Tag: roman

«Tijdbeeld van het einde van de vorige eeuw in buitengewone schrijfstijl.» – André Oyen

Over ‘Op alles wat ik ben’ van Peter WJ Brouwer op Ansiel, 28 februari 2025:

‘Op alles wat ik ben’ gaat over de blauwdruk van een jeugd. Een roman over geloof, identiteit, politiek, keuzes maken en keuzes laten maken. Ellen, de hoofdpersoon, groeit op in de jaren ’80 in een gezin waar haar strenge en fanatiek gelovige moeder de scepter zwaait. Het overheersende geloof wordt ook nog versterkt door een nicht die Maria zag verschijnen. Samen met haar moeder bezocht Ellen een keer een mis waarbij de nicht vertelt over haar ervaring. Bij Ellen leidt dat echter niet tot een devote houding. Het gebeuren voedt eerder haar nieuwsgierigheid. Ze wil weten wat het geloof doet met een mens, hoeveel vrijheid is er mogelijk binnen of naast het geloof? (…) Brouwer zet heel knap personages neer die bepalend zijn en blijven voor Ellens leven. Geloofwaardige personages die zich, net als Ellen, door het verhaal heen ontwikkelen. (…)  Wat toch wel bijzonder is dat de vorming van de identiteit van Ellen terug komt in de tekeningen van Albert Van Der Weide, niet alleen op het omslag, maar ook door het verhaal heen. ‘Op alles wat ik ben’ geeft een mooi tijdbeeld van het einde van de vorige eeuw en weet de lezer te boeien door zijn buitengewone schrijfstijl.

Bron ook op Antwerpen Leest ]
Meer over ‘Op alles wat ik ben’
Meer over Peter WJ Brouwer bij Uitgeverij In de Knipscheer

Diana Tjin – Scènes uit een giftige relatie. Roman

Diana Tjin
Scènes uit een giftige relatie
roman
omslag Nikki Ritmeijer
foto auteur Monique Kooijmans
gebrocheerd in omslag met flappen,
228 blz., € 19,50
ISBN 978-94-93368-24-8   NUR 301
eerste uitgave april 2025

Scènes uit een giftige relatie is een titel die niets te raden overlaat. Hoewel deze roman weer totaal anders is dan haar eerder verschenen werk, spelen de thema’s afkomst, identiteit en discriminatie in al haar boeken – soms zijdelings – een rol.  Hermine wordt verliefd op Berend. Zij is zeventien en heeft een Surinaamse achtergrond, en hij, de vijf jaar oudere student, is de liefde van haar leven. Dat weet ze zeker. Met hem aan haar zijde zal ze de ellende van thuis achter zich kunnen laten. Samen zullen ze studeren, carrière maken en kinderen krijgen. Maar wanneer ze gaan samenwonen ontpopt Berend zich als een narcist die haar met verbaal geweld kleineert. Dan begint een langdurig gevecht. Met Berend, maar vooral met zichzelf.

Diana Tjin is geboren in Amsterdam (1961) en is van Chinees-Surinaams-Joodse afkomst. Ze heeft Klassieke Talen gestudeerd aan de Universiteit van Amsterdam en is werkzaam als Erfgoed catalografe bij de Universiteitsbibliotheek. Ze debuteerde spraakmakend met de roman Het geheim van mevrouw Grünwald. Ook haar coming of age-roman Een Bijlmerliedje werd goed ontvangen en markeerde het 50-jarig bestaan van ‘de Bijlmer’. Haar derde roman De catalograaf. Een liefdesgeschiedenis ontroerde zowel publiek als recensenten. Haar vierde boek, de roman Noem me Calimero; of Carmen zo je wilt droeg ze op ter nagedachtenis aan haar Surinaamse vader.

Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer

Korte docu over theatervoorstelling ‘Winterwater’.

De theatertournee in 2024 en de reprisevoorstellingen in najaar 2024 van ‘Winterwater’, naar de gelijknamige  roman van Lex Paleaux, zijn gespeeld. In opdracht van Feikes Huis & Studio Figur, de producenten van de theatervoorstelling, maakten filmmaker Mark Kramer en Marieke Braaksma (concept) naar aanleiding van de theatervoorstelling een korte documentaire. Iedereen herkent het gevoel van eenzaamheid wel, maar hoe voer je hier een gesprek over? De jongeren van het impactprogramma IJSBREKERS gaan met die vraag aan de gang. Met spelers/makers Ilay, Jelle, Sara, Kaylett, Sara, Janneke, Amy.

Bekijk hier de minidocu
Meer over ‘Winterwater in het theater’
Klik hier voor Boekbestelling Winterwater
Meer over ‘Winterwater’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Roman onderzoekt de sociale problemen binnen de Curaçaose gemeenschap.»

Over ‘Contrasten in kleur’ van Joseph Hart voor NBD Biblion, 15 januari 2025:

‘Contrasten in kleur’ is een sociale roman over familie, de Curaçaose gemeenschap, criminaliteit en discriminatie. Nena Sosaria, een alleenstaande moeder op Curaçao, worstelt om haar drie kinderen op te voeden in een omgeving met hoge werkloosheid en criminaliteit. Haar oudste zonen, Nilo en Felis, zijn van haar overleden man en hebben een lichte huidskleur, terwijl haar jongste dochter Maiky, van haar zwarte minnaar Chamon, donkerder is en gepest wordt door haar broers. Ondanks de moeilijke omstandigheden en de verleiding voor de jongens om zich bij jeugdbendes aan te sluiten, blijft Maiky een steun voor haar moeder. De roman onderzoekt de sociale problemen binnen de Curaçaose gemeenschap. In ietwat formele stijl en met gevoel voor drama geschreven. Geschikt voor een brede tot literaire lezersgroep. Joseph Hart (1940) is een Nederlandse auteur en dichter die geboren werd op Bonaire en opgroeide op Curaçao. Hij was docent Engels aan o.a. de Universiteit van de Nederlandse Antillen. Hij debuteerde in 2000 als dichter met ‘Entrega’, waarna hij meerdere romans schreef.

Bron
Meer over ‘Contrasten in kleur’
Meer over Joseph Hart bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Bloemrijk en eigenzinnig geschreven.»

Over ‘Dunkel’ van Cor Gout voor NBD Biblion, 15 januari 2025:

‘Dunkel’ is een beeldende literaire roman over een man die aan de hand van films en objecten zijn leven overdenkt. Dunkel trekt zich terug in een Parijse loods en overdenkt zijn leven via objecten en films, zoals de film Citizen Kane of een geboortekaartje dat hij vindt in een la. Elk hoofdstuk begint met een songtekstcitaat, waardoor de lezer inzicht krijgt in de literatuur en kunst die zijn karakter vormen. Dunkel is gefascineerd door de regio waar ooit het Ersatz-staatje Vichy gevestigd was van waaruit hij heel Europa in de jaren ’40-’44/45 kan overzien, en door macht: zowel politiek als in persoonlijke relaties. Bloemrijk en eigenzinnig geschreven, met veel verwijzingen naar filosofie, poëzie, films, muziek en literatuur. Met enkele ingekleurde tekeningen in enigszins kinderlijke stijl. Geschikt voor literaire lezers. Cor Gout (1946) is een Nederlandse schrijver, neerlandicus en filosoof. Voor Uitgeverij In de Knipscheer schreef hij gedichten, korte verhalen en twee romans (‘Bik’ en ‘Dunkel’) en begeleidde hij de Extaze-reeks-essays.

Bron
Meer over ‘Dunkel’
Meer over Cor Gout bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een heel origineel en eigenzinnig boek.» – Jan-Hendrik Bakker

Over ‘Dunkel’ van Cor Gout in Den Haag Centraal, 9 januari 2025:

(…)  Dunkel is een Franse kunstenaar, intellectueel en muzikant in wiens biografie we elementen van Gout zelf herkennen. Hij is al behoorlijk op leeftijd en blikt nu terug op wat hem heeft beziggehouden. Zijn biografie bestaat vooral uit liedteksten en de muziek waarmee die verweven zijn, uit boeken, krantenartikelen, dvd’s van films, tekeningen en voorwerpen die voor hem speciale betekenis hebben. Dunkel heeft zijn intrek genomen in een loods waarin hij al zijn schatten uit het verleden koestert. Allengs wordt ook duidelijk dat hij de zoon is van een vader en moeder die de oorlog doorbrachten in het met nazi-Duitsland collaborerende Vichy. Collaboratie is een thema dat ook in zijn eerste roman  ‘Bik’ al een belangrijke plek innam. (…) Uiteindelijk gaat dit boek over de tijd en de mogelijkheid om de stroom van de persoonlijke geschiedenis vast te houden in de herinnering. Maar die herinnering is niet alleen achterwaarts, ze creëert ook toekomst. De reeks persoonlijke gebeurtenissen is verbonden met de politieke geschiedenis, zoals de naziterreur, de vernietigingskampen, de moorddadige oorlogen in Vietnam en Gaza, de wrede aanslag op het Bataclan-theater en de studentenopstand van mei 1968. De persoonlijke herinnering probeert in deze zwaarte als het ware lucht te scheppen. Vandaar de regels naar Baudelaire aan het slot van het boek: ‘Een teder hart dat de oneindige zwarte leegte haat,/ vergaart iedere flard van een oplichtend verleden.’ (…) Wie zich realiseert dat de kracht van het boek ligt in de poëtische ruimte die Dunkel schept met de liedcitaten en andere fragmenten uit zijn leven als lezer en muzikant, moet zelf aan het werk om die ruimte binnen te gaan. Dan wacht hem een rijke beloning.

Lees hier de recensie ‘Op zoek naar de troost van de herinnering’
Meer over ‘Dunkel’
Meer over Cor Gout bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Mooie toekomstdroom voor Curaçao of een realistische toekomstvisie? Het goede overwint het kwade in een optimistisch slot.» » – Wim Rutgers

Over ‘Contrasten in kleur’ van Joseph Hart in Antilliaans Dagblad, 28 december 2024:

(…) Er zijn auteurs die in elk nieuw boek vernieuwing van inhoud en vorm kiezen. Er zijn ook auteurs die zich beperken tot thema’s die hun na aan het hart liggen en in elke volgende publicatie nieuw leven krijgen. Zo is Joseph Harts vierde roman enerzijds meer van hetzelfde maar toch weer anders. (…) Deze vierde roman is weer een verhaal geworden waarin Joseph Hart dicht bij het leven en welzijn van zijn personages komt in hun strijd tot overleving of zelfs overwinning. De romantitel ‘Contrasten in kleur’ heeft betrekking op de negenentwintig jarige Nena met haar drie kinderen, twee lichtgekleurde jongens en een zwart meisje, van verschillende mannen die haar met beloftes paaien en vervolgens in de steek laten, zodat ze het zelf moet zien te redden in haar krotwoning. (…) Nena raakt haar gezag over de twee compleet kwijt. Het meisje, Maiky, is daarentegen een toonbeeld van positivisme. Ze is thuis behulpzaam, krijgt de kans naar het MIL te gaan en naar de universiteit waar ze twee studies weet af te ronden. (…) Verhaallijnen lopen in de romans van Hart langs de lijnen van scherpe tegenstellingen en felle kleuren tussen positief en negatief, goed en slecht, zowel bij de personages als de omstandigheden waarin deze personages functioneren. Wie goed is, is goed; wie slecht, is totaal slecht. (…) Zo is het hele verhaal uiteindelijk op een tegenstelling gebouwd van negatief in de eerste helft naar een positieve wending in het tweede deel. De verteller maakt daarbij gebruik van een cursief gedrukte monologue intérieur als commentaar en overdenking. Een verkiezingswinst van de nieuwe politiek op de oude is het kroonstuk van deze wending. De roman besluit symbolisch op nieuwjaarsdag, waar de gouverneur een optimistische toespraak houdt. (…)

Lees hier en hier de gehele recensie
Meer over ‘Contrasten in kleur’
Meer over Joseph Hart bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Bijzondere structuur, heel origineel verhaal, zorgvuldige stijl.» – Jan Stoel

Over ‘Dunkel’ van Cor Gout op Boekenkrant, 29 november 2024:

“En toen was er… Rosebud”, zo luidt de eerste zin van Dunkel de tweede roman van Cor Gout. Daarboven staat een deel van de tekst van de song Rosebud van The Jezabels. De hoofdpersoon, Dunkel, bevindt zich in een opslagloods in Parijs. Daar liggen allerlei objecten, foto’s en dergelijke die met zijn leven te maken hebben gehad. Wat is de waarde ervan voor hem? Hoe was het vroeger ook weer? Dunkel mijmert over het verleden, put uit zijn herinneringen. Wat mist hij? (…) Dunkel (dat betekent ‘donker’) is op zijn beurt op zoek naar wat Rosebud voor hem betekent. “Ik kan vertellen dat ik de jonge vrouw die verdwaald leek in de pracht die haar omhulde de weg zou willen wijzen naar de uitgang, die zoals bij ieder doolhof samenvalt met de ingang, en die ik kwijt ben geraakt en tot het einde van mijn leven zal blijven zoeken, zodat mijn einde haar begin is, oprijzend uit de ochtendmist het ochtendgloren. Of is het juist andersom: zoek ik het licht na de loods te hebben verlaten en laat ik haar achter in het donker van de opslagruimte?” Ziedaar de queeste van Dunkel, die vervolgens in de loods aan de slag gaat om te proberen uit ‘het doolhof’, aan het donker te ontsnappen. Trouwens een perfect staaltje van de zorgvuldige stijl waarin Gout schrijft. (…) Gout vertelt het verhaal op een bijzondere wijze. Ieder hoofdstuk begint met een citaat uit een songtekst, een strofe uit een gedicht, een filosofische bespiegeling. (…) Ieder citaat zegt meteen iets over de inhoud van het hoofdstuk. (…)

Lees hier ‘Rosebud. Ik blijf haar zoeken’ of hier
Meer over ‘Dunkel’
Meer over Cor Gout bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Het einde van het boek maakt diepe indruk.» – Hester van  Gent

Over ‘Dunkel’ van Cor Gout, 25 november 2024:

(…) Omdat de lezer die heeft meegeleefd met Dunkel in zijn loods, zich al die tijd afvroeg wat hij daar deed, zijn angsten en obsessie voor de droomvrouw in het restaurant bevroeg. En met hem meeliep door de tijd. (…) Ook beschrijft Dunkel  zijn soms schuchtere omgang met de meisjes van school, waar de vriendin die niet veel praat er een van is en, later, zijn verlangen om naar de ‘ik’ van die tijd terug te keren. De dialogen tussen die vriendin en Dunkel en de slimme vragen die zij stelt zijn sterk en humoristisch en bieden de roman de nodige afwisseling en Dunkel tegenwicht. Zijn persoonlijke herinneringen zorgen voor spanning en contrast. Maar die herinneringen alleen zijn niet genoeg. De laatste twee hoofdstukken vormen een hoogte- en kantelpunt in de roman omdat de lezer hier ook begint te begrijpen waarom Dunkel in de loods niet alleen zijn eigen herinneringen blootlegt, maar ook de fascinatie voor oorlog (en macht en onderdrukking) uitdiept via de Franse staat Vichy. Hij legt de machinaties van dit regime bloot en welke gevolgen die hadden voor mensen die hier om de een of andere reden buiten vielen of juist aan mee werkten maar de gevolgen daarvan niet precies konden overzien. Hij vertelt over de noodzaak van verbeelding in revolutie en verzet, het opportunisme van de machthebber en een historicus die dat opportunisme probeert glad te strijken. Kortom, Dunkel plaatst, vanuit eenzame opsluiting, de mens in haar onvermijdelijke context die soms onverdraaglijk is. En beschrijft tussen de dozen vol herinneringen de hang naar werkelijke vrijheid en werkelijk leven. (…)

Lees hier verder
Meer over ‘Dunkel’
Meer over Cor Gout bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Gouts oeuvre is groot en veelzijdig. Zijn boeken kenmerken zich door eigenzinnigheid.» – Ezra de Haan

Over ‘Dunkel’ van Cor Gout op Elders Literair, 22 november 2024:

(…) Wie het oeuvre van Cor Gout in ogenschouw neemt, verbaast zich niet over het door hem gekozen citaat van Rilke uit Das Stundenbuch in Dunkel dat begint met de regels: ‘Du siehst, ich will viel. Vielleicht will ich alles.’ Gouts oeuvre is groot en veelzijdig. Van filosofisch of musicologisch tot jeugdboeken voor kinderen van iedere leeftijd. Gout is een meester in het ontlopen van genres of regels. Zijn boeken kenmerken zich door eigenzinnigheid. Speels kun je ze misschien het beste noemen. (…) Gout weigert populaire muziek als minder te kwalificeren dan het werk van hoge heren als Nietszche of Rimbaud. Hoog en laag komen juist bij hem samen, vormen een logisch geheel. (…) Dan start het verhaal in Parijs, niet zoals zo vaak in Den Haag, de stad waaraan Gout verknocht is. Ook valt het woord ‘Rosebud’, voor liefhebbers van het witte doek het laatste woord dat het hoofdpersonage in de film Citizen Kane uitsprak. Vervolgens legt Gout aan de niet-kenners uit waar ‘Rosebud’ op slaat. Dunkel gaat over zíjn Rosebud en het doolhof waarin hij verstrikt is geraakt. (…) De uitleg van de roman oogt als het verklappen van het einde van een film… maar de raadselachtigheid van de inhoud en de haast romantische verwoording ervan in woorden die poëtisch aandoen veroorzaken het tegendeel. Ook staat het taalgebruik haaks op de tekst die eraan voorafgaat. Gout is bereid meerdere taalregisters in deze roman te bespelen. (…) Die drang tot ontsnappen is Dunkel bekend. Hij begint te mijmeren en na eerst te zijn ingegaan op de roman van Modiano belandt de lezer plots in de songteksten van Jimmy Campbell waarvan de regels van een couplet uit een zin bestaan. Ze blijken inspirerend te zijn geweest voor de teksten die Dunkel is gaan schrijven. (…)

Lees hier de recensie
Meer over ‘Dunkel’
Meer over Cor Gout bij Uitgeverij In de Knipscheer