«Een gedicht dat je aandacht opeist.» – Frank Decerf

VoorplatGrenstekens-75Over ‘Grenstekens’ van Scott Rollins in De Auteur, 24 juni 2020:
De natuur is een eeuwenoud thema dat, in de poëzie, voortdurend zijn vermeende belangrijk wil opdringen. (…) Onlangs ontving ik het Nederlandstalig debuut van de Amerikaanse dichter, vertaler, schrijver en muzikant Scott Rollins. (…) Maar als je de bundel bijna dicht plooit om morgen nog eens te proberen, omdat je het voor vandaag voor bekeken houdt, ontdek je plotseling een gedicht dat je aandacht opeist.

Het eiland Forens

Ik ben op een stormachtige nacht in november geboren
Zelfs de wasserettes schrokken van de rukwinden
en de aangeharkte voorstedelijke huizen, waarin elk pasgeboren
jongetje wordt besneden uit gezondheidsoverwegingen,
trilden op hun grondvesten langs de duinen van het strand

Ik ben geboren waar de spoorlijn eruit zag als de arm
van een junk, die iedere dag de laatste rit naar huis zoekt
waar andere mannen elk ochtend hun kinderen achterlieten
om het leven uit te vinden in de wandelgangen, beurzen, winkels
en er schoon genoeg van kregen langs lijnen van gelijkmatigheid

Ik ben geboren tijdens een waterteken, voorbestemd om weg
te varen en me altijd af te vragen hoe het zat met dat schemergebied
tussen water en land, een bijdehante strandjutter die zijn verzen
bouwt uit aangespoeld wrakhout en vrachtwagens vol steen
en zandzakken bedoeld om de dijk te behouden.

‘De Auteur’ is een driemaandelijks tijdschrift van de Vereniging van Vlaamse letterkundigen met de recensierubriek ‘De Boekhouding’.
Meer over ‘Grenstekens’
Meer over Scott Rollins bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Dat is misschien een van de betekenissen van poëzie: iets creëren wat eigenlijk niet kan bestaan, of: het tijdelijk opheffen van afstand.»

Opmaak 1Alja Spaan interviewt Elly Stolwijk in MeanderMagazine n.a.v. ‘liefde de vluchtige holte’, 18 juni 2020:
In februari 2020 verscheen haar debuutbundel ‘liefde de vluchtige holte’ . De gedichten bij dit interview komen daar uit. « (…) Toen mijn moeder aan het eind van haar leven te kennen gaf dat ze niet meer geloofde in een leven na de dood vond ik dat zowel droevig als moedig (lees: taboedoorbrekend). Bij momenten probeer ik me voor te stellen dat mijn ouders elkaar weer hebben ontmoet, ergens, in de hemel. En dat ze op zoek gaan naar hun overleden kleindochter Renée Sterre. Maar eigenlijk komt die fantasie niet echt tot leven. Ook een eventuele aanwezigheid van mijn overleden vriendin Maria houd ik niet voor mogelijk, hoewel ik dat in sommige gedichten wél benoem. Dat is misschien een van de betekenissen van poëzie: iets creëren wat eigenlijk niet kan bestaan, of: het tijdelijk opheffen van afstand. (…)
Lees hier het interview
Meer over ‘liefde de vluchtige holte’

«Il s’agit surtout, en réalité, d’explorer nos frontières mentales en même temps que celles du rêve et celles de la compassion.» – Daniel Cunin

VoorplatGrenstekens-75Over ‘Signes de frontière’ van Scott Rollins op Flandres-Hollande – littérature flamande & néerlandaise, 28 mei 2020:
Daniel Cunin, vertaler van Vlaamse en Nederlandse literatuur in het Frans, signaleert het Nederlandse poëziedebuut ‘Grenstekens’ van de in New York geboren Scott Rollins. Le musicien, éditeur et poète newyorkais Scott Rollins vit depuis longtemps aux Pays-Bas. Sa connaissance de la langue néerlandaise l’a conduit à traduire bien des écrivains du cru dans sa langue maternelle, mais l’a aussi amené à composer quelques poèmes directement dans sa langue d’adoption ou à transposer dans celle-ci un choix de sa production en anglais. C’est ce dont rend compte Grenstekens (mot à mot « signes frontaliers »), son premier recueil publié aux éditions In de Knipscheer, lequel se divise en deux volets. Le premier propose 35 invitations au voyage dans diverses contrées, au-delà des frontières étatsuniennes ou hollandaises. (…) Il s’agit surtout, en réalité, d’explorer, à travers l’évocation de la flore et de la faune (ici une grive, là un faucon, plus loin l’albatros, au milieu d’une mélodie un éléphant, sans oublier des crabes, un poisson-lune et un brochet, « une baleine bleue et grise », « une colonne de fourmis », une « mite bleue sur un mur blanc ») et quelques bribes de souvenirs, nos frontières mentales en même temps que celles du rêve et celles de la compassion. (…) Intitulé « Een verzameld gedicht » (Poème compilé), le second volet de Grenstekens prolonge le voyage dans la langue par le biais du poème « Landschap van verlangen » (Paysage du désir) traduit en 23 langues.
Lees hier zijn bijdrage op Flandres-Hollande
Klik hier voor andere artikelen van Daniel Cunin op deze site
Meer over ‘Grenstekens’
Meer over Scott Rollins bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Voor poëzie heb ik een bepaalde stemming nodig en een prikkelarme omgeving.»

VoorplatMaanbrief-75Interview Jan Loogman met Inge Nicole over ‘Maanbrief aan het getij’ op MeanderMagazine, 21 mei 2020:
In mijn proza schrijf ik hoofdzakelijk over anderen, over levens die ver van mij afstaan. Ook al zit uiteraard in ieder hoofdpersonage wel een stukje Inge, toch ben ik in proza vooral bezig me te verplaatsen in een ander. Een overeenkomst met mijn poëzie is dat ik ook in romans veelal schrijf over wat ik aan het begin nog niet helemaal kan vatten en daar al schrijvende de vinger op wil leggen ‒ waarom doen mensen wat ze doen? (…) Dat je bij het woord denkt aan een brief van de maan aan het getij, is logisch. Dat roept het woord nu eenmaal op en het getij associeer je ook met de maan. Maar het is een ‘aanmaning’ aan het getij. Het water dat komt en gaat – eb en vloed – zou je als metafoor voor het leven en de daaraan gekoppelde dood kunnen zien. De ‘maanbrief’ is een herinnering aan het bestaan, dat het eindig is en dat je daar af en toe bij stil zou moeten staan om het naar waarde te kunnen schatten. De maanbrief wil aanmanen iets te doen, namelijk het leven te omarmen juist omdat het eindig is. (…)
Lees hier ‘De belofte van het komen en gaan’
Meer over ‘Maanbrief aan het getij’
Meer over Inge Nicole bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Versregels blijven je bij en kunnen een troost zijn.» – T.H.

VoorplatMaanbrief-75Over ‘Maanbrief aan het getij’ van Inge Nicole voor NBD/Biblion, 14 april 2020:
Een veertigtal gedichten in drie afdelingen: Hoogtij; Springtij en Doodtij als metaforen voor emotie. (…) In Doodtij staat het overlijden van de vader centraal. (…) Versregels als: ‘Jezus die wegkijkt’, ‘Vrijheid bestaat bij de gratie van de wind’, ‘Wat wanneer / het lichaam een foedraal omvat / waarin de ziel zich gevangen weet?’, en: ‘Bij doodtij verwaaien de resten van zijn leven / de zon slaat een luchtbrug door het wolkendek’ blijven je bij en kunnen een troost zijn in rouw. (…) Een gedicht dat in zijn geheel je ziel raakt, over stukgaan in inwendige kneuzingen, een wedergeboorte die dramatisch verloopt en over de vader die contact maakt via de schelpen op het strand. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Maanbrief aan het getij’
Meer over Inge Nicole bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Er veel te genieten in deze bundel.» – Wim van Til

VoorplatMaanbrief-75Over ‘Maanbrief aan het getij’ van Inge Nicole op Poëziecentrum Nederland, 31 maart 2020
Niets is zo belemmerend om een gedicht te genieten als de wetenschap, dat persoonlijke omstandigheden van de dichter ten grondslag liggen aan de tekst. Alsof het tuintje netjes afgebakend is met een hekwerk. Ik houd inderdaad meer van de rauwe natuur, de mogelijkheid om zelf te zien zonder de gestuurde waarneming. Tegelijkertijd wordt mijn aandacht gezogen naar een nawoord, een verantwoording of een bronverwijzing. Zo ook bij deze bundel. Had ik dat maar niet gedaan. De nadruk die Inge Nicole legt bij de inbreuken op haar persoonlijke leven, zweven daarna onvermijdelijk boven elk gedicht ‘zou ze dit bedoelen, speelt dat hierin een rol, heeft zij daarom deze woorden gekozen’. Eigen schuld, dikke bult, moet je dan zeggen. En dat is zo. Want eigenlijk valt er veel te genieten in deze bundel. De dichter weet waar zij het over heeft en beschikt over een goed arsenaal woorden en beelden. 10 illustraties heeft zij in de bundel opgenomen van de 22 die haar als uitdaging werden toegestuurd door beeldend kunstenaar Pieter Bijwaard. De gedichten die daarbij geschreven zijn, ontstijgen alle de anekdotiek van het beeld. En dat is prettig, want er is geen sprake van illustratie. In die zin helpen ze mij om ook de ‘persoonlijker’ gedichten los te lezen van het nawoord. En dan valt er nog meer te genieten in deze bundel.
Meer over ‘Maanbrief aan het getij’
Meer over Inge Nicole bij Uitgeverij In de Knipscheer

‘Overlappen’ van Inge Nicole op Laurens Jz. Coster

VoorplatMaanbrief-75Laurens Jz. Coster plaatst sinds jaar en dag onder redactie van Raymond Noë iedere werkdag een gedicht op het gelijknamige blog. Het gedicht wordt ook geplaatst op Neerlandistiek.nl. Op 17 februari 2020 is het gekozen gedicht ‘Overlappen’ van Inge Nicole (1968) uit haar dit jaar verschenen debuutbundel ‘Maanbrief aan het getij’. Een aantal gedichten uit de bundel is geïnspireerd op kunstwerken. ‘Overlappen’ is geschreven bij Black gradients (17 x India) van Carina Ellemers.

Overlappen

‘Het zijn geen grijzen,’ zegt ze, in de golven
van het laken langs de lijn zweemt bleek oker
zigzagt stipsgewijs het denken door, ‘voel aan

dit tere weefsel rondom een houten geraamte
zie mensen plooien en blijven steken of stikken
in wat uiteen dreigt te vallen.’ Doorschijnend zijn

de sleetse rafelranden over nerven gevouwen
‘raak mij gerust aan – graag zelfs – misschien
dat wij elkaar in onregelmatigheden treffen’

het gaat om details; weeffoutjes en onderhuidse
schaduwplekken, laat de leegloop maar los
na verloop van tijd vallen er vanzelf gaten.

Meer over ‘Maanbrief aan het getij’
Meer over Inge Nicole bij Uitgeverij In de Knipscheer

Elly Stolwijk – liefde de vluchtige holte. Gedichten

Opmaak 1Elly Stolwijk
liefde de vluchtige holte

gedichten
Nederland
gebrocheerd in omslag met flappen, 128 blz.
geïllustreerd met 9 tekeningen van de auteur
€ 19,50
ISBN 978 90 6265 795 7 NUR 306
Eerste druk februari 2020

In 1986 verblijft Elly Stolwijk als vogelwacht twee maanden op een onbewoond eilandje in de Waddenzee. Daar, midden in de wildernis, besluit ze toelatingsexamen te doen voor de Gerrit Rietveld Academie. In 1993 studeert zij af aan de afdeling Autonoom. In haar werk zoekt ze in tekeningen, installaties en gedichten naar de verbinding tussen de woorden en de beelden. Zo ook in haar dichtbundel liefde de vluchtige holte : het (vierde) deel ‘daidalos’ is geïllustreerd met 9 tekeningen.

Gedichten van Elly Stolwijk zijn opgenomen in o.a. De Gids, Het Liegend Konijn, Meander. En in bloemlezingen, o.a. de twee bundels van De Nieuwe Wilden in de Poëzie, de gelegenheidsbundel van de Nacht van de Poëzie 1989. Zowel bij de vierde als bij de tiende editie van de Turing Gedichtenwedstrijd bereikten twee gedichten de top 100. Bij de vierde editie (februari 2013) won ze de tweede prijs. Ook is ze op het podium te zien, alleen (zoals bijv. in 2019 bij Dichters in de Prinsentuin te Groningen) of in samenwerking met musici. Met beeldend werk neemt ze deel aan tentoonstellingen. In eigen beheer verschenen in beperkte oplagen ‘Small walks 1 – 49’ (foto’s en teksten) en ‘42 sonnetten van wanhoop’ (tekeningen en tekstcollages) en in mei 2020 ‘Berlijn 1943’ (schilderijen en gedichten), zie www.ellystolwijk.nl. liefde de vluchtige holte is haar poëziedebuut.
Meer over ‘liefde de vluchtige holte’
Meer over Elly Stolwijk bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Mystiek-realisme in imposante constructies.» – Brede Kristensen

VoorplatGrenstekens-75Over ‘Grenstekens’ van Scott Rollins in Ñapa (Amigoe Curaçao), 1 februari 2020:
(…) Rollins, afkomstig uit New York, studeerde Nederlands en kwam zodoende als student naar Nederland. Met zijn Curaçaose vrouw komt hij ook regelmatig naar Curaçao. Zijn poëzie getuigt daarvan. En getuigt van nog veel meer. (…) Poëzie waarover we als lezer moeten nadenken, waarvan de strekking pas langzamerhand tot ons doordringt. Ik heb de bundel twee keer doorgelezen en sommige gedichten vaker. Het laatste gedicht ‘Landschap van verlangen’ sprong er bij me uit: schitterend. (…) Welk gedicht fascineert mij het meest? (…) ‘Ici repose Celestine August’ (hier rust Celestine August). (…) Het gedicht ontroerde me zeer, het contrast tussen het aardse verval dat zo verschrikkelijk helder ons bestaan verbeeldt en aan de andere zijde de hemelse bestemming van deze onbekende vrouw Celestina August. (…) Wat een onvergetelijk gedicht. Wat een voorbeeld van mystiek-realisme. Voor mij kon de bundel niet meer kapot. (…) Scott Rollins kijkt en prikt graag door onze dagelijkse maniertjes en pleziertjes heen. Ontnuchterend geeft hij ons als lezers heel wat te denken. (…) Scott Rollins is geen dichter van gevoelens. Eerder een dichter van gezichten en gedachten die gevoelens oproepen. Tenminste, als de lezer zich de moeite getroost om ‘door te denken’ wanneer de dichter zich lijkt in te houden. (…). Maar dat betekent geenszins dat de gedichten niet ‘af’ zouden zijn. Dat zijn ze juist in hoge mate. Het zijn vaak zelfs imposante constructies, waarbinnen de lezer kan ronddwalen. (…)
De ‘Amigoe’ heeft liever niet dat we de gehele recensie via internet openbaar maken. Belangstellenden buiten Curaçao kunnen evenwel de recensie opvragen bij de uitgever indeknipscheer@planet.nl
Meer over ‘Grenstekens’
Meer over Scott Rollins bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Inge Nicole ziet schoonheid ook in lelijke dingen.» – Hettie Marzak

VoorplatMaanbrief-75Over ‘Maanbrief aan het getij’ van Inge Nicole op MeanderMagazine, 3 februari 2020:
(…) De bundel is onderverdeeld in drie afdelingen van elk veertien gedichten. De afdelingen refereren aan de stand van de getijden van de zee: Hoogwater, Springtij en Doodtij. Ze lopen daarmee parallel aan de levensloop van elk mens. (…) Inge Nicole heeft de dood dan ook geenszins geschuwd in haar gedichten: de dood van haar vader is een terugkomend onderwerp, maar ook het rottingsproces van een dode vis wordt in ‘Neerslag in een spoelbak’ akelig nauwkeurig beschreven, net als een veld met gesneuvelde soldaten in de Eerste Wereldoorlog in ‘Rekwisiet in landschap’. De dichter kijkt met de blik van de beeldende kunstenaar en ziet daarom de schoonheid ook in lelijke dingen. Ze heeft de gave om zich heel goed in een ander te kunnen verplaatsen, of dat nu een ding, een dier of een mens is en ze schroomt niet om daarbij duidelijk in detail te treden, zoals in het beklemmende gedicht ‘Geknakt’ bij een foto van een Japans meisje. (…) Kwalitatief gezien maakt het niet uit of de gedichten gemakkelijk te doorgronden zijn of niet: de moeilijkheidsgraad bepaalt niet de intensiteit. Een relatief duidelijk en eenvoudig gedicht als ‘Geknevelde knuffels’ bij een afbeelding van een speelgoedbeest met een zak over zijn kop en een riem strak aangetrokken om zijn ledematen blijkt heel goed in staat om een wrange en onbehaaglijke indruk achter te laten. (…) De titel van de bundel brengt de aantrekkingskracht van de maan op het water in gedachten en de wisselwerking tussen maan en aarde. Zo beïnvloeden zij elkaar wederzijds, zoals ook de gedichten in deze bundel zich beurtelings met het ‘hogere’ en het ‘lagere’ bezighouden. Op het eerste gezicht lijkt de poëzie van Inge Nicole onschuldig; pas bij nadere beschouwing wordt een onderhuidse dreiging waarneembaar. Zoals ook de schoonheid van het getij verraderlijk kan zijn.
Lees hier de recensie ‘Twee keer kijken’
Meer over ‘Maanbrief aan het getij’
Meer over Inge Nicole bij Uitgeverij In de Knipscheer