Over ‘Wat een tuin ziet als hij slaapt’ van Johanna Geels op LeesKost, 21-03-2023:
We lezen het dagboek van een chronisch ziek hoofdpersonage met een bipolair hoofd op haar schouders en één metaforisch hoofd in haar buik. Schakelend tussen haar realiteit, hersenspinsels in het heden en herinneringen uit het verleden schetst ze met een absurdistische rauwe zelfspot vanuit haar microkosmos een getroebleerde doch fascinerende geschiedenis. (…) Vanaf de eerste pagina word je Geels’ universum ingezogen, ze vuurt woorden, zinnen op de lezer af die van een lucide schoonheid zijn om er vervolgens een bitter en giftig sausje over te gieten. (…) Dat wij als lezers niet voor de gezelligheid komen maakt Geels al snel duidelijk, al blijft het tot het einde vaag wat er wél van ons wordt verwacht. Meeleven, meelijden, stukken tekst markeren omdat die herkenbaar, adembenemend zijn of om met afgrijzen vervuld onze billen samen te knijpen? ‘Ik houd niet van plot. Wat kan mij zo’n plot schelen. Ik hou van een huis waar mensen wonen, en dat je dan het dak optilt, naar binnen kijkt, opschrijft wat je niet ziet en weggaat. De rest is geouwehoer.’ Dat is precies wat ze doet. Ze tilt haar dak op, toont het onzichtbare, zet abrupt het dak terug en laat ons beduusd achter. We sjokken gelaten haar verwilderde tuin uit, onszelf afvragend: wat is waan en wat is werkelijkheid? Je moet het maar kunnen, een boek schrijven waarin het hoofdpersonage vanuit bed een fragmentarisch verhaal vertelt dat qua spanning niet onderdoet voor een spannende, soms gruwelijke thriller. Geels flikt het.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Wat een tuin ziet als hij slaapt’
Meer over Johanna Geels bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: romandebuut
«Een bijzonder goed geschreven en doorleefd boek dat wel een tijdje na lezing onder de huid blijft kleven.» – André Oyen
Over ‘Wat een tuin ziet als hij slaapt’ van Johanna Geels op Ansiel, 10-02-2023:
(…) ‘Wat een tuin ziet als hij slaapt’ is een roman in dagboekvorm over ziekte, identiteit, eenzaamheid en vrouw-zijn. De hoofdpersoon in ‘Wat een tuin ziet als hij slaapt’ is door ziekte aan huis en bed gekluisterd. In haar dagboeken doet zij op een bijzondere manier gedurende tachtig dagen verslag van dingen in het heden en het verleden en die kunnen zowel grappig als droevig zijn. Er zitten heel wat verhalen en stemmingen in het boek en ook kan de lezer zich verlustigen aan poëzie. De titel alleen al doet vermoeden dat de auteur een zeer poëtisch taalgebruik hanteert en dat is ook zo. De tuin onder haar raam neemt toch wel een heel prominente plaats in en dat vermeldt ze ook zelf: Hier, vanachter mijn oogramen, houd ik de wereld in de gaten terwijl mijn tuin slaapt, bromt, trilt. (…) Ziek zijn beperkt haar en maakt haar wereld kleiner maar anderzijds krijgt ze ook nieuwe inzichten en maakt ze ook kennis met nieuwe mensen die haar verzorgen. (…) ‘Wat een tuin ziet als hij slaapt’ is een bijzonder goed geschreven en doorleefd boek dat wel een tijdje na lezing onder de huid blijft kleven.
Meer over ‘Wat een tuin ziet als hij slaapt’
Meer over Johanna Geels bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Met ironie geschreven.»
Over ‘Wat een tuin ziet als hij slaapt’ van Johanna Geels voor NBD/Biblion, 26-01-2023:
Een roman over ziekte, identiteit, eenzaamheid en vrouw-zijn. De hoofdpersoon in ‘Wat een tuin ziet als hij slaapt’ is door ziekte aan huis gekluisterd. In haar dagboeken doet zij verslag van een woelig heden en verleden, terwijl de tuin onder haar raam de wacht houdt. Gaandeweg wordt de lezer steeds dieper een statische, absurdistische wereld ingetrokken van bipolaire waanzin, foute mannen, onvoorspelbare vaders, kraken in de jaren ’80, de Me Too-beweging en schrijversdromen. Met ironie geschreven. Geschikt voor een brede tot literaire lezersgroep. Johanna Geels (1968) publiceerde 4 dichtbundels en een verzameld columnboek met columns die zij eerder voor o.a. HP/DeTijd schreef. Haar debuutbundel ‘Tuig’ werd genomineerd voor de C. Buddingh’-prijs. Debuutroman.
Meer over ‘Wat een tuin ziet als hij slaapt’
Meer over Johanna Geels bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Pia van Egmond beschrijft huiveringwekkende wereld met verve.» – Peter de Rijk
Over ‘Tijd om te gaan’ van Pia van Egmond in Straatjournaal, (nr. 296), november 2022:
Stel je het Nederland van 2050 eens voor, de pensioenen zijn waardeloos gebleken, van uitkeringen is geen sprake meer, alle medische voorzieningen zijn geminimaliseerd en erger nog, van ouderen wordt verwacht dat ze tijdig uit het leven stappen. (…) Met visionaire blik schetst de auteur ons een wereld waar ouderen in verzet komen tegen de mores dat je anderen laat beslissen wanneer het jouw ‘tijd is om te gaan’. Pia van Egmond beschrijft deze huiveringwekkende wereld met verve in haar debuutroman Tijd om te gaan. (…) Eva Prins ervaart de snelle veranderingen van de samenleving met de nodige scepsis. Ze merkt de grote gevolgen ervan in het ziekenhuis waar ze als arts werkt, maar wellicht nog meer als haar echtgenoot in de situatie komt dat zijn levensbeëindiging voor de omgeving vanzelfsprekend wordt. (…) Deze roman is meer dan leesplezier, het is ook een waarschuwing voor de mogelijke fatale gevolgen van leeftijdsdiscriminatie. Ook in onze tijd neemt dat, zowel op medisch als op maatschappelijk gebied steeds groteskere vormen aan.
‘Straatjournaal’ is sinds 1996 de (maandelijkse) straatkrant van Noord-West Nederland.
Lees hier de recensie ‘Uitvaart verplicht’
Meer over ‘Tijd om te gaan’
Presentatie ‘Wat een tuin ziet als hij slaapt’ van Johanna Geels op YouTube.
Op zaterdag 15 oktober 2022 is in de Pletterij het romandebuut ‘Wat een tuin ziet als hij slaapt’ van Johanna Geels gepresenteerd.
Vanaf 4:25 op de tijdlijn kijkt u naar het interview dat uitgeverijredacteur Peter de Rijk heeft met Johanna Geels.
Johanna: “In poëzie, in literatuur vind ik de waarheid niet zo interessant.” Peter: “Schrijven is voor jou de ultieme vrijheid.” Johanna: “De flow moet zich wel aandienen. Mijn hoofd zit snel vol. Dan moet het eruit.” Peter: “Daarnaast heb je het verleden; dat is rouwer, de krakersscene.” Johanna: “Het verschil is niet zo heel groot: in mijn hoofd ben ik nog degene van toen. De werkelijkheid alleen is niet genoeg.”
Vanaf 18:50 leest Johanna Geels een fragment uit de roman. Vanaf 28:00 is er een muzikaal intermezzo door zangeres Sterre Nacca begeleid door Dani Nacca op gitaar, waarin Sterre ook drie gedichten leest die in de roman zijn opgenomen. Vanaf 45:00 leest Johanna Geels op nieuw uit de roman het hilarische fragment over een demonstratie/viering van Zuid-Molukkers verslagen door Pauline Broekema van het NOS-Journaal. Op 55:10 leest uitgever Franc Knipscheer ‘Oogst’, een nieuwe gedicht van redacteur Willem Thies, gebaseerd op de passage ‘Dag 76’ in de roman. Op 59:20 leest gastschrijver Inge Nicole het tweede hoofdstuk van haar roman-in-wording. Aansluitend reikt Johanna Geels het eerste exemplaar uit aan Inge Nicole.
Kijk hier naar het hele programma op YouTube
Lees hier ‘Dag 76’ en het daarop gebaseerde gedicht ‘Oogst’ van Willem Thies
Meer over ‘Wat een tuin ziet als hij slaapt’
Meer over Inge Nicole bij Uitgeverij In de Knipscheer
Boekpresentatie ‘Wat een tuin ziet als hij slaapt’ van Johanna Geels
Op zaterdagmiddag 15 oktober presenteert Uitgeverij In de Knipscheer vanaf 14.30 uur Wat een tuin ziet als hij slaapt, het romandebuut van Johanna Geels bij Uitgeverij In de Knipscheer. In een afwisselend programma van woord en muziek wordt de bezoeker annex romanlezer stapje voor stapje dieper een statische, absurdistische wereld ingetrokken van bipolaire waanzin, foute mannen, onvoorspelbare vaders, kraken in de jaren ’80, de Me Too-beweging en schrijversdromen. Aan het programma werken mee Johanna Geels, Peter de Rijk, Inge Nicole, zangeres Sterre Nacca en gitarist Dani Nacca De presentatie vindt plaats in de Pletterij, Lange Herenvest 122, 2011 BX Haarlem. De toegang is gratis, inlopen mag/kan maar een plaats reserveren via de website wordt op prijs gesteld. En vol=vol.
Het programma wordt ook live gestreamd. U kunt de livestream volgen op de homepage van debat- en cultuurpodium Pletterij, op hun Facebook-pagina of op hun YouTube-kanaal. Op het moment van de uitzending openen zich op deze drie platforms vensters met de livebeelden. Een inlogcode is niet nodig. Op het YouTube-kanaal van de Pletterij kunt u de uitzending later ook terugzien.
Klik hier voor de aankondiging op website Pletterij
Meer over ‘Wat een tuin ziet als hij slaapt’
Meer over Inge Nicole bij Uitgeverij In de Knipscheer
Johanna Geels – Wat een tuin ziet als hij slaapt. Roman
Johanna Geels
Wat een tuin ziet als hij slaapt
roman
gebrocheerd in omslag met flappen, 306 blz.
€ 19,95
ISBN 978-94-93214-65-1
eerste uitgave oktober 2022
“Ziek zijn is een geweldige mogelijkheid om alle wielen van de wereld opnieuw uit te vinden. Eigenlijk zou iedereen het een tijdje moeten proberen.”
De hoofdpersoon in Wat een tuin ziet als hij slaapt is door ziekte aan huis gekluisterd. In haar dagboeken doet zij verslag van een woelig heden en verleden, terwijl de tuin onder haar raam de wacht houdt.
“Mijn slaapkamer is mijn lichaam. De uitpuilende kledingkast een pompend hart. De ramen ogen die zich openen en sluiten.”
Stapje voor stapje word je dieper een statische, absurdistische wereld ingetrokken van bipolaire waanzin, foute mannen, onvoorspelbare vaders, kraken in de jaren ’80, de Me Too-beweging en schrijversdromen.
“Ik hou niet van plot. Wat kan mij zo’n plot schelen. Ik hou van een huis waar mensen wonen, en dat je dan het dak optilt, naar binnen kijkt, opschrijft wat je niet ziet en weggaat. De rest is allemaal geouwehoer.”
Johanna Geels (1968) publiceerde 4 dichtbundels en een verzameld columnboek met columns die zij eerder voor o.a. HP/DeTijd schreef. Haar debuutbundel ‘Tuig’ werd genomineerd voor de C. Buddingh’-prijs. Wat een tuin ziet als hij slaapt is haar debuutroman.
Meer over Johanna Geels op deze site
Pia van Egmond – Tijd om te gaan. Roman
Pia van Egmond
Tijd om te gaan
roman
gebrocheerd in omslag met flappen,
366 blz., € 23,50
ISBN 978-94-93214-77-4
eerste uitgave september 2022
presentatie 10 september 2022
In Tijd om te gaan zijn er nucleaire aanslagen gepleegd op Europa, dat zich veilig waande, maar onbeschermd bleek. In het Nederland van 2050 zijn de pensioenen waardeloos, de medische voorzieningen geminimaliseerd, de uitkeringen gestopt. Ouderen worden geacht hun leven voortijdig doch feestelijk te beëindigen. Er is evenwel verzet. Velen willen vrij het tijdstip kiezen waarop zij hun drionbox openen. Noodgedwongen vestigen zij zich in leegstaande dorpen waar echter slechts een enkeling in een bestaan kan voorzien. Onvermijdelijk gaat men over tot zeer riskante bijverdiensten zoals deelname aan onderzoek naar de schadelijkheid van bepaalde chemische stoffen.
Eva Prins, een arts en een aantal van haar collega’s en vrienden trachten hulp te bieden. Onverwachts vinden zij aansluiting bij een christelijke partij, waar men eveneens op geheel eigen wijze wil leven en sterven. Gezamenlijk richten zij de partij voor ‘Vrijheid van Leven en Sterven’ op. Abel Hama, een chirurg, wordt hun partijleider. Geen ongevaarlijke job, want toon en houding van de tegenpartij ‘Dappere Ouderen en Jongeren’, verhardt onheilspellend.
Pia van Egmond werd geboren en groeide op in Den Haag. Ze studeerde een aantal jaren medicijnen in Leiden, trouwde, kreeg kinderen en voltooide haar studie in Utrecht. Zij specialiseerde zich aansluitend in de radiotherapie en kreeg een aanstelling als medisch specialist. Ze promoveerde na haar pensioen en vatte vervolgens het plan op een roman te schrijven, om op die wijze aandacht te vragen voor een zowel medisch als maatschappelijk probleem, dat zij uitermate ongewenst vond: leeftijdsdiscriminatie. Tijd om te gaan is haar eerste roman.
«Van Daanen zet ons aan het denken.» – Peter de Rijk
Over ‘Liefde is een onwoord’ van Jos van Daanen in Straatjournaal, (nr. 287), februari 2022:
Gewoon en normaal zijn woorden die we de afgelopen jaren te pas en te onpas hebben gebruikt of gehoord. Maar hoe ziet het leven eruit als je de waarde van woorden gaat betwijfelen? Wanneer je goed en fout, god en liefde en nog vele andere begrippen als ‘onwoorden’ ziet. Dat je ze ziet als afspraken en dat wat fout is dáárom bestraft moet worden. Hans, het hoofdpersonage in ‘Liefde is een onwoord’, worstelt met dit probleem. Zijn moeder leerde hem wat onwoorden waren, dat liefde niet zonder haat kon, zoals leven niet zonder dood. Ze heeft Hans met de nodige dilemma’s opgezadeld, waarover hij nadenkt in de psychiatrische kliniek waarin hij zit opgesloten. Jos van Daanen zet in deze roman veel van wat we voetstoots voor waar aannemen op scherp. Iemand die moordt is immers slecht. Toch weet Van Daanen door het verhaal van Hans door vele vertellers te laten vertellen ons aan het twijfelen te brengen. (…) Hierdoor gaan we steeds meer vertrouwen in het verhaal van Hans en zijn onschuld geloven. (…) Wat als hij inderdaad zo gevaarlijk is en zijn moeder zonder problemen heeft vermoord? (…) Van Daanen zet ons aan tot denken!
‘Straatjournaal’ is sinds 1996 de (maandelijkse) straatkrant van Noord-West Nederland.
Lees hier de recensie ‘Ziek verklaard’
Meer over ‘Liefde is een onwoord’
Meer over Jos van Daanen bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Een spanningsboog die zeker aanzet tot doorlezen.» – Marjo van Turnhout
Over ‘Liefde is een onwoord’ van Jos van Daanen op Leestafel, 16 januari 2022:
‘Mama had me een keer uitgelegd dat het einde niet bestond omdat het woordje ‘einde’ automatisch een nieuw begin inluidde. Zonder begin had einde geen betekenis. Ze noemde ‘einde’ daarom een onwoord. Zoals er meer van die onwoorden waren waarin ze zich gevangen voelde. Liefde bijvoorbeeld, dat niet zonder haat kan bestaan, goed niet zonder kwaad, een streling die we enkel betekenis wisten te geven omdat we wisten hoe een klap voelde.’ (…) Het dagboek van zijn moeder dat ineens op zijn nachtkastje ligt zorgt er voor dat hij, Hans, nog meer in de war raakt. Daarin beschrijft zijn moeder, Maria, hoe vreselijk ze het vond dat ze zwanger werd. Hoe ze zijn komst vervloekte. Dat dagboek begint zo: ‘Het moet geschreven worden, Hans. Jij moet geschreven worden.’ En op deze manier intrigeert al meteen de eerste zin in het boek. (…) Maria is er overigens niet meer. Zij vertelde haar zoon dat ze wilde slapen. Ze was ziek, had veel pijn. En Hans deed wat zij vroeg. Hij zorgde er voor dat ze kon slapen. Voor altijd. Hij was pas negen jaar oud. (…) Interessante thematiek. Een boek dat tijd vergt, om ten volle te kunnen begrijpen wat hier speelt. Zelfs na het einde, het deel van het verhaal waarbij aan duidelijkheid niets meer te wensen overblijft, rest wel nog de vraag: hoe heeft het zo ver kunnen komen? (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Liefde is een onwoord’
Meer over Jos van Daanen bij Uitgeverij In de Knipscheer