«Zorgvuldig vertelde roman over feminisme, emancipatie, migratie en identiteit.» – Wim Rutgers

Voorplat catalograaf-75Over ‘De catalograaf’ van Diana Tjin in Antilliaans Dagblad, 14 november 2020:
(…) De grote lijn van het verhaal in ‘De catalograaf’ is gauw verteld. Edgar van Rijn is catalograaf en gaat na een werkzaam leven met pensioen, “een wanhopig makend uitzicht op een toekomst zonder enig perspectief”. Talrijke en uitvoerige terug-verwijzingen in de tijd tonen een onevenwichtig gezin van een katholieke vader en joodse moeder die de jonge Edgar – te – weinig houvast bieden. Vader Van Rijn (…) is erg traditioneel ten opzichte van zijn echtgenote die hij het liefste in de keuken ziet, waartegen de moeder zich aanvankelijk lijdzaam maar vasthoudend en effectief verzet. (…) Feminisme en emancipatie blijken daarom belangrijke motieven in het verhaal. (…). Vrouwen slaan zich op verschillende manieren door het leven in zelfstandigheid en onafhankelijkheid. Twee andere motieven zijn migratie en identiteit. (…) De ondertitel, ‘een liefdesgeschiedenis’ (…) duidt op de dubbele liefde voor zijn werk als catalograaf en een tenslotte gevonden geliefde aan het eind van het verhaal. Diana Tjin heeft met haar derde roman, ‘De catalograaf’, in bijna vijftig korte hoofdstukken van gemiddeld nog geen vijf pagina’s een zorgvuldig vertelde roman geschreven die zorgvuldige lezing vraagt en verdient. (…) Zijn aanvankelijk gevreesd “wanhopig makend uitzicht op een toekomst zonder enig perspectief” als pas gepensioneerde aan het romanbegin krijgt perspectief aan het eind. Dat levert tot besluit een drievoudig onverwacht slot op, maar dat leest u zelf wel.
Prof. dr. Wim Rutgers is als buitengewoon hoogleraar Caraïbische letterkunde verbonden aan de universiteiten van Aruba en Curaçao.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De catalograaf’
Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Intrigerende roman over een catalograaf van Surinaamse afkomst.» – Ezra de Haan

Voorplat catalograaf-75Over ‘De catalograaf’ van Diana Tjin in SU Magazine, 10 november 2020:
(…) ‘Een catalograaf zonder een collectie om te beschrijven, is niet langer een catalograaf.’ Het zijn de veel betekende woorden waarmee Diana Tjin haar roman laat beginnen. Ze schetsen Edgars dwangmatige leefstijl, typerend voor iemand die zijn identiteit aan zijn beroep ontleent. ‘Een catalograaf moet eten op gezette tijden, en dat in hoeveelheden die onverstandig zijn voor mensen die niet in de bouw werken.’ De schrijfster werkt toe naar het moment waarop de gedrevenheid voor zijn werk zich tegen hem keert. Angst voor concentratieverlies en het daardoor maken van fouten, gaan een grote rol spelen. En dat terwijl volledigheid, precisie, accuratesse en productiviteit van hem worden verwacht. Jaren vol angst voor de controleurs van zijn beschrijvingen hebben hem getekend. Los daarvan was hij zelfs onnodig bang geweest dat men hem zou afwijzen vanwege zijn Aziatische uiterlijk en Joodse afkomst. (…) ‘De catalograaf’ doet aan de romans van schrijvers als Paul Auster en Kafka denken, en zelfs Roald Dahl schemert erdoorheen. Mensen komen, door ijdelheid of hun gewoonten in een val terecht. Weet Edgar zich eruit te worstelen? Diana Tjin weet je met deze zeer originele roman blijvend te boeien.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De catalograaf’
Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Haar sobere schrijfstijl is bijzonder en staat geheel op zichzelf.» – C.H. Gajadin

voorplatFluit1-75Over ‘Het verdriet van de fluit’ van Saya Yasmine Amores voor NBD / Biblion, 5 november 2020:
Schilder, schrijver en dichter Saya Yasmine Amores publiceerde eerder gedichten en romans onder het pseudoniem Cándani. Haar dichtbundels schreef zij in het Sarnami, de spreektaal van Hindostanen in Suriname en Nederland. Verlangen naar verandering evenals confrontatie met de dagelijkse realiteit is het thema van de meeste gedichten. In deze tweetalige bundel, met op de linkerpagina de gedichten in het Sarnami en op de rechterpagina in het Nederlands, schetst ze in klare taal een wereld waarin er geen plaats is voor mooie woorden. Wel bijvoorbeeld voor een alleenstaande moeder die tevergeefs wacht. Een vogel die altijd moet zingen. Haar sobere schrijfstijl is bijzonder en staat geheel op zichzelf, waar anderen streven naar verfraaiing.
Meer over ‘Het verdriet van de fluit’
Meer over Saya Yasmine Amores bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Beschrijvende, vaak schrijnende poëzie.» – Geert Zomer

voorplatFluit1-75Over ‘Het verdriet van de fluit’ van Saya Yasmine Amores op Meander Magazine, 21 oktober 2020:
(…) Beschrijvende, vaak schrijnende tweetalige, poëzie. (…) De dichteres lijkt verwikkeld in een spel tussen afstand en nabijheid, welke overbrugd wordt door verlangen, maar ook door boosheid, blijheid, angst, verdriet en pijn. (…) Amore staat voor liefde. Amores, of Liefdesgezangen, is een werk van Ovidius. In dit werk vol liefdesavonturen roept Ovidius zijn Corinna tot leven. Een vrouw die hij zo veel verschillende eigenschappen toedicht dat het niet aannemelijk is dat zij ooit echt heeft bestaan. Saya Yasmine Amores heeft Corinna in deze bundel wederom tot leven geblazen, de kooi geopend en zo de vogel, met al zijn kwaliteiten, de vrijheid gegeven.
Lees hier de recensie ‘De feniks in de kooi’
Meer over ‘Het verdriet van de fluit’
Meer over Saya Yasmine Amores bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Voor eenieder die weet wat het is om verdriet te hebben.» – André Oyen

voorplatFluit1-75Over ‘Het verdriet van de fluit’ van Saya Yasmine Amores op Ansiel, 7 oktober 2020:
(…) Saya Yasmine Amores is een van de ‘jongere’ auteurs die de dubbele migratie van de Hindostanen van India naar Suriname en vervolgens naar Nederland thematiseren. (…) Haar poëzie, die voor een groot deel in het Sarnami is geschreven, is ook herkenbaar, en dan niet alleen voor vrouwen uit de Hindostaanse samenleving, maar voor eenieder die weet wat het is om verdriet te hebben. Pijn en verdriet zijn universele gevoelens die iedereen herkent als je die tegenkomt, maar Saya Yasmine Amores verbeeldt ze op zo’n bijzondere manier dat je dat gevoel niet alleen herkent, maar ook daadwerkelijk voelt. (…) Een mooie en indrukwekkende dichtbundel!
Lees hier het signalement
Meer over ‘Het verdriet van de fluit’
Meer over Saya Yasmine Amores bij Uitgeverij In de Knipscheer

Gedicht van Saya Yasmine Amores vertaald in het Indonesisch

voorplatFluit1-75Uit ‘Het verdriet van de fluit’ van Saya Yasmine Amores op Nederlandse poëzie in het Indonesisch, 25 september 2020:
Op ‘Suara suara dari utara’ (‘Stemmen uit het noorden’), het blog Puisi Belanda, is op 25 september 2020 het gedicht ‘Holanda’ in een Indonesische vertaling van Siti Wahyuningsih en Albert Hagenaars geplaatst. Het gedicht is afkomstig uit de tweetalige (Sarnámi-Nederlands) bundel ‘Bānsuri ke gam / Het verdriet van de fluit’. Het is het 205de gedicht in een almaar groeiende digitale poëziereeks van een keur van Nederlandstalige dichters.
Lees hier het gedicht ‘Holanda’ in het Indonesisch, in het Nederlands en in het Sarnámi
Meer over ‘Het verdriet van de fluit’
Meer over Saya Yasmine Amores bij Uitgeverij In de Knipscheer

«In ‘De catalograaf’ worstelt Edgar met zijn Joodse en Surinaamse nationaliteit. Hij kiest uiteindelijk voor een Amsterdamse identiteit.»

Voorplat catalograaf-75Diana Tjin in interview over ‘De catalograaf’ in Het Parool, 27 juli 2020:
“Tijdens het schrijven bleek dat mijn thema. ‘Het geheim van mevrouw Grünwald’ gaat over een Surinaamse vrouw die vanaf 1940 zeven jaar lang in Kamp Copieweg geïnterneerd zit, omdat haar familie uit ‘sentimentele overwegingen’ nooit afstand heeft gedaan van de Duitse nationaliteit. Dit verhaal is een familieverhaal van een van mijn zwagers.” “ ‘Een Bijlmerliedje’ gaat over een tienermeisje dat tijdens haar puberteit uitzoekt waar ze precies staat op school, thuis en in de wereld. In ‘De catalograaf’ worstelt Edgar met zijn Joodse en Surinaamse nationaliteit. Hij kiest uiteindelijk voor een Amsterdamse identiteit. Ik denk dat dit thema een logisch gevolg is als je verschillende nationaliteiten kunt kiezen, net zoals ik.” (…) “Kleur is niet iets wat je kiest en het moment dat ik de deur uitstap, moet ik al iets met mijn huidskleur. Dat kan positief zijn of negatief, maar je moet je meteen tot de buitenwereld verhouden en dat kan best naar zijn.”
Lees hier het interview met Dianne Bleeker
Meer over ‘De catalograaf’
Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Ze onderscheidt zich van andere schrijvers door over onderbelichte thema’s over Suriname(rs) te schrijven.» – Estefanía Pampín Zuidmeer

Voorplat catalograaf-75Over ‘De catalograaf’ van Diana Tjin op La Chispa, 24 juli 2020:
(…) Vlak na zijn pensioen krijgt Edgar een bijzondere opdracht: het beschrijven van een collectie automata. (…) Tjin voert de lezer tot de magie van mysterieuze creaties die zelfstandig bewegen. (…) Maar midden in dit mystieke decor speelt zich een ware drama af. Zijn ouders, Surinamers met Chinese en Portugese wortels, katholiek en joods, wonen in Amsterdam. Ze horen nergens bij. Edgar zal zich zijn hele leven afvragen wie hij eigenlijk is. (…) Tjin gaat moeilijke onderwerpen niet uit de weg. Ze onderscheidt zich van andere schrijvers door over onderbelichte thema’s over Suriname(rs) te schrijven. In ‘De catalograaf’ voert ze de lezer naar de kleine gemeenschap Chinese Surinamers (maar vijf procent van de Surinamers is van Chinese origine). En ook naar een andere minderheid, de Joodse Surinamers van Portugese origine. (…) Ze verwoordt dat op zo’n manier dat het luchtig en humoristisch blijft. Dit doet ze bijzonder goed via de vertelstijl van ieder personage, zoals tante Aaltje. (…) Het is moeilijk om niet verknocht te raken aan tante Aaltje, die Edgar begeleidt door een moeilijke fase. (…) ‘De catalograaf’ is een boeiend, gelaagd boek met vele gezichten. Het is grappig én tegelijkertijd snijdt het zware thema’s aan; het legt bloot hoe mensen grip proberen te krijgen op hun problemen. Het biedt een interessante kijk op de geschiedenis van Suriname. Tjin weet op meesterlijke wijze alles met elkaar te verbinden, de automata, de identiteitscrisis, de keuze voor het werk als catalograaf, en de zoektocht naar Edgars Surinaamse wortels. (…)
La Chispa is een journalistiek platform over Latijns Amerika.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De catalograaf’
Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Diana Tjin begint uit te groeien tot een literaire duizendpoot.» – Kees de Kievid

Voorplat catalograaf-75Over ‘De catalograaf’ van Diana Tjin op Boekenbijlage, 27 juni 2020:
Diana Tjin begint uit te groeien tot een literaire duizendpoot: drie behoorlijk verschillende romans. Vanzelfsprekend zijn er vergelijkbare motieven in te vinden. De personages en situaties verschillen echter behoorlijk en het knappe van de auteur is, dat ze haar stijl daarop naadloos heeft aangepast. «Eerlijk gezegd begrijp ik nooit zo goed waarom het interessant is om te weten of een boek autobiografisch is of niet. De tragedieschrijver Sophocles is voor mij een lichtend voorbeeld wat betreft de aangrijpende manier waarop hij menselijke drama’s zich langzaam laat ontvouwen. Maar ik heb me nog nooit afgevraagd of het tragische leven van Oedipus misschien op zijn eigen leven is gebaseerd. Ik zou ook niet weten wat dat voor waardevols aan dat prachtige verhaal zou moeten toevoegen. Wel gebruik ik elementen uit mijn leven, maar ook uit dat van anderen als uitgangspunt om een verhaal te vertellen. Het verhaal is het doel, niet om mijn leven voor het voetlicht te krijgen. Details uit de werkelijkheid helpen mij om het verhaal zo goed mogelijk gestalte te geven.»
Lees hier het interview ‘Ik schrijf al mijn hele leven’
Meer over ‘De catalograaf’
Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Ze behoort overduidelijk tot de toplaag van wat de Nederlandse literatuur van deze tijd te bieden heeft.» – Kees de Kievid

Voorplat catalograaf-75Over ‘De catalograaf’ van Diana Tjin op Boekenbijlage, 24 juni 2020:
Diana Tjin heeft er een schijnbaar eenvoudig verhaal van gemaakt. Duidelijk herkenbaar zijn de thema’s discriminatie en het zoeken naar eigen identiteit erin terug te vinden. (…) De gelaagdheid van ‘De catalograaf’ blijkt pas na een diepgaandere analyse. Er is sprake van drie verschillende lagen in de observaties. De eerste is natuurlijk hoe de alleswetende verteller de familie van Edgar, en hemzelf in het bijzonder observeert. Dat is de oppervlakkige laag. Daarnaast (eigenlijk er tussendoor) observeert Edgar zichzelf. (…) De derde observatie, de meest diepliggende, is die van de auteur op zichzelf. De alleswetende verteller observeert als het ware de auteur. (…) Bij dit alles hanteert Diana een prettige boeiende stijl die het vergemakkelijkt met de personages mee te leven. (…) Het unieke in één verhaal laten samengaan van deze elementen vormt de voornaamste kracht van dit boek. Daarmee heeft Diana duidelijk gemaakt dat haar eerste twee romans geen toevalstreffers waren. Ze behoort overduidelijk tot de toplaag van wat de Nederlandse literatuur van deze tijd te bieden heeft. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘De catalograaf’
Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer