBN 978-90-6265-763-6
eerste uitgave 1989, imprint Uitgeverij Furie
tweede, gewijzigde druk 2019
Soberheid, helderheid en kracht kenmerken de gedichten van Chawwa Wijnberg. Het verstild schreeuwen van een overlevende, het vervreemdende zorgen van een huisvrouw, het aarzelend en uitbundig liefhebben van een minnares. Aan mij is niets te zien leest als een ontwikkelingsproces: de overlevingsstrijd maakt langzaam plaats voor het zoeken naar de kwaliteit van het bestaan. Aan mij is niets te zien (eerste uitgave 1989) is het debuut van Chawwa Wijnberg, die daarvoor publiceerde in de verzamelbundels van De Nieuwe Wilden in de Poëzie, een dichteressengroep waarvan zij deel uitmaakte. De heruitgave van Aan mij is niets te zien in 2019 markeert het 30-jarig dichterschap van Chawwa Wijnberg en maakt de cirkel rond met het verschijnen van haar achtste bundel Het ontbreken hoor je niet.
Schrijf een gedicht
zei zij
alsof dat gaat
gaan zitten – een gedicht te maken
een slager werkt niet zonder vlees
alsof de woorden werkbaar zaten
in de zakjes van de geest
mag ik een kilo dure woorden
ik moet mijn moeder weer vermoorden
Beeldend kunstenaar en dichter Chawwa Wijnberg (1942) was een onderduikkind. Haar vader zat in het verzet en werd in de oorlog gefusilleerd. Over haar debuutbundel Aan mij is niets te zien constateerde Standaard der Letteren: ‘Het niet-doordeweekse debuut van een authentiek dichteres.’ En over Krassen, haar zevende bundel, schreef Hans Franse op Meander Magazine: ‘Alles is geschreven met een grote helderheid van taal. Haar integere engagement lijkt haar credo.’ Van 2004 tot 2007 schreef zij wekelijks een column voor de PZC. Als dichter trad zij vijf keer op in de Nacht van de Poëzie.
Meer over ‘Het ontbreken hoor je niet’
Meer over Chawwa Wijnberg bij Uitgeverij In de Knipscheer
Presentatie poëziebundel ‘Het ontbreken hoor je niet’ van Chawwa Wijnberg
Tijdens de Boekenweek 2019, op vrijdagmiddag 29 maart 2019, wordt in het LeesCafé van Zeeland Bibliotheek om 16.00 uur ‘Het ontbreken hoor je niet’ gepresenteerd, de achtste en laatste poëziebundel van dichter, columnist en beeldend kunstenaar Chawwa Wijnberg. Het eerste exemplaar zal worden uitgereikt door auteur en vertaler Mario Molegraaf aan journalist en voormalig directeur van het Tropenmuseum Lejo Schenk. In deze nieuwste bundel komen alle thema’s samen die Chawwa Wijnberg haar leven lang beschreef. Net als in haar debuut ‘Aan mij is niets te zien’ (1989) komt de pijn van het (oorlogs)verleden en de echo ervan in het heden voor. Het niet kunnen horen of zien zorgt voor intense en doorleefde, maar glasheldere gedichten die verklanken wat normaal onderhuids blijft. Ook het heden en de toekomst klinken door: in liefde, geluk en humor, maar ook in liefdeloosheid en haat. ‘Het ontbreken hoor je niet’ maakt de cirkel rond met de debuutbundel ‘Aan mij is niets te zien’, waarvan op 29 maart, dertig jaar na dato, een herdruk verschijnt. De poëzie van Chawwa Wijnberg wordt uitgegeven bij Uitgeverij In de Knipscheer. Aan het programma werken verder mee Peter de Rijk, redacteur bij deze uitgeverij, en Anya Marinissen, vakreferent Nederlandse taal- en letterkunde bij ZB| Planbureau en Bibliotheek van Zeeland. Vanwege de Boekenweek ontvangt elke koper een eigen, alternatief boekenweekgeschenk van Uitgeverij In de Knipscheer.
Locatie ZB| Planbureau en Bibliotheek van Zeeland, Kousteensedijk 7, 4331 JE Middelburg. Inloop vanaf 15.30 uur. Toegang gratis, maar vooraf aanmelden dringend gewenst op indeknipscheer@planet.nl .
Meer over ‘Het ontbreken hoor je niet’
Meer over Chawwa Wijnberg bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Een helder en kleurrijk akkoord aan onze poëzie.» – Albert Hagenaars
Over ‘Met lege handen ging ik slapen, met een gedicht werd ik wakker’ van Walter Palm voor NBD / Biblion, 7 maart 2019:
Deze lange titel van Walter Palm (Curaçao, 1951) behelst een herdruk van diens gelijknamige verzamelde gedichten met Nederlandstalig materiaal (verschenen in 2002), nu aangevuld door 10 gedichten alleen in het Engels en 7 in het Papiaments mét NL vertaling. Qua inhoud en stijl sluiten ze naadloos aan op de andere maar bieden ze een rijker taalbeeld van Palms beweegredenen. In de inleiding zet de dichter zijn belangrijkste thema’s uiteen. Natuurlijk speelt de Antilliaanse achtergrond een rol, maar ook muziek, liefde en de dood komen ruimschoots aan bod. Over het algemeen schrijft Palm korte, direct aansprekende gedichten. Zijn kracht zit ’m in de balans tussen enerzijds het streven naar kernachtigheid en anderzijds een gulle beeldspraak: “In ijselijke stilte gewikkeld / stokstijf en lijkbleek de papegaai”. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Met lege handen ging ik slapen, met een gedicht werd ik wakker’
Meer over Walter Palm bij Uitgeverij In de Knipscheer
Chawwa Wijnberg – Het ontbreken hoor je niet. Gedichten
Chawwa Wijnberg
Het ontbreken hoor je niet
gedichten
Nederland
gebrocheerd in omslag met flappen,
64 blz., € 17,50
978-90-6265-762-9
2019
Het ontbreken hoor je niet is de bundel waarin alle thema’s samenkomen die Chawwa Wijnberg haar leven lang beschreef. Net als in haar debuut Aan mij is niets te zien komt de pijn van het (oorlogs)verleden en de echo ervan in het heden voor. Het niet kunnen horen of zien zorgt voor gedichten die verklanken wat normaal onderhuids blijft. Ze zijn intens, doorleefd en glashelder. Het is niet alleen het verleden dat in deze gedichten een rol speelt, ook het heden en de toekomst klinken door: in geluk en liefde, in humor zoals alleen Chawwa die gebruiken kan, maar ook in liefdeloosheid en haat. De natuur, met name het gras, is de metafoor van alles wat overleeft. Al haar gedichten lijken de wereld te willen bezweren. Bescheidenheid siert deze dichter die liefst de hoofdletters omzeilt en je laat glimlachen waar huilen op zijn plaats zou zijn.
Ik zeg je
Het is tijd voor een gedicht
een bal met ronde woorden
of een grasspriet door
duimendik beton
een zacht vers voor dove oren
een streel over de bebloede
kus voor een vermoorde
ik wou dat ik het kon
wij zitten na de maaltijd
volgegeten en spreken
over een bloedbad uit
de krant
we hebben oordelen en
woorden, we wassen af
vegen de tafel schoon, ja
ja mevrouw, alles is aan kant
Beeldend kunstenaar en dichter Chawwa Wijnberg (1942) was een onderduikkind. Haar vader zat in het verzet en werd in de oorlog gefusilleerd. Ze debuteerde in 1989 met Aan mij is niets te zien (opnieuw uitgegeven in 2019). Standaard der Letteren: ‘Het niet-doordeweekse debuut van een authentiek dichteres.’ In 1993 verscheen Handboek voor de joodse kat, waarover de Poëziekrant schreef: ‘Een van de opmerkelijke dichteressen uit de Nieuwe Wilden. Deze bundel bevestigt haar talent. Kenmerkend voor haar poëzie zijn de weerbaarheid en de humor.’ In haar derde bundel Matses en Monsters (2000, herdrukt in 2015) vindt Wijnberg de woorden om te beschrijven wat overlevenden van de holocaust dagelijks ervaren. Paul Gellings: ‘Zang en dans dus, tot op de laatste bladzijde. De poëzie van Chawwa Wijnberg is onontkoombaar uitnodigend. Wie haar leest gaat met haar mee op reis.’ In Echo van de roos (2003) wisselen liefdesliedjes en stadsoden elkaar af maar is er ook ruimte voor de elfde september, de wandelende jood of het eigen ego. Mario Molegraaf: ‘Dit is Chawwa Wijnberg op haar best, in meer dan één opzicht herinnert ze aan Judith Herzberg. Woorden ter bezwering. Woorden om met het verleden in het reine te komen.’ Met haar vijfde bundel Nerf en flanken (2008) bewijst ze wederom met mooie metaforen de grenzen van taal te kunnen doorbreken. Mark Meekers: ‘Ik ben een dag met Chawwa in haar bundel op stap geweest. Ik heb het mij niet beklaagd.’ Nachtvlinders door het kattenluik (2012) is haar zesde bundel. Biblion: ‘Zeer intense en aansprekende en ontroerende poëzie.’ Over Krassen (2015) schreef Hans Franse op Meander Magazine: ‘Alles is geschreven met een grote helderheid van taal. Haar integere engagement lijkt haar credo.’
Haar achtste bundel Het ontbreken hoor je niet (2019) maakt de cirkel rond met haar debuutbundel Aan mij is niets te zien en markeert het 30-jarig dichterschap van Chawwa Wijnberg. In 2003 en 2004 was Chawwa Wijnberg stadsdichter van Middelburg. Van 2004 tot 2007 schreef zij wekelijks een column voor de PZC. Als dichter trad zij vijf keer op in de Nacht van de Poëzie.
Meer over Chawwa Wijnberg bij Uitgeverij In de Knipscheer