Over ‘Afgekapt dichtwerk’ van Rogi Wieg op Literatuurplein.nl, 16 juli 2014:
Rogi Wieg kijkt naar zichzelf en schetst de wereld als een God. Wanneer je het gedicht ‘Datering 2013’ leest denk je aan Willem Kloos en aan T.S. Eliot. Hun stemmen en ideeën klinken door, worden onderdeel van weer zo’n typisch Rogi Wieg gedicht, vol verwijzingen, fijne metaforen en onlogische logica. Kortom de dingen die je alleen met poëzie duidelijk kunt maken. Wieg legt de vinger op de pijnlijke plek(ken), klinkt als een profeet en is tegelijkertijd modern en uiterst tijdloos. Hij geeft vorm aan het vormeloze, maakt het abstracte tastbaar. Gedurende het tijdsbestek van een gedicht krijgt de lezer inzage in de wereld van Rogi Wieg. (…) Zijn gedichten blijven van uitzonderlijke klasse.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Afgekapt dichtwerk’
Meer over Rogi Wieg bij In de Knipscheer
Tag: Rogi Wieg
«Een van Wiegs meest navrante werken.» – Albert Hagenaars
Over ‘Afgekapt dichtwerk’ van Rogi Wieg voor NBD/Biblion: 2 juni 2014
Elk gedicht is wel goed voor minstens een paar tot nadenken stemmende regels en beelden. Zoals de traditie inmiddels wil, zijn er ook weer tal van verwijzingen naar onder andere religie en wetenschap. De bundel (weet met dergelijke vertakkingen – soms meteen zinvol passend, vaker raadsels oproepend – alsnog een groter bereik te krijgen. (…) Deze bundel is door de nadruk op dood en verlies, het verlangen naar verlossing, veelal laconiek verwoord, een van Wiegs meest navrante werken.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Afgekapt dichtwerk’
Meer over Rogi Wieg
«Rogi Wieg blijkt sterker dan hij zelf dacht.» – Janita Monna
Over ‘Afgekapt dichtwerk’ van Rogi Wieg in Trouw, 17 mei 2014:
Rogi Wieg (1962) is in de Nederlandse poëzie een wonderlijk buitenbeentje. Hij schrijft met een soms ongemakkelijk makende openheid, over dat doodsverlangen evengoed als over z’n dochtertje, dat hij niet mag zien. (…) Toch wekken de gedichten ook een gevoel van mededogen op. Bijvoorbeeld in de gedichten over en voor zijn dochter Hannah, die lucht krijgen door een jongensachtig gevoel voor humor. Dat buit hij optimaal uit in een koffiehuis-scène. Terwijl de andere koffiedrinkers wachten op ‘de concrete Messias’, houdt de dichter zich bezig met het zoeken naar priemgetallen. Hij vertrekt met een droog ‘Mensen tot morgen’, en zinspeelt in de laatste regels (met een knipoog naar de Bijbel en wie weet ook naar Arnold Schwarzenegger) op zijn eigen leven en werk. ‘En ik vertrok, levend en wel, met een nog / geldige tramkaart in mijn jaszak. // O ja, ik kom terug.’
Lees hier de recensie
Meer over ‘Afgekapt dichtwerk’
Meer over Rogi Wieg
«Ik hoop dat Rogi Wieg nog heel veel gedichten gaat schrijven.» – Wim Brands
Over ‘Afgekapt Dichtwerk’ van Rogi Wieg op VPRO Boeken, 13 april 2014:
Rogi Wieg is nog steeds een even merkwaardig dichter als hij ook een merkwaardige poëziecriticus was. En ik bedoel dit als een reuzencompliment. Hij kan zinnen schrijven die niet veel andere dichters kunnen schrijven. Ik hoop dat Rogi Wieg nog heel veel gedichten gaat schrijven.
Meer over ‘Afgekapt Dichtwerk’
Meer over Rogi Wieg bij In de Knipscheer
«Wie kan dat als dichter in 23 regels oproepen?» – Chrétien Breukers
Over het gedicht ‘Een zeer zacht spijkerbed’ uit ‘Afgekapt Dichtwerk’ van Rogi Wieg op De Contrabas, 11 april 2014:
Het is mooi, en het is huiveringwekkend. Die man die door het leven is gegaan, om vervolgens… gedichten te gaan schrijven, iets wat hij altijd al heeft gedaan, kortom. En hoe kwam hij tot dat inzicht? Na een heilzame sessie, van zes dagen (lees de bijbel er op na), op de zich als een zeer zacht spijkerbed manifesterende Jezus. (…) Het heeft alles wat Wieg altijd al had, lichte pathetiek, nou ja, meer dan lichte pathetiek, een hang naar het religieuze of mystieke en het überpersoonlijke waar niet iedereen zomaar mee weg kan komen.
Lees hier het hele stuk
Meer over ‘Afgekapt Dichtwerk’
Meer over Rogi Wieg bij In de Knipscheer
«Rogi Wieg geeft zijn hele hart. Hij kan niet anders.» – Arjan Peters
Over ‘Afgekapt Dichtwerk’ van Rogi Wieg in de Volkskrant, 12 april 2014:
Wat wél hoogstaand klagen is, met stilistisch vertoon en volledige inzet, zag ik deze week in de bundel ‘Afgekapt dichtwerk’ van de al decennia depressieve Rogi Wieg (51) , die wordt geteisterd door slapeloosheid, spataderen en opnames in inrichtingen. ‘In zeelicht / struikelt mijn wenende jonge ik en jammert om het wenen’, schrijft hij het ene moment hoogromantisch, om zich in hetzelfde gedicht lucide af te vragen of zijn ‘Vervroegde verouderdom’ wel zijn heden is: ‘Of helemaal niet? Is er gewoon tijd plus tijd// voorbij gegaan, zoals dat hoort bij goed werkende luchtwegen?’
Het leven doet hem ongenadig zeer, en toch moet Wieg het hele hart geven, anders dan Yeats (‘Geef nooit het hele hart’). Hij kan niet anders. Zelfs ziet hij kans geintjes te maken. ‘Ik vertrok, levend en wel, met een nog/ geldige tramkaart in mijn jaszak.// O ja, ik kom terug.’ Daar houden we hem aan. Rogi Wieg, blijf onder ons.
Lees hier de column
Meer over ‘Afgekapt Dichtwerk’
Meer over Rogi Wieg bij Uitgeverij In de Knipscheer
«En ik bleef na het lezen van deze bundel verstild achter.» – Levity Peters
Over ‘Afgekapt Dichtwerk’ van Rogi Wieg op MeanderMagazine, 9 april 2014:
Rogi Wieg maakt van het lezen van zijn werk een bijna beschamende bezigheid. Je weet je met jezelf geen raad. Hij dwingt je het serieus te nemen, je weet, je voelt dat het ‘echt’ is, en dan schrijft hij zulke tenenkrommende uiterst persoonlijke waarheden: intiemer kan bijna niet. Hij doet mij denken aan de oosterse traditie van ‘de heilige dwaas’, een man die met zijn woorden en handelingen zijn medemensen voor raadsels stelt en een spiegel voorhoudt: het zijn de conventies die jullie hebben getemd, en jullie vrijheid beknotten: ik ben niet dwazer dan jullie. (…) Het is geen schaamteloosheid waarmee Wieg schrijft, het is ook geen naïviteit, maar een hoogstwaarschijnlijk met moeite op zichzelf veroverde vorm van vrijheid waarmee hij de wereld zin en een uiterst persoonlijke betekenis geeft. Als een mogelijkheid. Misschien is het wel zijn poging om middels poëzie de wereld te veranderen die haar zo iets vermoeids geeft.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Afgekapt Dichtwerk’
Meer over Rogi Wieg bij Uitgeverij In de Knipscheer
« ‘Afgekapt Dichtwerk’ herbergt werkelijk pareltjes.» – André Oyen
Over ‘Afgekapt Dichtwerk’ van Rogi Wieg op Ansiel, 7 april 2014:
Ik schrijf al meer dan dertig jaar mijn verzen./ Het is zo gegaan, ik ben tussen woorden/ in gaan staan en heb gedacht dat ik naast zwart/ gele puntjes in de ruimtelijke en van tijd/ gemaakte letters zag. Ik werd kleur-en/ groottemeter en daarmee literaire sterrenwacht.
De gedichten van Rogi Wieg (Robert Gabor, Hongarije 1963) leerde ik kennen en waarderen door zijn bundel ‘Het boek van de beminnelijkheid’, waarin ik poëzie trof die ongewoon van klank was maar wel degelijk gestileerd werd. Dit geldt ook weer voor zijn pas verschenen bundel ‘Afgekapt Dichtwerk’ die werkelijk pareltjes herbergt. Rogi etaleert in zijn gedichten maar al te graag zijn meestal dwarse zienswijze op de dingen des levens. (…) ‘Afgekapt Dichtwerk’ is een bijzondere bundel (…) die een rijkdom aan nieuwe en herwerkte gedichten bevat.
Lees hier de recensie of hier
Meer over ‘Afgekapt Dichtwerk’
Meer over Rogi Wieg bij Uitgeverij In de Knipscheer
Rogi Wieg – Afgekapt Dichtwerk. Gedichten
ROGI WIEG
Afgekapt Dichtwerk
Gedichten
Nederland
Genaaid gebrocheerd, 56 blz. € 16,50
april 2014
ISBN 978-90-6265-848-0
Er blijven altijd meer vragen dan woorden,
neem dat maar aan van het woord ‘dichter’.
En vragen blijft Rogi Wieg stellen in zijn nieuwe bundel Afgekapt Dichtwerk. Soms als een god, zich buigend over het heelal. Vaker nog aan de Schepper zelf.
Op een lege tafel ligt de hele wereld die
mij zo bekend en onbekend is.
In de wereld van Rogi Wieg spelen dichters een grote rol. En ook zij vormen de bron van tal van levensvragen. De Hongaarse dichter Attila József, schrijver van de bundel Het doet heel veel pijn krijgt zijn gedicht, net als René Stoute, Hans Andreus, Gerrit Achterberg. En Rogi Wiegs vader Andris Wieg, die geen dichter was maar wetenschapper, krijgt zijn ereplaats.
Ooit moest Rogi Wieg zijn verzen afkappen van hun stam en ze laten rotten op een grasland in de droge hitte. Samen vormen ze zijn Afgekapt Dichtwerk. Ruim dertig jaar dichten ging vooraf aan deze bundel die wederom, als het hele oeuvre van Rogi Wieg, verwondering en bewondering oproept.
Boven mijn, over schrijfpapier gebogen, hoofd,
hangt een stuk heelal, als een overal uitgedijde,
kerstboom met schaarse lampjes. Een boom die zich
wil laten rusten. En nooit gekend wil worden door
de spreekwoordelijke, ware dichter die niet stopt.
Suzanne Binnemans, Michiel van Kempen en Rogi Wieg bij ‘De 100 beste gedichten voor de VSB Poëzieprijs 2014’
Dit jaar stelde Ahmed Aboutaleb, juryvoorzitter van de VSB Poëzieprijs 2014 (de belangrijkste prijs voor dichters in het Nederlands taalgebied) ‘De 100 beste gedichten’ samen:
De VSB Poëzieprijs is een literaire prijs voor de beste dichtbundel van het voorgaande jaar. De winnaar krijgt een geldbedrag van 25.000 euro en een glaskunstwerk van Maria Roosen. De prijs werd op 29 januari bekendgemaakt, aan de vooravond van de Poëzieweek 2014 (van 30 januari tot en met 5 februari). Aboutaleb koos voor ‘De100 beste gedichten’ werk uit drie door In de Knipscheer uitgegeven bundels.
Van Suzanne Binnemans gedicht ‘14’ uit de bundel Omwille van het bloed, van Michiel van Kempen het gedicht ‘Runenteken’ uit de bundel Wat geen teken is maar leeft en van Rogi Wieg het gedicht ‘Traag verdwenen zwarte bloemenvelden’ uit de bundel Khazarenbloed.
Andere dichters in de bundel onder meer: Maria Barnas, F. van Dixhoorn, Micha Hamel, Miriam Van hee, Antoine de Kom.
Lees meer over de bundel Omwille van het bloed
Lees meer over de bundel Wat geen teken is maar leeft
Lees meer over de bundel Khazarenbloed