Tag: Surinaamse literatuur

4de druk Etchica Voorn – Dubbelbloed

VoorplatDubbelbloed3dedruk-75Etchica Voorn
Dubbelbloed
biografische roman
Suriname – Nederland
gebrocheerd in omslag met flappen,
178 blz., € 17,50
Eerste druk 2017
Vierde druk 2020
ISBN 978-90-6265-969-2

In een tijd waarin de gebeurtenissen en ontwikkelingen rondom het (anti-)racismedebat, Black Lives Matter en #educateyourself het nieuws domineren, verschijnt alweer de vierde druk van ‘Dubbelbloed’, de met de OPZIJ Literatuurprijs 2018 bekroonde debuutroman van Etchica Voorn. Het woord ‘dubbelbloed’ wordt inmiddels gezien als het beste alternatief voor ‘halfbloed’ getuige ook de discussie hierover op het instagram account van Defano Holwijn met ruim 272.000 volgers. En de roman ‘Dubbelbloed’ staat als leestip op de website van de VPRO n.a.v. de populaire podcast serie ‘De Plantage van onze Voorouders’, gemaakt door Maartje Duin i.s.m. Peggy Bouva.

Ook drie jaar na verschijnen roept het boek nog tal van reacties op:
«In zintuiglijk geschreven, associatieve hoofdstukjes beschrijft Etchica hoe het is om tussen twee culturen te leven. Voor witte Nederlanders als ik, die geen idee hebben van de subtiele onderlinge verschillen binnen ‘de zwarte gemeenschap’, is dit boek een eye-opener.» – Maartje Duin (podcast ‘De Plantage van onze Voorouders’)

«Ik wil je graag uit de grond van mijn hart bedanken voor jouw open, eerlijke en mooi beschreven zoektocht! Jouw geschiedenis is deels natuurlijk een heel andere dan de mijne, maar er is ook zoveel herkenning. De pijn, de aannames, verwarring, maar ook warmte, geluk en diepgang. Jouw boek is een steun voor mij in mijn eigen zoektocht. Nogmaals veel veel dank!» – Zoë Papaikonomou (onderzoeksjournalist, mediadocent, podcaster en auteur van ‘Heb je een boze moslim voor mij?’)

«Geweldig geschreven, je ging niets uit de weg en echt vanuit het hart opgetekend, heerlijk!» – Donna Lewis (oprichter ZO! Gospel Choir)

«In één ruk uitgelezen. Wat een indrukwekkend boek.» – Hilmar Mulder (hoofdredacteur Libelle)

Meer over ‘Dubbelbloed’

«De authenticiteit zit ’m in de beschrijving van de persoonlijkheid van de titelbeschrijver.» – Michiel van Kempen

Voorplat catalograaf-75Over ‘De catalograaf’ van Diana Tjin op Maatschappij der Nederlandsche Letterkunde, 14 juni 2020:
(…) Ik moest aan deze periode denken bij het lezen van de pas uitgekomen roman ‘De catalograaf’ van Diana Tjin. De auteur was tientallen jaren werkzaam als catalografe bij de UBA en zij legt kennelijk veel van haar ervaringen neer in dit boek. Zoals bekend vormde de universiteitsbibliotheek ook het decor voor Kellendonks ‘Letter en Geest’ uit 1982, maar in Tjins boek zien we de catalograaf zwoegen, zijn hele existentie metend met de maat van de kwaliteit van zijn werk. De obsessie van de ene rij boeken ter linkerzijde, die eenmaal beschreven terechtkwamen in de rij rechts, bestemd voor de titelcontroleurs. Het gevaar dat je de nieuwe beschrijfregels niet goed onder de knie had. De angst tekort te schieten in kennis om een boek de correcte classificatiecode toe te kennen. De hiërarchie van catalografen, de controleurs van de titelbeschrijvingen en de mensen die de trefwoorden aanbrengen. Diana Tjin brengt het kleine universum achter de schermen van de publieksruimte in beeld rond de catalograaf Edward, die een nieuwe klus aanneemt na zijn pensionering: hij moet automatons gaan beschrijven voor een collectioneur – vernuftig bewegende mechanische poppen –, maar moet zich ook verhouden tot zijn complexe joods-Caraïbische moeder en een verleidelijke projectmanager. Allemaal mooi en wel, maar de authenticiteit zit ’m bij ‘De catalograaf’ in de beschrijving van de persoonlijkheid van de titelbeschrijver. (…)
Lees hier en hier de column ‘De angsten van de catalograaf’
Meer over ‘De catalograaf’
Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een boek schrijft zich niet vanzelf. Het is heel veel noeste arbeid.»

Voorplat catalograaf-75Over ‘De catalograaf’ van Diana Tjin op UvA Bridge, 14 juni 2020:
Voor het alumniplatform van de UvA, UvA Bridge, interviewde Lisette Molenaar Diana Tjin over haar nieuwe boek. Diana Tjin is van Surinaamse komaf, woonachtig in Amsterdam, met van vaders kant Chinees en van moederkant Joods-Portugees bloed. ‘De catalograaf’ is haar derde roman en heeft als thema’s liefde, dood, identiteit, vrouwenemancipatie, rouw. Het omslag is, evenals de omslagen van haar debuutoman ‘Het geheim van mevrouw Grünwald’ en ‘Een Bijlmerliedje’, van de hand van Nikki Ritmeijer. Over het schrijven zegt Diana Tjin: ‘Een boek schrijft zich niet vanzelf. Het is heel veel noeste arbeid.’
Lisette Molenaar is freelance tekstschrijver voor de UvA.
Klik hier voor het interview
Meer over ‘De catalograaf’
Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Op zoek naar de waarde van het leven in een mooi, bespiegelend boek, zorgvuldig van taal en stijl.» – Marianne Janssen

Voorplat catalograaf-75Over ‘De catalograaf’ van Diana Tjin op Leeskost, 26 mei 2020:
Als Edgar te midden van zijn bijna ex-collega’s met hen proost op zijn ‘welverdiende rust’ na vijfenveertig jaar arbeid als catalograaf, is zijn lach gemaakt, zijn vreugde gespeeld. Inderdaad hij zal niet langer ‘loonslaaf’ zijn en als ‘vrij man’ zelf zijn tijd kunnen indelen, maar dat is nu juist het laatste waar hij zin in heeft. Hij houdt van zijn werk, hij is gehecht aan zijn collega’s, de ledigheid die hem wacht ziet hij met afschuw tegemoet. Na het festijn vertrekt hij zo gauw mogelijk naar zijn buitenhuisje in Groet. Daar komt hij op zijn wandeling kort na aankomst een man tegen. Meneer Charles. En die biedt hem een freelance karwei als catalograaf aan. Edgar neemt het aanbod gretig aan. (…) In Charles’ huis ontmoet hij Maria, diens assistente. (…) Edgar is gefascineerd door Maria. (…) Zou Maria hem eindelijk toekomst bieden? En wat moet hij met zijn afkomst als Surinamer en tevens Portugese jood? Daarvan zou hij meer willen weten. (…) Dit is een mooi, bespiegelend boek, zorgvuldig van taal en stijl. Niet alleen dat: ook fascinerend om te lezen wat een catalograaf doet, een bijzonder beroep waarvan ik nog nooit had gehoord.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De catalograaf’
Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een zoektocht naar identiteit, met als neventhematiek de traditionele rolverdeling binnen een huwelijk.» – Marjo van Turnhout

Voorplat catalograaf-75Over ‘De catalograaf’ van Diana Tjin op Leestafel, 20 mei 2020:
Edgar, als catalograaf werkzaam bij de Universiteitsbibliotheek, gaat met pensioen. (…) Wat moet hij nu met al die vrije tijd, met die leegte? (…) Meneer Charles zoekt een catalograaf, om zijn verzameling automatons te ordenen. Dit is wat een catalograaf doet: materialen als boeken, films, games, spelmaterialen, e-boeken catalogiseren. En automatons dus, mechanische speelgoedjes of robotjes, heel oud of modern, gemaakt met behulp van de modernste technologische middelen. Terwijl hij het aanbod in overweging houdt, neemt hij eerst tijd om zijn eigen leven ook eens te ordenen… Hij vertelt over zijn ouders en zijn grote familie, Surinaams, deels met Chinese wortels, deels Joods. Edgar wist niet precies hoe het allemaal zat, en zijn moeder gaf geen duidelijke antwoorden. (…) Wie is hij, wat is zijn afkomst? Alles op een rijtje zetten brengt hem misschien inzicht en begrip. (…) Zijn moeder wilde een eigen leven wilde: zij is kunstenaar, vindt ze, geen huissloof. Zijn vader vindt het maar niks. (…) Het draait om het aloude probleem, de traditionele rolverdeling, door de vrouw als verstikkend ervaren, terwijl de man een ander leven als een bedreiging ziet. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘De catalograaf’
Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Die geweldige tante Aaltje. Wat een prachtig mens.» – Annelien Kruithof

Voorplat catalograaf-75Over ‘De catalograaf’ van Diana Tjin op Boekleven, 1 mei 2020:
(…) Edgar gaat met pensioen en terwijl dit speelt, word je als lezer meegenomen naar zijn verleden. Je leest over zijn jeugd, zijn ouders, die geweldige tante Aaltje. Ach tante Aaltje, zij is mij misschien nog wel het meeste bijgebleven. Wat een prachtig mens. En zo weet Tjin je mee te voeren in Edgars gedachten maar ook in het heden. Het aanbod dat hij krijgt van een verzamelaar, de mensen die hij vervolgens ontmoet. Waar ik in het begin mijn twijfels had over de verweving van heden met verleden, heeft Tjin dit toch op een goede manier vorm weten te geven. Het loopt mooi in elkaar over. Ook de korte hoofdstukken lezen prettig, dit voorkomt dat het verhaal langdradig wordt. (…) Het verhaal zelf straalt een soort rust uit en dwingt je bijna om er ook de rust voor te nemen tijdens het lezen. (…) Voor mijzelf was dit boek ook een keuze buiten mijn comfortzone maar inmiddels ben ik door dit soort keuzes al meermaals positief verrast. Ook ditmaal.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De catalograaf’
Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een verrassend mooie roman over leven, lijden en liefhebben.» – André Oyen

Voorplat catalograaf-75Over ‘De catalograaf’ van Diana Tjin op Lezers tippen lezers, 29 april 2020:
(…) Het leven van catalograaf Edgar wordt door de schrijfster grondig onder de loupe genomen. Hoewel zijn ouders aanvankelijk een vrij goed huwelijk hebben, ook al heeft de moeder last van zware depressies, toch bezwijkt het onder de wens van zijn moeder om zelfstandig een creatief beroep uit te oefenen. (…) Noch vader, noch moeder stapt van het eigen standpunt en er komt een breuk waar Edgar erg onder te lijden heeft. Het leven en het huwelijk van zijn ouders, ook de joodse identiteit van zijn moeder, blijft Edgar achtervolgen maar als hij op pensioen gaat probeert hij hier wel een punt achter te zetten. Hij wil een nieuw leven met een diversiteit aan dingen die hij nog wil doen en beleven, en… de liefde wordt er onverwacht één van. Een verrassend mooie roman over leven, lijden en liefhebben.
Lees hier het signalement
Meer over ‘De catalograaf’
Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Eetlust en passie om een perfecte greep op informatie te krijgen.» – Jona Lendering

Voorplat catalograaf-75Over ‘De catalograaf’ van Diana Tjin op Mainzer Beobachter, 28 april 2020:
(…) Diana Tjin schrijft in haar derde roman, ‘De catalograaf’, over de enorme hoeveelheden eten die catalogusmakers tot zich nemen. “Als ze dat niet zouden doen, zouden ze hun concentratie verliezen en fouten maken. En fouten maken was op hun afdeling een doodzonde, en dus geen optie.” (…) Eetlust en passie om een perfecte greep op informatie te krijgen: het waren niet alleen details als dit die maakten dat ik ‘De catalograaf’ met plezier heb gelezen. (…) Het meest overtuigende deel van ‘De catalograaf’ vond ik het hoofdstuk waarin Edgar, seculier en Amsterdams in hart en nieren, peinst over zijn joodse achtergrond en die tijdens een bezoek aan een Portugees dorp leert plaatsen: een “allesoverheersend gevoel deel uit te maken van een eeuwenoude familielijn”. Het gaat naadloos over in een natuurbeschrijving waarin Nederland en Portugal worden vergeleken – de kust is altijd nabij – en waarin Tjin een gevoel van harmonie weet op te roepen dat me aansprak. (…)
Lees hier het bericht
Meer over ‘De catalograaf’
Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer

Leesfragment uit ‘De catalograaf’ op website Athenaeum

Voorplat catalograaf-75Over ‘De catalograaf’ van Diana Tjin bij Athenaeum, 1 april 2020:
Vandaag verscheen bij Uitgeverij In de Knipscheer ‘De catalograaf. Een liefdesgeschiedenis’ van Diana Tjin. De geplande boekpresentatie bij Athenaeum Boekhandel Amsterdam op 9 april kan helaas niet doorgaan. Wel biedt Athenaeum u hier de mogelijkheid hoofdstuk 31 te lezen!
Klik hier voor de webpagina van Athenaeum
Meer over ‘De catalograaf’
Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Mijn ziel zie ik als een lijntje met het universum.»

VoorplatDubbelbloed3dedruk-75Interview met Etchica Voorn n.a.v. ‘Dubbelbloed’ in De Volkskrant, 20 mei 2019:
(…) Nabijheid is wat mijn leven zin geeft. (…) Mijn boek gaat over identiteit en daarmee ook over nabijheid. Met identiteit weet je je geborgen bij je ¬familie of bij een groep en dat helpt je nabij te zijn. Zo heeft het boek ook gewerkt – veel mensen met dubbelbloed herkennen zich erin. Maar ik ben er ook mensen door aan het kwijtraken. Die merken dat ze iets moeten opgeven van hun perceptie van kleur, maar willen dat niet. Het is niet dat ze racistisch zijn, het is eerder: niet bewust. (…) Want mijn kleur is verbonden met de Surinaamse cultuur. (…)
Lees hier en hier het interview
Meer over ‘Dubbelbloed’