Tag: roman

«Centraal staat een portret van een jonge vrouw.»

Over ‘De vriend van Matisse’ van Theo Monkhorst in Amsterdams Dagblad,  3 oktober 2023:

Wat is de relatie tussen een huis in het niemandsland tussen Champagne en Vlaanderen en drie romans die Theo Monkhorst de laatste vijf jaren heeft geschreven? (…) Waarom schreef Monkhorst die romans op het moment in zijn leven dat hij ze schreef  (…)  en speelt zijn nieuwe roman in een tijd zonder elektriciteit? Kortom: Waarom schrijft een schrijver wat hij schrijft op het moment van schrijven? (…)  In ‘De vriend van Matisse’ staat een portret van een jonge vrouw centraal. (…) De jonge Henri Matisse schildert het portret in het jaar 1903 als hij te gast is bij een boer op het Franse platteland. (…)
Bron
Meer  over ‘De vriend van Matisse’
Meer over Theo Monkhorst bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Monkhorst beschreef een mens van vlees en bloed.» – Peter de Rijk

Over ‘De vriend van Matisse’ van Theo Monkhorst in  Straatjournaal (nr. 307, oktober 2023), 30 september 2023:

Met de titel ‘De vriend van Matisse’ weet Theo Monkhorst ons nieuwsgierig te maken. Meteen vragen we ons af wie die vriend van de beroemde Frans kunstenaar wel mag zijn. En ook welk verband er met de kunstschilder is die deel uitmaakte van de fauvisten en voor wie de kleurrijke schilderijen van Vincent van Gogh enorm belangrijk waren. Je verwacht dat het een andere schilder betreft, maar het blijkt een ‘simpele’ boer te zijn. (…) Wanneer Matisse Théodore voorstelt om zijn dochter Marianne te schilderen ontstaat er een nieuwe situatie. Wat betekent het om haar vast te leggen? Staat haar echtgenoot dat wel toe, een vreemde man zal haar immers urenlang aanstaren en wie weet met welke gevolgen… Opvallend goed, en prettig leesbaar, zijn de beschrijvingen van de boerderij, het land en de dieren in deze roman. Dat Monkhorst een eeuwenoud huis bewoont in de omgeving waar het boek zich afspeelt, merk je aan alles wat hij daarover schrijft. Het is levensecht en je gaat ervan houden, net zoals je van de vriend van Matisse gaat houden. Monkhorst beschreef een mens van vlees en bloed.
‘Straatjournaal’ is sinds 1996 de (maandelijkse) straatkrant van Noord-West Nederland.
Lees hier de recensie
Meer  over ‘De vriend van Matisse’
Meer over Theo Monkhorst bij Uitgeverij In de Knipscheer

Aly Freije / Annemarie van Buuren – De donkere kamer. Poëzie en fotografie

VoorplatDonkereKamer-75Aly Freije
De donkere kamer
gedichten
fotografie Annemarie van Buuren
foto omslag Annemarie van Buuren
gebrocheerd in omslag met flappen,
48 blz., geïllustreerd met 14 zwartwit foto’s,
€ 16,50
ISBN 978-94-93214-11-8
eerste druk september 2023

In de zomer van 2021 werkten dichter Aly Freije en fotograaf Annemarie van Buuren samen tijdens het jaarlijks terugkerende kunstproject Monnikenwerk, kunst in de kerk. Zes weken lang reageerden ze, ieder vanuit een andere middeleeuwse kerk in het noorden van Groningen, op elkaars experimenten. Ze onderzochten de beelden en associaties die bovenkwamen en probeerden daar een gezamenlijke vorm voor te vinden.

De donkere kamer is een voortzetting van deze samenwerking. In deze bundel is een belangrijke rol weggelegd voor het besef van de eindigheid en een sterke verbondenheid met de omringende natuur, met de elementen, de planten en dieren en de gevaren die overal dreigen op planeet Aarde. Dichter en fotograaf dwalen door aangetaste landschappen, stuiten op sporen, zijn op zoek naar een zeker evenwicht. Ze moeten beiden ‘de donkere kamer in’ om de betekenissen aan het licht te brengen, ieder in hun eigen genre. Een dichter kan wellicht het onzichtbare bovenhalen en de fotograaf het onzegbare laten zien.

In de interactie tussen beeld en taal ontstaan in tussenruimtes nieuwe gedichten en foto’s die samen een mozaïek vormen. Engelen veranderen in gevleugelden, die tijdens hun reis boodschappen beginnen over te seinen. Wanhoop maar ook verwondering en verlangen gaan hand en hand.

Annemarie van Buuren (1961) zoekt in haar werk graag de grenzen van fotografie op. Van klassieke fotografie met moderne camera’s tot avonturen met oude camera’s, van fotograferen met een conservenblikje tot het ombouwen van het gebouw van de reddingsbrigade tot enorme camera obscura. Voor deze bundel werkte ze veel met een houten droge-plaat camera uit 1880. De papieren negatieven en de ongecorrigeerde lenzen van deze antieke camera geven beelden een extra dimensie: ze gaan niet langer alleen over ruimte, maar ook over tijd. Ze won met haar fine art fotografie internationale prijzen en eervolle vermeldingen.

Aly Freije (1944) bracht haar jeugd door in de Oost-Groninger Veenkoloniën, vlak bij de Duitse grens. Grensganger zijn en tussen de regels het onzichtbare, het leven met verlies en het niet-gezegde bovenhalen was steeds de inzet van haar schrijven. Haar verbondenheid met het landschap speelt daarbij een eigen rol. In 2008 werd aan haar de Duitse Freudenthal-prijs voor Nedersaksische literatuur toegekend. Ze publiceerde in 2009 de Groningstalige poëziebundel Wondpoeier bij Uitgeverij kleine Uil. Daarna volgde Nederlandstalig werk bij Uitgeverij In de Knipscheer:  in 2016 de poëziebundel Door het vanggat,  in 2018 de novelle De vloeivelden in en 2021 de dichtbundel Een engel aan de deur.

De pers over haar eerder werk:
«Het afgelopen jaar waren er heerlijke eerstgeborenen [zoals] het romantisch-zwarte Door het vanggat van Aly Freije.» – Ellen Deckwitz in De Morgen
«Meteen aan het begin van het boek De vloeivelden in worden al je zintuigen aangesproken: het gaat over warmte, licht, geluid. (…) De natuur spiegelt de sfeer van het verhaal, die nu eens weids, dan weer onheilspellend is.» – Nels Fahner in Fries Dagblad
«Wat opvalt in Een Engel aan de deur is dat Freije niets invult (…) maar door de sfeertekening, de stapeling van beelden voel je des te meer, en dat vraagt om rustige herlezing, na rustige herlezing.» – Erik-Jan Hummel op Tzum
«Ik heb nog nooit gedichten over stilte gelezen met zoveel geluiden en lawaai.» – Tonnus Oosterhoff

Presentatie ‘De vriend van Matisse’ op 3 september in HKK

VoorplatVriend-75"‘De vriend van Matisse’, de nieuwe roman van Theo Monkhorst, zal worden gepresenteerd op zondag 3 september om 15:00 uur in De Haagse Kunstkring.

De roman: Een portret van een jonge vrouw waarin alles samen komt: liefde, familie, vriendschap, de plaats van de mens tussen dieren en in de natuur, de dreiging van de dood, schoonheid en zelfs kapitalisme en oorlog. Dat is wat de jonge Henri Matisse schildert in het jaar 1903 als hij te gast is bij een boer op het Franse platteland. Ten noordoosten van Parijs, een halve dag te paard van Reims, in het niemandsland tussen Champagne en Vlaanderen. Hij raakt er verzeild als hij een plaats zoekt waar zijn paard water kan drinken en Théodore, de boer, hem gastvrij ontvangt. Een boer die cider maakt, varkens fokt, kippen houdt en bovendien dagelijks zijn gedachten noteert om beter na te kunnen denken. Tussen de twee mannen, de schilder en de schrijver, ontstaat een bijzondere vriendschap.

De auteur: Tijdens de presentatie vertelt Theo Monkhorst over het huis in Frankrijk waar hij vaak verblijft, een huis met een oude traditie, dat in drie van zijn romans een belangrijke rol speelt. Zo ook in ‘De vriend van Matisse’, een roman die speelt in de korte periode van vrede in de campagne voor La Grande Guerre. Theo Monkhorst legt uit dat in de drie romans het huis steeds een andere rol speelt, die te maken heeft met de periode waarin hij leefde tijdens het schrijven. Zo is dat huis ook een portret van de auteur.

De acteur Piet van der Pas zal fragmenten uit de drie romans voorlezen. Gastheer is Peter de Rijk, redacteur bij Uitgeverij In de Knipscheer. U bent van harte welkom. Na afloop napraat. U kunt het boek ter plekke aanschaffen (pin aanwezig). Theo Monkhorst zal desgewenst ‘De vriend van Matisse’ graag voor u signeren. Locatie:  HKK Denneweg 64, 2514 CJ  Den Haag. Toegang gratis.
Meer  over ‘De vriend van Matisse’
Meer over Theo Monkhorst bij Uitgeverij In de Knipscheer

Theo Monkhorst – De vriend van Matisse. Roman

VoorplatVriend-75"Theo Monkhorst
De vriend van Matisse
roman
gebrocheerd in omslag met flappen,
196 blz., € 19,50
ISBN 978-94-93214-10-1
eerste druk september 2023

Een portret van een jonge vrouw waarin alles samen komt: liefde, familie, vriend – schap, de plaats van de mens tussen dieren en in de natuur, de dreiging van de dood, schoonheid en zelfs kapitalisme en oorlog. Dat is wat de jonge Henri Matisse schildert in het jaar 1903 als hij te gast is bij een boer op het Franse platteland. Ten noordoosten van Parijs, een halve dag te paard van Reims, in het niemandsland tussen Champagne en Vlaanderen. Hij raakt er verzeild als hij een plaats zoekt waar zijn paard water kan drinken en Théodore, de boer, hem gastvrij ontvangt. Een boer die cider maakt, varkens fokt, kippen houdt en bovendien dagelijks zijn gedachten noteert om beter na te kunnen denken. Tussen de twee mannen, de schilder en de schrijver, ontstaat een bijzondere vriendschap. Zij wonen samen tussen de dieren en praten over hun dagelijkse beslommeringen, ambities en de taak van de kunstenaar en de boer. Matisse speelt op zijn viool en Théodore ontdekt het begrip schoonheid. Matisse raakt geïnspireerd door de dochter van Théodore, echtgenote van een ambitieuze jonge boer. Als hij haar portret wil schilderen ontstaat er onrust in de landelijke gemeenschap. Maar ook een bijzondere relatie tussen de schilder en zijn model.

De vriend van Matisse speelt zich af in een analoge wereld, waar het leven traag verloopt, de dood dichtbij is en een boer de taal van een dichter schrijft: Ik denk wel eens dat woorden op een schep lijken, waarmee ik steeds dieper kan graven zonder ooit op het diepste punt te geraken. Wel kom ik onderweg van alles tegen: wormen, mieren, een mol, die op zichzelf weer een wereld vormen. Met woorden open ik steeds nieuwe diepe holen om in rond te kruipen en te bewonderen, waarachter zich steeds nieuwe gangen bevinden. Na de dood van zijn vriend schrijft Matisse een brief aan zijn dochter. Lieve Marianne, Ik heb de notities van mijn vriend Théodore gelezen en ze hebben mij zeer ontroerd. Plotseling zag ik wat ik al die tijd wist als ik met hem sprak: een wijs en bescheiden man die zijn talent voor zichzelf hield. Hij schreef zijn teksten als troost voor zichzelf en om te begrijpen wat zijn leven betekende. Als ik mijzelf met hem vergelijk dan schaam ik mij voor mijn ijdelheid, mijn behoefte aanbeden te worden, kunstenaar voor de wereld te zijn. Ik dank hem mij deze spiegel voor te hebben gehouden. Hij kwetst mij niet met die woorden, integendeel ik ben hem dankbaar dat hij zich verwaardigde over mij na te denken.

De Haagse schrijver Theo Monkhorst (1938) publiceerde romans, poëzie en toneelstukken. Zijn werk werd opgenomen in tal van literaire tijdschriften, waaronder Extaze. Bij Uitgeverij In de Knipscheer kwamen in 2016 de roman De blijmoedige leugenaar  en in 2018 de eerste delen in één band van zijn trilogie De zegen van weemoed uit, in 2020 gevolgd door de afsluitende roman Rozen en rook. Zijn dichtbundel Huis Huid verscheen in 2019, en zijn roman De Schrijver en de Luchtvrouw in 2021.
Meer over Theo Monkhorst bij Uitgeverij In de Knipscheer

‘Het theater der herinneringen’ in L1Cultuurcafé

VoorplatTheater-750Over ‘Het theater der herinneringen’ van Peter Lenssen op radio L1 Limburg, 19 augustus 2023:

Op zaterdag 19 augustus 2023 van 10.00 uur tot 11.00 uur is de Limburgse schrijver Peter Lenssen te gast in het radioprogramma L1Cultuurcafé. Peter Lenssen gaat in gesprek met presentator Frank Ruber over zijn meest recente boek ‘Het theater der herinneringen’, een opmerkelijke roman waarin twee vrouwen een hoofdrol spelen: de Turkse Meryem Yildiz en de Duitse kunstenares Käthe Kollwitz. Meryem volgt de roep van haar idool Käthe Kollwitz en achterhaalt wat er met haar in de Eerste Wereldoorlog omgekomen zoon gebeurde én met het Ouderpaar, haar beroemde beelden van een treurende moeder en vader, die zij schiep als universeel monument voor alle oorlogsslachtoffers. Daarvoor reist zij naar de slagvelden in de Westhoek van Vlaanderen en het Duitse soldatenkerkhof in Vladslo, waar de beelden tegenwoordig staan. Gaandeweg komt ze erachter dat ze intussen heel veel van Käthe Kollwitz weet, maar nauwelijks iets van haar eigen familie en achtergrond. Peter Lenssen zal vertellen over zijn schrijverschap (hij publiceerde reeds zes romans), zijn engagement en het aloude streven om een ‘goed’ leven te leiden.

Meer over ‘Het theater der herinneringen’
Meer over Peter Lenssen bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Volkomen geïntegreerd maar nog lang niet altijd ‘one of us’» – Roeland Dobbelaer

cover Noem me CalimeroOver ‘Noem me Calimero; of Carmen zo je wilt’ van Diana Tjin op Bazarow, 8 augustus 2023:

‘Noem me Calimero of Carmen zo je wilt’, het laatste boek van Diana Tjin  gaat over Carmen, hoog opgeleid, een goede baan, midden vijftig, maar niet helemaal gelukkig in het leven.  (…) Zij is volkomen geïntegreerd, met een Nederlandse man getrouwd, maar wordt nog steeds op uiterlijke gronden niet altijd als ‘one of us’ beschouwd. (…) Ze voelt zich maatschappelijk ondergewaardeerd. Ze wordt altijd in dat hokje van ‘dat chinese vrouwtje’ gedrukt, ook bij uitgevers waar ze met ideeën over boeken aankomt. Ze wil eindelijk eens een grote roman schrijven die iedereen wil lezen, en die niet zozeer over haar roots gaat, maar gewoon over haar leven nu, maar ze kampt al jaren met een writer’s block. De oorsprong hiervan ligt in de relatie met haar vader die stierf van verdriet na de 8 decembermoorden in Suriname. In het begin van het boek is Carmen strijdlustig. Ze hoopt tijdens een vakantie in Italië uit te rusten en een oplossing te vinden voor al haar problemen. In Noord-Oost Italië verblijft ze met haar man Joop, een historicus, enige tijd in een huizencomplex. (…) Ze sluit vriendschap met andere vrouwen die in het complex verblijven en werken. Carmen zoekt inspiratie voor het boek dat ze wil schrijven en vindt dat in de gesprekken met de andere vrouwen. (…)
Bron [ =  https://bazarow.com/recensie/noem-me-calimero-of-carmen-zo-je-wilt-de-hemel-is-altijd-paars/ ]
Kijk en luister hier naar een interview met de auteur over de roman
Meer over ‘Noem me Calimero; of Carmen zo je wilt’
Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Indringend, hard en aangrijpend. Een verhaal dat je beleeft.» – Annelies Serneels

VoorplatZucht1-75Over ‘Als de dood zucht’ van Lex Paleaux op Annelies leest, 7 augustus 2023:
“Iedereen leek hier zijn tijd uit te zitten. Het enige wat zij deed was overleven, wat ergens wonderlijk was, aangezien de dood haar al leek te wenken zo lang ze zich kon heugen. In haar hoofd had ze het beeld gecreëerd dat er leven te over zou moeten zijn na dit leven, het enige wat ze moest doen was de moed verzamelen om die laatste stap te zetten.” Toen Frank twaalf was, raakte hij plots beide ouders kwijt. Naast deze ene tragische gebeurtenis, volgden er nog vele. Frank raakt het spoor volledig bijster, tot hij op zijn 17de wordt opgenomen in een psychiatrische jeugdkliniek. Samen met de zeven andere bewoners en vier begeleiders probeert hij overal het beste uit te halen. Maar lukt dat wel als je verleden je steeds blijft achtervolgen? Stilte. Wat moeilijk om woorden te vinden voor een verhaal dat je zo aangrijpt. Toen ik het boek voor het eerst onder ogen kwam was ik enorm geïntrigeerd door de cover in combinatie met de titel. Ook de papiersoort die gebruikt werd voor de cover is van een ander soort, dat zorgt voor een zekere zachtheid. Alles zo anders dan het normaal, maar oh zo krachtig. En dan was ik nog geeneens aan het verhaal begonnen. Lex Paleaux neemt je mee naar het leven in een psychiatrische jeugdkliniek. Een stevig onderwerp, maar toch werd het nooit zwaarmoedig. Lex Paleaux weet door middel van humor een zekere luchtigheid in het verhaal te creëren. Toch gaat hij geen enkel heikel onderwerp uit de weg, ook de gebrekkige hulpverleners worden niet gespaard. Op filmische wijze wist hij tot me door te dringen, elk personage weer, wist mij te raken en elke gebeurtenis confronteerde mij met de harde werkelijkheid van een psychiatrische jeugdkliniek in de jaren ’90. Een verhaal dat niet loslaat, maar je vormt en je voor altijd meeneemt in gedachten. Indringend, hard en aangrijpend. Een verhaal dat je beleeft. ‘Als de dood zucht, houd ik mijn adem in.’ “Vertel ze dat ik verliefd werd op de dood, omdat het leven mij bleef afwijzen.”
Bron  https://www.anneliesleest.be/l/als-de-dood-zucht-lex-paleaux/
Meer over ‘Als de dood zucht’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Lijvige roman over Eerste Wereldoorlog, liefde en een droevige familiegeschiedenis.»

VoorplatTheater-750Over ‘Het theater der herinneringen’ van Peter Lenssen voor NBD Biblion, 7 juli 2023:
‘Het theater der herinneringen’ is een lijvige roman (500 blz.) over oorlog, liefde en een familiegeschiedenis. Gefascineerd door het werk en leven van de Duitse kunstenares Käthe Kollwitz reist Meryem naar de Westhoek in Vlaanderen om op de militaire begraafplaats in Vladslo haar levenswerk te zien. Van de beelden van Kollwitz van het beroemde ouderpaar dat rouwt om de in de Eerste Wereldoorlog verloren zoon komt een zoektocht naar passies en achtergronden en het droevige verhaal van Meryems eigen familie: waarom verhuisden haar ouders toen ze zes was halsoverkop vanuit Istanbul naar Berlijn en zag ze haar familie daarna niet meer? Beeldend en lichtvoetig geschreven. Geschikt voor een brede tot literaire lezersgroep. Peter Lenssen (Kunrade, 1957) schrijft romans, gedichten, verhalen en columns. Hij publiceerde meerdere boeken.
Meer over ‘Het theater der herinneringen’
Meer over Peter Lenssen bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Dat is schrijfkunst.» – Maria Philippens

VoorplatTheater-750Over ‘Het theater der herinneringen’ van Peter Lenssen op Hebban, 5 juli 2023:
‘Het gevaar op bijwegen te verdwalen was opnieuw levensgroot. Ze kon niet anders dan verdrinken in die onmatigheid.’ Zo beschrijft Peter Lenssen op enig moment zijn personage Meryem. Die woorden lijken ook voor mij te gelden: als lezer laat ik me meeslepen in Meryems fascinaties en moet ik oppassen daarin niet te verdrinken. Dat dit niet gebeurt is de verdienste van de schrijver. Het is niet niks wat hij van de lezer vraagt; uiterst precies en onontkoombaar beschrijft hij hoe de Eerste Wereldoorlog zich manifesteerde in de Westhoek van België. Al kijken we door de ogen van Meryem en leren we haar tussen de militaire begraafplaatsen door stapje voor stapje kennen, die oorlog domineert geruime tijd het verhaal en is daarmee op dat moment voor mij het hoofdpersonage. Knap hoe de auteur telkens weer de juiste woorden vindt om jou als lezer mee die loopgraven in te sleuren. Hij beschrijft ze in al hun gruwelijke gedaanten, waarbij de weerzinwekkendste details en de waanzinnige zinloosheid je bij de strot grijpen. Dat is schrijfkunst, bezieling én een kwestie van uitputtend onderzoek verrichten. (…) ‘Het theater der herinneringen’ leest als een dwingende aanklacht tegen oorlog. En ik kan niet anders dan denken aan de loopgraven van nu, niet zo heel ver hiervandaan. (…)
Lees hier de recensie ‘Fraai beschreven dwingende aanklacht’
Meer over ‘Het theater der herinneringen’
Meer over Peter Lenssen bij Uitgeverij In de Knipscheer