Over ‘Maanbrief aan het getij’ van Inge Nicole op Lezers tippen lezers, 9 januari 2020:
(…) Haar novelle ‘De tranen van de zeegans’ werd in 2012 bekroond met de Rabobank Cultuurprijs Letteren. (…) Inge Nicole werkt vaker met beeld. Zo exposeerde ze in 2018 bij de Kunstuitleen van Alkmaar met werk van haar romanpersoon uit ‘De blauwdruk van Capgras’. En nu is er haar debuutdichtbundel ‘Maanbrief aan het getij’. (…) Veel gedichten belichten het menselijk tekort en onze sterfelijkheid. De linken die de dichter legt tussen woord en beeld zijn soms heel confronterend zoals bijvoorbeeld bij het gedicht ‘Rekwisiet in het landschap’ waar de combinatie woord en beeld schrijnend confronterend is. Het is beurtelings huiveren en genieten in deze bundel.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Maanbrief aan het getij’
Meer over Inge Nicole bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: Rabobank Cultuurprijs Letteren
Inge Nicole – Maanbrief aan het getij. Gedichten
Inge Nicole
Maanbrief aan het getij
De belofte van het komen en gaan
gedichten
Nederland
gebrocheerd in omslag met flappen, 72 blz.
geïllustreerd met 10 afbeeldingen waarvan 1 in kleur
€ 18,50
ISBN 978 90 6265 785 8 NUR 306
eerste druk 2020
presentatie 25 januari 2020
‘Vingeroefeningen voor poëtisch proza’ noemde Inge Nicole haar poëzie ooit. Liefhebbers van dat proza kenden haar nauwgezet en empathisch formuleren al uit onder andere ‘De blauwdruk van Capgras’, haar (eveneens geïllustreerde) roman uit 2017. ‘De tranen van de zeegans’, een van haar novellen, werd in 2012 bekroond met de Rabobank Cultuurprijs Letteren.
Toen Inge Nicole werd voorgesteld om gedichten bij afbeeldingen te schrijven, nam de poëzie onverwacht een eigen plek in. Naast deze reflecties op kunst en fotografie kwam er ook vrijer werk tot stand met als parallel het komen en gaan van mensen, dieren, tijd en de dingen. Maanbrief aan het getij is het resultaat. De bundel bestaat uit de afdelingen Hoogwater, Springtij en Doodtij ‒ als beeldspraak voor de emotie. Veel gedichten belichten het menselijk tekort en onze sterfelijkheid. Kenmerkend daarbij is Inge Nicoles betoverend spel met de woorden. Ondanks dat ze vaak door het werk van anderen tot haar poëtische verbeelding kwam, lijkt ze haar regels steeds de vrije teugel te geven. De taal zingt zich los van de aanleiding en gaat volledig haar eigen weg.
In 1994 schreef Menno Wigman als talentscout bij In de Knipscheer aan Inge Nicole: ‘Een aantal gedichten vond ik zeer sterk geschreven. Zou graag later meer van je willen lezen.’ Vijfentwintig jaar later publiceert Inge Nicole haar poëtisch debuut.
Zou ik een trui zijn
dan trok ik mijzelf aan;
door wol gefilterd zicht
schaaft scherpte van alledag
Armen te onthand om aan te pakken
het opgevouwen lichaam een cocon
Ik zou alleen zijn, alleen maar zijn;
in stof door gedachten gedragen.
Meer over Inge Nicole bij Uitgeverij In de Knipscheer
De Alkmaarse presentatie van Aardappelbloed
Op zaterdag 29 november 2014 wordt vanaf 16.00 uur in het theaterzaaltje van Boekhandel Feijn in Alkmaar Aardappelbloed, de nieuwe novelle van Inge Nicole, gepresenteerd. Inge Nicole woont in Alkmaar en werd in 2012 onderscheiden voor haar novelle De tranen van de zeegans met de Rabobank Cultuurprijs Letteren én met de Alkmaarsche Courant Publieksprijs.
Aardappelbloed is een coming of age-novelle, met een knipoog naar het genre van het misdaadverhaal. Mark Minnema schreef deze maand in de Alkmaarsche Courant: “Inge Nicole pakt ook het thema misdaad bij de kop, zonder van het boek een typische thriller te maken. Toch komt er behoorlijk wat wreedheid in voor, de Russische penoze laat zich niet ombetuigd. Dayra zit het liefst in een kast en hongert zichzelf uit om uit de tentakels van haar criminele Russische familie te blijven.” Presentatie met medewerking van o.a. Peter de Rijk.
Locatie: Boekhandel Feijn, Laat 47, 1811 EB Alkmaar. Toegang is gratis, maar vooraf aanmelden via info@feijn.nl is gewenst.
Meer over ‘Aardappelbloed’
Kijk naar de trailer
«Boeiende kijk op de problematiek van kwetsbare vrouwen.» – G. de Haan
Over ‘Aardappelbloed’ van Inge Nicole voor NBD Biblion, 5 september 2014:
Het leven van Darya, dochter van een alleenstaande Russische arbeidsmigrante, is getekend door de rampspoed in haar familie. Haar vader is verdwenen, haar neefje is verdronken, haar oma is verongelukt. Ze besluit het lot van haar zwaarlijvige moeder en zus te ontlopen door het eten te laten staan. Ze hoopt hiermee immuun te zijn voor de handtastelijkheden van haar oom Sergei, die zich bezighoudt met schimmige zaakjes. Maar de familievloek blijft haar achtervolgen. In veertien hoofdstukken, getiteld met gerechten, wordt de kluwen van Darya’s familieverleden ontward. (…) Het is een moedige beschrijving van de ruwe en onbehouwen realiteit waaraan Darya probeert te ontsnappen. Inge Nicole (Bak) (1968) is dichteres, kunstenares en heeft nu haar vierde roman gepubliceerd. Thema’s als sociaal onrecht, problematische relaties en ontworteling staan centraal in haar werk.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Aardappelbloed’
Meer over Inge Nicole bij Uitgeverij In de Knipscheer
«**** Uiterst beklijvende novelle van Inge Nicole.» – André Oyen
Over ‘Aardappelbloed, de familie van de nachtschade’ van Inge Nicole op Iedereenleest.be, 31-08-2014:
Deze novelle gaat over opgroeien in een milieu vol dreiging, waar men de zwijgplicht als heilig beschouwt en de al even heilige familieband, ook al koestert die band misdadige feiten, hoog in het vaandel draagt. (…) Inge Nicole weet de eetstoornis mooi samen te brengen met de stoornis in de familie van Darya, de ondergrondse organisatie. ‘Aardappelbloed’ is een uiterst geslaagde novelle, waarin heel veel wordt aangebracht in een strakke structuur en een sobere taal, maar dat maakt het geheel juist zo puur.
Lees hier de recensie of hier op Ansiel
«Een geslaagde vertelling over een adolescente die zich vastklampt aan de honger omdat er meer niet voorhanden is.» – Guus Bauer
Over ‘Aardappelbloed’ van Inge Nicole op Literair Weblog Tzum, 19 augustus, 2014:
Darya wil model worden, maar ze heeft aardappelbloed. Een zwaar gestel en een neiging tot vetzucht. Ze houdt zo goed als op met eten en trekt zich terug in een grote kast, daar waar de matroesjka’s staan te pronken, het verleden is uitgestald. Een familiegeschiedenis waar je nooit helemaal van afkomt, hoe ver je ook vlucht. De broer van moeder Iva, Sergei, is er zo eentje die niet van jonge vrouwen af kan blijven. Sergei met zijn trawanten stelen ‘schaapjes’ die ze doorverkopen. Deze jonge vrouwen uit het voormalige Oostblok worden met mooie praatjes, met valse hoop, naar het Westen gelokt. Daartoe is een modellenbureau opgericht. Uiteraard belanden ze, al laat de schrijfster dit gelukkig grotendeels onaangeroerd, in de seksindustrie. Deze novelle gaat eerder over de omerta, over het al dan niet doorbreken van het zwijgen, de heilige familieband. Daarnaast laat Nicole goed zien hoe buitenstaanders, vooral die van dat universum dat Rusland heet, tegen de Nederlandse infrastructuur aankijken. Ze maakt treffend duidelijk hoe anders de verhoudingen zijn in een Russische (criminele) familie. Het hebben van ondergewicht heeft nog een voordeel voor Darya. Ze wordt met rust gelaten door Sergei en de andere ‘ooms’. De schrijfster is wederom heel secuur in haar taalgebruik, weet het verhaal doorgaans ingetogen te vertellen. ‘Aardappelbloed’ is een geslaagde vertelling over een adolescente die zich vastklampt aan de honger omdat er meer niet voorhanden is.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Aardappelbloed’
Meer over Inge Nicole bij Uitgeverij In de Knipscheer
Inge Nicole – Aardappelbloed. Novelle
INGE NICOLE
Aardappelbloed, de familie van de nachtschade
Novelle. Nederland
Genaaid gebonden, 104 blz., € 17,50
1 september 2014
ISBN 978-90-6265-855-8
Aardappelbloed, de familie van de nachtschade is de nieuwe novelle van Inge Nicole. Haar vorige novelle De tranen van de zeegans werd in 2012 bekroond met de Rabobank Cultuurprijs Letteren.
Iva en Jelena, twee moeders uit Tsjeljabinsk, hebben zich met hun dochters in Nederland gevestigd. Ze delen een rijtjeshuis waar een vaderfiguur ontbreekt. Toch moet Darya, de jongste dochter van de zwaarlijvige Iva, dagelijks de tafel dekken voor haar vader.
Terwijl ze aanschoof schepte Iva koolsoep in haar bord, een overdaad aan drijvende vetoogjes staarden Darya lodderig aan.
‘Tsjuut-tsjuut’ siste ze naar de vrouw die haar op de wereld had gezet en een elleboog op tafel plantte om de soep naar binnen te lepelen. De zware borsten werden door de tafelrand ondersteund.
Wat als je moeder de deur niet meer uitkomt en vergroeit met haar stoel? De adolescente Darya stopt met eten, doodsbang als zij is de passieve Iva achterna te gaan, en verhuist naar de kast.
Haar ogen dwaalden af naar de bovenste plank. Daar woonden van klein naar groot zeven boerinnen die maar weinig plaats innamen. Zij kon daar best bij. Niet dat ze werkelijk van plan was om zich tussen de borden en de matroesjka’s in te wurmen maar ze zocht naar ademruimte.
Darya’s innerlijke reis speelt zich af tegen de grimmige achtergrond van een familiedrama dat zijn oorsprong vindt in Rusland. Als zij in aanraking komt met de criminele kant van haar familie en dat bijna met haar leven moet bekopen, gaat Darya er met haar jeugdliefde Peter vandoor.
Hij schrok van hoe zij daar stond; haar silhouet een draadfiguur van Giacometti op de okergele muur. Mijn God, ze heeft aardappelbloed, zou zijn moeder zaliger gezegd hebben.
Het verleden haalt haar in. Langzaam wordt duidelijk waar haar vader is gebleven en de rol die haar naasten daarin hebben gespeeld.
Aardappelbloed is een coming of age-novelle, ingebed in het populaire genre van het misdaadverhaal.
Meer over Inge Nicole