Over ‘Alsof men alles loslaat’ van Michaël Slory in Parbode (Surinaams magazine, nr. 148), 1 augustus 2018:
(…) Slory (1935) laat zich duidelijk door van alles inspireren. (…) Zijn poëzie valt op door haar eenvoud. Het lijkt erop dat hij, net als bijvoorbeeld de Nederlandse dichter Adriaan Morriën (1912-2002), wil ‘onderzoeken’ hoe eenvoudig je kunt schrijven zonder dat het simpel wordt. (…) Van Kempen, natuurlijk dé kenner van de Surinaamse literatuur, tekent voor de samenstelling van de bundel, het nawoord en de verantwoording. Slory (…) verdient deze nieuwe bloemlezing ten volle. Boeiende en authentieke poëzie.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Alsof men alles loslaat’
Meer over Michaël Slory bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: Surinaamse letteren
«Boeiende en authentieke poëzie.» – Ko van Geemert
Over ‘Alsof men alles loslaat’ van Michaël Slory voor NBD / Biblion, 9 juli 2018:
(…) Michaël Slory, de ‘grand old man’ van de Surinaamse literatuur (samen met de 91-jarige Shrinivási), verdient deze nieuwe bloemlezing ten volle. Slory laat zich evenzeer inspireren door de vlucht van een vlieger, als door het leven van Anton de Kom. En dat levert boeiende en authentieke poëzie op.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Alsof men alles loslaat’
Meer over Michaël Slory bij Uitgeverij In de Knipscheer
Joost Baars kiest ‘Kokospalmen bij een school’ uit ‘Alsof men alles loslaat’
Joost Baars over het gedicht ‘Kokospalmen bij een school’ van Michaël Slory op Facebook, 26 mei 2018:
‘Deze grenzeloos gelaagde eenvoud, ik ken het alleen van Patrick Kavanagh, en ik kan er alleen maar van dromen.’ Joost Baars is dichter en boekverkoper (bij Boekhandel Van Rossum). Met zijn bundel ‘Binnenplaats’ won hij de VSB-Poëzieprijs 2017. De bundel ‘Alsof men alles loslaat’ wordt op 26 juni 2018 in het bijzijn van Michaël Slory gepresenteerd in Tori Oso Paramaribo.
Lees hier de Facebookpagina en enkele reacties
Meer over ‘Alsof men alles loslaat’
Meer over Michaël Slory bij Uitgeverij In de Knipscheer
«De man is een artiest.» – Prem Radhakishun
Over ‘Alsof men alles loslaat’ van Michaël Slory in Zwarte Prietpraat, 4 juni 2018:
‘Een geweldige man die zich niets aantrekt van de conventies van de maatschappij. (…) De man is een artiest en hij wilde dat mensen zijn boeken kochten (…) uit liefde voor de poëzie en de literatuur. Ik hoop dat zijn boeken in Nederland verkrijgbaar zijn. Gaat u alstublieft de boeken van Michaël Slory kopen.’ Zwarte Prietpraat is een radio programma van Prem Radhakishun op NPO1 op maandag tussen 00.00 en 02.00 uur. Het nieuws en de actualiteiten op een andere manier gebracht: provocerend, dwars, rauw, intelligent en ongecensureerd. Prem maakt nieuws, verslaat nieuws, maar vooral lacht hij het nieuws uit.
Luister hier in het tijdbalkje helemaal bovenin van ca. 03.25 tot 4.40 (eerste uur)
Meer over ‘Alsof men alles loslaat’ van Michaël Slory, 2018
Meer over ‘Torent een man hoog met zijn poëzie’ van Michaël Slory, 2012
Meer over ‘Ik zal zingen om de zon te laten opkomen’ van Michaël Slory, 1991
Meer over Michaël Slory bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Hij is absoluut de beste dichter van Suriname.» – John Jansen van Galen
Over ‘Alsof men alles loslaat’ van Michaël Slory in Met het oog op morgen, 3 juni 2018:
Elke eerste zondag van de maand praat John Jansen van Galen de luisteraars van Met het oog op morgen weer bij op poëziegebied in ‘John’s poëzierubriek’. Zondagavond 3 juni ging het over ‘Alsof men alles loslaat’, de nieuwe bundel van Michaël Slory.
Kijk en luister hier naar de rubriek
Meer over ‘Alsof men alles loslaat’
Meer over Michaël Slory bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Heel knappe bundel die de veelzijdigheid van Michaël Slory extra in de kijker zet.» – André Oyen
Over ‘Alsof men alles loslaat’ van Michaël Slory op Ansiel, 24 april 2018:
(…) Slory zet in zijn poëzie de geschiedenis en het leven van de creolen met een karakteristieke eigen toon neer, maar tevens draagt zijn poëzie sporen van een brede oriëntatie , bijvoorbeeld met bundels sonnetten en kwatrijnen. (…) Op vijf na werd geen van de bijna 50 gedichten in deze bundel eerder gepubliceerd. (…) Het is een heel knappe bundel geworden die de veelzijdigheid van Michaël Slory extra in de kijker zet.
Lees hier de recensie [ = pdf in bijlage ]
Meer over ‘Alsof men alles loslaat’
Meer over Michaël Slory bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Alles wat Michaël Slory ziet leidt bijna vanzelf tot een gedicht.» – Hans Franse
Over ‘Alsof men alles loslaat’ van Michaël Slory op MeanderMagazine, 23 mei 2018:
(…) De bloemlezing ‘Alsof men alles loslaat’ van Michaël Slory, maakt deze recensent (…) trots op de verzameling poëzie en proza die in deze 93 bladzijden zijn samengebracht. (…) Dank zij dichters als Michaël Slory hebben wij de mogelijkheid kennis te nemen van mooie poëzie in die taal uit een land waar nog zoveel Nederlands leeft: het maakt de bundel interessant en belangrijk; een ‘must’ voor diegenen die geïnteresseerd zijn in poëzie in het algemeen en de culturele ontwikkeling in de republiek Suriname in het bijzonder. En uiteraard voor diegenen die van fraaie boekjes houden, want het is mooi uitgegeven. (…) De dichter is iemand voor wie alles taal wordt. Sommige mensen die ik ken maken constant tekeningetjes van alles wat ze zien, waar soms heel rake, meesterlijke bij zijn; ik krijg de indruk dat alles wat Michaël Slory ziet bijna vanzelf tot een gedicht leidt. Er is niet één alles doordringend poëtisch thema dat de bundel bepaalt, maar het is de hele wereld, inclusief de talen die er gesproken worden. In de verhelderende Verantwoording achterin de bundel merkt Michiel van Kempen niet voor niets op dat er maar weinig dichters zijn ‘voor wie leven, werkelijkheid en taal zo’n naadloos continuüm vormen’. (…) De liefhebbers hebben de polyglot Slory al herkend; het is aan hen om de bundel aan te schaffen en verder te lezen en van de kleurrijke internationale taaloefeningen te genieten. (…)
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Alsof men alles loslaat’
Meer over Michaël Slory bij Uitgeverij In de Knipscheer
Bea Vianen – Het paradijs van Oranje. Roman
Bea Vianen
Het paradijs van Oranje
roman
Suriname /Nederland
gebrocheerd, 157 blz.
ISBN 978-90-6265-187-0
Tweede druk november 1985
Uitgeverij In de Knipscheer, uitverkocht
Deze roman speelt kort voor de onafhankelijkheid van Suriname. Via de hoofdfiguur, een in Nederland wonende Surinaamse schrijver, wordt een beeld gegeven van de moeilijke situatie van Suriname, door de slechte samenwerking van de verschillende groeperingen en de onverschilligheid van Nederland. Net als haar eerdere romans gaat ook dit boek over wat de schrijfster zelf het ‘ophangen van de vuile was’ genoemd heeft. Maar deze keer wordt Suriname-in-Nederland beschreven, vanaf de aankomst met de Bijmerexpres op Schiphol tot en met het werkelijke beeld van de Surinamer in Nederland: de binnenkant van de Surinaamse mens, vol heimwee en frustraties. De ik-figuur, een mannelijke auteur van Surinaams-hindostaanse origine, laat ons achter de schermen van het schijngeluk kijken, schrijvend en piekerend over vriendschap, familiebetrekkingen, woontoestanden, tolerantie en eerlijkheid, maar vooral over het zoeken naar zichzelf in een vreemde omgeving.
«De Surinaamse schrijver Sirdjal Singh gaat met zijn neef naar Schiphol om een familielid af te halen. Op Schiphol wordt Sirdjal geconfronteerd met de schijnwereld waarin veel Surinamers in Nederland leven. Firoz, een vroegere leerling van hem, is vrijwel de enige waarmee Sirdjal contact heeft. Als Firoz naar Suriname vertrekt en binnen 3 weken weer terug is in Nederland, beseft Sirdjal dat ook hij, ondanks zijn heimwee, vermoedelijk nooit naar Suriname zal terugkeren. Bea Vianen is een Surinaamse schrijfster, die vanaf 1969 een aantal romans heeft gepubliceerd. Haar boeken hebben alle als centraal thema: het vinden van een eigen identiteit. Deze roman probeert een beeld te geven van de gedachtewereld van Surinamers (Hindostanen) in Nederland, waarbij deze gedachtewereld vaak wat verwrongen overkomt. Bepaalde situaties echter zullen veel Surinaamse lezers zeer bekend voorkomen.» – Marijke van Geest, NBD | Biblion
Meer over Bea Vianen bij Uitgeverij In de Knipscheer