Over ‘De lichtkamer’ van Henriette de Mezquita op Caraïbisch Uitzicht, 23 november 2015:
‘De lichtkamer’, een eigentijdse roman, met voldoende kenmerken van oudere letterkunde. Halverwege het boek staat het woord. Tijdens een medische tuchtzaak, aangespannen omdat radiologen röntgenfoto’s niet correct hebben geïnterpreteerd, zegt de rechter tegen de pleiter: ‘De radiologe wil niet samen met u in de lichtkamer verblijven. U zult de foto’s moeten afgeven.’ Het speurlezen beloond, althans voor dit micro-deel. Deze zaak gaat over Marta, die is overleden omdat een tumor in de borst niet op tijd was gesignaleerd. Vijftig bladzijden verder gaat dood Frans Prinsen. ‘Hij wist nog maar pas dat hij niet leed aan de ziekte van Menière, maar aan een zich inmiddels door zijn hele lichaam voortwoekerende agressieve kanker. Achteraf was het op de eerste röntgenfoto’s zichtbaar geweest, maar de radiologen van De Kliniek bleken niet in staat de foto’s juist te interpreteren.’ Een ander stukje van de puzzel dat in het boek verstopt is. (…) ‘De lichtkamer’ is het eerste boek van Henriette de Mezquita, een pseudoniem. (…) Een ‘tijdsbeeld’ over ‘de schrijfster’ omarmt als het ware het eigenlijke verhaal, en dat is een mooie structuur in dit fictieve verhaal. De hele roman, dus inclusief voor- en nawoorden is een uitdagende puzzel, knap van compositie, vol knipoogjes naar ervaren lezers.
Lees hier de hele recensie
Meer over ‘De lichtkamer’
Tag: radiologie
«Een gewaagd boek dat er toe doet. » – Ezra de Haan
Over ‘De lichtkamer’ van Henriette de Mezquita op Literatuurplein, 11 december 2015:
Henriette de Mezquita had duidelijk een missie toen zijn haar eerste en enige boek schreef. Ze wilde iets duidelijk maken en er geen doekjes om winden. Discriminatie in de zorg op Curaçao leverde doden op. En het recht weigerde te zegevieren. Waarschijnlijk om die laatste reden is deze roman geschreven. Een non-fictie boek over hetzelfde onderwerp levert je zo een aanklacht van smaad op. En in een roman kan en mag je alles beschrijven. Zelfs de waarheid. Juist doordat het een roman is, kon de auteur voor een verrassende oplossing van deze kwestie zorgen. De lichtkamer toont aan dat een aanklacht en een spannende roman samen kunnen gaan. En niet voor de eerste keer. Denk aan de Max Havelaar. Toch zou ik het boek tekort doen als ik het slechts over het onderwerp zou hebben. De Mezquita weet met opvallend weinig woorden veel te beschrijven.
Lees hier de hele recensie of op Caraïbisch Uitzicht
Meer over ‘De lichtkamer’
«Goed geschreven debuut over corruptie en onrecht.» – Aarti Rampadarath
Over ‘De lichtkamer’ van Henriette de Mezquita voor NBD Biblion, 30 november 2015:
Twee bejaarde zussen beramen een plan. Dan blijkt dat ze niet de enigen zijn. Debuut van Henriette de Mezquita (1930), een schrijfster op hoge leeftijd. De Mezquita is geboren en getogen op Curaçao. In het verhaal noemt ze ook Suriname en Nederland. Het boek gaat over sociale verhoudingen op het eiland. De blanke elite behandelt de ‘landskinderen’ vaak met minachting. Als een radiologenpraktijk het niet nauw neemt met de gezondheid van de lokale bevolking, vallen er slachtoffers. De nabestaanden raken vervuld van wraakgevoelens. De novelle schetst een beeld van de samenleving, maar ook van het landschap. (…) Goed geschreven. (… ) Dit debuut laat zien hoe corruptie voortwoekert in een kleine gemeenschap. Maar onrecht blijft knagen en vraagt uiteindelijk om genoegdoening.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De Lichtkamer’