Op 25 september 2019 vindt in Tori Oso Paramaribo vanaf 20.00 uur de presentatie plaats van de roman ‘Lambarosa’ van Annel de Noré.
De organisatie van de avond is in handen van Schrijversgroep ’77 Suriname onder voorzitterschap van Sylva Koemar. De auteur is bij de presentatie aanwezig. Voor meer informatie schrijversgroep77@gmail.com en facebook @schrijversgroep 77. Ray Jong A Lock maakte alvast een mooie teaser voor de nieuwe roman en de presentatie.
Klik hier voor de clip
Meer over ‘Lambarosa’
Meer over Annel de Noré bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: Surinaamse letteren
«Fraaie formuleringen. Raak in hun eenvoud. » – Ko van Gemert
Over ‘Zeven rivieren ver’ van Karin Lachmising in Parbode, 1 april 2019:
(…) Uit veel gedichten spreekt engagement, bijvoorbeeld als het over vluchtelingen gaat: “Oog in oog / duikelt / het verleden / in de toekomst / van het heden / met / overvolle boten / van werkelijkheid.” Daarnaast laat Lachmising zien hoe lastig het is werkelijk contact met een ander te hebben: “toen je even voorbij kwam / en ook even weg ging / terwijl ik stond / Een slok nam.” (…) En fraaie formuleringen, als: “Wanneer is lang geleden / voorbij?” Of: “zeven rivieren ver / om bij mij / te zijn // dichtbij / is niet altijd / ver weg.” Raak in al hun eenvoud.
Lees hier de recensie
Meer over ’Zeven rivieren ver’
Meer over Karin Lachmising op deze site
Laurens Jz. Coster kiest twee gedichten van Karin Lachmising.
Sinds jaar en dag ontvangen abonnees van Laurens Jz. Coster iedere werkdag een gedicht per mail. Pal na publicatie koos redacteur Raymond Noë op 16 januari 2019 twee gedichten van Karin Lachmising uit haar nieuwe bundel ‘Zeven rivieren ver’, te weten ‘Afgeleid’ en ‘Alleen’. Behalve op het blog Laurens Jz. Coster worden de gekozen gedichten ook geplaatst op ‘Neerlandistiek’, het online tijdschrift voor taal- en letterkundig onderzoek.
Lees hier de gedichten
Meer over ‘Zeven rivieren ver’
Meer over Karin Lachmising op deze site
«Lachmising speelt met woorden.» – Aarti Rampadarath
Over ‘Zeven rivieren ver’ van Karin Lachmising voor NBD / Biblion, 18 maart 2019:
‘Sprookjeswereld / Wanneer de sprookjesman declameert / streel ik mijn onvermoeibaar lichaam / waarin een geest huist die aan het werk gaat.’ De tweede dichtbundel van Karin Lachmising (na ‘Nergens groeit een boom die haar aarde niet vindt’, 2013) lijkt over van alles te gaan en beperkt zich daarbij niet tot een enkel continent. Het meest herkenbare en consistente thema is dat van migratie; er zijn meerdere gedichten die dat thema trachten op te roepen. Deze bundel bevat zo’n vijftig gedichten op bijna zestig pagina’s. De bundel bestaat uit twee delen: ‘Zeven rivieren ver’ en ‘Alsof schoonheid een verrassing is…’ (…) Lachmising speelt met woorden. (…). Haar taal is toegankelijk voor lezers in het hele Nederlandse taalgebied.
Meer over ‘Zeven rivieren ver’
Meer over Karin Lachmising op deze site
Bea Vianen (1935-2019) op Laurens Jz. Coster
Het poëzieblog Laurens Jz. Coster plaatste van Bea Vianen daags na haar overlijden op maandag 7 januari 2019 vier gedichten, te weten ‘Palmen’, ‘Afspraak’, ‘Enorme handen’ en ‘Positie’. Bea Vianen publiceerde. vijf romans en vijf dichtbundels. Abonnees van Laurens Jz. Coster ontvangen iedere dag een gedicht per mail.
Lees hier de vier genoemde gedichten
Meer over Bea Vianen op deze site
«Zij weet angst en onzekerheid haast tastbaar te maken.» – André Oyen
Over ‘Zeven rivieren ver’ van Karin Lachmising op Lezers tippen lezers, 3 februari 2019:
(…) In korte maar krachtige gedichten zoals bijvoorbeeld ‘Overal waar oorlog is en niet’ weet zij angst en onzekerheid haast tastbaar te maken. Ook taal is een heel belangrijk item in haar werk. Taal om te vertellen, te bewegen, te zingen of te praten in codes. Verder word je ook geconfronteerd met gevoelens die men niet kan, wil of mag uiten. ‘Zeven rivieren ver’ weet te beroeren en te ontroeren met de kracht van de eenvoud.
Lees hier de recensie
Meer over ’Zeven rivieren ver’
Meer over Karin Lachmising op deze site
«Politiek, etniciteit, seksualiteit, ingeperkte vrijheid: het zijn vaste motieven in Vianens werk.» – Michiel van Kempen
(foto Els Kirst)
Over Bea Vianen (6 november 1935 – 6 januari 2019) in De Groene Amsterdammer, 23 januari 2019:
Bea Vianen zette als eerste vrouwelijke romanschrijver de Surinaamse letteren op de kaart als een literatuur die kon getuigen van kritisch zelfinzicht. Maar de scherpte van haar eerste romans loste gaandeweg op in het gruis van haar bestaan. Bea Vianen, geboren uit een gemengd-etnische relatie, groeide op in een omgeving van hindostanen en Javanen. Toen ze acht jaar was overleed haar moeder aan tuberculose en werd ze in een kostschool geplaatst. (…) Bea Vianen was een sensitieve vrouw die schreeuwde om onafhankelijkheid en vrijheid, gevormd door conflicterende religies en culturen, Nederland en het laat-kolonialisme en in heel die verwarrende kluwen verdwaald geraakt. ‘Sarnami, hai’ (Suriname, ik ben). Suriname is Bea Vianen. Michiel van Kempen is hoogleraar Nederlands-Caraïbische letteren aan de UvA.
Lees hier het artikel
Meer over Bea Vianen op deze site
Afscheid en uitvaart Bea Vianen
Foto Els Kirst
Op woensdag 16 januari 2019 vindt in Paramaribo de uitvaart plaats van de op zondag 6 januari overleden schrijfster Bea Vianen in de Congreshall aan het Onafhankelijkheidsplein. Van 14.30 uur tot 15.30 uur is er gelegenheid tot afscheid nemen. Aansluitend de uitvaartplechtigheid tot 16.00 uur met toespraken door Robby Parabirsing, voorzitter van S’77, en door drs. Lilian Ferrier, minister van OWC, een In Memoriam door Jerry Dewnarain en een dankwoord van de familie Vianen. Van 16.00 tot 16.30 uur is de uitvaartdienst o.l.v. ds. Michel Steward. De teraardebestelling is vanaf 17.00 uur op de RK Begraafplaats aan de Schietbaanweg. In Nederland vindt een bijeenkomst plaats op vrijdagavond 15 maart bij Vereniging Ons Suriname in Amsterdam ter herdenking van Bea Vianen, Michaël Slory en de dichter James ‘Bhai’ Ramlall (1935–2018), die eveneens op 83-jarige leeftijd overleed op 29 december 2018.
Meer over Bea Vianen op deze site
Karin Lachmising – Zeven rivieren ver. Gedichten
Karin Lachmising
Zeven rivieren ver
gedichten
Nederland – Suriname
gebrocheerd in omslag met flappen,
64 blz., € 17,50
978-90-6265-754-4
2019
De Surinaams-Nederlandse schrijfster Karin Lachmising, geboren in Nederland, emigreerde met haar ouders naar Suriname in 1976. In 1983 kwam ze terug naar Nederland voor studie om zich vervolgens vanaf 1997 tot 2018 in te zetten voor duurzame ontwikkeling, inclusie en programma’s voor literatuur, kunst en cultuur in Suriname. Ze was ruim 12 jaar actief voor natuurbescherming en gaf vorm aan participatieprocessen met Inheemse en Marrongemeenschappen in het binnenland van Suriname.
Zij was de eerste student die in 2012 afstudeerde aan de Schrijversvakschool Paramaribo. In 2013 werd ze manager van jeugdtheaterschool ‘On Stage’. Tegelijkertijd debuteerde ze met de publicatie van haar dichtbundel Nergens groeit een boom die haar aarde niet vindt.
Had het persoonlijke in haar debuutbundel nog de overhand, in Zeven rivieren ver is sprake van meer geëngageerde poëzie over universele thema’s, getuige onder andere gedichten met titels als ‘Vluchteling’ en ‘De laatste beslissing’. In deze nieuwe bundel onderzoekt en verwoordt Karin Lachmising de vele aspecten van ‘afstand’, zoals in de omgang tussen mensen, hoe zij samen leven en deel uitmaken van een samenleving. Zelfs uit alles wat botst haalt Karin Lachmising ook schoonheid.
Contact
Thuis heb ik heel lang op het terras gezeten,
ik keek naar de maan, alsof die knikte, zei,
dat het gaat zoals het gaat.
Ik dacht daar nog over na,
wat had ik gezegd, gedaan
ik had een woord gezegd
in de brasa die ik gaf
in de handen die
je hield.
Een woord had ik gezegd
toen je even voorbij kwam
en ook even weg ging.
Terwijl ik stond
en ik een slok nam.
«Karin Lachmising heeft een pen die al langer bekend staat om de scherpte voor menselijke emoties en sociale verhoudingen.» – Hilde Neus in De Ware Tijd Literair
De bundel wordt gepresenteerd op zondag 16 december 2018 in het programma ‘Dubbelbloed’ in Podium Mozaïek.
Meer over ’Zeven rivieren ver’
Meer over Karin Lachmising op deze site
«Zo is het gedicht de uiting van ‘een zoektocht’ waarvan het zelf ook onderdeel is.» – Jeroen van den Heuvel
Menigte
Verward geroep.
Mijn stem
die niet wil opgaan
in dat rumoer,
maar blinken wil,
een zon
op stille paden.
Een zoektocht
naar meer eerbied
en meer vrede.
Over het gedicht ‘Menigte’ uit ‘Alsof men alles loslaat’ van Michaël Slory op Ooteoote, 10 september 2018:
Als je iets zegt over een gedicht, gebruik je dan de woorden die in het gedicht staan? Die inhoudelijk op elkaar lijken, zoals ‘geroep’ en ‘rumoer’, ‘pad-‘ en ‘-tocht’, ‘blinken’ en ‘zon’. Of juist tegengesteld zijn, zoals ‘rumoer’ en ‘stille’. (…) Waar speelt het gedicht zich af? Er is blijkbaar een ‘menigte’ en ‘verward geroep’. Je kunt dus denken aan een ramp, maar ook aan een popconcert of ander groot evenement. En ook aan een demonstratie. Op die manier zit er inderdaad een politieke ondertoon in het gedicht. Ook het laatste woord van het gedicht wijst in die richting. (…) Zo is het gedicht de uiting van ‘een zoektocht’ waarvan het zelf ook onderdeel is.
Lees hier verder
Meer over ‘Alsof men alles loslaat’
Meer over Michaël Slory bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer van Ooteoote over In de Knipscheer-uitgaven