Foto: Harry van Kesteren, 21 september 2011
Over Rogi Wieg op literair weblog Tzum, 19 juli 2015:
Na het bericht van zijn dood blader ik door zijn laatste bundels, Khazarenbloed en Afgekapt Dichtwerk, allebei uitgegeven door In de Knipscheer. Deze twee zwanenzangen werden begin dit jaar nog gevolgd door ‘De Abys-gedichten’, een cyclus van vijf gedichten in de catalogus De kleine schepper, verschenen als publicatie bij een tentoonstelling van Wiegs schilderijen in Arti et Amicitiae van 30 januari tot 1 februari 2015 (niet echt lang, dus) en door ‘De laatste gedichten’ die op de website van Extaze verschenen. (…) Ik merk dat ik geen ‘grip’ op dit werk krijg, niet zo kort na zijn overlijden, en waarschijnlijk zal het me nooit helemaal lukken om grip op Wiegs gedichten te krijgen. Ik hou er wel van, en ik vind ze erg goed. Toch glippen ze, elke keer als ik er iets over probeer te zeggen, door mijn vingers heen, weg, alsof ze zich zelf voor één lezer niet vast kunnen leggen. Daarom vind ik ze soms, als ik zin heb om onredelijk te zijn, niet goed, heel kort maar, bijna als daad van verzet. Maar zijn twee Knipscheerbundels en die tien laatste gedichten zijn op zichzelf al een monument; beter wordt het in de Nederlandstalige poëzie niet, al is ‘beter’ niet het goede woord, omdat je altijd wel wat te miepen kunt hebben over gedichten of regels van Wieg. Oprechter, authentieker, interessanter… hoe je het ook wil noemen, maar toch, beter gaat het niet worden. Wieg stookte een uniek poëtisch oeuvre uit een troebele bron. Iets anders zat er, voor hem, in alle vormeloosheid, niet op.
Lees hier het artikel
Meer over Rogi Wieg bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: Rogi Wieg
Rogi Wieg overleden, 15 juli 2015
Rogi Wieg bij zijn laatste optreden op 21 september 2011 in Pletterij Haarlem.
Foto Harry van Kesteren
Woensdagavond 15 juli 2015 is in zijn woonplaats Amsterdam na een jarenlang ziekbed en heel veel lijden de dichter, schrijver, beeldend kunstenaar en muzikant Rogi Wieg overleden. Zo heeft zijn vrouw Abys Kovács laten weten. Rogi Wieg werd 52 jaar oud. Zijn ouders waren Hongaarse vluchtelingen die zich in 1957 in Nederland vestigden. Rogi Wieg (1962) debuteerde als dichter op 19-jarige leeftijd in 1981. Werk van hem werd in 1987 bekroond met de Lucy B. en C.W. van der Hoogt-prijs en in 1988 met het Charlotte Köhler Stipendium. Zijn schrijversloopbaan werd gekenmerkt door ernstige depressies. Hij werd regelmatig opgenomen in psychiatrische ziekenhuizen, onderging elektroshocktherapie en deed driemaal pogingen tot zelfmoord. Zijn aanvraag eind 2014 voor euthanasie vanwege psychisch lijden werd in 2015 gehonoreerd. Het merendeel van zijn oeuvre kwam uit bij G.A. van Oorschot en Uitgeverij De Arbeiderspers. Vanaf 2011 verschijnt het werk van Rogi Wieg bij Uitgeverij in de Knipscheer, waar dit najaar een grote bloemlezing verschijnt uit Wiegs poëtisch oeuvre onder de titel ‘Even zuiver als de ongeschreven brief’. De laatste vijf gedichten van Rogi Wieg, van april en mei 2015, werden gepubliceerd op het digitale supplement van het literair tijdschrift Extaze.
Lees hier de berichtgeving op nos.nl
Kijk hier naar het late NOS Journaal van 15-07-2015 van 6:11 – 6:45
Lees hier het artikel van Arjan Peters in ‘De Volkskrant’ op 16 juli 2015
Lees hier de laatste gedichten van Rogi Wieg
Meer over Rogi Wieg bij Uitgeverij In de Knipscheer
Joost Zwagerman antwoordt op Afscheidsgedichten Rogi Wieg
Joost Zwagerman beantwoordde 20 juni 2015 een e-mail van een aantal medevrienden van Rogi Wieg, waaruit ik vrij citeer: ‘Zijn aangekondigde dood is intens droevig, maar misschien past het om, afgaand op de ene procent hoop tot overleven die Rogi zelf nog heeft, alles in te zetten op die ene procent, en hem ervan te doordringen dat wij ons richten op die ene procent. (…) Als op dit moment niet alles is verloren, heeft het zin om bij voortduring van alles te zeggen tegen en te schrijven aan Rogi. ( … ) Iedereen die Rogi Wieg kent, weet dat hij als man van de vorm, gevoelig is voor tekenen van leven die niet in mailvorm maar in andere vormen zijn gegoten: een (korte) tekst, een gedicht. Ik weet: het boek-voor-Rogi (De kleine schepper) is er reeds, maar dat hoeft niet te betekenen dat we met dat boek alles over en vooral tegen hem hebben gezegd.’ Joost Zwagerman leverde een bijdrage aan het liber amicorum annex catalogus De kleine schepper bij de gelijknamige tentoonstelling in Arti et Amicitiae (2015). Een uitgebreidere versie van deze bijdrage werd gepubliceerd in Het Parool op 29 januari 2015. Het gedicht ‘God, de zijne’ – het ‘antwoordgedicht’ van Joost Zwagerman voor Rogi Wieg – is gepubliceerd op het digitale supplement van het literaire kwartaaltijdschrift Extaze.
Lees hier het gedicht van Joost Zwagerman op ‘Extaze’
Lees hier de Afscheidsgedichten van Rogi Wieg
Lees hier Zwagermans artikel in ‘Het Parool’
Meer over ‘De kleine schepper’
Meer over Rogi Wieg bij Uitgeverij In de Knipscheer
Afscheidsgedichten Rogi Wieg
[ Foto: tijdens een interview met Theo van Gogh, november 1992 ]
Rogi Wieg (Delft, 21 augustus 1962) balanceerde decennialang op de rand van het bestaan en deed verslag van zijn verlangen naar zelfdood in dichtbundels en romans. Al die tijd heeft Rogi Wieg zijn strijd tegen de pijnen met vallen en opstaan en met de moed der wanhoop gestreden, maar onlangs besloot hij dat hij niet meer verder kan. ‘Ik deugde nergens voor en heb toen hopelijk een paar mooie dingen gemaakt die mijn signatuur tonen. Als ik ergens voor had gedeugd, zouden ze niet gemaakt zijn.’ Zelfs nu het einde onafwendbaar wordt, en de lichamelijke pijnen de geestelijke langzamerhand inhalen, kan Rogi Wieg het dichten niet laten. Vanaf 15 april 2015 stuurt hij met tussenpozen zijn uitgever zijn laatste gedicht(en). Het is beider wens deze afscheidsgedichten met zijn lezers te delen door ze te publiceren op het digitale platform van het literair tijdschrift Extaze. Op het moment van plaatsing van dit bericht telt de reeks 5 gedichten.
Lees hier de laatste gedichten van Rogi Wieg
Meer over Rogi Wieg bij Uitgeverij In de Knipscheer
Film over Rogi Wieg op Poetry International
Première documentaire Rogi Wieg (1962 – …) op maandag 8 juni 2015 om 22.00 uur in Filmtheater Cinerama Rotterdam:
Op de vooravond van het 46ste Poetry International Festival Rotterdam, dat van 9 tot en met 13 juni plaatsvindt in de Rotterdamse Schouwburg, presenteren Poetry International en International Film Festival Rotterdam voor het eerst gezamenlijk een avondvullend filmprogramma: Poetry on as Film, poëziedocumentaires, Poetry Shorts en bewegende gedichten. Om 22.00 uur gaat de documentaire ‘Rogi Wieg (1962 – …)’ in première. ‘Vrouwen trekken lippenstift en geen revolver’, zo staat het op een Rotterdamse vuilniswagen. Het is een dichtregel van dichter, schrijver, musicus en beeldend kunstenaar Rogi Wieg. Een markant figuur in het Nederlandse literaire landschap, ook als schrijver en criticus. Zijn ouders waren Hongaarse joden die in 1956 Hongarije ontvluchtten, een last die ook hun zoon meedroeg en die zijn levensgeschiedenis tekende. Angst en depressie maakten hem tot een psychiatrisch patiënt, die naarstig op zoek bleef naar verlossing, in poëzie, blues, kunst en in de natuurwetenschappen. VPRO presentator en dichter Wim Brands sprak met Rogi Wieg in diens Amsterdamse bovenhuis, dat hij zelden meer verlaat. Een aantal door Brands gekozen gedichten bood een verrassende en effectieve ingang in leven en lijden van een veelzijdig kunstenaar. Filmer Peter Gielissen smeedde zijn opnames tot een indringend en roerend portret. Rogi Wieg was verschillende keren op Poetry International te gast.
Kaarten voor Poetry on / as Film à € 10,-
Meer over Rogi Wieg bij Uitgeverij In de Knipscheer
Letterij presenteert Rogi Wieg Tribuut
Onder de titel Een aangekondigd afscheid brengt Letterij een homage aan Rogi Wieg.
Hij publiceerde zijn eerste dichtbundels op twintigjarige leeftijd in 1982. Sindsdien verschenen van hem nog zo’n 30 titels, waaronder ook romans, novellen en verhalen, het merendeel bij Uitgeverij Van Oorschot. Rogi Wieg is gelauwerd met diverse belangrijke poëzieprijzen. Hij werd geïnterviewd door onder meer Ischa Meijer en Theo van Gogh. In Komrij’s befaamde poëziebijbel is hij de dichter die met de meeste gedichten is opgenomen. Vijftien, twintig jaar geleden werd al gefluisterd dat Rogi Wieg in aanmerking zou komen voor de P.C. Hooftprijs. In die periode werd hij evenwel getroffen door zeer zware depressies, deed hij zelfmoordpogingen, werd hij opgenomen in inrichtingen. Rogi Wieg schreef er in 2003 – wat kan een schrijver anders doen? – een boek over: Kameraad Scheermes. Op onthutsende maar ook geestige wijze beschrijft hij hierin de lijdensweg van iemand die lange tijd op de rand van het bestaan heeft gebalanceerd. Rogi Wieg heeft nadien zijn strijd tegen de pijnen met vallen en opstaan en met de moed der wanhoop gestreden, maar heeft onlangs besloten dat hij niet meer verder kan.
Van Rogi Wieg zijn de regels:
Ik ben niet jong meer,
ik heb in het gesticht gezeten,
mijn vingers staan stijf van de medicijnen,
en toch ga ik een blues spelen op de piano.
Veel aspecten van Rogi Wiegs schrijverschap komen aan bod met bijzondere geluidsopnamen van zijn poëzie, videobeelden onder meer uit een documentaire die in juni wordt uitgebracht op Poetry International, een digitale tentoonstelling van zijn beeldend werk, en opnamen van zijn passie, de blues, die hij met een iele, ijle stem zong. En met een inleiding over zijn poëzie door Peter de Rijk die door Rogi Wieg gevraagd is een bloemlezing samen te stellen uit zijn poëtisch oeuvre.
Voor de pauze staat de vijfde aflevering van De Haarlemse dichters-estafette op het programma met optredens van P.M. Delefre, Tessa van Ingen, Djordje Matic, Anneruth Wibaut.
PM Delèfre is dichter en singer/songwriter en combineert poëzie met eigen songs. Daarnaast bewerkte hij enkele gedichten van Jarl van Maltha tot liedjes. Sinds 2011 vormen Van Maltha en Delèfre een duo. Op 5 maart treedt hij evenwel solo op. P.M. Delefre dong aanvankelijk mee naar het stadsdichterschap van Haarlem, trok zich terug, maar schreef desalniettemin over Haarlem o.a. het prachtige gedicht Haarlemmerhout over de aldaar gehouden Parksessies.
Ook Tessa van Ingen heeft met muziek van doen, zij het zijdelings, want werkzaam bij Het Patronaat. Ze haalde met de lezerscolumn Prongelijk, over haar schoolcarrière, publicatie in de Metro. Als dichter trad ze tot nu op op even intieme podia als dit, zoals in het trendy Boutique Hostel Hello I’m Local in de Haarlemse Spiegelstraat. Gedichten van haar zijn op internet te vinden zoals op de populaire site Gedichtenweb.
Djordje Matic (geboren in Zagreb, Kroatië) is behalve zanger in de Haarlemse crossover-band Gadjo Orkestra dichter, essayist, vertaler, criticus en redacteur en co-auteur van Het Lexicon van de Joegoslavische Mythologie. Hij is geboren in Zagreb, Kroatië, woont sinds 1993 in Nederland en studeerde Engelse en Italiaanse taal- en letterkunde aan de Universiteit van Amsterdam. Vorig jaar verscheen in Kroatië zijn dichtbundel Lingua franca. Matic legt de laatste hand aan een Nederlandstalige bundel.
Anneruth Wibaut was in 2012 de laatste tegenstrever van de huidige stadsdichter van Haarlem, Nuel Gieles. Sindsdien treedt zij geregeld op bij evenementen in en om die stad. Eind vorig jaar was zij de initiatiefneemster van de poëziemarathon Een ode aan de vrouw in jou t.b.v. 3FM Serious Request. Tegelijk verscheen haar eerste dichtbundel Schiep hij ook mijn moeder onder het motto «Ik dicht om de wereld in kaart te brengen en gaten te dichten.»
De vijfde editie van de 6de jaargang van Letterij, het literair café van Uitgeverij In de Knipscheer in de Pletterij.
Aanvang 20.00. Toegang: € 5,00, tot 25 jaar € 3,00
Reserveren is gewenst, via reserveren@pletterij.nl of bel 023 542 35 40.
Presentatie: Peter de Rijk (interview), Franc Knipscheer (presentatie).
Van 18.30 – 19.30 uur is er Roni’s Eetcafé. Eerlijk, heerlijk, vega en goedkoop: € 7,50 voor een complete maaltijd.
Combi Letterij € 10,00.
Meer over Letterij
Meer over Rogi Wieg bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Het voelt verdomd goed als je een paar mooie dingen in je leven hebt gemaakt.» – Rogi Wieg
Dankwoord van Rogi Wieg bij de opening van ‘De kleine schepper’ uitgesproken door zijn vrouw Abys Kovacs, 30 januari 2015:
Ik ben thuis en denk aan jullie. Ik mis het om geen deel te kunnen nemen aan dit leven. Het is heel vreemd dat de dood langzamerhand zo dicht bij mij is gekomen. Ik wil opstaan, herrijzen. Ik wil schilderen en tekenen, muziek maken, gedichten schrijven. Maar het gaat niet meer. (…) Ik zal vrede moeten sluiten met er niet meer te zijn. Daar moet ik nog wat aan werken, geloof ik. Zeker is dat ik zonder mijn vrouw Abys Kovacs al lang niet meer had geleefd. Zij heeft mij kracht gegeven om door te gaan. En soms heb ik het gevoel dat ik alleen maar voor haar besta. Ik heb de indruk dat ik met mijn kunstwerken mensen echt heb kunnen raken. (…) Het voelt verdomd goed als je een paar mooie dingen in je leven hebt gemaakt.
Lees hier het ‘Laatste stuk van Rogi Wieg’
Kijk hier naar gefilmde impressie van ‘De kleine schepper’ in Arti et Amicitiae
Meer over ‘De kleine schepper’
Meer over Rogi Wieg bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Dichter-schrijver Rogi Wieg neemt afscheid van zijn lezers.» – Arjan Peters
foto: Stephan Raaijmakers
Over ‘Rogi Wieg: De kleine schepper’ expositie in Arti et Amicitae, in de Volkskrant, 24 januari 2015:
‘Toen ik doorkreeg dat ik geen grote tennisser zou worden, ben ik gestopt. Klassiek piano heb ik gespeeld, jazzpianist geprobeerd, blues is mijn grote liefde, is ook niet gelukt. Je kunt zeggen dat ik rond mijn twintigste ben gaan schrijven omdat ik nergens anders voor deugde. Ineens was het er.’ (…) ‘Je kunt me uitbehandeld noemen. Ik ben een oude man van 52. Moe, morfinist geworden en doodziek. Mijn hele lichaam schokt van binnen. Het lijkt wel science-fiction.’ Ondraaglijk lijden, hebben de artsen die hem in de gaten houden bevestigd. (…) Afscheid van het schrijven heeft hij al genomen. De voorbode daarvan was af te lezen aan het gedicht ‘Good times’ in Afgekapt dichtwerk, met de slotregels: Lang geleden dat ik zo was,/ dat ik opstond, koffie zette en me boog over het heelal.(…) Het gekke is: de gedachte dat het leven niet lang meer duurt, is rustgevend. Het is snel gegaan, het leven. Veel sneller dan ik dacht. Het hele concept van leven en dood deugt niet. Het is zo idioot dat je verdwijnt. Ik deugde nergens voor en heb toen hopelijk een paar mooie dingen gemaakt die mijn signatuur tonen. Als ik ergens voor had gedeugd, zouden ze niet gemaakt zijn.
Lees hier het interview
Meer over Rogi Wieg bij Uitgeverij In de Knipscheer
‘Afgekapt Dichtwerk’ van Rogi Wieg in ANSIEL Toppers Poëzie 2014
Het blog ‘ANSIEL – Andere sinema, literatuur, dvd’ (België) heeft uit de honderden besproken dichtbundels van 2014 een keuze gemaakt en een top-14 samengesteld:
Geert Buelens * De 100 Beste Gedichten van Wereldoorlog I
Remco Campert * Licht van mijn leven
Yannick Dangre * Met terugwerkende kracht
Maarten Embrechts * Dagen van koffie en brood
Andy Fierrens * Wonderbra’s & Pepperspray
Piet Gerbrandy * Vlinderslag
Hester Knibbe * Archaïsch de dieren
Sylvie Marie * Altijd een raam
Mark Meekers * Salto Vitale
Leonard Nolens * Opzichtige Stilte
Osmaanse Poezie * Reisgenoten & Wijnschenkers
Runa Svetlikova * De zachte witte kamers
Geert Vanhassel * Wie geen schaduw blijft
Rogi Wieg * Afgekapt Dichtwerk
Meer over ANSIEL
Meer over ANSIEL Toppers Poëzie 2014
Meer over ‘Afgekapt Dichtwerk’
Meer over Rogi Wieg bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Wat een vreemde, aangename bundel.» -Laurens Ham
Over ‘Afgekapt Dichtwerk’ van Rogi Wieg in Awater, 26 oktober 2014:
Wieg gaat niet mee in de poëziemodes van dit moment. Terwijl bundels steeds samenhangender en conceptueler lijken te worden verzamelt hij niet meer dan 28 vrij beknopte gedichten, geordend in drie willekeurig aandoende afdelingen. In ‘Good times’, een van mijn favorieten, wordt de kindertijd in het schrijven geïdealiseerd; prachtig worden zoetsappige jeugdherinneringen uitgedrukt met de woordcombinatie ‘snoepen en groeien’. De tweede strofe bevat de omslag: van al dat moois blijft niets over, ‘alleen wat achtergrondruis’. Na een fraaie poging om de losgeraakte bloembladeren met de terugspoelknop weer in een intact bloemenveld te veranderen, kijkt de ik-figuur nog één terug op de tijd dat hij ‘zo’ was, zo tegelijk pretentieloos en pretentieus ‘dat ik opstond, koffie zette en me boog over het heelal.’ Wat een raar en raak gedicht.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Afgekapt dichtwerk’
Meer over Rogi Wieg bij In de Knipscheer