«Theo Monkhorst is een minder bekende, maar wel degelijk zeer begaafde Haags schrijver.» – Daan Lameijer

Over ‘De vriend van Matisse’ van Theo Monkhorst op Literair Nederland, 9 november 2023:

De lijst beroemde Haagse schrijvers loopt lekkâh lang door. Van Birney, Brakman en Bomans tot Campert, Carmiggelt en Couperus. En zo kun je het alfabet nog driemaal moeiteloos door allitereren met literators. Een minder bekende, maar wel degelijk zeer begaafde ‘Windhapper’ luistert naar de naam Theo Monkhorst (1938). Van zijn hand verscheen reeds menig roman, poëziebundel en toneelstuk. Met ‘De vriend van Matisse’ rondt Monkhorst een project af dat hij in Noord-Frankrijk begon, begin 2023. Een roman over de impressionist, fauvist en beeldhouwer die in de leer gaat bij een boer. De schilders vervlochtenheid met zowel het fauvisme als impressionisme kenmerkt ‘De vriend van Matisse’. Enerzijds vertelt Monkhorst zijn verhaal met lichte toets, anderzijds smijt hij met ferme verfstreken over Matisses, die een vrouw tot muze kiest. En niet zomaar een… de dochter van de landpachter bij wie hij inwoont. Die keuze leidt in het kleine Noord-Franse gehucht tot de nodige onrust. Toevalligheidje: de boer heet Theodore, zoals Monkhorst. De boer vreest weliswaar voor het welzijn van zijn kind, maar Monkhorst kan er gerust vanuit gaan dat zijn geestelijke kind (‘De vriend van Matisse’) een gunstig lot tegemoet gaat.

Bron
Meer  over ‘De vriend van Matisse’
Meer over Theo Monkhorst bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Wurgend mooie literatuur.» – Frits Criens

Over ‘Het theater der herinneringen’ van Peter Lenssen in De Limburger, 1 november 2023:

‘Het Theater der herinneringen’ van Peter Lenssen is de schurende titel van diens jongste roman. De hoofdpersoon Meryem zoekt in de Vlaamse Westhoek, waar elke vierkante meter grond stille getuige is van het bloedige drama van 1914-1918, naar antwoorden op vragen over Peter, de gesneuvelde zoon van Käthe Kollwitz. (…) De Duitse grafische kunstenares en beeldhouwster Käthe Kollwitz (1867 – 1945) is met haar opvattingen over kunst, politiek en maatschappij haar tijd vooruit. Peter is net als zijn ouders fel gekant tegen het oude regime dat een klassenmaatschappij in stand houdt. Wat bezielt hem zich desondanks met een stel vrienden vrijwillig aan te melden bij het Duitse leger? Hij is de eerste van het groepje die sneuvelt. Zijn ouders zijn ontroostbaar, ook omdat hun oudste, dienstplichtige zoon al in het leger moet. Om haar onmachtige verdriet te temperen maakt Käthe Kollwitz twee beelden van een treurend ouderpaar, een moeizaam scheppingsproces van vele jaren vol tegenspoed. Deze beroemde beelden op het oorlogskerkhof van Vladslo, zijn het uiteindelijke doel van Meryems zoektocht. Als ze weer thuis is, krijgt Meryem bericht uit Berlijn dat haar vader in coma ligt en in een ziekenhuis is opgenomen. Haar moeder is al overleden. Ze keert terug naar de stad waar ze als kind met haar ouders vanuit Istanbul naartoe is gevlucht. (…) Op zoek naar antwoorden snuffelt ze rond in de boekenkasten van haar vader, opent een doos met documenten. Zo vindt ze, feiten en veronderstellingen combinerend, een antwoord op de vragen rond het plotselinge vertrek van het gezin uit Istanbul en het verbroken contact met de achtergebleven familie. (…) Lenssens weergave van historische feiten is geen doel, maar een excellent middel om in woorden een waarachtige Meryem te creëren, zoals haar idool Käthe Kollwitz die ook in steen geschapen zou kunnen hebben. (…) Wurgend mooie literatuur.

Lees hier
Meer over ‘Het theater der herinneringen’
Meer over Peter Lenssen bij Uitgeverij In de Knipscheer

«De woeste energie van een zonsondergang.» – Anneke Groen

Over ‘De vriend van Matisse’ van Theo Monkhorst in Argus (jrg. 8, nr. 16), 25 oktober 2023:

Théodore geboren in 1840, woont in een kleine boerderij in het niemandsland tussen Champagne en Vlaanderen, ten noordoosten van Parijs. (…) Zijn dagtaak bestaat uit het persen en bottelen van cider en het houden van varkens en kippen. Maar het liefst schrijft hij, in zijn vrije tijd noteert hij alles wat in hem opkomt. (…) Rond deze aantekeningen schreef de Haagse schrijver Theo Monkhorst ‘De vriend van Matisse’, een prettig leesbaar en interessant verhaal waarin fantasie en werkelijkheid door elkaar lopen en waarin het kabbelende leven op het platteland wordt omwoeld door de komst van een onverwachte bezoeker. (…) “Mijn naam is Matisse. Ik woon in Bohain en zoek het licht.” Het is het begin van een bijzondere vriendschap. Matisse wil de zonsondergang schilderen en dat betekent dat hij moet blijven overnachten, het is te ver om terug te gaan naar Bohain. In hun gesprekken maakt Théodore kennis met begrippen als schoonheid en passie  en dat er ook een andere wereld bestaat dan die hij kent. (…) Matisse op zijn beurt krijgt inzicht in het denken van mensen die hem totaal vreemd zijn. Mensen die zich uitsluitend bezighouden met hun boerenbedrijf en daar kennelijk gelukkig mee zijn en er een goede boterham mee verdienen. Hijzelf is niet gelukkig , kan nauwelijks leven van zijn schilderkunst en is nooit tevreden over wat hij heeft geschilderd. (…)

Bron
Meer  over ‘De vriend van Matisse’
Meer over Theo Monkhorst bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Literatuur met een hoofdletter L.» – Frits Criens

Over ‘Het theater der herinneringen’ van Peter Lenssen in De Bombardon, Heythuyzen, 22 oktober 2023:

‘Het theater der herinneringen’ geschreven door Peter Lenssen is een prachtige titel voor deze rijke roman waarin de hoofdpersoon Meryem twee verschillende zoektochten onderneemt. Een roman ook waarin ze twee oorlogen lijkt te herbeleven die ze niet eens heeft meegemaakt. WO I waar ze bijna letterlijk in meegezogen wordt door de verhalen die ze hoort tijdens toevallige gesprekken, onverwachte ontmoetingen, foto’s, haar bezoeken aan musea en militaire begraafplaatsen. Ze is dan in de Westhoek van Vlaanderen waar haast elke vierkante meter grond een stille getuige is van het drama van 1914-1918. Ook in WO II is ze haast lijfelijk aanwezig door zich intensief in te graven in het leven van Käthe Kollwitz, een van de twee spillen om wie Het theater der herinneringen vooral draait. Op de achtergrond speelt dan nog eens de dreiging van maatschappelijke en politieke ontwikkelingen die een voedingsbodem kunnen zijn voor WO III: vluchtelingenproblematiek, vreemdelingenhaat, opkomend nationalisme. (…) Met zorgvuldige dosering van feiten, geformuleerd in krachtige, beeldende taal, neemt de schrijver de lezer mee in Meryems gedachtenuniversum. Haar bekommernis om slachtoffers van oorlogen is invoelbaar en oprecht, net als haar walging over de waanzin van oorlog en haar woede op de aanstichters ervan. (…) Peter Lenssen voert de lezer naar een aangrijpend slot waarin Meryem het familiegeheim weet te ontrafelen. Literatuur met een hoofdletter L. Wurgend mooi.

Lees hier de recensie
Meer over ‘Het theater der herinneringen’
Meer over Peter Lenssen bij Uitgeverij In de Knipscheer

Peter WJ Brouwer – Op alles wat ik ben. Roman

Peter WJ Brouwer
Op alles wat ik ben
roman
Nederland
omslag en tekeningen binnenwerk Albert van der Weide
gebrocheerd in omslag met flappen, 284 blz.,
€ 23,50
ISBN 978-94-93368-02-6
eerste uitgave februari 2024

Op alles wat ik ben gaat over de blauwdruk van een jeugd. Over dubbelhartigheid, geloof en idolatrie, activisme en schuivende panelen. Een verhaal ook over waarheid en herinnering. Verrassend actueel, door het spoor naar politieke netwerken.

‘Ze was zeventien. Op de salontafel stond de glazen asbak waarin haar priesteroom zijn sigaren doofde. Ze stak Julians brieven met een lucifer aan. De vlammen krulden het papier op tot zwarte roosjes.’
Is ze het kind van de rekening of een kind van haar tijd? Voor Ellen bestaan de jaren tachtig uit twee werelden. De moderne school en het alternatieve café prikkelen haar nieuwsgierigheid. Maar thuis wacht moeder, met haar geloofsideeën en twee gezichten. In de hal luistert Ellen, naast een Mariabeeld, heimelijk naar gesprekken over de Vrouwe aller Volkeren. Wanneer ze een jongen ontmoet aan wie alles anders is, staat Ellen voor een dilemma dat haar blijvend verandert. Jaren later verdiept ze zich als journalist in de invloed van kerk en geloof. Wat werd voor haar verborgen gehouden, ‘verpakt in het kleed van devotie, met het masker van de Maagd Maria op’? Ellens zoektocht is er een met uitglijders, in haar werk en in de liefde.
Op alles wat ik ben, de nieuwe roman van Peter Brouwer, wordt 4 februari 2024 gepresenteerd in Boekhandel Het Colofon in Arnhem. Een voorpublicatie van een van de hoofdstukken (‘De gazelle-man’)  is te lezen op ‘Elders Literair’.

«Brouwer laat fijntjes zien dat men zich ook buiten de kerk dient te hoeden voor verlossers.» – Literair criticus Arjan Peters (HP De Tijd en Argus)

«Overal zijn Ellens, vrouwen die willen ontsnappen aan het verleden, met ambities en verlangens. In ongemakkelijke en overtuigende scènes komt deze Ellen tot leven.» – Schrijver, journalist en regisseur Bas Steman

«Een overtuigende vrouw onder een fijne mannelijke pen.»Schrijver, dichter en vertaler Paul Gellings

«Schrijver en dichter Peter Brouwer verdient een breder publiek.»Boekhandelaar Walter Jansen

Peter WJ Brouwer is schrijver, vertaler en theatermaker. Hij studeerde Duitse Taal- en Letterkunde in Utrecht. Hij debuteerde als romanschrijver met Het Siamees moment (2017), gevolgd door Het oog van de kraanvogel (2021). Eerder publiceerde hij drie goed ontvangen dichtbundels. Brouwers werk verscheen in bloemlezingen, tijdschriften en feuilletons. Zijn werk is een aantal keren bekroond of genomineerd.

Over Het oog van de kraanvogel (2021):
«Liefde, spijt, schaamte: niemand kan zo sprankelend in die gevoelens wroeten als Peter WJ Brouwer.» – filosoof/schrijver Henk van der Waal
«Inclusiviteit en LHBTI+ zijn voor Peter Brouwer geen buzzwords maar zaken die hem als schrijver en als mens aan het hart gaan. Verrassende, gelaagde roman. Een aanrader.» – Gaykrant, 2022

Over Het Siamees moment (2017):
«Een boek dat ertoe doet.» – dichter en schrijver Philip Hoorne
«Pakkend beschreven met krachtige, veelzeggende, zorgvuldig gekozen woorden.» – NBD | Biblion
Meer over ‘Op alles wat ik ben’ op  eldersliterair.nl
Meer over Peter WJ Brouwer bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Carmen blijft de omlijsting, maar lijkt wel te groeien, zodat ze misschien ook met haar eigen demonen af kan rekenen.» – Marjo van Turnhout

Over ‘Noem me Calimero; of Carmen zo je wilt’ van Diana Tjin opLeestafel, 1 oktober 2023:

Carmen heeft een idée fixe: haar vader is op vierenvijftigjarige leeftijd – plus twee maanden – gestorven, zomaar plotseling. En Carmen is er van overtuigd dat haar hetzelfde zal overkomen. Ze heeft het er met niemand over. Ook niet met haar man, met wie ze al jaren mee reist als ze in de gelegenheid is. Joop is journalist en reist veel voor zijn werk. Carmen zelf heeft ook al meerdere boeken geschreven, maar er is geen uitgever die met haar in zee wil. (…) Joop en Carmen komen aan op de plek waar ze  een paar dagen zullen blijven, in Italië. (…)  Carmen is van plan om op deze plek inspiratie op te doen voor die laatste roman, dus ze observeert de mensen met wie ze te maken krijgt. Dat zijn bepaald kleurrijke figuren. (…) Intussen hoort ze de verhalen aan, die inderdaad niet alledaags zijn en die ze goed zou kunnen verwerken in een roman. (…) Carmen blijft wel de omlijsting. Ze komt niet naar voren als een sterk karakter, maar lijkt wel te groeien in de loop van haar verblijf daar. Zodat ze misschien ook met haar eigen demonen af kan rekenen. (…)
Lees de recensie
Meer over ‘Noem me Calimero; of Carmen zo je wilt’
Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer

Diana Tjin met twee titels in Pan Asian boekencollectie

Op 5 oktober 2023 werd in de OBA aan de Oosterdokskade de Pan Asian Boekcollectie gepresenteerd door het PAC (Pan Asian Collective). Het collectief staat voor volwaardige representatie voor de meer dan 1 miljoen Aziatische Nederlanders en de boekencollectie  staat voor de verscheidenheid van de Aziatische diaspora en biedt herkenning en nieuwe inzichten. De romans en gedichtenbundels voor alle leeftijden prikkelen de verbeelding over een tijd die geweest is of juist over een alternatieve realiteit. Immers, verhalen vertellen wie wij zijn, waar we vandaan komen en waar we naartoe kunnen gaan. De boekencollectie kan bekeken en geraadpleegd worden in de OBA. Op de lijst staan twee romans van Diana Tjin: ‘Een Bijlmerliedje’ en ‘Noem me Calimero; of Carmen zo je wilt’.
Bron
Meer over ‘Pan Asian’
Meer over ‘Een Bijlmerliedje’
Meer over ‘Noem me Calimero; of Carmen zo je wilt’
Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over ‘Het dossier van de drakendoder’ van Clyde Lo A Njoe

«Een bevreemdend verhaal, boeiend met veel stof tot nadenken.» – Marjo van Turnhout

Over ‘Carmona’ van Rob Verschuren op Leestafel 30 september 2023:

Het verhaal speelt zich af in de toekomst, ergens in een megacity, duidelijk Aziatisch. (…) Een man loopt over straat. Het is duidelijk dat dit niet zijn wereld is. John Wu is emeritus hoogleraar Russische literatuur. (…) Hij stapt een donkere kroeg binnen en bezat zich. Het is niet vreemd dat hij wakker wordt op een plek die hij niet kent. Zijn portefeuille is weg. Is het uit wanhoop dat hij dan een bank probeert te beroven? Of was het zijn bedoeling? Hij belandt in de gevangenis, waar hij een cel deelt met een jonge man, die daar zit wegens moord. Na een tijd ontstaat er een soort vriendschap tussen de twee. Een bevreemdend verhaal vol verwijzingen, naar filosofie, naar literatuur, vooral Russische natuurlijk.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Carmona’
Meer over Rob Verschuren bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Centraal staat een portret van een jonge vrouw.»

Over ‘De vriend van Matisse’ van Theo Monkhorst in Amsterdams Dagblad,  3 oktober 2023:

Wat is de relatie tussen een huis in het niemandsland tussen Champagne en Vlaanderen en drie romans die Theo Monkhorst de laatste vijf jaren heeft geschreven? (…) Waarom schreef Monkhorst die romans op het moment in zijn leven dat hij ze schreef  (…)  en speelt zijn nieuwe roman in een tijd zonder elektriciteit? Kortom: Waarom schrijft een schrijver wat hij schrijft op het moment van schrijven? (…)  In ‘De vriend van Matisse’ staat een portret van een jonge vrouw centraal. (…) De jonge Henri Matisse schildert het portret in het jaar 1903 als hij te gast is bij een boer op het Franse platteland. (…)
Bron
Meer  over ‘De vriend van Matisse’
Meer over Theo Monkhorst bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Monkhorst beschreef een mens van vlees en bloed.» – Peter de Rijk

Over ‘De vriend van Matisse’ van Theo Monkhorst in  Straatjournaal (nr. 307, oktober 2023), 30 september 2023:

Met de titel ‘De vriend van Matisse’ weet Theo Monkhorst ons nieuwsgierig te maken. Meteen vragen we ons af wie die vriend van de beroemde Frans kunstenaar wel mag zijn. En ook welk verband er met de kunstschilder is die deel uitmaakte van de fauvisten en voor wie de kleurrijke schilderijen van Vincent van Gogh enorm belangrijk waren. Je verwacht dat het een andere schilder betreft, maar het blijkt een ‘simpele’ boer te zijn. (…) Wanneer Matisse Théodore voorstelt om zijn dochter Marianne te schilderen ontstaat er een nieuwe situatie. Wat betekent het om haar vast te leggen? Staat haar echtgenoot dat wel toe, een vreemde man zal haar immers urenlang aanstaren en wie weet met welke gevolgen… Opvallend goed, en prettig leesbaar, zijn de beschrijvingen van de boerderij, het land en de dieren in deze roman. Dat Monkhorst een eeuwenoud huis bewoont in de omgeving waar het boek zich afspeelt, merk je aan alles wat hij daarover schrijft. Het is levensecht en je gaat ervan houden, net zoals je van de vriend van Matisse gaat houden. Monkhorst beschreef een mens van vlees en bloed.
‘Straatjournaal’ is sinds 1996 de (maandelijkse) straatkrant van Noord-West Nederland.
Lees hier de recensie
Meer  over ‘De vriend van Matisse’
Meer over Theo Monkhorst bij Uitgeverij In de Knipscheer