«Een actueel en indrukwekkend boek.» – Walter Palm

VoorplatWooncirkel-75Over ‘De wooncirkel’ van Joseph Hart voor NBD | Biblion, 5 december 2017:
De buurtvereniging in de stadswijk Otrobanda op Curaçao geeft het idee om het vervallen stadsmonument Shon Janchi’s woonerf te restaureren en te benutten voor cursussen aan vroegtijdige schoolverlaters. Dit plan wordt doorkruist als zich een projectontwikkelaar aandient die daar een jachthaven annex hotel wil vestigen. Bovendien beweert de projecteigenaar dat hij erfgenaam is van dit stadsmonument. De hoofdpersoon Armani ontdekt via regressietherapie dat niet de projectontwikkelaar maar zij de erfgename is van dit stadsmonument. In haar regressietherapie herleeft Armani als zeventiende-eeuwse Dalila de gruwelijke trans-Atlantische overtocht in een slavenschip. Indringend is deze beschrijving. Een actueel en indrukwekkend boek. (…)
Lees hier de bespreking
Meer over ‘De wooncirkel’
Meer over Joseph Hart bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Joseph Hart trekt de lezer in zijn verhaal.» – Ko van Geemert

VoorplatWooncirkel-75Over ‘De wooncirkel’ van Joseph Hart in Parbode, december 2017:
(…) Armani ontwikkelt samen met anderen een project om de ruïne te restaureren en om te bouwen tot een verblijf om het alarmerend grote aantal schoolverlaters in Otrabanda op te vangen en te helpen. Maar er zijn nog anderen die ook hun oog hebben laten vallen op Kurá di Shon Janchi: rijke investeerders die op deze plek een vijfsterrenhotel met haven willen bouwen. De vraag is wie de eigenaar is van het pand. Kunnen de afstammelingen van de slaven die bij dit huis hoorden dat zijn? (…) Via regressietherapie dalen we af in het slavernijverleden van Armani en ervaren hoe de slaven vanuit Afrika met een slavenschip in Curaçao terecht zijn gekomen. We beleven de ontmoetingen tussen blanken en slaven en ontdekken dat haat en liefde een belangrijke rol spelen, waarbij kleurverschil vaak wegvalt. (…) De schrijver is een geboren leraar en verteller. Soms wordt zijn taal wel erg bloemrijk, daar moet je van houden. Joseph Hart heeft het vermogen om de lezer in zijn verhaal binnen te trekken en mee te laten leven met de hoofdpersoon. Ook de lezer met reserves met betrekking tot regressietherapie. In een tijd waarin het slavernijverleden steeds vaker onder de aandacht gebracht wordt, is De wooncirkel een geslaagde toevoeging.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De wooncirkel’
Meer over Joseph Hart bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Rake typeringen van de Curaçaose maatschappij.» – Fred de Haas

VoorplatWooncirkel-75Over ‘De wooncirkel’ van Joseph Hart in Antilliaans Dagblad, 2 november 2017:
Het zich in deze tijd afspelende Curaçaose verhaal gaat over de poging van een groep sociaal voelende (zwarte) Curaçaoënaars om, ondanks de tegenwerking van een corrupte politicus en een frauderende bankier, een landhuis te restaureren en geschikt te maken voor onder andere de opvang van achterstandskinderen. De plek staat bekend als de ‘Kurá di Shon Janchi’ (De Tuin van Johannes), een woonerf waar ‘meesters en slaven’ vroeger samenwoonden. (…) De vroegere Nederlandse kolonisator krijgt er in het boek van verschillende kanten flink van langs. De Nederlanders zouden er door hun arrogante houding vooral de oorzaak van zijn dat de bevolking zo’n negatief zelfbeeld heeft ontwikkeld, een zelfbeeld dat nog werd bevestigd door de leer van de katholieke kerk die gehoorzaamheid en geloof predikte. (…) Ook de zwarte Curaçaoënaar ontkomt, evenmin als de blanke protestant en de Nederlander, niet aan kritiek. Een kritiek die bovendien afkomstig is uit de eigen klasse. (…) Het boek staat vol met dat soort rake typeringen van de Curaçaose maatschappij die Joseph Hart kent als geen ander, een samenleving die genadeloos maar met veel mededogen door hem wordt gefileerd. Joseph Hart is overigens wel een vurig pleitbezorger van het bewustmaken van de bevolking van hun Afrikaanse verleden. (…) Om aan dit gebrek aan bewustzijn tegemoet te komen, heeft de schrijver een poging gewaagd om het slavernijverleden op te roepen door de hoofdpersoon een regressietherapie te laten ondergaan waardoor we, naar men beweert, honderden jaren kunnen teruggaan in de geschiedenis. De hoofdpersoon, Armani, reïncarneert tijdens verschillende therapeutische sessies onder andere als Dalila en Malaika totdat ze uiteindelijk terechtkomt op Curaçao als de persoon ‘Armani’ en ‘geneest’ van haar traumatische ervaringen in heden en verleden. (…) Essay-achtige stukken wisselen af met – vaak mooie – sfeertekeningen. Het staat buiten kijf dat Joseph Hart kan schrijven. (…)
Lees hier of hier de recensie
Meer over ‘De wooncirkel’
Meer over Joseph Hart bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Verdeeldheid Curaçao gevoed door overblijfselen van slavenverleden.» – Joseph Hart

VoorplatWooncirkel-75Over ‘De wooncirkel’ van Joseph Hart tijdens The Twain Shall Meet in Podium Mozaïek, 3 september 2017:
Als geen ander toont Joseph Hart van binnenuit de Curaçaose maatschappij en politiek van alledag met alle goeds en met alle slechts – en maakt ze tot thema van zijn romans. In ‘De wooncirkel’ staat de geschiedenis van de slavernij met haar naweeën tot in het heden centraal. Voor wie alles wil weten over het hoe en waarom van het reilen en zeilen van Curaçao, is ‘De wooncirkel’ (en de andere romans van Joseph Hart) verplichte kost: o zo kritisch op zijn eiland maar tegelijk met een onblusbare liefde voor zijn Curaçao. «De vonk van inspiratie die deze roman deed ontstaan was de ervaring van een trouwe vriendin die het proces van regressieve therapie heeft meegemaakt via hypnose en door haar vorige levens werd geleid.»
Lees hier de toespraak
Meer over ‘De wooncirkel’
Meer over Joseph Hart bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over ‘The Twain Shall Meet’
Bekijk hier de foto’s van André Homan

Margreet Hofland – Duizend levens

Margreet Hofland
Duizend levens

Nederland, roman
Ingenaaid, 14 x 21 cm, 384 blz., € 22,00
ISBN 90-6265-577-7
Eerste druk 2006

Architect Jake Miller houdt kantoor in een van de Twin Towers van het World Trade Center. Terwijl hij in de vroege ochtend van 11 september 2001 belangrijk bezoek van vijf oude bekenden afwacht, stijgt in Boston een Boeing 767 op met aan boord Mohammed Atta, de ontbrekende zesde persoon die niet op de geheimzinnige vergadering is uitgenodigd. Daar is alle aanleiding voor, een mystieke reden die zich schuilhoudt in het artistieke en religieuze Italië van de zestiende en zeventiende eeuw.

Het epicentrum van Duizend levens ligt in Rome, in de Santa Cecilia, de titelkerk van kardinaal Emilio Sfondrati. Wanneer hij op aanwijzing van de engelachtige Beatrice Cenci het graf van de heilige Cecilia onder haar eigen kerkvloer heropent, doet hij een ontdekking die hem onsterfelijk zal maken. De epische ‘beving’ die ontstaat strekt zich uit over ruimte en tijd heen en treft alle personages. Ook enkele bekende schilders, onder wie Guido Reni en Annibale Carracci, worden deelgenoot van Sfrondati’s kwetsbare vondst en zij zullen allen zowel Beatrice als Cecilia vereeuwigen.
Duizend levens is een leescircus. De auteur jongleert met waargebeurde schokkende voorvallen, zoals een brute vadermoord op 11 september 1598 en een geruchtmakende onthoofding op 11 september 1599. Maar het verhaal gaat verder: ‘Is het niet zo dat het martelaarschap van Cecilia en het lijden van Beatrice Cenci de directe reden zijn voor de aanslag op het World Trade Center? Allebei zijn ze een speelbal van de gang der zaken, schuldig en niet schuldig tegelijk.’
Margreet Hofland schreef eerder met grote kennis van zaken over Caravaggio in Het genie van Rome (‘een intrigerend dubbelspel met personen en tijden’ – Haagsche Courant), dat in dezelfde tijd en op dezelfde plaats speelt als Duizend levens.
Meer over Duizend levens