«Aanklacht tegen de vroegere Nederlandse kolonisator.»

VoorplatWooncirkel-75Over ‘De Wooncirkel’ van Jospeh Hart op Ansiel, 9 april 2018:
Het zich in deze tijd afspelende Curaçaose verhaal gaat over de poging van een groep sociaal voelende (zwarte) Curaçaoënaars om, ondanks de tegenwerking van een corrupte politicus en een frauderende bankier, een landhuis te restaureren en geschikt te maken voor onder andere de opvang van achterstandskinderen. Dit heel aangrijpende en mooi geschreven boek is een aanklacht tegen de vroegere Nederlandse kolonisator, maar ook de zwarte Curaçaoënaar ontkomt evenmin aan kritiek. Joseph Hart is in elk van zijn sterk getinte politieke boeken een vurig pleitbezorger van het bewustmaken van de bevolking van hun Afrikaanse verleden, en ‘De wooncirkel’ is hier een schoolvoorbeeld van.
Lees hier of hier de recensie
Meer over ‘De wooncirkel’
Meer over Joseph Hart bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een actueel en indrukwekkend boek.» – Walter Palm

VoorplatWooncirkel-75Over ‘De wooncirkel’ van Joseph Hart voor NBD | Biblion, 5 december 2017:
De buurtvereniging in de stadswijk Otrobanda op Curaçao geeft het idee om het vervallen stadsmonument Shon Janchi’s woonerf te restaureren en te benutten voor cursussen aan vroegtijdige schoolverlaters. Dit plan wordt doorkruist als zich een projectontwikkelaar aandient die daar een jachthaven annex hotel wil vestigen. Bovendien beweert de projecteigenaar dat hij erfgenaam is van dit stadsmonument. De hoofdpersoon Armani ontdekt via regressietherapie dat niet de projectontwikkelaar maar zij de erfgename is van dit stadsmonument. In haar regressietherapie herleeft Armani als zeventiende-eeuwse Dalila de gruwelijke trans-Atlantische overtocht in een slavenschip. Indringend is deze beschrijving. Een actueel en indrukwekkend boek. (…)
Lees hier de bespreking
Meer over ‘De wooncirkel’
Meer over Joseph Hart bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Joseph Hart trekt de lezer in zijn verhaal.» – Ko van Geemert

VoorplatWooncirkel-75Over ‘De wooncirkel’ van Joseph Hart in Parbode, december 2017:
(…) Armani ontwikkelt samen met anderen een project om de ruïne te restaureren en om te bouwen tot een verblijf om het alarmerend grote aantal schoolverlaters in Otrabanda op te vangen en te helpen. Maar er zijn nog anderen die ook hun oog hebben laten vallen op Kurá di Shon Janchi: rijke investeerders die op deze plek een vijfsterrenhotel met haven willen bouwen. De vraag is wie de eigenaar is van het pand. Kunnen de afstammelingen van de slaven die bij dit huis hoorden dat zijn? (…) Via regressietherapie dalen we af in het slavernijverleden van Armani en ervaren hoe de slaven vanuit Afrika met een slavenschip in Curaçao terecht zijn gekomen. We beleven de ontmoetingen tussen blanken en slaven en ontdekken dat haat en liefde een belangrijke rol spelen, waarbij kleurverschil vaak wegvalt. (…) De schrijver is een geboren leraar en verteller. Soms wordt zijn taal wel erg bloemrijk, daar moet je van houden. Joseph Hart heeft het vermogen om de lezer in zijn verhaal binnen te trekken en mee te laten leven met de hoofdpersoon. Ook de lezer met reserves met betrekking tot regressietherapie. In een tijd waarin het slavernijverleden steeds vaker onder de aandacht gebracht wordt, is De wooncirkel een geslaagde toevoeging.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De wooncirkel’
Meer over Joseph Hart bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Rake typeringen van de Curaçaose maatschappij.» – Fred de Haas

VoorplatWooncirkel-75Over ‘De wooncirkel’ van Joseph Hart in Antilliaans Dagblad, 2 november 2017:
Het zich in deze tijd afspelende Curaçaose verhaal gaat over de poging van een groep sociaal voelende (zwarte) Curaçaoënaars om, ondanks de tegenwerking van een corrupte politicus en een frauderende bankier, een landhuis te restaureren en geschikt te maken voor onder andere de opvang van achterstandskinderen. De plek staat bekend als de ‘Kurá di Shon Janchi’ (De Tuin van Johannes), een woonerf waar ‘meesters en slaven’ vroeger samenwoonden. (…) De vroegere Nederlandse kolonisator krijgt er in het boek van verschillende kanten flink van langs. De Nederlanders zouden er door hun arrogante houding vooral de oorzaak van zijn dat de bevolking zo’n negatief zelfbeeld heeft ontwikkeld, een zelfbeeld dat nog werd bevestigd door de leer van de katholieke kerk die gehoorzaamheid en geloof predikte. (…) Ook de zwarte Curaçaoënaar ontkomt, evenmin als de blanke protestant en de Nederlander, niet aan kritiek. Een kritiek die bovendien afkomstig is uit de eigen klasse. (…) Het boek staat vol met dat soort rake typeringen van de Curaçaose maatschappij die Joseph Hart kent als geen ander, een samenleving die genadeloos maar met veel mededogen door hem wordt gefileerd. Joseph Hart is overigens wel een vurig pleitbezorger van het bewustmaken van de bevolking van hun Afrikaanse verleden. (…) Om aan dit gebrek aan bewustzijn tegemoet te komen, heeft de schrijver een poging gewaagd om het slavernijverleden op te roepen door de hoofdpersoon een regressietherapie te laten ondergaan waardoor we, naar men beweert, honderden jaren kunnen teruggaan in de geschiedenis. De hoofdpersoon, Armani, reïncarneert tijdens verschillende therapeutische sessies onder andere als Dalila en Malaika totdat ze uiteindelijk terechtkomt op Curaçao als de persoon ‘Armani’ en ‘geneest’ van haar traumatische ervaringen in heden en verleden. (…) Essay-achtige stukken wisselen af met – vaak mooie – sfeertekeningen. Het staat buiten kijf dat Joseph Hart kan schrijven. (…)
Lees hier of hier de recensie
Meer over ‘De wooncirkel’
Meer over Joseph Hart bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Verdeeldheid Curaçao gevoed door overblijfselen van slavenverleden.» – Joseph Hart

VoorplatWooncirkel-75Over ‘De wooncirkel’ van Joseph Hart tijdens The Twain Shall Meet in Podium Mozaïek, 3 september 2017:
Als geen ander toont Joseph Hart van binnenuit de Curaçaose maatschappij en politiek van alledag met alle goeds en met alle slechts – en maakt ze tot thema van zijn romans. In ‘De wooncirkel’ staat de geschiedenis van de slavernij met haar naweeën tot in het heden centraal. Voor wie alles wil weten over het hoe en waarom van het reilen en zeilen van Curaçao, is ‘De wooncirkel’ (en de andere romans van Joseph Hart) verplichte kost: o zo kritisch op zijn eiland maar tegelijk met een onblusbare liefde voor zijn Curaçao. «De vonk van inspiratie die deze roman deed ontstaan was de ervaring van een trouwe vriendin die het proces van regressieve therapie heeft meegemaakt via hypnose en door haar vorige levens werd geleid.»
Lees hier de toespraak
Meer over ‘De wooncirkel’
Meer over Joseph Hart bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over ‘The Twain Shall Meet’
Bekijk hier de foto’s van André Homan

Cindy Kerseborn Edgar Cairo: ‘Ik ga dood om jullie hoofd’ DVD

CINDY KERSEBORN
Edgar Cairo: ‘Ik ga dood om jullie hoofd’
DVD
Suriname/Nederland
Imprint: Stichting Cimaké
DVD 73:09 minuten € 18,00
2011
ISBN 978-90-6265-606-6

Pijn en schaamte over de koloniale geschiedenis van Nederland in Suriname. Dat overheerst in het leven en werk van schrijver en dichter Edgar Cairo. Het is beklemmend aanwezig in de documentaire Edgar Cairo: ‘Ik ga dood om jullie hoofd’ van Cindy Kerseborn.

De film ging op 16 november 2010, de tiende sterfdag van Edgar Cairo, in première voor een publiek van genodigden. Sindsdien is hij vertoond aan de Université Sorbonne (30 maart 2011) en op 17 september 2011 vond de Amerikaanse première plaats op de Universiteit van Californië te Berkeley bij gelegenheid van de internationale conferentie Colo-nial and Post-Colonial Connections in Dutch literature. Op 22 mei dit jaar werd een met 20 minuten ingekorte versie door de publieke omroep ntr uitgezonden bij Het uur van de wolf.

In oktober verschijnt de film op dvd, uitgebracht door Stichting Cimaké van regisseur en producent Cindy Kerseborn. Vanzelfsprekend bevat de dvd de oorspronkelijke, lange versie van de film.

Edgar Cairo overleed op 52-jarige leeftijd. Gedurende zijn korte leven schreef Edgar Cairo zo’n veertig boeken in vrijwel alle literaire genres, waarin alle tegenstellingen samen komen die de verhouding tussen migranten en gevestigde Nederlanders beheersen: huidskleur, sekse, en bovenal de onverwerkte, alsmaar doorzeurende koloniale erfenis. Hij schreef dit werk grotendeels in een heel persoonlijke versie van het Surinaams-Nederlands, en in het Sranantongo dat tot dan toe vrijwel alleen als spreektaal bestond. Bovendien schreef hij een omvangrijk poëtisch oeuvre, dat hij met een onnavolgbaar klankarsenaal wist voor te dragen en produceerde ongeveer 200 schilderijen waarin hij op geheel eigen wijze indringende thema’s wist te verbeelden.