«Brouwer heeft een ingenieuze psychologische roman gecomponeerd.» – Jan Stoel

Over ‘Op alles wat ik ben’ van Peter WJ Brouwer op Bazarow, 15 maart 2024:

De roman vertelt het verloop van het leven van Ellen, een vrouwenleven in vier fases. (…) We komen haar op vier sleutelmomenten in haar leven tegen: in 1985, 1986, 1997 en 2015. Deze vormen de delen van de roman: haar jeugd thuis, haar eerste stappen op weg naar zelfstandigheid, haar leven als volwassene waarbij ze zich allerlei vragen stelt en de slotfase waarin ze tot een conclusie komt. Brouwer heeft een meeslepend verhaal geschreven, waarin het tijdsbeeld van de genoemde jaren herkenbaar resoneert: de krakersrellen, de devotie, de kruisraketten, de zoek naar vrijheid (weg van het geloof). Hij zet dat karakteristiek neer. Zoals bijvoorbeeld wanneer Ellen met haar vriendin naar Amsterdam gaat en bij thuiskomst daarover niets vertelt: “Alsof ze zweeg over het leven.” De kracht van het verhaal zit hem in de subtiele manier waarop de auteur je de waarheid laat ontdekken. (…) Brouwer overtuigt in de scènes die hij schrijft. Zo beschrijft hij de verschillen binnen het gezin: de manische Gerda met haar Mariageloof die naar een vergadering van het kerkbestuur gaat, (…) en Ellen die op haar kamer met de gordijnen dicht op de televisie kijkt naar de film ‘Turks Fruit’ waarover ze het in de les op school heeft gehad. (…) In het tweede deel begint de zoektocht naar wie Ellen wil zijn. De lezer voelt met Ellen mee. Ze is dol op Julian, die uit een totaal ander gezin komt. (…) Hij was haar bondgenoot. Maar thuis wachtte moeder en die had twee gezichten. Die twee werelden stellen haar voor een keuze. “Gaf ze toe aan wat ze voelde voor Julian, dan werd ze verstoten.” Ze besluit met Julian te breken. (…) In 2015 komt het verhaal tot een climax. Als journaliste gaat ze een serie artikelen schrijven onder de titel “Was het zo erg?” “Dat haar een waarheid was onthouden, was haar stellige overtuiging.” Haar dochter zet zich tegen haar af, een prachtige parallel met haar eigen leven. Ze ontmoet Julian nog een keer. Is hij nog die bondgenoot van vroeger? Dan blijkt waar het allemaal om draait. Thema’s te over in deze roman: vooroordelen, het doorwerken van herinneringen, vertrouwen en wantrouwen, liefde, zoeken naar wie je zelf bent, manipulatie. (…)

Lees hier de recensie
Meer over ‘Op alles wat ik ben’
Meer over Peter WJ Brouwer bij Uitgeverij In de Knipscheer

«De taalbehandeling van De Noré is – érg sterk.» – Willem Thies

Opmaak 1Over ‘Berichten uit het verleden. Pemba doti’ van Annel de Noré:
Het is al een erg meerduidige en fascinerende roman; spannend tot het eind. De ‘ware toedracht’’ (en ontknoping) is niet zonder meer duidelijk. De stem/stijl van De Noré is krachtig; zij is echt een goede verteller; zij zet protagonist Dorothy zéér overtuigend en geloofwaardig neer; zelfs haar idioom/idiolect verandert in de loop der roman, zij gaat… bijna raaskallen, bombastisch spreken, ontregeld. Die taalbehandeling van De Noré is – érg sterk. Het is dus echt een goed boek!
Meer over ‘Berichten uit het verleden. Pemba doti’
Meer over Annel de Noré bij Uitgeverij In de Knipscheer

‘Een buitengewoon intelligent verhaal, schitterend en aangrijpend.’ – André Oyen

Opmaak 1Over ‘Berichten uit het verleden. Pemba doti’ van Annel de Noré op Ansiel, 16 september 2022:
Annel de Noré werd in 1950 geboren in Paramaribo en woont vanaf 2000 hoofdzakelijk in Nederland. Haar grote roman ‘Lambarosa’ is zo beeldend en doorleefd dat je het boek niet kan wegleggen. In het derde deel van de roman komen de eerste twee gedeelten op mysterieuze wijze samen. Het is een filosofisch stuk over de omgang met onzekerheden. In 2021 verrast zij met haar poëziedebuut ‘Exit’. ‘Berichten uit het verleden. Pemba doti’ van Annel de Noré is een intrigerende en spannende roman, die je zowel als thriller maar ook als psychologische roman kan lezen. Het is in elk geval een buitengewoon intelligent verhaal dat op diverse wijzen kan geïnterpreteerd worden. Het hoofdpersonage Dorothy heeft net een vechtscheiding achter de rug. (…) Het wordt een kluwen van angstaanjagende momenten en Dorothy weet niet (de lezer ook niet) wie ze nog kan vertrouwen zichzelf inbegrepen. Een schitterend en aangrijpend boek.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Berichten uit het verleden. Pemba doti’
Meer over Annel de Noré bij In de Knipscheer

«Niet alleen een intrigerende en spannende psychologische roman; het is een roman met filosofische implicaties en bereik.» – Willem Thies

VoorplatOnwoord-75Over ‘Liefde is een onwoord’ van Jos van Daanen bij presentatie in Pletterij, 20 december 2021:
‘Liefde is een onwoord’ van Jos van Daanen (1959) kan met recht een verontrustende roman genoemd worden. De protagonist, Hans, is geïnterneerd in een psychiatrisch ziekenhuis, daar hij lijdt aan psychoses, en een gevaar kan vormen voor zichzelf en anderen. (…) Het is niet zo dat Hans inherent slecht is, hij heeft eenvoudigweg geen adequaat moreel en sociaal kompas, hij heeft geen besef van grenzen – en dientengevolge geen besef van grensoverschrijding – en hij vóélt niets. (…) De moeder van Hans ervoer haar zwangerschap, haar inwendig dragen van hem, als een infernale verschrikking, het embryo en later de foetus als een parasiet. Zij háátte haar nog ongeboren kind hartgrondig. Niet bepaald een gastvrije, gunstige omgeving voor het organisme in zijn eerste stadia. (…) Door de verteltechniek weet Van Daanen veel dramatische spanning op te roepen: hij manipuleert hoeveelheid en soort informatie die hij via zijn personages aan de lezer ‘verstrekt’. Langzaamaan ontvouwt zich de plot en tegen het eind volgt wending op wending: wie is nu werkelijk wie, hoe zijn de onderlinge relaties, wat is de geschiedenis van de personages, hun respectieve achtergronden en motieven, drijfveren? ‘Liefde is een onwoord’ is niet alleen een intrigerende en spannende psychologische roman; het is een roman met filosofische implicaties en bereik. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Liefde is een onwoord
Meer over Jos van Daanen bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Veel mooie taalvondsten, beeldend geschreven.» – C. la Roi

VoorplatRegensoldaten-75Over ‘Regensoldaten’ van Kristien De Wolf voor NBD Biblion, 17 juni 2021:
Magda (ik-figuur) wordt geboren op 30 oktober 1971. Ze krijgt de bijnaam ‘Mus’ omdat ze klein is en piept. Haar moeder klopt haar geboorteverhaal en haar eerste levensjaren op tot epische verhalen. Deze verdringen de eigen herinneringen van Mus. De geboorte van een broertje markeert een nieuwe periode. Buurjongen Andy wordt haar steun en toeverlaat. Samen gaan ze studeren. Mus leidt een losbandig studentenleven, met veel alcohol. Na een buitenlandstage concludeert Mus dat ze haar leven wil beteren, samen met Andy. Een gemiste kans? Mus studeert af, wordt neuroloog en betrekt het ouderlijk huis. Haar leven bestaat uit werken en drinken. Er komt een moment waarop ze haar gemiste kans kan goedmaken. De drie getitelde delen omvatten de verschillende levensfasen van Mus. De beginzin wijst vooruit naar het einde. Bevat veel mooie taalvondsten, zoals de vergelijking tussen de matige fysieke groeicurve met de (vermeende?) psychologische ontwikkeling van Mus. Universeel door het motief van verhalen vertellen. Beeldend geschreven waardoor de lezer gaat nadenken over de eigen keuzes in het leven. Ogenschijnlijk eenvoudig verhaal met grote tijdsprongen, naast veel gedetailleerde beschrijvingen. Tweede roman van de auteur (1969), die in 2019 debuteerde met ‘Ava Miller en ik’.
Meer over ‘Regensoldaten’
Meer over Kristien De Wolf bij Uitgeverij In de Knipscheer

«En wordt een vriendschap ontleed. Dit levert een mooie psychologische roman op.» – Marjo van Turnhout

VoorplatKraanvogel-96Over ‘Het oog van de kraanvogel’ van Peter WJ Brouwer op Leestafel, 20 mei 2021:
‘De nacht had [Marcus] met een vrouw doorgebracht. Ze reikte tot aan zijn schouder en had een litteken dat haar hele wang bedekte. Hij had gedacht dat ze alleen waren. En dat waren ze ook, maar de werkelijkheid had bewogen. Iets was verschoven en misschien was dat al eerder gebeurd.’ (…) Het leven verliep normaal: hij studeerde en had een relatie met Carlijn. Tot hij Arthur ontmoette. Hij was een vriend, maar vanaf het begin was het wat ongemakkelijk: later zal Marcus het wurgzorg noemen. (…) In de ogen van Marcus ‘redt’ Carlijn hem, zijn ongemak leidt niet tot daadkracht. En zonder Arthur gaat het leven verder. (…) Marcus is 43 en voor zaken in Tokio waar hij Arthur opnieuw ontmoet. (…) Hoe blind kun je zijn voor jezelf en je behoeften? Is het de tijdsgeest die Marcus er van weerhoudt eerlijk te zijn voor zichzelf? In een prachtige stijl schrijft Brouwer over een coming-out – hoewel, erkent Marcus eigenlijk wel wie hij is? In ieder geval is het een zoektocht naar een eigenheid. Verdeeld in drie hoofdstukken, Tokio – Amsterdam – Tokio, wordt een man geconfronteerd met zijn leven en alles wat hij meegemaakt heeft. En wordt een vriendschap ontleed. Dit levert een mooie psychologische roman op vol introspectie, die je als lezer aan het denken zet. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het oog van de kraanvogel’
Meer over Peter WJ Brouwer bij Uitgeverij In de Knipscheer

«De spanning wordt bijna tastbaar in prettig lezend, soepel proza met vaak rake observaties.» – Hans Pols

VoorplatKraanvogel-96Over ‘Het oog van de kraanvogel’ van Peter WJ Brouwer voor NBD / Biblion, 5 mei 2021:
Marcus is jurist en wordt voor zijn werk naar Japan gestuurd. De contactpersoon voor zijn opdracht is een bekende, Arthur was vijfentwintig jaar eerder een studievriend van hem, maar hun vriendschap liep stuk omdat een van hen niet eerlijk was over zijn geaardheid. De auteur (1965) weet het ontstaan van hun vriendschap boeiend te beschrijven en maakt de spanning die er tussen de twee jongens bijna tastbaar in prettig lezend, soepel proza met vaak rake observaties. Behalve Marcus en Arthur zelf spelen nog twee anderen een rol in het gezamenlijke studentenverleden: Marcus’ huisgenoot en vriendin Carlijn en de wat mysterieuze Sophie. De vriendschap loopt dus mis. Hoe reageren beide mannen als ze lang nadat de vriendschap kapot ging weer met elkaar worden geconfronteerd. Een boeiende psychologische roman over vriendschap, identiteit en verwachtingen. Tweede roman van de auteur die zijn romandebuut maakte met ‘Het Siamees moment’ (2017).
Meer over ‘Het oog van de kraanvogel’
Meer over Peter WJ Brouwer bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Brouwer beheerst het vak.» – Camiel Hamans

VoorplatKraanvogel-96Over ‘Het oog van de kraanvogel’ van Peter WJ Brouwer in Brabant Cultureel, 4 mei 2021:
‘Het oog van de kraanvogel’ is de titel van de nieuwe roman van Peter WJ Brouwer. Het is een goed geschreven boek dat de lezer weet te boeien (…) met intrigerende verwijzingen naar klassieke muziek en jazz, een heldere structuur, een overzichtelijk aantal hoofdpersonen, een plot waarvan de lezer wil weten hoe die afloopt. Dus legt hij het boek niet af en toe verveeld opzij, maar leest hij gespannen door. (…) Het verhaal laat zich vrij eenvoudig navertellen: twee studenten aan het conservatorium raken bevriend. Die vriendschap blijkt voor de een obsessief. De ander, de hoofdpersoon, laat het zich aanleunen. Als de homo-erotische ondertonen aan het oppervlak komen, verbreekt de hoofdpersoon het contact en richt zich verder op zijn vriendin. (…) Na een aantal jaren loopt zijn huwelijk spaak (…) en dan wordt hij door een orkest dat op tournee is gevraagd een #metoo-probleem te komen oplossen. De man achter die uitnodiging blijkt de vroegere conservatoriumvriend. En dus wordt er gepraat, nagedacht en naar binnen gekeken. (…) Brouwer beheerst het vak. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het oog van de kraanvogel’
Meer over Peter WJ Brouwer bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Onderhuidse spanning heel subtiel en knap verwerkt.» – Hanneke Tinor-Centi

VoorplatOnomkeerbaar75Over ‘Onomkeerbaar’ van Ines Nijs op Reading & Writing, 12 januari 2021:
‘Onomkeerbaar’ is het aangrijpende verhaal over een jonge vrouw die op zoek gaat naar haar afkomst en het verhaal van haar ouders. Als decor van haar debuutroman heeft Ines Nijs gekozen voor de omgeving Mechelen. Nijs geeft met dit debuut blijk over een fraaie schrijfstijl te beschikken en haar verhalend vermogen is zeker ook in orde. De constructie van het verhaal is uitgekiend. Veelal kabbelt het verhaal voort om zo nu en dan ineens in een volgende versnelling te schieten. Toch is er, ook tijdens de kalmere gedeelten, continu een onderhuidse spanning aanwezig. Heel subtiel en knap verwerkt. Overigens is ook het vermogen van de auteur om de omgeving en situaties te schetsen, zeer goed. De personages zijn bovendien heel goed gekarakteriseerd, terwijl ze toch zeker niet ‘standaard’ zijn en de emoties van haar personages, vooral die van Zoé uiteraard, zijn fraai in woorden gevat. Kortom, een veelbelovend debuut van deze Nijs waar we ongetwijfeld nog meer van gaan horen (lezen)!
Lees hier de recensie
Meer over ‘Onomkeerbaar’

«Zoé’s honger naar geluk treffend en met vlagen hartverscheurend.» – Patrice van Trigt

VoorplatOnomkeerbaar75Over ‘Onomkeerbaar’ van Ines Nijs op Perfecte buren, 10 december 2020:
De achttienjarige Zoé woont samen met haar moeder in een meer dan bijzondere situatie, vader is niet in beeld en wat moeder betreft is niets wat hem aangaat bespreekbaar. (…) Zoé is op een leeftijd waarop ze wil weten waar haar roots liggen. (…) Het verhaal is in de basis rauw en mooi te noemen. (…) Het kloosterverhaal past perfect bij het Italiaanse element, daar is goed over nagedacht. (…) Al bij al is ‘Onomkeerbaar’ een behoorlijk traumatisch verhaal waarin een jonge vrouw op zoek gaat naar haar eigen identiteit en invulling van een leven dat nog in de kinderschoenen staat. Dat is zonder extra uitdagingen, aannames en emoties van anderen, al moeilijk genoeg. Zoé’s honger naar geluk vond ik treffend en met vlagen hartverscheurend. (…) Ines Nijs heeft absoluut een treffend verhaal geschreven. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Onomkeerbaar’