Over ‘Irma. Een mikado van boze goden’ van Kees Broere in Antilliaans Dagblad, 6 november 2021:
De roman’ Irma. Een mikado van boze goden’ van Kees Broere is een merkwaardig, intrigerend, veel-lagig boek; een boek dat zich ontvouwt als een huis dat aan de binnenkant veel groter blijkt dan het van buitenaf leek. (…) Toen je om het huis heen liep, had je niet de indruk dat het al die ruimtes en verdiepingen, doorgangen en lagen, kón bevatten. Dat maakt het onwerkelijk – surrealistisch, misschien wel magisch-realistisch. (…) Irma Weever is een jonge Surinaams-Curaçaose vrouw. (…) Zij heeft (ik citeer) ‘zwart bloed’. (…) Paul Fadel is een betrouwbare, hoffelijke, veilige vriend, een soort broerfiguur; en seculiere moslim. (…) Irma wil rechten gaan studeren omdat zij al van jongs af aanvoelde dat alles in de wereld draait om het overtuigen, niet om wie het beste verhaal heeft, maar om wie dat het best weet te brengen. (…) Later komt Irma in New York te wonen. (…) Hier verliest zij haar vriend Paul aan een verslaving. Hij verdwijnt in de nevelen, in de rook van een crackpijp. Of toch niet? Want in deze roman is niets wat het lijkt, en vooral: is niemand wie hij lijkt. (…)
Lees hier de complete recensie
Meer over ‘Irma. Een mikado van boze goden’
Meer over Kees Broere bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: sint maarten
«Soms waan je je in een spionageroman die doet denken aan scènes uit James Bond.» – Japke Wiersema-Fortuin
Over ‘Irma. Een mikado van boze goden’ van Kees Broere in Friesch Dagblad, 2 november 2021:
(…) In zijn tweede roman ‘Irma’ schildert Kees Broere net kennis van zaken de tropische regio waarin het verhaal zich afspeelt. De roman is strak gecomponeerd in tien hoofdstukken, die steeds beginnen met enkele pagina’s die zich afspelen op 5 en 6 september 2017: toen teisterde de orkaan Irma het eiland Sint-Maarten. Irma Weever woont met haar uit Suriname afkomstige ouders op Curaçao. (…) Op school ontmoet Irma de intelligent Paul Fadel, het begin van een levenslange vriendschap. Al op de middelbare school wordt de kiem gezaaid voor de ontknoping van het verhaal. Want zestienjarige Paul heeft een plan, hij wil geschiedenis schrijven. (…) Op de omslag van de roman zien we mikadostukjes in een onontwarbare hoop liggen, klaar om één voor één, maar zonder beweging, opgepakt te worden. De roman zelf kent juist veel dynamiek. (…) Soms waan je je in een spionageroman die doet denken aan scènes uit James Bond. ‘Irma’ is al met al een ambitieuze roman waarin de auteur veel aandraagt. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Irma. Een mikado van boze goden’
Meer over Kees Broere bij Uitgeverij In de Knipscheer
Boekpresentatie ‘Irma’ van Kees Broere in Pletterij (gratis livestream)
Op donderdag 7 oktober 2021 presenteert Uitgeverij In de Knipscheer vanaf 19.00 uur via livestream Irma. Een mikado van boze goden, het tweede boek van Kees Broere bij Uitgeverij In de Knipscheer. Irma, een mikado van boze goden is de eerste ‘Caribische’ roman van Kees Broere, sinds 2017 correspondent Caribische regio van de Volkskrant met als standplaats Curaçao. Bij Uitgeverij In de Knipscheer verscheen van hem in 2018 de roman Pom, die zich afspeelt in Nairobi in Kenia, zijn vorige thuisbasis als Afrika-correspondent voor de Volkskrant en de NOS.
De presentatie vindt plaats in de Pletterij, Lange Herenvest 122, 2011 BX Haarlem. Aan het programma werken o.a. mee interviewer Peter de Rijk en redacteur Willem Thies. Na afloop signeert de auteur voor de aanwezigen zijn nieuwe boek.
Aanvang 19.00 uur stipt. Zaal open vanaf 18.30 uur. Einde 19.45 uur. Toegang is gratis, maar wel vooraf boeken via website Pletterij of via telefonische reservering op 023 542 35 40. Het programma wordt ook live gestreamd. U kunt de livestream volgen op de homepage van debat- en cultuurpodium Pletterij, op hun Facebook-pagina of op hun Youtube-kanaal. Op het moment van de uitzending openen zich op deze drie platforms vensters met de livebeelden. Een inlogcode is niet nodig. Op de laatste twee media kunt u de uitzending later ook terugzien.
Klik hier voor de aankondiging op Pletterij
Meer over ‘Irma. Een mikado van boze goden’
Meer over Kees Broere bij Uitgeverij In de Knipscheer
Kees Broere – Irma. Een mikado van boze goden. Roman
Kees Broere
Irma. Een mikado van boze goden
roman
Nederland, Curaçao, Sint Maarten
gebrocheerd in omslag met flappen,
276 blz., € 19,50
ISBN 978-94-93214-36-1
eerste uitgave oktober 2021
Irma Weever, een Surinaams-Curaçaose vrouw, reist naar het Caribische eiland Sint Maarten. Zij is er vaker geweest, zowel privé als voor haar werk als jurist. De plek en de mensen zijn haar vertrouwd.
Maar dit keer zal alles anders zijn.
“De aankomst is precies op de geplande tijd. Op het strandje pal voor het begin van de landingsbaan ziet Irma een paar opgewonden badgasten de armen in de lucht steken. Alsof ze de kist vlak boven hen kunnen aanraken. Of als doodsaanzeggers naar beneden willen trekken.”
In Irma’s leven draait het steeds om de vraag naar gelijkwaardigheid en gerechtigheid. In haar professionele contacten. En in haar vriendschappen. Zoals met haar jeugdvriend Paul Fadel van Bonaire.
Op wie kan zij vertrouwen?
“Het is een spel. Een schaakspel. Wit begint, maar met de juiste zetten kan zwart evengoed winnen.”
Irma, een mikado van boze goden is de eerste Caribische roman van Kees Broere, correspondent van de Volkskrant op Curaçao. Bij Uitgeverij In de Knipscheer verscheen van hem in 2018 de roman Pom.
Over Pom:
«Een ontregelende, maar ook ontroerende roman.» – De Volkskrant
« Zijn geoefende pen wijst erop dat hij zelf ook veel plezier aan het schrijven beleefd moet hebben.» – Boekenbijlage
Meer over ‘Irma, een mikado van boze goden’
Meer over ‘Pom’
Meer over Kees Broere op deze site
«Hoog tijd om het Statuut af te schaffen.» – Aart G. Broek
Aart G. Broek met Eilanden als bedelende horigen van Nederland in Antilliaans Dagblad, 17 april 2020:
Nederland wist Suriname in 1975 tot onafhankelijkheid te bewegen. De Antilliaanse eilanden bedankten keer op keer voor die opgelegde vrijheid. Zij hebben daartoe het volste recht en kunnen niet tegen hun wil uit het Koninkrijk worden gezet. Vanaf 1990 veranderde het Nederlandse beleid. De verhoudingen zijn uitgesproken koloniaal gebleven. Hoog tijd voor de eilandbewoners om te kiezen. Het Koninkrijk: blijven we erin of stappen we eruit?
Lees verder op Columns+
Of klik hier
Meer over Aart G. Broek bij Uitgeverij In de Knipscheer
«’Statia Song’ is een vervoerende, overrompelende reis.»
Over ‘Statia Song’ van Jeanette Bos op Caraïbisch Uitzicht, 13 december 2017:
(…) Het boek opent met adembenemende beelden van de woeste natuur van het eiland [Sint-Eustatius]: de hoge vulkaan begroeid met oerbos, de rotsige prairies vol immense keien en uitgebleekt hout, het mysterieuze noordelijke heuvelland. In deze natuur doemen geleidelijk sporen op van menselijk leven – een eeuwenoude waterput, traditionele visfuiken, een eigentijdse bezem, die leiden naar de bewoonde wereld en de tegenwoordige tijd, en vooral naar het eigenlijke onderwerp van dit boek: de Statianen. Een hechte gemeenschap van vaak onderling verwante Afro-Caribische families die al eeuwenlang op dit minuscule eiland wonen en die vrijwel allemaal vlak bij elkaar, tezamen, zijn opgegroeid. (…) ‘Statia Song’ schetst het dagelijks leven van de Statiaanse familie in intieme en indringende portretten, zowel in krachtig zwartwit als in zwierige kleur. Aan het eind van het boek verdwijnen de mensen geleidelijk aan weer in het indrukwekkende, magische landschap. (…)
Lees hier verder
Meer over ‘Statia Song’
Meer over Jeanette Bos op deze site
«Giselle Ecury is in dit opzicht illustratief.» – Eric Mijts en Wim Rutgers
Over o.a. ‘De rode appel’ van Giselle Ecury in ‘De diaspora van de identiteit’ in Ons Erfdeel, augustus 2014:
Er is in deze eeuw weer een groep auteurs ontstaan die op de ABC-eilanden en in Nederland werk van kwaliteit afleveren in het Nederlands: een nieuwe generatie Nederlands-Caribische auteurs. (…) In het werk van Giselle Ecury lezen we de dominante want steeds terugkerende thema’s als gemengde afkomst, interculturele relaties, het raadsel van de oorsprong en de zoektocht naar identiteit. We zien de steeds terugkerende dubbele setting in Nederland en het Caribisch gebied. Het perspectief ligt bij de uit dat gebied afkomstige personages. Ze vertellen hun levensverhaal in een taal die tegen het Papiaments aanleunt door het gebruik van met de eilanden gebonden specifieke woorden. Uit de thematiek vloeit een dubbelstructuur voort, waarbij verleden en heden elkaar raken en verzoend moeten worden. (…) ‘De rode appel’ (2013), is inhoudelijk opgebouwd als een tweeluik met de dubbelgeschiedenis van de twee hoofdpersonen Elisabeth en Nicki, die beiden het product zijn van een interculturele relatie, waarmee ze in het reine moeten zien te komen. Verleden en heden blijken onlosmakelijk met elkaar verbonden door een dubbele terugblik: die van Elisabeth op haar au-pairtijd als jong meisje in Zuid-Frankrijk, waarnaartoe ze na dertig jaar terugreist om opheldering te krijgen over wat er toentertijd precies gebeurd is, en vervolgens van haar vriend Nicki, die haar zijn levensverhaal over zijn Curaçaose jeugd toevertrouwt, waarna ze dat opschrijft. (…) Voorlopig [zal deze groep] hun kracht nog zoeken in eigen kring om via die positie een brug te slaan, ook al worden deze auteurs nog (te) weinig opgemerkt of hooguit weggezet in het minderhedencircuit.
Lees hier het artikel
Meer over Giselle Ecury bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Van Leeuwen is één van de beste schrijvers die het koninkrijk heeft voortgebracht.» – Sheila Sitalsing
Over o.a. Boeli van Leeuwen in column ‘Rijksgenoten’, de Volkskrant 20 november 2013:
‘Het koninkrijk bestaat niet’, kopte de Volkskrant dit weekend boven een artikel over wederzijdse wrevel en desinteresse. (…) Stuitend gebrek aan belangstelling in elkaar. Zo veroorzaakte de moord op Helmin Wiels – vergelijkbaar met die op Pim Fortuyn – aan de Noordzeezijde van Willem-Alexanders rijk amper een rimpeling. Mediacategorie aardbeving in Italië zonder Nederlandse slachtoffers. (…) Binnenkort belegt de Volkskrant een debat onder de zorgelijke titel ‘Kan het koninkrijk nog 200 jaar zo doorgaan?’
O jawel hoor, zou Boeli van Leeuwen opgewekt zeggen als hij nog zou leven. Van Leeuwen is één van de beste schrijvers die het koninkrijk heeft voortgebracht, en aan de Noordzeezijde schandalig onbekend. (…) Eigenlijk, schreef Van Leeuwen, zijn de ex-Antillen sinds 1634, ‘toen Johan van Walbeeck met merkbare tegenzin op Curaçao aan wal stapte, onafgebroken bezig ten onder te gaan’. Dat zullen ze vrolijk blijven doen, in rijksverband. Een kwarteeuw geleden voorspelde Van Leeuwen het al: ‘Je kunt die roteilanden eenvoudigweg niet meer kwijt. Wij hebben de onafhankelijkheid gezien op Haïti, wij krijgen dagelijks onafhankelijke hoeren uit Santo Domingo, die daar van de honger creperen, dank u zeer.’
Lees hier de hele column
Meer over Boeli van Leeuwen
Klaas de Groot – Vaar naar de vuurtoren
Klaas de Groot (samenstelling)
Vaar naar de vuurtoren
[ Eiland, Isla, Island, Eilân ]
Gedichten over 12 eilanden van het Koninkrijk der Nederlanden
Pagina’s: 256
ISBN 978-90-6265-658-5
Prijs: €18,50
Verschenen november 2010
Het Koninkrijk der Nederlanden is vanaf 10-10-10 ‘vernieuwd’. Sint Maarten en Curaçao zijn net als Aruba ‘landen’ geworden binnen het koninkrijk. En Bonaire, Sint Eustatius en Saba zijn ’openbare lichamen’ van Nederland geworden. De Antillen mogen dan als staatsvorm ontmanteld zijn, eilanden zijn ze alle zes gebleven, Nederlandse eilanden ook, samen met de zes Waddeneilanden. Dit wordt gevierd met de presentatie van de bloemlezing Vaar naar de vuurtoren, waarin dichters hun liefde voor de twaalf eilanden met ruim honderd gedichten in het zoeklicht zetten.
Klaas de Groot ging in de literatuur op zoek naar eilandgedichten en bezocht op zijn speurtocht alle eilanden, behalve Rottum, en ontdekte dat over Ameland en Aruba, over Curaçao en Saba t/m Vlieland, ja zelfs over Rottum, in de loop der tijd heel wat dichters hebben geschreven.
Bijzonder is ook de meertaligheid van deze bloemlezing (binnen het Koninkrijk zijn tenslotte al minstens vier talen officieel: Engels, Fries, Nederlands en Papiaments) die zich weerspiegelt in de ondertitel Eiland, Isla, Island, Eilân.
Bij de samenstelling van Vaar naar de vuurtoren keek Klaas de Groot vooral naar werk dat het eiland als plaats laat zien, ook als plek in het hart. Het hart spreekt duidelijk hoorbaar in het volkslied en daarom zijn, voor zover mogelijk, de volksliederen van de afzonderlijke (ei)landen opgenomen.